anastasioujim:
Αυτο το θεμα εγινε με σκοπο ολοι οι μουσικοφιλοι του kithara.gr να γραψουν στιχους απο τραγουδια, που γι' αυτους ειναι ξεχωριστα......
D@ve Murray:
den kserw alla palia me to pou akouga to stoixaki " Htan leei san na makraine o dromos" mou shkwnwtane h trixa kagelo... twra pia den me siginei to idio.. eida omws ena wraio distixo ekei pou kanw proponhsh... your bones will build my palaces, your eyes will stun my crown, for i am Mars tha god of war an i will cut you down Lemmy
kathws kai akribws apo katw ena tou Harris You took my life but i ll take yours too
yparxoun apolla akoma alla den thelw na kourasw...
kostasbako:
Εμένα ανάλογα την ψυχολογική μου κατάσταση με συγκινούν διαφορετικοί στίχοι. πχ Όταν μου είχε πει μια κοπέλα "σ'αγαπώ" μου ήρθε στο μυαλό ένα τραγούδι του Χατζή, : "Το σ'αγαπώ ειναι κι αυτή είναι κι αυτή μια λέξη απλή. Μα σε χιλιάδες περιπτώσεις είναι ανόητη, γελοία και κουτή όμορφη είναι μοναχά όταν την νιώσεις" ή
"Τι γλυκό να σ'αγαπούν και να σου το λένε μάτια που μελαγχολούν και γλυκα σου σιγοκλαίνε"
Όταν πάλι γυρνάω απο πορείες θυμάμαι: "Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει"
Και ΠΟΛΛΟΙ άλλοι.....
Άδης:
Για μένα, κάθε στίχος από τα ποιήματα του Νίκου Καββαδία, (μελοποιημένα και μη) είναι και μιά συγκίνηση...
Επίσης απο το "Μ' αρέσει να μην λέω πολλά", αυτός ο στίχος:
"Ματια μου ψαξε να με βρεις... ψαξε στους δρομους της σιωπής, μοναχος θα σβήνω τη μορφή μου..."
με στέλνει, κυριολεκτικά... :-\
The JeSTeR:
Μάλλον το
Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο κι ας είναι η φωτιά του να σε κάψει είναι το πρώτο που μου'ρχεται, αλλά και το ακόλουθο από το one των Metallica:
Darkness imprisoning me all that i see absolut horror I cannot live i cannot die trapped in myself body my holding cell
και αυτό από το for whom the bell tolls:
For a hill, men would kill, why? They do not know Suffered wounds test their pride Men of five, still alivethrough the raging glow Gone insane from the pain that they surely know
υπάρχουν κι άλλα αλλά δε μπορώ να σκεφτώ τώρα....maybe later