Σ'έναν παράδεισο που έσβησε νωρίς..

[Μένια..]

  Σε βλέπω, είσαι κουρασμένος. Γέρνεις πάνω μου και κουρνιάζεις τη σκέψη σου. " Καμιά φορά τα όνειρα είναι βαριά να τα κουβαλάς " μου λες. Δεν σου απαντώ, μονάχα κατεβάζω το βλέμμα. " Μην παραιτείσαι.." ψελλιζεις. Μ'ένα αίσθημα ντροπής αρνούμαι να σε κοιτάξω και στα αλήθεια μονολογώ την αμαρτία μου μέσα από τόσες μοναχικές και βρώμικες νύχτες που έζησα, τόσο που ξόδεψα τον εαυτό μου, τόσο που τον γέλασα..γιατί να τον αγαπήσω τώρα;
 Κάθε λέξη, κάθε σιωπή., γεμίζουν σχισμές το σώμα και εσύ αδιάτρητος από τον πόνο αρνείσαι να ξαναβαπτιστείς. Απειλείς Θεούς και Δαίμονες, μαλώνεις με τη νύχτα, το βλέμμα σου λυγίζει. " Δεν θα αντέξω.." ψυθιρίζω.." Είμαι σπασμένη ". Στο σώμα μου χτυπούσαν δυο καρδιές.
 Στις όμορφες κοιλάδες που ταξίδεψες, χαμήλωσες πολύ προτού να ανθίσεις...Τώρα νερό βροχής ξεπλένει το κορμί σου..Σαν δάσκαλος σοφός χειροκροτάς την ποίησή μου, μέσα από όνειρα που γίνονταν κραυγές και έκλεβαν τον ύπνο. Κλεμμένο χάδι γυρνάς ν'απλώσεις μα είσαι ήδη μακριά..και αλήθεια, πόσο ζητά ο απόηχος από το βήμα της σκιάς σου να έρθει πίσω να με βρει,..
 Τα δέντρα μας, το καθένα με τις δικές του ρίζες θα απλώνουν τα κλαδιά τους στους αιώνες, θυμίζοντας αγάπη μακρινή. 
Κάτω από το παιδικό μου κρεββάτι, ένα στεφάνι με γαρδένιες.
Μύρισε θάνατος και αέρας που σκορπάει..σ'έναν παράδεισο που έσβησε νωρίς..

                      --------------------------------------------------------------------------
Σε έναν ξεχωριστό άνθρωπο που έφυγε νωρίς απο τη ζωή μου αλλα πριν φύγει, φρόντισε να γινει ουρανός για τα επόμενά μου χρόνια..
 

[master of puppets]

το έχεις ξανακουσει....αλλά ειναι ανατριχιαστικά καλο.......πραγματικα....τρομερες εικονες, φράσεις.....βγάζει έντονα συναισθηματα.....

νεραιδα μου....ένα μεγάλο μπράβο....να 'σαι καλα....

[GIORGOS KANLIS]

Πανέμορφο το πόνημα σου Μένια,είμαι της γνώμης πως μπορείς να γράψεις και μυθιστόρημα !Προσπάθησέ το !

                                  Έχεις την Εκτίμηση μου

                                             

[parlats]

Απλά πανέμορφο!

[Μένια..]

Ηλία μου, μικρέ μου Ιππότη και γλυκέ μου ποιητή..Δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω και τη δική σου συμβολή σε αυτό..Σε ευχαριστώ για την ανεξάντλητη υπομονή σου και τις λευκές νύχτες που μου χάρισες.

Γιωργο, σε ευχαριστώ και εσύ έχεις την εκτίμησή μου.

Πάρη..τελικά δεν θα μάθεις ποτέ αν είμαι καλή ή όχι..ξέρεις.. Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου..

[Ikaros]

   Εχεις μια ξεχωριστη ματια,μια δυμανη που πηγαζει απο μεσα σου και καθε σου λεξη ειναι και μια εικονα...συνεχισε να ''ζωγραφιζεις''!!!...συγχαρητηρια!

[JENY (Darklight)]

"είμαι σπασμένη"...  κομμάτια πόνου βλέπω που ζωγράφισαν αγάπη... Μεστό, αληθινό... και για δικούς μου προσωπικούς λόγους με άγγιξε βαθύτατα.

[Μένια..]

Κώστα μου, σε ευχαριστώ πολύ.. Πάντα βρίσκεις τρόπους να με καλοπιάνεις..

Jeny, όντως κομμάτια πόνου που ενώθηκαν για να γίνουν λυγμός απώλειας..Και αφού και εσύ το έχεις περάσει, νομίζω με καταλαβαίνεις. Εγώ το μοιράστηκα μαζί σας ύστερα από αρκετή σκέψη, μονάχα επειδή δεν είχα κάποιο άλλο τρόπο να εκφράσω τα συναιθήματα.
Σε ευχαριστώ και εσένα. 

[newlifer]

θυμάμαι !
εκείνο το βράδυ που διάβαζα αυτές τις φράσεις στην οθόνη του pc μου

ξέρω !
πως το έγραψες για κάποιον άνθρωπο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή σου

φαντάζομαι !
πόσο τυχερός μπορει να αισθάνεται κάποιος (όπου κι αν βρίσκεται)
όταν γι αυτόν σκαρώνεις στιχάκια, γεννάς σκέψεις αυτόφωτες
αφήνεις λέξεις να βγουν απ την ψυχή σου
που αιώνια θα τον συντροφεύουν στο κάθε του ταξίδι...

[Μένια..]

Θυμάμαι.. κάθε που ζήταγε χάδι η ματιά του..

Ξέρω, πως έφυγε από τη ζωή μα με αγγέλους τραγουδάει τώρα..

Φαντάζομαι.. πως πάντα θα τον κουβαλάω μέσα μου..

Σ'ευχαριστώ Απόστολε.. σ'ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.

[nefelh]

Πώς δεν απάντησα σε αυτό;
Υ-πε-ρο-χο! Και λίγα λέω...
Δυστυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις πάντα πάει το μυαλό μου στο Μιχάλη που έφυγε νωρίς και τέτοια αναγνώσματα με εκφράζουν απόλυτα.

[Iroukos]

Μένια αν μου επιτρεπεις, με τη σειρα μου θα το αφιαιρωσω κ γω ΄σένα προσωπο που μας αφησε νωρις...

όπου κ αν πας Γουίλη...να προσεχεις... όπου κ αν βρισκεσαι να με κρατας...!

καλλητερα λογια δε θα μπορουσες να βρεις Μενια... αλλα τα συναισθηματα σου ειμαι συγουρη πως δεν τα αγγιζουν ουτε καν αυτες οι λεξεις!!! τοσο ψηλα φτανεις...! να σαι καλα!

[Mana Sama]

Όμορφη δουλειά, Μένια. Σ'ευχαριστώ που μου έδωσες την ευκαιρία να το διαβάσω.

[Μένια..]

   Παιδιά, είστε υπέροχοι.

       Νεφέλη, σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου. Ο θάνατος είναι μέρος της ζωής μας και οφείλουμε να μάθουμε να ζούμε με αυτόν. Ας μην κλείνουμε τα μάτια, ας μην κάνουμε πως δεν υπάρχει. Αλλα μην μου λυπάσαι, είναι που έτσι γινόμαστε σοφότεροι, πιότερο δυνατοί. Και όσο παράδοξο και αν σου φαίνεται, πιότερο αισιόδοξοι.

       Ηρώ, τα λόγια σου με κάνουν αμήχανη. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ.

       Αλέξη, εγώ σε ευχαριστώ που το διάβασες. Να'σαι καλά.

Σας ευχαριστώ.

[Δαμιανός]

με εκανες να ανατριχιάσω αν και οι εικόνες που αναδύθηκαν στην μνήμη μου δεν ειναι απο θάνατο αλλα με πονάνε το ίδιο...υπέροχο......

[Μένια..]

  Σε ευχαριστώ, είναι τιμή μου να εισπράττω τέτοια σχόλια από όλους σας.

[geni]

με εκανες να ανατριχιάσω αν και οι εικόνες που αναδύθηκαν στην μνήμη μου δεν ειναι απο θάνατο αλλα με πονάνε το ίδιο.

Εγω δεν εχω παραπανω λογια.Το διαβασα, διαβασα και τα σχολια ολων,με τρωει να το ξαναδω και να το ξαναδω,να με παρουν τα κλαμματα.Οχι απο απαισιοδοξια, καθε αλλο.Απο ουσια και μονο.
 

[Μένια..]

   Τζένη, σε ευχαριστώ πολύ. Το να αναγνωρίζεις την ουσία ανάμεσα στο κείμενό μου είναι πέρα για πέρα κολακευτικό.

   Αλλα ας μην μείνουμε άλλο στην αξιολόγηση αυτού του κειμένου. Γιατί πιστέψτε με, οποιοσδήποτε και να περιέγραφε τον θάνατο, την απώλεια και την μοναξιά, το ίδιο θα έκαιγε, το ίδιο θα πονούσε. Ας μείνουμε στην ανθρωπιά, στην συμπόνια, στην ομόνοια. Στο οτι κανείς μας δεν μπορεί να νικήσει τον πόνο, εαν δεν τον αγκαλιάσει πρώτα. Μονάχα έτσι θα τον αποδυναμώσει. Να'στε καλά φίλοι μου και να θυμάστε πως όταν ένας άνθρωπος φεύγει από κοντά μας, συνεχίζει να ζει από μέσα μας για πάντα.

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.