Σαν τέμπλο

[ivikos]

Τραινάρω των καιρών το πανωπροίκι
 αρμέγω των φιλιών σου τη φωτιά
 η αγάπη μου στην θάλασσα ένα μπρίκι
 το Αντίο σου ένα κύμα του νοτιά

 Σνιφάρω μια γουλιά φιλί φαρμάκι
 να κάψω κάποιας νύχτας αλλαξιά
 τα Σ’ αγαπώ σου της καρδιάς μου ράκη
 αφόρητος καημός η μοναξιά

(Ρ) Για ένα φιλί σου τα όνειρά μου τα πουλώ
 δίπλα μου σ’ έχω, τι με αυτό; Σε αναπολώ,
με το βραχιόλι, τον καφέ, στο κομοδίνο
 τόσα μου κόστισες , μα κι άλλα τόσα δίνω

 Λιμάρω της αυγής σου το σινιάλο
 σαν τέμπλο με είχες πάντα στον ναό
 δεν θέλω τον καημό μου ν’ αναβάλλω
 στην λάβα του θα πέσω να καώ

 Με ξόμπλι της αντάρτισσας το υφάδι
 σου πήρα το φιλί σε «άγια στιγμή»,
ζωγράφισα το αρχαίο σου το χάδι
 ματώθηκα στου γεια σου τη ρωγμή