Μηνύματα

76

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Τραγουδισμένα ποιήματα

« στις: 10/03/07, 08:02 »

Μια σχετική ...ανατριχίλα έπιασε και το Σεφέρη με τη δεδομένη μελοποίηση του Θεοδωράκη, κυρίως επειδή η στίξη πήγε περίπατο, τροποποιώντας το νόημα των στίχων (πήραμε τη ζωή μας· λάθος! / κι αλλάξαμε ζωή που τραγουδήθηκε πήραμε τη ζωή μας λάθος / κι αλλάξαμε ζωή).

77

Επιστήμη και Τεχνολογία / Απ: Eξαφανιση σελιδοδεικτών...

« στις: 10/03/07, 07:30 »

Αντιμετωπίζω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Πατώντας ΟΚ το παραθυράκι δεν κλείνει και βέβαια δεν προστίθεται καμιά σελίδα. Ένας τρόπος για να γίνει, είναι:
Προσθήκη στους σελιδοδείκτες > επιλογή σε ποιο φάκελο να τη σώσει (Δημιουργία σε: Σελιδοδείκτες π.χ.) > αποθηκεύει την τοποθεσία αλλά όχι το όνομα της σελίδας, οπότε εμφανίζει μια κενή γραμμή στους σελιδοδείκτες > δεξί κλικ, Ιδιότητες: προσθέτεις το όνομα.

Δεν είναι και τόσο "άμεση" η αποθήκευση, προς το παρόν όμως, προσωπικά δεν έχω βρει άλλη λύση.

78

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Grinderman - Grinderman

« στις: 09/03/07, 23:49 »

"Foul-mouthed, noisy, hairy, and damn well old enough to know better"

O σπηλαιώδης Νικόλας και μια μερίδα ντόρτια από την παλιοπαρέα της διονυσιασμένης τελετουργίας επέστρεψαν, μόλις πριν από 4 μέρες, με το side project Grinderman.

The story of Grinderman begins within the working processes of another band: Nick Cave And The Bad Seeds. At the start of 2004, when Nick Cave took a small team of Bad Seeds members - violinist Warren Ellis, bassist Martyn P Casey and drummer Jim Sclavunos - off to the tiny Misère studio in Paris for a songwriting session, they effectively established a new working process.

Rather than compose songs on his own and present them to the band, Cave began to spin lyrics out of the air around Ellis, Sclavunos and Casey's tight, intuitive trio. When expanded out to the full Bad Seeds personnel, the result was Abattoir Blues/The Lyre Of Orpheus, a double album with a raw, organic, driving sound that some consider the best the Bad Seeds have ever produced, selling in excess of half a million copies worldwide.
Nick: "There was only a certain amount I could write in the office any more... With that little session in Paris with Warren, Jim and Marty, suddenly it was so easy to get a song out because you had the bass and drums behind everything and you're singing a different way. Your mind works in a completely different way."

The small combo configuration of Nick, Warren, Marty and Jim had its public debut in a showcase performance to promote the Bad Seeds' Nocturama album; the foursome continued working in this streamlined format, getting together frequently for Nick Cave "solo" tours, and functioning as a vital, active band. The prolific output of the Misère sessions, as well as various soundtracks and theatre scores that the four were working on during this period, began to suggest potential for a brand new band that might operate autonomously from the Bad Seeds, with a radically different sound and musical approach.

In February 2006, the four musicians booked themselves into London's Metropolis Studios for a five-day marathon of non-stop demo sessions, resulting in several hours of raw material.

Warren: "It was meant to be really open liberating thing. We went to places we would not normally go... and then tried to push it even further..."
Marty: "Having Nick on the guitar changes the whole dynamic."

The following month, Grinderman called in the producer behind the last two Bad Seeds album, Nick Launay.
Warren: "Launay gets good sounds down. We didn't want any obstacles between the band sound and the production, so Launay was perfect."
Together they recorded thirteen songs at RAK Studios in London, and then returned to Metropolis in October to mix their self-titled album, Grinderman.
Jim: "The name Grinderman seemed to suit the band. It sums up the sort of music we are making. We grind."
As Memphis Slim put it back in 1941, "While everything is quiet and easy/ Mr. Grinder can have his way..."

