πτήση

[marcius]

μέσα στη γυάλα καθιστός χρόνια υπομένω
δυο μάτια ορθάνοιχτα κοιτάνε τη βροχή
κι όσα δεν μπόρεσαν αυτά να πουν ποτέ τους
σε μια στιγμή δύο σταγόνες τα ΄χουν πει

μία υδρόγειος από αρώματα γιομάτη
και γω για αυτήν ένας σακάτης κουρελής
τα ευωδιαστά τα άνθη της να ακουμπούσα θε μου
που αν υπήρχες θα ανακάτωνες τη γη
και αν τα μύριζες θα δάκρυζες και συ

σαν κόκκος άμμου σε μια θύελλα θυμάμαι
στροβιλιζόμουν δυο αιώνες μοναχός
κι είμαι μικρός, να 'ξερεις θέλω πώς φοβάμαι
τώρα την πτήση απολαμβάνω σιωπηλός

μία παλλόμενη χορδή και της ψυχής μου
η ισορροπία πάει να σπάσει ξαφνικά
και πριν το κρύο με ξεκουρδίσει πια τελείως
να την ακούσεις θέλω έστω μια φορά

[Neikos]

εντονες εικονες....θελει λιγο δεσιμο παραπανω αν θες
να ακολουθησεις την ομοιοκαταληξια...

[pimami]

κοίταξε να δεις τι συμβαίνει... δεν ξέρω την ηλικία σου, ούτε πότε εμφανίστηκες στο φόρουμ.. πολλές φορές διαβάζω τους στίχους σας εδώ και σκέφτομαι για κάποιους: (αυτός μου θυμίζει τον εαυτό μου όταν πρωτοξεκίνησα)..
και το βάζω σε παρένθεση γιατί το λέω ψιθυριστά... φοβάμαι να το πω γιατί λέω στον εαυτό μου μετά ΤΙ ΜΑΣ ΛΕΣ ΡΕ ΨΩΝΑΡΑ , και το γράφω με κεφαλαία γιατί το φωνάζω..

εδώ τώρα θα τολμήσω να το γράψω κιόλας, γιατί ήταν πολύ έντονο..

(τώρα μπορείτε μαζί με εμένα να πούμε αυτά τα κεφαλαία που είπα πιο πάνω...) 

[papous]

Δεν είπες τίποτε άλλο παρά την αλήθεια pimami. Ο καθένας μας έχει την διαδρομή του, διαμέσου κόπων, μόχθων αλλά και άφθονων πειραματισμών. Κι αυτές οι θέσεις ωφελούν περισσότερο στον διάλογο με τα ξεχασμένα μας πρωταρχικά μονοπάτια.

Η έμπνευση είναι ιδίωμα όλων των ανθρώπων αλλά μερικοί μπορούν και την αποδίδουν πληρέστερα, γιατί να το κρύψομεν άλλωστε. Θεωρώ τον Marcius καλιτεχνικά ώριμο, όπως κι εσένα και τους περισσότερους φίλους αυτου του "χώρου".