Ακούει ακόμα?

[Witchking]

Πήρα μολύβι να γράψω στο χαρτί δυο τρεις κουβέντες.
Σαν το μαχαίρι που βγαίνει απ’ την πληγή που μόλις έκανε.
Δεν είμαι ποιητής κι ούτε θα γίνω. Δεν προσπαθώ γι’ αυτό.
Την ευλογία της  έμπνευσης ποτέ μου δεν την είχα.


Χιλιάδες τα όνειρα ετούτων των παιδιών , που χάθηκαν στις λάσπες.
Όσα δεν πρόλαβαν  να ζήσουν , να χαρούν.
Τον έρωτα  δεν πρόλαβαν να νοιώσουν.
Τι  θέλαν να ρωτήσουν. Τι θέλαν να μάθουν. Τι θέλαν να πουν.
Μικρά τα παιδικά τους βήματα. Γρήγορος ο Θάνατος.
Τα πρόλαβε. Δεν πρόλαβαν…


Πείτε μου άνθρωποι εσείς στις προσευχές σας κάθε βράδυ τι ζητάτε.
Πείτε μου άνθρωποι εσείς στις προσευχές σας , σε ποιόν προσεύχεστε?
Άραγε  απέμεινε θεός που μας ακούει ακόμα….

[Βραζίλης]

Μπορεί να σε θλίβει βαθύτατα ο χαμός τόσων παιδιών, αλλά αυτό που έγραψες απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ποίημα/στίχοι.

Και γενικά διαφωνώ με τη θεωρία οτι ο Θεός αγαπάει/τιμωρεί/αδιαφορεί ανάλογα με το τι μας συμβαίνει... αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...

[Σωτήρης]

Μπορεί να σε θλίβει βαθύτατα ο χαμός τόσων παιδιών, αλλά αυτό που έγραψες απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ποίημα/στίχοι.

Και γενικά διαφωνώ με τη θεωρία οτι ο Θεός αγαπάει/τιμωρεί/αδιαφορεί ανάλογα με το τι μας συμβαίνει... αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...

Παρη πολυ ομορφο, σιγουρα δεν ειναι ποιημα η στιχος, αλλα ειναι σκεψεις βαλμενες στην σειρα κι αυτο μετραει, ειναι αληθινο, κι ανθρωπινο!

οντως Βασιλη η θεωρια του οτι "ο Θεος αγαπάει/τιμωρεί/αδιαφορεί ανάλογα με το τι μας συμβαίνει" με βρισκει κι εμενα αντιθετο..καιρος και περισταση.. το ερωτημα ομως παντα ειναι "γιατι;" ..εδω ειναι αλλα που μπορουν να δωσουν ελπιδα και παρηγορια..

[Witchking]

Απόσπασμα από ένα "ποίημα" του Σεφέρη...

"Αυτός ο άνθρωπος   πηγαίνει κλαίγοντας
  Κανείς δεν ξέρει να πει γιατί
  Κάποτε νομίζουν πως είναι     οι χαμένες αγάπες
Σαν αυτές που μας βασανίζουνε τόσο
  Στην ακροθαλασσιά   το καλοκαίρι      με τα γραμμόφωνα
  Οι άλλοι άνθρωποι φροντίζουν τις δουλειές τους
  Ατέλειωτα χαρτιά, παιδιά που μεγαλώνουν
  Γυναίκες που γερνούνε δύσκολα        [γυναίκες που γερνούνε δύσκολα]

Κι αυτός έχει δυο μάτια σαν παπαρούνες
  Σαν ανοιξιάτικες κομμένες παπαρούνες
  Και δυο βρυσούλες στις κόχες των ματιών "

Αυτό πόσο απέχει από τον χαρακτηρισμό του "ποιήματος".

Επιπλέον από που προκύπτει η θέση " ο θεός αγαπάει/τιμωρεί/αδιαφορεί ανάλογα με το τι μας συμβαίνει". Το ρωτάω αυτό διότι ούτε και δική μου θέση αποτελεί και ίσως να περνάω λάθος μήνυμα. Άλλος είναι ο στόχος του που ταυτόχρονα αποτέλεσε και κίνητρό μου και όχι η θλίψη μου....

[FSL]

Mιας και είμαι ο κατεξοχήν άνθρωπος που γράφει χωρίς μέτρο απλά βάζοντας σκέψεις στη σειρά θα πω πως εγώ το είδα σαν ποίημα αρχικά και ίσως και σαν στίχους.
Όπως και να χει Πάρη εμένα μ αρέσει..