(Πηγή: anti.com)



01. Get it on
02. No pυssy blues
03. Electric Alice
04. Grinderman
05. Depth charge Ethel
06. Go tell the women
07. (I don't need you to) Set me free
08. Honey bee (Let's fly to Mars)
09. Man in the moon
10. When my love comes down
11. Love bomb

To Δημιουργικό Kουαρτέτο αποτελούν οι:

Nick Cave - vocals, electric guitar, organ, piano
Warren Ellis - electric bouzouki, Fendocaster, violin, viola, acoustic guitar, backing vocals
Martyn Casey - bass, acoustic guitar, backing vocals
Jim Sclavunos - drums, percussion, backing vocals

Eπίσημη ιστοσελίδα
MySpace ιστοσελίδα

Για τη συνολική ηχητική εμπειρία υπάρχουν πάντα διαθέσιμα τα ΠΜ.

79

Λάθη και προτάσεις / Απ: Προβλημα στο chat?

« στις: 08/03/07, 05:58 »

Απόψε, στο μεταμεσονύχτιο, ξάφνου κολλήσαμε πάλι. Και λέω "ξάφνου", διότι αριθμητικά απείχαμε από το (μέχρι πρότινος) "επικίνδυνο" νούμερο.

80

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Τραγουδισμένα ποιήματα

« στις: 08/03/07, 05:50 »

του Charles Baudelaire

Θα 'ρθω Σαν Άγγελος

(Ελεύθερη απόδοση του ποιήματος Ο Βρικόλακας από τον Τάκη Καρνάτσο)

μουσική Δάφνη Γεωργίου
ερμηνεία Τ. Τσανακλίδου
Μεταμορφώσεις, 1984

Θα 'ρθω σαν άγγελος θανάτου πάλι
κι αυτή τη νύχτα στο κρεβάτι σου σιμά
και θα γλιστρήσω σα σκιά στο προσκεφάλι
με τα φαντάσματα που γέννησε η νυχτιά

Σαν το φεγγάρι κρύο το φιλί μου
μα θα σ' το δώσω πριν μ' αρπάξει το πρωί
κι αν πήρες χάδι απ' το κορμί μου
θα 'ναι ψυχρό σαν του φιδιού την επαφή

Κι όταν χλωμή θα 'ρθει η αυγή
θα βρείς τη θέση μου αδειανή
μα τα μεσάνυχτα κοντά σου πάλι θα 'ρθω

κι αν σου'χουν πει οι ζωντανοί
κάποια κουβέντα τρυφερή
εγώ μπορώ μόνο τη φρίκη να σου μάθω

Spleen

(-ελεύθερη- Μετάφραση και έμμετρη προσαρμογή του Spleen II από το Νίκο Φωκά)

μουσική & ερμηνεία Μ. Ξυδούς
Ο Μπαμπούλας Τραγουδάει Μόνος Τις Νύχτες..., 1996

Είμαι σαν ένας βασιλιάς σε ομιχλώδη χώρα
βαθύπλουτος μα ανίσχυρος και γερασμένος πρόωρα
που αηδιάζει με των αυλικών του τα παιχνίδια
βαριέται γάτες και σκυλιά και τ' άλλα κατοικίδια
ούτε τραγούδι ή γιορτή το πνεύμα χαλαρώνει
ούτε ο λαός του που πεθαίνει αντίκρυ απ' το μπαλκόνι

Στου αγαπημένου του τρελού την πρόστυχη μπαλάντα
το μέτωπό του δεν γελά σκληρό και γκρίζο πάντα
τάφος το απέραντο του γίνεται κρεβάτι
ενώ οι πουτάνες της αυλής του κλείνουνε το μάτι

Ο άγγελός του δεν μπορεί παρ' όλη τη σοφία
να βγάλει απ' το είναι του τη χαλασμένη ουσία
κι αυτά τα αιμάτινα λουτρά γνωστά μας απ' τη Ρώμη
που στα στερνά τους οι ισχυροί θυμούνται τώρα ακόμη
δεν το γιατρεύουν το κορμί, του ηλίθιου τούτου αρρώστου
που αντί για αίμα ένα νερό πράσινο τρέχει εντός του

81

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: ΜΑΝΟΣ ΞΥΔΟΥΣ - ΒΡΑΔΙΑΣΕ, ΤΑ ΞΑΝΑΛΕΜΕ (ΜΑΡΤΙΟΣ 2007)

« στις: 08/03/07, 05:18 »

Tελευταία έχει αυξηθεί η συχνότητα με την οποία συνθέτες και τραγουδοποιοί υιοθετούν τη "λύση" της μελοποιημένης ποίησης. Θεμιτό το ότι, πέρα από ανάγκη, μπορεί να λειτουργεί σαν άλλοθι (λόγω του "δεδομένου" κύρους που έχει η ταμπέλα "ποίηση: τάδε") σε περίεργους καιρούς για τη στιχουργική, εδώ όμως δε διακρίνω κάποιον ιδιαίτερο λόγο να κοινοποιηθούν τα συγκεκριμένα τραγούδια.

