Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: Μ.Π στις 09/11/07, 15:51
-
Φωτιές τα δυο χάρτινα μάτια σου.
Πρόστυχα ζωγραφισμένα θυμίζουν το τελευταίο φιλί.
Χάρτινα καραβάκια τα μάτια σου.
Προσεκτικά καμωμένα από τα δάχτυλα του
τελευταίου εραστή...
Πρίγκιπες γύρευες σε τουτες τις παράξενες μέρες...
Μόνο για να καταστρέψεις αργότερα
βάζοντας εδω και κει φωτιές στο πιο όμορφο αστέρι...
Σαν φωτοβολίδα να διαλυθεί στο σκοτεινό
ουρανό σου...
Να στολίσει σπαρμένους ήλιους
το βραδινό σου φόρεμα, εκείνο το
μαυρο...
Έτοιμα τα πάντα για την τελευταία έξοδο.
Ποτάμια στα όμορφα μάτια σου...
Χρόνια αργότερα, ένα αδίστακτο "γιατί"
περιφρουρεί στενα την ευτυχία...
Ηράκλειο-Καλαμάτα και βύσσινο γλυκο
να με ρωτάς σταμάτα τι ψάχνω για να βρω...
-
Χρόνια αργότερα, ένα αδίστακτο "γιατί"
περιφρουρεί στενα την ευτυχία...
Αυτό το γιατί μας βασανίζει πάντοτε. Νομίζω οτι καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις...
Άλλη μια φορά μπράβο, είναι πολύ ωραίο.
-
Σ'ευχαριστώ πολύ Desolate για τα καλά σου λόγια...
-
Πρίγκιπες γύρευες σε τουτες τις παράξενες μέρες...
Μόνο για να καταστρέψεις αργότερα
βάζοντας εδω και κει φωτιές στο πιο όμορφο αστέρι...
Σαν φωτοβολίδα να διαλυθεί στο σκοτεινό
ουρανό σου...
Είναι υπέροχο συγχαρητήρια !!
-
.
-
Σας ευχαριστώ και τους δύο, Δήμητρα και x...
Είστε όλοι επιεικείς μαζί μου...
Δήμητρα, ο τίτλος έχει να κάνει με την διαδικασία με την οποία βγήκε όλο αυτο...
Και όπως σωστά το συνδύασες, είναι επηρεασμένο από το τραγούδι. ;)
-
Α ρε Πασχαλίδη πως μας γονατίζεις
και μας πας όπου εσύ θες...
Απο το Ηράκλειο στην Καλαμάτα
κι απο την Κόρινθο στην Αθήνα!..
Πολύ ωραίο!!
-
Μου αρέσεις, αρχικά γιατί φτιάχνεις όμορφες εικόνες
στο μυαλό μου και μετά, γιατί γράφεις με ένα δικό σου
γλυκό / τρυφερό/ νοσταλγικό τρόπο..
Νά 'σαι καλά..! :)
-
Πρίγκιπες γύρευες σε τουτες τις παράξενες μέρες...
Ο τίτλος είναι από Ηράκλειο - Καλαμάτα.
και ο παραπάνω στίχος από το ...
"Μάγισσες καίνε τα ραβδιά, χορεύοντας στη μέση του χειμώνα,
κι εσύ γυρεύεις πρίγκιπες, σε τούτο τον παράξενο αιώνα"
??????:)
Οκ το παρακάναμε, αλλά ο Μίλτος μας επηρρεάζει λίγο πολύ όλους όσους ταξιδεύουμε με τα τραγούδια του...
Πολύ ωραίοι οι στίχοι σου πάντως...Απλά ο συγκεκριμένος με πήγε κατευθείαν στο "Νεράιδα δίχως παραμύθι", μάλλον επειδή μ'αρέσει πολύ σαν τραγούδι...:)
Take care.
cu
-
Τι όμορφο κομμάτι !!!
-
VasilisG.J. σε ευχαριστώ πολύ! Η αλήθεια είναι ότι μας ταξιδευει αν και δεν ήταν προφανώς αυτός η έμπνευση...Απλά το ταξίδι μου μου θύμισε κάτι απο το τραγούδι...
Κι εσύ να είσαι καλά συννεφάκι! Και να παραμένεις έτσι όπως είσαι!
Mistral, έχεις δικιο εν μέρει... Πάντως το γεγονός οτι ο τίτλος είναι σημαδεμένος από το "Ηράκλειο-Καλαμάτα", δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός οτι αυτό το συγκεκριμενο έμοιαζε με το "Νεράιδα δίχως παραμύθι". Ο στίχος μου είναι επηρεασμένος από άλλα πράγματα,όχι απο το τραγουδι. Έχει άμεση σχέση με ένα βιβλίο.Σε ευχαριστώ για τα εύστοχα σχόλιά σου!
Gregori, να 'σαι καλά! Η γνώμη σου είναι παντα ευπρόσδεκτη και βαρύνουσα.
-
...ένα αδίστακτο "γιατί"
περιφρουρεί στενα την ευτυχία...
Παράξενη παρομοίωση.
Περιφρουρούμε αυτό που υπάρχει και δε θέλουμε να χαθεί και πως μπορεί ένα αδίστακτο γιατί να το κάνει;
Απ' την άλλη η εικόνα που νιώθω οτι θέλεις να περάσεις, περνάει ...
Ο εγκλωβισμός δηλαδή, η οριοθέτηση της ευτυχίας (τι σχήμα οξύμωρο κι αυτό...).
Πόσα αδίστακτα, αμείλικτα, αδυσώπητα ''γιατί'' μας συντροφεύουν σε κάθε "ταξίδι" μας...
Και η απάντηση; Υπάρχει άραγε κάπου; Κάποτε να την βρούμε και να κοιμηθούμε ήσυχοι;
-
pinelopi, περιφρουρεί μια πλασματική και υλική ευτυχία από το να χαθεί.
Και από την άλλη, προστατεύει την πραγματική ευτυχία από τα χέρια ανθρώπων που είτε δεν την άντεξαν είτε έκαναν ηθελημένη επιλογή να μην την έχουν...Κυρίως με την δεύτερη έννοια το έγραψα.
Όσο για το άλλο που αναρωτιέσαι,η προσωπική μου απάντηση είναι οτι η φύση των ερωτημάτων "γιατί" είναι να παραμένουν αναπάντητα. Γι'αυτο μας παιδεύουν... Η ησυχία έρχεται μετά από καιρό, οπότε θα παύει να μας νοιάζει τόσο η απάντηση...
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου και τα ευπρόσδεκτα πάντα σχόλια σου!
-
"Να στολίσει σπαρμένους ήλιους
το βραδινό σου φόρεμα, εκείνο το
μαυρο...
Έτοιμα τα πάντα για την τελευταία έξοδο."
αυτο κρατο μονο....
αυθορμητο και ελευθερο...
-
"Να στολίσει σπαρμένους ήλιους
το βραδινό σου φόρεμα, εκείνο το
μαυρο..."
Αυτό είναι το αγαπημένο μου σημείο... Σε ευχαριστώ Neikos για τον χρόνο και τα σχόλια. Να 'σαι καλα!
-
Το επαναφέρω μετά από τόσα χρόνια, μόνο και μόνο για να δηλώσω ότι μου έλειψαν τέτοιοι στίχοι, βγαλμένοι μέσα από την καρδιά... :'(