Το μαύρο αγαπώ

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Το χρώμα που σ' αρέσει
είναι μου λες λευκό
μα εγώ σου λέω πάντα
το μαύρο αγαπώ

τα όνειρα σου έχουν
το σχήμα λουλουδιών
μα εγώ ακούω μόνο
τα λόγια των παιδιών

μου είπες πως δεν έχεις
λάθη και ενοχές
μα εγώ είμαι βουτηγμένος
σε αμαρτωλές βροχές

ρολόγια θα χτυπάνε
για σένα ακριβώς
για μένα δεν υπάρχει
ο χρόνος κυνηγός

εξαρτημένη είσαι
από όχι κι από μη
μα εγώ γυρεύω πάντα
να αλλάζω τη στιγμή

εσύ πιστή θα μένεις
στων τρένων τις γραμμές
μα εγώ σε εκτροχιάζω
με χίλιες αφορμές

εσύ στη λογική σου
κι εγώ ένας τρελός
εσύ θα με ξεχάσεις
εγώ όχι εντελώς

εσύ στην τακτική σου
μα εγώ ότι κι αν πω
το μαύρο των ματιών σου
μικρή μου θα αγαπώ.

[Lo.Lee.Ta]

Χωριάτη, κάθε τι που γράφεις, εδώ και πολύ καιρό, τουλάχιστον για μένα, μοιάζει να είναι πολύ ιδιαίτερο! Τα γραπτά σου μιλάνε πολύ εύκολα και πολύ βαθιά! Κάτι σα να σε κυνηγάει η έμπνευση! Βγάζουν πολύ συναίσθημα! Όχι το ξερό συναίσθημα, το άλλο που είναι σαν λάβα! πολύ χαίρομαι γι αυτό!

Μου επιτρέπεις να εκτροχιαστώ λίγο ? Σήμερα όμως μαζί με το δικό σου ποίημα, έτσι όπως κοίταξα την σελίδα, είδα και άλλα όμορφα! Άσε με λοιπόν να τα παραθέσω σε αυτό μου το σχόλιο.

Η γειτονιά μου... , από το mati.
διαψεύσεις, από τον Χρήστοςφλ
Τραγωδία, από τον Ivikos
Της στιγμής το σήμερα ( Πάνω στ’ αλίμονο ) από τον GD

Τα οποία επίσης τα κυνήγησε η έμπνευση και ο κόπος, για να βγει κάτι ξεχωριστό!

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Φίλε xolidoxos σε ευχαριστώ πολύ που με διαβάζεις
επίσης ευχαριστώ από εδώ και τους φίλους spartinos και ivikos για τα θετικά σχόλιά τους πάνω στο ''άλλος εδώ, άλλος εκεί''