Οι μελωδίες δε νομίζω πως ανέδειξαν κατ' οποιονδήποτε τρόπο τον ποιητικό λόγο, για να μην πω πως περισσότερο μοιάζει να τον ισοπεδώνουν. Προσθέτουμε τις άνευρες ενορχηστρώσεις και τη, γενικά, συγκρατημένη ερμηνεία του τραγουδοποιού και ολοκληρώνουμε με το -τουλάχιστον- υποτονικό αποτέλεσμα. Ο δε Π. Κατσιμίχας, παρ' όλο το φωνητικό του χάρισμα, δεν πιστεύω πως προσφέρει ερμηνευτικά κάτι καινούργιο στο Μια Ζωή Στο Ρίσκο, που πρωτοτραγούδησε το '94 η Σ. Λεονάρδου. Στα θετικά η επιλογή της Γαλάτειας Καζαντζάκη (Αμαρτωλόν).

Πέντε τραγούδια του δίσκου (1,2,6-8) είναι σε ποίηση Χ. Χατζηνάκη, ο οποίος το 2004 έλαβε το α' βραβείο στο ποιητικό μέρος των λογοτεχνικών βραβείων "Νίκος Καββαδίας" (το γ' βραβείο δόθηκε τότε στο Γ. Φερεντίνο, πάνω στα κείμενα του οποίου βασίστηκε ο δίσκος Χωρίς Στεριές του Χρ. Κονιδάρη).

82

Λοιπά / Απ: Βιβλίο:Tι,που,πότε,πόσο

« στις: 08/03/07, 04:06 »

Aνθολογία νεαρών ποιημάτων, Ροές, σε επιμέλεια Π. Παμπούδη. Ξεκίνησε από ένα διαγωνισμό του περιοδικού της Φιλοσοφικής Αθηνών και είναι η πρώτη φορά, μετά από χρόνια, που επιχειρείται -επίσημα και οργανωμένα- να χαρτογραφηθεί η ματιά της νεότερης γενιάς (γ.1971-1985) πάνω στην ποίηση. Σύμφωνα με την επιμελήτρια, από αυτό το βιβλίο θα ξεκινούσαν οι Αυριανοί, αίτημα και ευχή για την ιστορική συνέχεια (ή μάλλον τον επαναπροσδιορισμό) αυτού του λογοτεχνικού είδους στον τόπο μας. Εύχομαι να μην περιμένουμε μάταια πάλι. Κρατώ ως μελλοντική παρακαταθήκη το όνοματα των Ρ. Μαλτέζου και Δ. Παπανικολάου.

Les Stoiciens et l'âme - J.P. Gourinat, Ινστιτούτο του Βιβλίου, μτφρ. Κ.Ν. Πετρόπουλος. Δώρο, μόλις το ξεκίνησα και κάτι μου λέει πως θα το εκτιμήσω ιδιαίτερα.

Μαντίνεια - Μάριος Μαρκίδης, Ερασμος. Ποιητική σύνθεση του σπουδαίου, μα φοβάμαι εν πολλοίς άγνωστου, δημιουργού της "γενιάς" του '60. Ενα ορμητικό οδοιπορικό απολογισμού πάνω στις διαλυμένες ιδεολογίες, από ανθρώπους που η Ιστορία έφερε δεύτερους και καταϊδρωμένους στα χαρτιά της, έπειτα από τη μεταπολεμική εποχή των "μεγάλων οραμάτων".

Ομόνοια 2000: Ταξίδι στον ομφαλό της Αθήνας - Φ. Φιλίππου (κείμενα) / Στρ. Καλαφάτης (φωτογραφίες), Αγρα. Δεύτερη φορά που το διαβάζω. Μεικτή έκδοση, προσπάθεια καταγραφής της ζωής και της εξέλιξης της ιστορικής πλατείας, που λειτουργεί σαν αφορμή και για μια παράλληλη ιστορική αναδρομή μέσα από πρόσωπα, τόπους και καταστάσεις που -πλέον- ανήκουν στον προηγούμενο αιώνα. Εξαιρετικά ενδιαφέρον, τόσο σαν μελέτη όσο και σαν αντίδοτο μνήμης, και με "κινηματογραφική" αποτύπωση. Τις προμετωπίδες κάθε κεφαλαιου κοσμούν μότο δια χειρός συγγραφέων, ποιητών και τραγουδοποιών που φιλοξένησαν κάποιο σημείο, φιγούρα ή λεπτομέρεια της Ομόνοιας στα λόγια τους. "Ούτε ένας από αυτούς δε θα υπάρχει σε εκατό χρόνια"

83

Σύνδεσμοι Συγκροτημάτων/Τραγουδιστών / Μυταράς Αριστείδης

« στις: 05/03/07, 18:47 »

http://www.mytaras.com/ Eπίσημη ιστοσελίδα.

