ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΟΥΣΙΑΣ

[Lo.Lee.Ta]

         " ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ "
         

         Όταν έρθει η νύχτα,
         και αγκαλιά θα βρέθούμε,
         απ΄της μέρας, την αγωνία,
         οι καρδιές μας χτυπούνε,
         σα να θέλουν να σπάσουν!
                                       που ήταν χώρια, σαν σε τιμωρία.

         Εξοργίζονται τότε!
         και σε εμφύλιο ξεσπάνε!
         προς τα σώματα που τις χωρίσαν,
         Μα ο πόλεμος τούτος,
         δεν μπορεί να χωρίσει,
         δύο ανθρώπους, που τόσο αγαπήσαν.
         
         Είναι η αγάπη μας, βλέπεις,
          επίθεσης και άμυνας χάδι,
         όπλο, που δεν μπορεί να πληγώσει,
         με τη δύναμη που μας έχει δώσει,
         πολεμάμε για ακόμη ένα βράδυ.

         Αγκαλιά μου σε σφίγγω,
         και εσύ, μεσ' τη δική σου,
         δυο σταγόνες, που γίνανε μία,
         σε ήσυχα λίμνης νερά, δίνουν στα χείλη φιλιά
         και παλεύουνε στην τρικυμιά.
         
         Ήρθε η έλλειψη πάλι,
         σαν της θάλλασας κύμα, -που σε φέρνει και πίσω σε παίρνει,-
         την ψυχή μου έχω κάνει ακρογυάλι,
         να μου γράφεις, της ζώης σου, το ποίημα.

         Λείπεις κάθε στιγμή,
         και ζητώ πιο πολύ, από αυτό, που να έχω,μπορώ,
         Λείπεις κάθε στιγμή,
         και είσαι πάντα παρών, σε ότι νιώσω και σε ότι σκεφτώ.

         Ξημερώνει η νύχτα,
         τα κορμιά ξεκολλάνε, σαν τα πετάλα ενός λουλουδιού,
         οι καρδιές μουρμουρίζουν, σιγανά κλαψουρίζουν
         σαν παράπονο, μικρού παιδιού.

         Μα εγώ ποτέ δεν σ'αφήνώ και σε έχω Θεό μου!
         Και εσύ πάντα αγκάλια σου, είμαι μόνο δικός σου!
         Ζούμε στο άπειρο και το παντού!
         Σαγαπάω μωρό μου,
         και αν κάνουμε λάθη
         Είναι οι τρέλλες μικρού θεού.
         Από όσα η αγάπη θα μάθει.
         Αγάπη, παντώς καιρού.

[ilianthos-Kanlis]

Παναγιώτη καλησπέρα!
Με εντυπωσίασαν όλα !
Και ο πρωτότυπος τίτλος και το περιεχόμενο !
Α ! Και χρόνια σου πολλά,μου διέφυγε εχτές !


                                           Την βαθιά μου Εκτίμηση

[Lo.Lee.Ta]

Χαίρομαι που σου άρεσε Ilianthe! 
Εκτιμώ ένα παραπάνω τη γνώμη σου, γιατί έχεις γράψει τόσα.

Ο πρωτότυπος τίτλος και το περιεχόμενο, να δανειστώ κάτι δικό σου,
"Όλου του Κόσμου η πραμμάτια
μισοτιμής στη λαϊκή,
τέσσερα cents τα μανταλάκια
κι όποιος προλάβει την αυγή."



Σευχαριστώ πολύ για τα χρόνια πολλά! Να σαι πάντα καλά.

[Amylo]

το ποιημα εχει υπογρραφη λαλακη πως να το κανουμε...
δεν κανω πλακα ειναι αυθεντικα δικο σου..με ννοας..

[kuiper]

Μπράβο Παναγιώτη.
Τίτλος υπέροχος και η τελευταία στροφή όλα τα λεφτά.
Από μόνη της ένα υπέροχο ποίημα.

Καλή σου νύχτα.

[Lo.Lee.Ta]

Amylo σευχαριστώ πολύ για το σχόλιο, όντως όταν το έγραψα ήταν πολύ αυθεντικό, τόσο, που έμοιαζε άθραυστο.

Justin, σε εκείνη την στροφή για μένα, κρύβεται όλη η ουσία, όχι μόνο του ποιήματος.
Μόνος τρόπος για να μετρήσεις την αξία της, μία μεγάλη, ανοιχτή και ειλικρινή καρδιά.
Μια ζωή ολόκληρη, για να την εντοπίσεις, ανεβαίνοντας βουνά, γεμάτα ενδείξεις,
μήπως και φτάνοντας στην κορυφή κάποιου, ανακαλύψεις μια οπή, και κοιτώντας μέσα,
να βράζει λάβα κατακόκκινη και πυρωμένη.Πέφτοντας μέσα με την ελπίδα, όχι να μην καείς,
αλλά να παραμείνει για πάντα ενεργό, έτσι, που μια ζωή να καίγεσαι.
Σευχαριστώ φίλε μου!

[Ιππέας]

 " Είναι οι τρέλλες μικρού θεού...   Αγάπη, παντός καιρού. "
   Γυρνώντας προς τα πίσω ανακαλύπτει κανείς πράγματα που δε γίνεται να τον αφήσουν ασυγκίνητο
  και που δεν μπορεί να τα προσπεράσει με μια απλή ανάγνωση . Έτσι και μ'  αυτό το πολύ όμορφο ποίημα
 ( ύμνο στην αγάπη ).  Εύγε Χοληδόχε !!!