[Βραζίλης]

Εγω το θεωρω "ομορφα διατυπωμενες σκεψεις". Ειλικρινα δεν ξερω αν υπαρχει λογοτεχνικος ορισμος της λεξης "ποιημα". Λεκτικος ορισμος υπαρχει, λογω της ριζας της, αλλα δεν νομιζω οτι μας ενδιαφερει σε αυτη τη περιπτωση.

Άραγε απέμεινε θεός που μας ακούει ακόμα….

Συνηθως οταν ο ανθρωπος βασανιζεται, θυμαται τον Θεο... "Θεε που εισαι; γιατι με ξεχασες;", "Θεε, γιατι με τιμωρεις;", και αλλα τετοια παραδειγματα.
Ισως δεν επιασα το νοημα που ηθελες να δωσεις. Αλλα ας μη κολλησουμε σε συζητησεις περι Θεου.

[κατέ((γίδα))]

ειναι πολυ όμορφο. Και οσο για τον Σεφερη, όπου εφερες ενα παραδειγμα, ειναι αμετρητα τα ποιηματα του που δεν ειναι ποιηματα, με την τεχνικη του ποιηματος δηλαδη,

[kain]

αυτό που έγραψες απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ποίημα/στίχοι...

Αυτο δε σημαίνει πως θα το "ακυρώσουμε" όμως. Πάνω απ' όλα μετράει η ειλικρίνεια στο αίσθημα, στη σκέψη αυτού που γράφει - εμένα μου φτάνει να το ονομάσω, απλά, "γραπτό"(ως προς τη φόρμα).
Οσο για το είναι "ποίημα", το λεξικό γράφει: "λογοτεχνικό έργο σε στίχους". Απο εκεί και πέρα, οι της Επτανησιακής Σχολής(π.χ. Κάλβος) διαφέρουν κατά πολύ από τους Μεσοπολεμικούς(π.χ. Καρυωτάκης), όπως και οι Υπερρεαλιστές(π.χ. Ελύτης) από τους Συμβολιστές(π.χ. Σεφέρης), οι Λυρικοί από τους Πεζόμορφους - και δε συμμαζεύεται... Και για κάποιον "ανεξήγητο" λόγο, παραδεχόμαστε πολύ ευκολότερα ό,τι έχει μια επιρροή από Σεφέρη-Καβάφη-Καρυωτάκη-Ελύτη-Ρίτσο, θεωρώντας "δεύτερης μοίρας" τον Φωστιέρη, τον Καρούζο, τον Καψάλη(για να μη μιλήσουμε για πολύ "ιδιοσυγκρασιακές" περιπτώσεις, όπως η Γώγου).
Τα αναφέρω απλά για να δούμε πόσο σχετικά είναι όλα...

Οι σκέψεις του Parpen είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς, καθαρές και χωρίς πολλά ..."άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε".
(Και περιέχουν ένα βασικό στοιχείο των ποιημάτων: μια αναφορά από την εποχή που γράφτηκαν)

[pascal.]

Να τα μας........

Άκου να σου πω τετραπλοθεσίτη... Δε θα μας φας τη δουλειά! Κάτι συγχορδίες δούλευες θυμάμαι... Δεν τις ξανακοιτάς?!

[old_lion]

...Άραγε  απέμεινε θεός που μας ακούει ακόμα….

Μα ,  αν υπάρχει αληθινός Θεός δεν είναι λογικό να υπάρχει ακόμη , Πάρη ?

[D@ve Murray]

Το βρηκα δυνατο...μου αρεσει....

[Πέτροc]

Χα ... χα ... χα ....


Ειν' ο Θεούλης μας που τρέφεται με αίμα ...
Ειν' οι φονιάδες, ειν' οι Αθώοι
κι άλλα τέτοια αγγελούδια ...

(απόσπασμα από τα "Αδιέξοδα" ...)

Καλή Χρονιά !!!

/νυχτερινός nEwBiE 

[Arg0]

...Άραγε  απέμεινε θεός που μας ακούει ακόμα….

Μα ,  αν υπάρχει αληθινός Θεός δεν είναι λογικό να υπάρχει ακόμη , Πάρη ?

Κι ομως αυτος ειναι απο τους πιο ομορφοτερους στιχους του κομματιου...

Απ' ολους τους θεους που λατρευτηκαν και λατρευονται στον Κοσμο, υπαρχει κανεις που να μας ακουει ακομα?

Οσο για το αν ειναι ποιημα, ποιος ειπε οτι το ποιημα πρεπει να εχει μετρο και ομοικαταληξια?

[old_lion]

...Κι ομως αυτος ειναι απο τους πιο ομορφοτερους στιχους του κομματιου...

