Χάλια Μαύρα

[Anemos]

Σηκώνομαι βαρύς  και κι απελπισμένος· ανέλπιδος  σε απέλπιδες προσπάθειες δοσμένος, Δεμένος.
Χάλια είμαι,  χάλια. Και το δέχομαι πιότερο απ’ τα παλιά. Τ’ αποδέχομαι το παραδέχομαι. Το  κάνει και το σώμα μου με τ’ άνοσα. Πληγές και σήματ’ άνοσα για όλα τα χρόνια τ’  άνοστα.

Το καταδέχομαι να  είμαι έτσι στην μπάντα, λες να φταίνε τα επικείμενα τα αντα. Άντα θα λεν την  κοπελιά που βλέπω κάθε μέρα. Πρόσωπο λίγο γυάλινο και μακρινό το βλέμμα.
Ίσως να φταίει η  υγρασία – λέμε– κι όχι η παραπαίουσα φαντασία. Πλέον δεν ξεγελώ  τον εαυτό μου ούτε καν στον ύπνο. Πέρασε ώρα, και πρέπει λέω να φύγω.


Θέλω κάτι να σου  πω κάτι να στείλω, τη μονόχνοτή μου φούσκα να διαστείλω. Έτσι να βρει και τη  δική σου και να φτιάξουμε μια καινή για δύο. Σα να ‘ναι φούσκα και  κενή στης Σοφοκλέους τη δόξα.
Φοβάμαι όμως, για  η δική σου εύθραυστη μου μοιάζει, και η δική μου άλλοτε σε χωρά και άλλοτε ούτ’  εμένα. Καρότο και μαστίγιο «made in china» σφραγισμένα.


Κι όμως δε θα σου  το πω, και σε κανέναν που γνωρίζω. Με μια τρέλα νεανική στο διαδίκτυο θ’  αναρτήσω. Αναγνώστες άγνωστους λιγάκι να ζορίσω.
Αν κάποιον στο  δρόμο ανταμώσω, με ένα «καλά, ευχαριστώ», εύκολα θα γλυτώσω. Λίγο χάχας θα γενώ,  ή κυνικός σ’ ανάγκη. Πως δε με νοιάζει τάχατις, ή γνώριζα την απάτη.


Φθάνω νωρίς για  τη δουλειά, μ’ αργά για τη ζωή μου. Ακόμα και η πρώτη θέλει αλλαγή για λάθος  είναι ο τόνος. Φόβος, υποχρεώσεις και Depon για να περάσει ο πόνος.
«τι θέλετε;  καλημέρα σας». Μην θέλει και γιουβέτσι; όσα θα θέλω κι εγώ μ’ αν τα ‘χα δε θα ‘μουν  έτσι.

[papous]

Σ' αυτές τις περιπτώσεις Άνεμε, δείχνουν την αξία τους τα κλασικά τραγούδια, όπως λέει κι ο MACMISIAS.

"...Τώρα τι τρέμεις, γιατί λυπάσαι
Εγώ ευθύνες δεν σου ζητώ
Αυτή η φωνή που την φοβάσαι
δεν είμ' εγώ, δεν είμ' εγώ.
Εγώ σωπαίνω, μ' ακούς, σωπαίνω
Εγώ ευθύνες δεν σου ζητώ
άλλος φωνάζει, άλλος διατάζει
άλλος κρατάει λογαριασμό...."

Από Σώτια Σώτου.