Στο τμήμα musical cd's θα βρείτε samples και ολόκληρα τραγούδια προς downloading από όλες τις δουλειές του, απ' το '95 ως σήμερα. (Ίσως η γνωστότερη είναι Η Κυρία Με Τις Καμέλιες του '99 για το Χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ, όπου συνεργάστηκε με την Αλέξια.) Και αν το επίθετο σάς θυμίζει κάτι απροσδιόριστο, πρόκειται όντως για το γιο του γνωστού ζωγράφου.

84

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: ΝΙΚΟΣ ΠΟΡΤΟΚΑΛΟΓΛΟΥ «ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ»

« στις: 04/03/07, 22:03 »

κρίνουμε αυτό που ακούμε άσχετα με το πόσο σπουδαίος είναι αυτός που το έγραψε

Eπισημαίνω αυτή τη φράση, γιατί για εμένα αποτελεί την πεμπτουσία της στάσης ενός ακροατή (αναγνώστη, θεατή κοκ) απέναντι στο έργο ενός καλλιτέχνη. Ένας διθύραμβος ή μια αποδοκιμασία -βάσει της προσωπικής αισθητικής του καθενός- προς την οποιαδήποτε δημιουργία, δεν (χρειάζεται να) εξισώνεται με την απόλυτη αποδοχή ή ακύρωση του ίδιου του δημιουργού.

Σε ό,τι αφορά το δίσκο, η εντύπωση που μου δημιούργησε ήταν από χλιαρή εώς αδιάφορη. Δεν προβλέπω να αποζητώ κάποια επαναληπτική ακρόαση. Όπως και δε συνέβη απ' όταν τον άκουσα την εποχή που κυκλοφόρησε.

85

Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι / Απ: Αλκίνοος Ιωαννίδης

« στις: 03/03/07, 21:07 »

Μια και βρέθηκε ο Αλκίνοος στην επιφάνεια, θυμήθηκα μια -ακόμα αναπάντητη- ερώτηση.

Τί συνέβη τελικά με τη συνέντευξη που θα έδινε στο Κιθάρα; Ακυρώθηκε;

86

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Τραγουδισμένα ποιήματα

« στις: 27/02/07, 02:25 »

Και για να μεταφερθούμε, έτσι για αλλαγή, εκτός Ελλάδος, ακολουθεί ένα ποίημα από το Mάνα Κουράγιο

του Bertolt Brecht

μελοποιημένο από ένα σπουδαίο συγκρότημα της δεκαετίας του '80 (και του roster της 4AD), τους Dead Can Dance.
H ερμηνεία ανήκει στον Brendan Perry και περιλαμβάνεται στο δίσκο Into The Labyrinth, 1993.

How Fortunate Τhe Man With None

You saw sagacious Solomon
you know what came of him,
to him complexities seemed plain.
He cursed the hour that gave birth to him
and saw that everything was vain.
How great and wise was Solomon.
The world however did not wait
but soon observed what followed on.
It's wisdom that had brought him to this state.
How fortunate the man with none.

You saw courageous Caesar next
you know what he became.
They deified him in his life
then had him murdered just the same.
And as they raised the fatal knife
how loud he cried: you too my son!
The world however did not wait
but soon observed what followed on.
It's courage that had brought him to that state.
How fortunate the man with none.

You heard of honest Socrates
the man who never lied:
they weren't so grateful as you'd think
instead the rulers fixed to have him tried
and handed him the poisoned drink.
How honest was the people's noble son.
The world however did not wait
but soon observed what followed on.
It's honesty that brought him to that state.
How fortunate the man with none.

Here you can see respectable folk
keeping to God's own laws.
So far he hasn't taken heed.
You who sit safe and warm indoors
help to relieve our bitter need.
How virtuously we had begun.
The world however did not wait
but soon observed what followed on.
It's fear of god that brought us to that state.
How fortunate the man with none.

