Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - Vern

Σελίδες: [1] 2 3
1
Έχεις ένα μάτι κι ένα αυτί
είσαι ένα παχύσαρκο παιδί
δίχως πόδια με αστεία φωνή
λίγο βλάκας , λίγο αδερφή

Μη σε νοιάζει τι σου λένε
κι ας σε κάνουνε να κλαις
μία φράση πες τους μόνο , πες

Είμαι άνθρωπος κι εγώ
ίσως κάτι διαφορετικό
άγαπήστε με για ν' αγαπώ

Όλοι σε φωνάζουνε κοντό
στο χέρι σου έχεις έκτο δάχτυλό
εγκαύματα παντού στο πρόσωπό
κι εξόγκωμα στον ώμο το δεξιό

Μη σε νοιάζει τι σου λένε
κι ας σε κάνουνε να κλαις
μία φράση πες τους μόνο , πες
 
Είμαι άνθρωπος κι εγώ
ίσως κάτι διαφορετικό
άγαπήστε με για ν' αγαπώ

2
Τώρα που το λες και το παρατηρώ... :eee

3
Σ' ευχαριστώ πολύ . Να σαι καλά :)

4
Αλλήτισσα κυρά κρυμμένων σοκακιών
Κρατάς πολύχρωμο λεπτό τσιγάρο
Αιώνια δέσμια των ευκολων φιλιών
Φοράς τα κόκκινα , σαν αναμμένο φάρο

Αφέντρα δύστροπη νυκτόβιων σκυλιών
Ο δρόμος σου δικό σου είναι κουμάντο
Σκληρή ευνούχα αντρικών στολών
Μπροστά σου σκυβουν το κεφαλι κατω

Μάνα ευαίσθητη ευάλωτων παιδιών
Πατέρα βύζαξαν , με γυναικείο ντύμα
Πόρνη Παρθένα ερώτων και χαδιών
κλούβιας υπόσχεσης ξανά , ισόβιο θύμα...

5
Ποιος θα έρθει να μας πει;
Τ' αύριο τι θα φέρει
Κάποιος κάπου θα ξέρει
Τα μάτια του θα έχουν δει

Ποιος θα βάλει τη ζωή;
Πάνω απ τον καθέναν
Ανθρωποι μείον έναν
Να μας σώσει αν δε μπορεί

Ποιος άραγέ θα 'σαι εσύ;
Όταν τα μαύρα βγαίνουν
Από 'κείνους που χωλαίνουν
Η αυτούς που δίνουνε ψυχή...

6
Από ένα κατάστρωμα σου φώναζα αντίο
Κάτω απ’ το Αυγουστιάτικο , το φως το λαμπερό
Καθώς ξεμάκραινε αργά το σιδερένιο πλοίο
Δυσκολευόμουν αγάπη μου τα μάτια σου να βρω

Κάνε να πάει ,θάλασσα ανάποδα το κύμα
Να τη αφήσω δεν μπορώ.Και αν την χάσω;Κρίμα...





7
Στη τρυπημένη τσέπη σου , λεφτά ποτε δεν είχες
Και συνεχώς τις έξυνες του κεφαλιού τις τρίχες
Μα ξαφνικά η κούτρα σου κατέβασε μια ιδέα
Και από μαυρη η ζωή σου , έγινε ωραία

Είναι μια λάμψη του μυαλού σου αναγκαία
Που το κακό και το καλό παλεύουν αμοιβαία
Φαντάζομαι , φαντάζεσαι φάντασμα φαντασμένο
Η φαντασία έσωσε τον απεγνωσμένο

Τα είχες όλα κάποτε , άρχοντας φημισμένος
Στο δρόμο σε αγνάντευε, ο κόσμος μαγεμένος
Μα ξαφνικά μια άρρωστη κατέβασες ιδέα
Την πλάτη ο περίγυρος σου γύρισε μοιραία

Είναι μια λάμψη του μυαλού σου αναγκαία
Που το κακο και το καλο παλευουν αμοιβαία
Φαντάζομαι , φαντάζεσαι φάντασμα φαντασμένο
Η φαντασία πρόδωσε τον αρρωστημένο

Μόνος σου περιδιάβαινες σαν ξέμπαρκο αλάνι
Και τη Λενιώ βλαστήμαγες σκατά πως σε 'χει κάνει
Μα ξαφνικά η κούτρα σου κατέβασε μια ιδέα
Και τρέχει καταπράσινη να μάθει ποια είν' η Ρέα

Είναι μια λάμψη του μυαλού σου αναγκαία
Που το κακο και το καλο παλευουν αμοιβαία
Φαντάζομαι , φαντάζεσαι φάντασμα φαντασμένο
Η φαντασία έσμιξε τον ερωτευμένο

Τη φαντασία ελεύθερη πολύ , μη την αφήσεις
μα ούτε μέσα στη φαιά , σκλάβα να την κρατήσεις...


8
Από παιδί μικρό άντρα μ' έχουνε κάνει
Όλα αυτά που μίσησα με σθένος
Γιατί θεε μου δείχνεις τοσο μένος;
Είναι το μίσος που εντέλει θα με γιάννει;

Αγάπη μπόρεσα λίγη να δώσω
Και την προσέφερα σ' αγαπητούς ανθρώπους
Μα πάντα έψαχνα έξυπνους τρόπους,
Να μην τη δειχνω, κι από τι να με γλιτώσω;

Ποιος φόβος μ' έσπρωχνε κι έκανα πισω;
Ποια η μανία να μένω μόνος;
Για ποίο τίμημα ο ψυχικός μου φόνος;
Πότε θα βρω το θάρρος ν' απαντήσω;

Όλα νομίζω ,λανθασμένα, πως τα ξέρω,
Και συνεχώς με πνίγει ένα αλλά
Μα προχωράω με τα μάτια μου σφαλά
Άραγε αν τ' ανοίξω θα υποφέρω;...

9
dramatic_life ,kiki-pie ευχαριστω για τα σχολια σας!!!

10
Kiki-pie σωστες οι παρατηρησεις σου και ειναι καλο να αναρωτιεσαι για την αγαπη και για τον ερωτα ... Ειμαι σιγουρος οτι θα βρεισ τις απαντησεις σου σ αυτα τα ερωτηματα ... Συνεχισε να αναρωτιεσαι λοιπον και να γραφεις ...

11
Λογια γεματα νοημα ... απο καρδιας...τυχερος ο νεος ;) ;)

12
Κρύος καφές παγώνει τον λαιμό μου
με μια γουλιά γιορτάζω το πρωινό μου
Ένα τσιγάρο με γεμίζει με καρκίνο
μια τζούρα δυνατή και τον κόσμο σας αφήνω

Μία οθόνη πιστή φίλη για παρέα
δυαδικό αλφάβητο με κερνάει νέα
Λίστα πειρατική και μη, τραγούδια να στριγγλίζει
κάθε μουσική ιαχή ,θυμούς να αφυπνίζει

Διάφανα μικροκύματα ψυχρή τροφή ζεσταίνουν
κλειστο στομάχι,αυτόματα,δυο πιρουνιές χορταίνουν
Με ανοιχτά τα βλέφαρα το χάος να κοιτάζουν
διεσταλμένες ίριδες θάνατο σου βγάζουν

13
dramatic_life καλωσηρθες στο κιθαρα ... Δυναμικοί οι στίχοι σου ... Συνέχισε έτσι βγάζοντας τόσο πολυ συναίσθημα ...

14
Papou σ ευχαριστω πολυ για το σχολιο σου ... Χαιρομαι πολυ που καταλαβες τι εννοουσα ... Βασικα δεν το περιμενα ... Ξερω οτι ειναι σημαντικο να σε διαβαζει καποιος ...  ;)

15
Τι εννοείς μ αυτο papou???

16
Neikos, x-versus ευχαριστώ για τα σχολια σας...!!!

17
Ζωγραφισα τις φατσες σας σ ενα λευκο χαρτι
τονιζοντας πολυ καλα την προφανη ασχημια
δεν ημουν ηρεμος πολυ , μα κοκκινο πανι
απο την απραγη ζωη , ζωη γεματη γκρινια

Εικονισα μανιωδως τα αδεια προσωπα σας
σαν φουσκες διαφανεις χοντρες που σκανε στον αερα
γιατι δεν αντεξα αρκετα να γραφετε στα αχαμνα σας
κατι που θεωρω σημαντικο περα ως περα

Το εργο μου το εδειξα , υπηρξαν αντιφασεις
και εγινα ευθεις ξανα σφοδρα δυστυχισμενος
γιατι καταλαβα εξ'αρχης τις αθλιες καταστασεις
κριτης που κρινει τον κριτη ανθρωπος θυμωμενος 

18
Από τη γέννα χωμένος στην ανία
και στον έμμεσο φθηνό εκβιασμό
μαθαίνεις να ζεις στην τυραννία
σ' επιτραπέζιο σικέ τρομακτικό

Μαθαίνεις την γνώμη σου ν αλλάζεις
βουβά να την αφήνεις στη γωνία
κι αντί την ευκαιρία σου ν αρπάζεις
κυνηγάς την εύκολη ηρεμία

Βιάζεσαι να φύγεις μα θέλεις να αγγίξεις
σαν άσχετος ληστής μπροστά στην λεία
και όταν σε τσακώσουνε τρέξε να αποδείξεις
πως δεν είσαι ελέφαντας μα η ίδια η παναγία

Σαν μάγοι χλευασμένοι πεταμένοι στην πυρά
δεν θέλουν να βρισκόμαστε στη μέση
άδικα περάσαμε από εξέταση ιερά
στον κόσμο τους δεν έχουμε πια θέση

Κι ας είμαστε δεμένοι , μ ενωμένα μαγικά
θα σπάσουν τα δεσμά της αδικίας
μ ελεύθερο μυαλό κι ελεύθερη καρδιά
θα γραψουμε βιβλίο ιστορίας...



19
Τουλάχιστον γραψτε οτι ειναι χαλια ... αλλα γραψτε κανενα σχολιο...

20
Κάθε καλοκαίρι μια ανάσα μου βαθειά
με γλιτώνει απ' του χειμώνα τον πνιγμό
μια ηρεμία , ένα χαμόγελο σαν σανίδα εκέι πλατιά
κάθε μέρα που επιπλέω κάτω απ' ήλιο φωτεινό

Ένα πλοίο θα με πάει στο σκοτάδι
επιβάτης μεσ τον ήχο της βροχής
να κοιμάμαι ,να ξυπνάω συνέχεια βράδυ
μόνο ο ήλιος στα όνειρα μου σταθερός οδηγητής

Νιώθω πως τα καλοκαίρια χάνονται
και οι χειμώνες εξαπλώνονται γοργά
πως καυτός ήταν ο ήλιος κάποτε
μα η σελήνη του κλέβει τη σειρά

Γέματος ήμουν απο καιρους , και τώρα
μέσα μου γλέντι , εποχικός χορός
μα κάτι κρύο λαμβάνει χώρα
μάυρος χειμώνας , εγωιστής ψυχρός...

21
Όταν ξυπνήσεις , τα μάτια σου νυστάζουν
μη σηκώθείς , περπάτησε και λίγο
κοιμήσου παλι , ζήσε τη ζωή σου
παράτησε τα όλα , εξάντλησε τον χρόνο

Όταν ερωτευτείς , δεν θέλεις συντροφιά
κυνήγησε το , θα χεις ευκαιρίες
ίσως είναι η μόνη , χιλιάδες περιμένουν
της ζωής ο έρωτας , σύντομο ενδιαφέρον

Όταν φοβάσαι , γενναίος όταν είσαι
κλάψε λιγάκι , σήκωσε τη φωνή σου
καλύτερα υποχώρησε , τα λόγια σου υποστήριξε
θα περάσει η στιγμή , διεκδίκησε τα θέλω

Μόνος σου μέινε , χάσου στο πλήθος
πες τα σε σένα , φώναξε τα όλα
αφού το αντέχεις , θα τρελαθείς
τον κόσμο σου έχεις , μπορείς να αλλάξεις...


22
Πίσω στην Αθήνα
σε μια μαύρη ρουτίνα
γυρεύω διέξοδο να βρω

Ο κόσμος γυρνάει
κι εγώ στη μέση
σαν ένα γαϊτανάκι γνωστό

Μυαλό θολωμένο
της μοίρας γραμμένο
για πάντα να μην μπορώ

Φως και σκοτάδι
της τρέλας σημάδι
και ένα αντίο μισό

Μάτια σκούρα
μαζί στη βαβούρα
μ ένα πλήθος νωθρό

Σπίτι γυρίζω
κι ότι αγγίζω
φαίνεται μελαγχολικό

Κλέινω τα μάτια
περίεργα σκαλοπάτια
σ' ένα όνειρο φαιό...

23
Μοναχικές βραδιές με έφθειραν
μες στο μυαλό μου μπερδεμένος τριγυρνούσα
δικοί μου άνθρωποι στον ώμο μου δεν έγειραν
μόνο εγώ μπορούσα μα δε με βοηθούσα

Χαμένος σ' ένα φαύλο εφιάλτη
έψαχνα τρόπους τη ψυχή μου ν' αναστήσω
ήθελα γύρω μου να βλέπω μ άλλο μάτι
να ονειρευτώ κι απ' την αρχή να ξεκινήσω

Το θείο δώρο ξαφνικά υποδεχόμουν
μέσα σε δάκρυα χαράς να με ξεπλένουν
άφησα πίσω όλα εκείνα που φοβόμουν
αλλά αναίσθητα στο νου μου παραμένουν...

24
Ένα κρύο Σάββατο μου έδωσες ζωή
μ' ένα φιλί σου τρυφερό κι απίστευτα γλυκό,
μόνο που εκείνη η στιγμή δεν κράτησε πολύ
κι σ ένα αεροδρομιο, βρέθηκα, παγερό.


Πήγαινα στο τίποτα και άφηνα το κάτι
το σώμα δεν υπάκουε και η ψυχή λειψή
να ξέρεις σ ' ερωτεύτηκα και πόσο σ' αγαπάω
μπορεί να το 'πα εύκολα μα θα στο ξαναπώ , σ' αγαπώ


Μόνο η γλυκειά σου η φωνή καθόλου δε μου φτάνει
το χάδι σου το απαλό όσο τίποτα ζητώ,
γρήγορα ανυπομονώ να φτάσω στο λιμάνι
και μ' ένα εισιτήριο  κοντά σου να βρεθώ...

25
Γιατί κάποια απόσταση μια αγάπη να εμποδίζει
γιατί να μη θέλει ο Θεός χαμόγελα να κερδίζει
γιατί τα συναισθήματα να ταξιδεύουν στον αέρα
γιατί να μην ξυπνάνε πάντα δίπλα κάθε μέρα

Γιατί έτσι απρόσμενα μια σχέση να χαλάει
γιατί και πάλι η μοναξιά τα καλά της να φοράει

Γιατί;

Σελίδες: [1] 2 3