Μ’ ένα μολύβι και χαρτί

[ivikos]

Μ’ ένα μολύβι και χαρτί, των ποιητών η κάστα
στίχους χαρίζει γύρω της  να γραντζουνάνε τάστα
κι εσύ που πας για ψάρεμα σε όρμο Παραδεισένιο
στο αγκίστρι βάζεις δόλωμα κορμάκι φιλντισένιο

Η μέρα….μάνα δίκαιη….τα πάθη πάει να σβήσει
η Αυγή της αντρειεύεται….αντίκρυ της η Δύση,
κι εγώ….που μήνες με χτυπούν, της μοναξιάς οι οίστροι
ψάχνω να βρω το δόλωμα….μα χάνω και το αγκίστρι….

Σ’ ένανε κόσμο παλιατζή….που η βροχή λερώνει
που άρχοντας είναι ο φονιάς….κι ο κλέφτης καμαρώνει,
εσύ δεν χαραμίζεσαι, μα ούτε μένεις μόνη
με προσπερνάς ακάθεκτη….με άλλον στο τιμόνι!!!!!

Μ’ ένα μολύβι και χαρτί, των ποιητών η κλίκα
πλάθει έναν κόσμο όμορφο….με γέλιο, και με γλύκα,
κι εσύ που ψάρεψες παιδιά, και τα ‘χεις στην απόχη
με σπρώχνεις μες στα τάρταρα, με το σκληρό σου τ’ όχι….

[Βραζίλης]

Πολυ ενδιαφερον... Απο τη μια η δημιουργια και απο την αλλη η καταστροφη...

[Lo.Lee.Ta]

Φουρτουνιασμένη Ψαρόβαρκα σε απόσταση ασφαλείας από τα Cayman Islands.

[Πέτροc]

Χεχεχεχχεχε ... 
Πολύ συμπαθητικό ...

Θα μπορούσε να διαπρέψει σε Λαϊκούς δρόμους ... 

Σα να τ΄ακούω σε Ουσάκ ; 

/Πέτροc 

[ivikos]

Δημιουργία και καταστροφή βαδίζουν πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί.........
Χόλι...καλή παρομοίωση
Πέτρο,  ουσάκ....κουρντί..... δεν το ξέρω...οι μουσικοί δρόμοι μου είναι άγνωστοι!!!!!!!!!