Καλές μοίρες... ΚΑΛΟΜΟΙΡΕΣ!

[sonata]

Ασφυκτιώ μέσα στο κέλυφος του χρόνου
πως να το σπάσω, σπιτικό που μου φορέσαν
κι αν με μεθάει τούτη η αίσθηση του πόνου
αποστολή κι αυτή που κάποιοι μου αναθέσαν.

Με υγρασία μου "γυαλίσανε" τους τοίχους
υποδοχές κάνω στις φρίκες της ζωής μου
για να ακούσουμε επιβεβλημένους ήχους
έλα και κάτσε, χώρο έχουμε ψυχή μου.

Κι όταν τελειώσει η παράσταση της στέψης
και ξαναπάρουν τα μηδενικά βραβείο
πάρτο απόφαση ψυχή κι ας το χωνέψεις
πως στο καβούκι σου θα νιώθεις πάντα κρύο...