Δείτε την σελίδα του kithara.gr στο facebook, στο twitter, και στο youtube
0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.
Παράθεση από: Mary_Ann στις 20/08/07, 19:09Ας σοβαρευτούμε... Λοιπόν, έχω φανταστεί τον "Αποσπερίτη" του Θανάση Παπακωνσταντίνου...Κάθεται ένα αγόρι γύρω στα 17 σε ένα βράχο σε μια έρημη παραλία... Στη ζωή του έχει περάσει πολλά και ρίχνει ευθύνες στον εαυτό του, χωρίς να φταίει πουθενά... Και καθώς κάθεται κοιτάζει τον ουρανό... Σε λίγο έρχεται το σούρουπο και βγαίνουν τα πρώτα αστέρια και αυτός περιμένει μια αγκαλιά... Βλέπει τον αποσπερίτη και κατεβάζει τα μάτια του και δακρύζει ενώ κανείς δεν έρχεται.....Κάπου μακριά, σε μια φωτισμένη πόλη που θέλει να προλάβει της νύχτας το μετέωρο, υπάρχει μια κοπέλα που τον αγαπάει... Περπατάει στο δρόμο και εύχεται να μπορούσε να ήταν μαζί του... Σε ένα σημείο της πόλης όπου οι πολυκατοικίες αραιώνουν και τα φώτα δεν είναι πια τόσα πολλά, βλέπει τον ουρανό... Βλέπει κι αυτή τον Αποσπερίτη και δακρύζει... ...Ξαφνικά εκεί που παίζει η απαλή μουσική έρχεται ένα σύννεφο και την τυλίγει... Ξαφνικά βρίσκεται σε μια έρημη σκοτεινή παραλία... ...Στην άλλη άκρη κάθεται το αγόρι και κοιτάει τα αστέρια... Πάει κοντά του, ενώ φοράει ένα λευκό φόρεμα που το παίρνει ο αέρας και είναι σαν οπτασία... Τον κοιτάει, του σκουπίζει ένα δάκρυ, τον φιλάει στο μέτωπο και χάνεται ψηλά...Καταπληκτικό!
Ας σοβαρευτούμε... Λοιπόν, έχω φανταστεί τον "Αποσπερίτη" του Θανάση Παπακωνσταντίνου...Κάθεται ένα αγόρι γύρω στα 17 σε ένα βράχο σε μια έρημη παραλία... Στη ζωή του έχει περάσει πολλά και ρίχνει ευθύνες στον εαυτό του, χωρίς να φταίει πουθενά... Και καθώς κάθεται κοιτάζει τον ουρανό... Σε λίγο έρχεται το σούρουπο και βγαίνουν τα πρώτα αστέρια και αυτός περιμένει μια αγκαλιά... Βλέπει τον αποσπερίτη και κατεβάζει τα μάτια του και δακρύζει ενώ κανείς δεν έρχεται.....Κάπου μακριά, σε μια φωτισμένη πόλη που θέλει να προλάβει της νύχτας το μετέωρο, υπάρχει μια κοπέλα που τον αγαπάει... Περπατάει στο δρόμο και εύχεται να μπορούσε να ήταν μαζί του... Σε ένα σημείο της πόλης όπου οι πολυκατοικίες αραιώνουν και τα φώτα δεν είναι πια τόσα πολλά, βλέπει τον ουρανό... Βλέπει κι αυτή τον Αποσπερίτη και δακρύζει... ...Ξαφνικά εκεί που παίζει η απαλή μουσική έρχεται ένα σύννεφο και την τυλίγει... Ξαφνικά βρίσκεται σε μια έρημη σκοτεινή παραλία... ...Στην άλλη άκρη κάθεται το αγόρι και κοιτάει τα αστέρια... Πάει κοντά του, ενώ φοράει ένα λευκό φόρεμα που το παίρνει ο αέρας και είναι σαν οπτασία... Τον κοιτάει, του σκουπίζει ένα δάκρυ, τον φιλάει στο μέτωπο και χάνεται ψηλά...
Ξεκίνησε από antonioua8 Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές
Ξεκίνησε από antonioua8 Σύνδεσμοι μουσικών οργάνων
Ξεκίνησε από Candlemass Σύνδεσμοι μουσικών οργάνων
Ξεκίνησε από corazon Σύνδεσμοι Συγκροτημάτων/Τραγουδιστών
Ξεκίνησε από Alex Flouros Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια
Ξεκίνησε από zeoy Ενισχυτές
Ξεκίνησε από stratocasteros Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές
Ξεκίνησε από zeoy « 1 2 ... 5 6 » Δοκιμές και συγκρίσεις μουσικών οργάνων και εξοπλισμού
Ξεκίνησε από Alex Flouros Μουσικά νέα και συζητήσεις
Ξεκίνησε από iola11 Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια