Ζωή χωρίς κατεύθυνση.

[ε?]

Σαν μαθητής που περασε αιώνες στα θρανία
και μαχητής που γέρασε διαβάζοντας βιβλία
αμήχανα του δρόμου μου ακούω τον κανόνα
στην έξω μου ανεμελιά, τον μέσα μου αγώνα.

Μιας μοίρας νιώθω κύματα, ενός χορού τις σβούρες
μουγγοί στέκουν ορίζοντες βουβές ανεμοδούρες
πορεία διχως σχέδιο και πως να στο εξηγήσω
ζωή χωρίς κατεύθυνση δε ξέρω πως να ζήσω.

Δευτέρα το παράπονο με πιάνει και δακρύζω
κορμί διχώς εσώψυχα και άνεμος ζυγίζω
Τετάρτη πάλι τ' όραμα αγγίζω μπερδεμένος
σε χάους τυπολόγιο τα υπόριζα χαμένος.

Σαν φύλλο νιώθω κίτρινο που πήρεν ο αέρας
και σαν σκοπός αδέξιος μιας ξύλινης φλογέρας
του μέλλοντος αινίγματα, διατάγματα της Τύχης
οι στόχοι που ξεχάστηκαν και δε θα τους πετύχεις.

Σαν ζάρι τώρα τριγυρνώ σε αβέβαια πεδία
στοιχήματα παράνομα που λύνονται με βία
όσα χαθήκαν στην σιωπή και όσα περιμένω
στης Τύχης πάλι θα με βρούν τα χέρια αφημένο.

[Anastasia.M.Ribas]

με έκανε να γειρω το κεφάλι και να χαμογελάσω 
ειμαι ασχετη γενικως,αλλα μ'αρεσε πολυ αυτο που διαβασα!

[Ιππέας]

Πολύ , πολύ όμορφο. Το διάβασα προσεκτικά , κάθε φορά ήταν  καλύτερο και σε καμιά περίπτωση δεν περνάει απαρατήρητο . Εύγε !!!

[Lo.Lee.Ta]

Πάντα με συνέπαιρνε η Ζωή της Ο. αλλά η ζωή του ε? είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα!
Θέλω να συγκεντρώσω όλο το ποίημα σου εδώ : οι στόχοι που ξεχάστηκαν και δε θα τους πετύχεις.

[ε?]

ευχαριστώ για τα σχόλια και που ασχοληθήκατε με κάτι τόσο απλό...