Έχεις δίκιο φίλε μου , παρασύρθηκα από κάτι δικό μου
και αμέλησα να πω τη γνώμη μου για το ποιήμα .

Λοιπόν ναι , έχει φωνή και λέει κάποια σημαντικά πράγματα.
Στα σίγουρα μού άρεσε.

[CHCOME]

Μπορεί να σε θλίβει βαθύτατα ο χαμός τόσων παιδιών, αλλά αυτό που έγραψες απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί ποίημα/στίχοι.

Και γενικά διαφωνώ με τη θεωρία οτι ο Θεός αγαπάει/τιμωρεί/αδιαφορεί ανάλογα με το τι μας συμβαίνει... αλλά αυτό είναι άλλο θέμα...

Noμίζω οτι δεν απέχει καθόλου απο το να χαρακτηριστεί ποιημα.Είναι ποιημα,ασχετως αν μας αρέσει ή οχι.Εχει αρκετά καλά σημεία παντως αλλά και μερικά αδύναμα.
Δε νομιζω ομως οτι αναφέρθηκε πουθενά, ή εστω εννοήθηκε, κάποια σχέση της Θεικής αντιδρασης με τις ανθρωπινες πράξεις.

[Βραζίλης]

Οσο για το είναι "ποίημα", το λεξικό γράφει: "λογοτεχνικό έργο σε στίχους".

... και στίχος είναι:

στίχος  :  1. καθεμιά από τις σειρές ποιήματος, που αποτελείται από μέτρα και που συνήθ. αποτελεί και μία ρυθμική ενότητα: Iαμβικός / τροχαϊκός / δακτυλικός / αναπαιστικός ~. Oχτασύλλαβος / ενδεκασύλλαβος / δεκαπεντασύλλαβος ~. Oξύτονος / παροξύτονος / προπαροξύτονος ~. Tονικός / προσωδιακός ~. Oμοιοκατάληκτοι / ανομοιοκατάληκτοι στίχοι. Στροφή από δύο / τέσσερις στίχους, δίστιχα, τετράστιχα. Eλεύθεροι στίχοι, ολιγοσύλλαβοι ή πολυσύλλαβοι στίχοι που έχουν συντεθεί κατά τους νόμους της μετρικής, εναλλάσσονται όμως με απόλυτη ελευθερία, ακολουθώντας τις περισσότερες φορές το νόημα. Eπικοί / λυρικοί / δραματικοί στίχοι. Oμηρικοί / πινδαρικοί / νεοελληνικοί στίχοι.

...Από εκεί και πέρα, οφείλουμε να παραδεχτούμε οτι κανείς δεν μπορεί να βάλει φρένο στις ανθρώπινες σκέψεις.

Σε μια ολιστική προσέγγιση θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το "ποίημα" ως παράγωγο του "ποιώ", δηλαδή απλά μια δημιουργία, κάτι κατασκευασμένο... αλλά δεν νομίζω οτι αυτό αποζητούμε.

[holliday]

ειναι αυτο που λεμε.. "γραφω εν βρασμο ψυχης"

μ αρεσε... εγω αναγνωρισα και ρυθμο μεσα σ αυτο.

και το θεωρω ποιημα.

[CHCOME]

... και στίχος είναι:

στίχος  :  1. καθεμιά από τις σειρές ποιήματος, που αποτελείται από μέτρα και που συνήθ. αποτελεί και μία ρυθμική ενότητα: Iαμβικός / τροχαϊκός / δακτυλικός / αναπαιστικός ~. Oχτασύλλαβος / ενδεκασύλλαβος / δεκαπεντασύλλαβος ~. Oξύτονος / παροξύτονος / προπαροξύτονος ~. Tονικός / προσωδιακός ~. Oμοιοκατάληκτοι / ανομοιοκατάληκτοι στίχοι. Στροφή από δύο / τέσσερις στίχους, δίστιχα, τετράστιχα. Eλεύθεροι στίχοι, ολιγοσύλλαβοι ή πολυσύλλαβοι στίχοι που έχουν συντεθεί κατά τους νόμους της μετρικής, εναλλάσσονται όμως με απόλυτη ελευθερία, ακολουθώντας τις περισσότερες φορές το νόημα. Eπικοί / λυρικοί / δραματικοί στίχοι. Oμηρικοί / πινδαρικοί / νεοελληνικοί στίχοι.

Mάλλον οι ποιητές θα γέλαγαν ή στην καλύτερη των περίπτωσεων θα μειδιούσαν στην αναγνωση του παραπάνω.

[sting]

Οσο για το είναι "ποίημα", το λεξικό γράφει: "λογοτεχνικό έργο σε στίχους".

... και στίχος είναι:

στίχος  :  1. καθεμιά από τις σειρές ποιήματος, που αποτελείται από μέτρα και που συνήθ. αποτελεί και μία ρυθμική ενότητα: Iαμβικός / τροχαϊκός / δακτυλικός / αναπαιστικός ~. Oχτασύλλαβος / ενδεκασύλλαβος / δεκαπεντασύλλαβος ~. Oξύτονος / παροξύτονος / προπαροξύτονος ~. Tονικός / προσωδιακός ~. Oμοιοκατάληκτοι / ανομοιοκατάληκτοι στίχοι. Στροφή από δύο / τέσσερις στίχους, δίστιχα, τετράστιχα. Eλεύθεροι στίχοι, ολιγοσύλλαβοι ή πολυσύλλαβοι στίχοι που έχουν συντεθεί κατά τους νόμους της μετρικής, εναλλάσσονται όμως με απόλυτη ελευθερία, ακολουθώντας τις περισσότερες φορές το νόημα. Eπικοί / λυρικοί / δραματικοί στίχοι. Oμηρικοί / πινδαρικοί / νεοελληνικοί στίχοι.

...Από εκεί και πέρα, οφείλουμε να παραδεχτούμε οτι κανείς δεν μπορεί να βάλει φρένο στις ανθρώπινες σκέψεις.

Σε μια ολιστική προσέγγιση θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε το "ποίημα" ως παράγωγο του "ποιώ", δηλαδή απλά μια δημιουργία, κάτι κατασκευασμένο... αλλά δεν νομίζω οτι αυτό αποζητούμε.

Δηλαδή ρε Βασίλη ο Ελύτης δεν ήταν ποιητής? Κι αν όχι τότε τι ήταν? Σκεπτικιστής? Στοχαστής?

Μην βάζεις ταμπέλες. Την απάντηση την έδωσες μόνος σου. Το ποίημα βγαίνει από το ποιώ, οπότε ο,τιδήποτε δημιουργείται είναι ποίημα. Αυτό σε μια ευρεία έννοια της λέξης ποίημα.

[Βραζίλης]

Αν το ποιημα ως λογοτεχνικη δημιουργια δεν (χρειαζεται να) συμβαζιδει με καποιους κανονες, τοτε τα παντα ειναι ποιημα: Οτιδηποτε διαβαζουμε, ενα πεζο, ενα μυθιστορημα, αυτο εδω το μυνημα...

Αλλά μπορει το "Δικοι μας στιχοι και συνθεσεις" να φιλοξενησει οτιδηποτε γραψει καποιος; Γενικα μιλωντας. Τα ορια ειναι λεπτα και δυσδιακριτα.

[CHCOME]

Αν το ποιημα ως λογοτεχνικη δημιουργια δεν (χρειαζεται να) συμβαζιδει με καποιους κανονες, τοτε τα παντα ειναι ποιημα: Οτιδηποτε διαβαζουμε, ενα πεζο, ενα μυθιστορημα, αυτο εδω το μυνημα...

Μα τι λες βρε Βασίλη;Μαλλον κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ ενω καταλαβαίνεις πολύ καλά.Λογοτεχνική αδεία θα κάνω κάποιες αλλαγες στο κειμενο του parpen για να σου δείξω κάτι.Παραθέτω πρωτα το δικό του:

Πήρα μολύβι να γράψω στο χαρτί δυο τρεις κουβέντες.
Σαν το μαχαίρι που βγαίνει απ’ την πληγή που μόλις έκανε.
Δεν είμαι ποιητής κι ούτε θα γίνω. Δεν προσπαθώ γι’ αυτό.
Την ευλογία της  έμπνευσης ποτέ μου δεν την είχα.


Χιλιάδες τα όνειρα ετούτων των παιδιών , που χάθηκαν στις λάσπες.
Όσα δεν πρόλαβαν  να ζήσουν , να χαρούν.
Τον έρωτα  δεν πρόλαβαν να νοιώσουν.
Τι  θέλαν να ρωτήσουν. Τι θέλαν να μάθουν. Τι θέλαν να πουν.
Μικρά τα παιδικά τους βήματα. Γρήγορος ο Θάνατος.
Τα πρόλαβε. Δεν πρόλαβαν…


Πείτε μου άνθρωποι εσείς στις προσευχές σας κάθε βράδυ τι ζητάτε.
Πείτε μου άνθρωποι εσείς στις προσευχές σας , σε ποιόν προσεύχεστε?
Άραγε  απέμεινε θεός που μας ακούει ακόμα….

Aν δεν ήταν ποιημα (ασχέτως ειπαμε αν μας αρέσει ή οχι σαν ποιημα) θα ήταν ετσι:

Πηρα μολύβι για να γράψω δυο τρείς κουβέντες στο χαρτί που έχω μπροστά μου.Αυτές οι κουβέντες με πονούν οπως πονάει μια πληγή μαχαιρωμένη με το μαχαίρι,μολις να΄χει βγει.Δεν είμαι ποιητής ,ουτε θα γίνω και ουτε καν προσπαθώ για αυτό.Νομίζω πως δεν είχα ποτέ μου την ευλογία της εμπνευσης.
Τα ονειρα των παιδιών που χάθηκαν στις λάσπες, ήταν τόσα πολλά,ηταν χιλιάδες.
Ηταν ονειρα για οσα δεν πρόλαβαν να χαρουν,για οσα δεν πρόλαβαν να ζήσουν.Ονειρα ακομα και για τον έρωτα που δεν πρόλαβαν να νοιώσουν.Αραγε,τι ήθελαν να ρωτήσουν,τι ηθελαν να μαθουν ,τι ηθελαν να πουν;Τα παιδικά τους βήματα ήταν μικρά και ο θάνατος ήταν γρηγορος για αυτά.Τα πρόλαβε δίχως αυτά να προλάβουν να κάνουν κάτι.
Ανθρωποι,τι ζητάτε κάθε βράδυ στις προσευχές σας;Σε ποιον προσεύχεστε ανθρωποι;Αραγε έχει απομείνει θεός που μας ακουει ακομα;

Δεν υπάρχει διαφορά πιστεύεις,ειδικά στην αναγνωση;Προσπάθησε να κάνεις ανάγνωση και τα δυο και θα δεις τη διαφορά πρωτα στο ρυθμό της ανάσας καθως διαβάζεις,στο ρυθμο των παυσεων που χρειάζονται σε καποια σημεια και επειτα παρατήρησε τη διαφορά στον τροπο που ξεδιπλώνεται σε μορφή το κάθε κειμενο.
Πρωτα το ποιητικο και μετά το πεζο.Το πεζο για να μπορεσει να σταθεί πιο γερά,χρειάζεται περισσοτερα ρηματα και περισσοτερες προθέσεις,αλλά και επισης αλλαγη στη θέση καποιων λέξεων,πραγματα δηλαδη που δεν είναι απαραίτητα για το πρωτο κείμενο (το αρχικο),ετσι ωστε να μπορέσει να είναι περισσοτερο σαν αέρας στην αναγνωσή του παρά σαν ενα στερεο κατασκευασμα ,οπως συνηθως είναι ενα πεζο.
Περιληπτικά σου εντοπισα καποιες διαφορές,γιατι με τα οσα έγραψες τα εξισωνες ολα με μια περίεργη λογική.
Μπορεί το ποιημα του parpen να μην είναι τελειο ,αλλά εχει κάτι το ιδιαίτερο,ειδικά στην τοποθέτηση των λέξεων.Αυτο ομως απέχει πολύ απο το να το χαρακτηρίζουμε ως πεζό.

[Βραζίλης]

Μα τι λες βρε Βασίλη;Μαλλον κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις τι εννοώ ενω καταλαβαίνεις πολύ καλά.

Δεν εχω διαθεση να κοροϊδεψω κανεναν. Μεχρι το τελευταιο σου μηνυμα δεν ειχες πει τιποτα για να στηριξεις το "Noμίζω οτι δεν απέχει καθόλου απο το να χαρακτηριστεί ποιημα."

Προσπάθησε να κάνεις ανάγνωση και τα δυο και θα δεις τη διαφορά πρωτα στο ρυθμό της ανάσας καθως διαβάζεις,στο ρυθμο των παυσεων που χρειάζονται σε καποια σημεια και επειτα παρατήρησε τη διαφορά στον τροπο που ξεδιπλώνεται σε μορφή το κάθε κειμενο.

Αυτο ειναι δηλ. που χαρακτηριζει ενα ποιημα;
Δε θα συμφωνησω ουτε θα διαφωνησω. Καθε γνωμη δεκτη. Δε νομιζω οτι χρειαζεται τοση αναλυση πια...

[Kική]

Και για να αφήσουμε τις αντιπαραθέσεις .. στο θέμα μας!

Εμένα Πάρη μου άρεσε. Δεν είναι ακριβώς ποίημα αλλα έχει συναίσθημα. Πολύ καλό.