Eννέα λεπτά "τελετουργικής" τραγουδοποιίας...

87

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Τραγουδισμένα ποιήματα

« στις: 27/02/07, 02:25 »

Θα 'χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί
κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια.

Σου παίρνουν τα λόγια κάποιοι στίχοι.
Kain , 

O Mιχάλης Γκανάς είναι από τους πολύτιμους και εναργέστερους ποιητές της "γενιάς" του. Βέβαια, επιφυλάσσομαι για το κατά πόσο η ποιητική του θητεία θα γινόταν γνωστή σ' ένα ευρύτερο κοινό, αν δεν είχε μεσολαβήσει η παράλληλη ενασχόληση του με το τραγούδι και ειδικότερα το μπαμ της συνεργασίας του με την Αρβανιτάκη το '94 και το '96.
Όταν το φιλολογικό μέρος του λογοτεχνικού σιναφιού αποφασίσει στη θέση του 2345^ου συνεδριου συγκριτικής φιλολογιας "Υπερρεαλισμός Και Γενιά Του '30", ή του νιοστού αφιερώματος στον Ελύτη ή στον Καβάφη, να διοργανώσει ένα ανάλογο event για τα "μικρά" (σε δημοτικότητα) ονόματα, ίσως αξιωθούμε τη διαπίστωση πως η σημαντική ποιητική παραγωγή στη χώρα μας δεν τέλειωσε με τη "γενιά του '50".

88

Σύνδεσμοι Συγκροτημάτων/Τραγουδιστών / Απ: Drake Nick

« στις: 27/02/07, 01:39 »

και μια συντομη βιογραφια
http://www.tiscali.co.uk/music/biography/nick_drake_biog.html

Το συγκεκριμένο link δε φαίνεται να ισχύει πλέον.

Μερικές ακόμα ιστοσελίδες αφιερωμένες στον σημαντικό μα συνάμα αδικοχαμένο δημιουργό:

http://www.brytermusic.com/
The Nick Drake Files
http://www.nickdrake.net/

89

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Τραγουδισμένα ποιήματα

« στις: 26/02/07, 04:45 »

του Μιχάλη Γκανά

Aκαριαία (Πρόκειται για κολάζ 3 κειμένων από το δ' ομώνυμο μέρος της συλλογής Μαύρα Λιθάρια, 1980)

μουσική Γ. Ανδρέου
ερμηνεία Τ. Τσανακλίδου
Τα Τραγούδια Του Παράξενου Κόσμου, 1995

Περίπολοι της νικοτίνης.       
Οι κάνες τόσων τσιγάρων       
στραμμένες πάνω μου.           
 
Θα 'χουμε σε παλιό καθρέφτη γνωριστεί
κι έμεινε αυτό το ράγισμα στα μάτια.

Κάποτε πέφτει η ψυχή, εκεί που
το κορμί σκοντάφτει.
Πέφτει σαν αρμαθιά κλειδιά,
μένεις απ' έξω.

Το Τρένο Των 9:10'

μουσική Δ. Παπαδημητρίου
ερμηνεία Ε. Αρβανιτάκη
Η Ζωή Που Δεν Έζησα, 1998

Είναι η ώρα που περνάει
το τρένο των έννια και δέκα·
σ' ένα βαγόνι μια γυναίκα
προς το παράθυρο γυρνάει.

Θαμπό το τζάμι από τα χνώτα
και βιαστικά το καθαρίζει,
καθώς η μηχανή σφυρίζει
και χαμηλώνουμε τα φώτα.

Και βλέπει μέσα στο σκοτάδι
ένα σπιτάκι φωτισμένο
και της μορφής της το μαγνάδι.

Το σπίτι τρέχει ή το τρένο;
Ή μήπως έτρεχε το βράδυ
προς το δικό της πεπρωμένο...

Νύχτα Στο Ελληνικό

μουσική Μ. Χριστοδουλίδης
ερμηνεία Γ. Νταλάρας
Η Άσφαλτος Που Τρέχει, 2001

Η νύχτα θέλει να πετάξει
αλλά της λείπουν τα φτερά,
η λύπη μου κάνει νερά
και πλημμυρίζει το αμάξι.
Τα φώτα μου αναβοσβήνω
κι η πόλη τόσο δοτική,
σαν ρήμα στην παθητική
που δε θα μάθω να το κλίνω.

Η νύχτα θέλει να πετάξει
και μπαίνω στο Ελληνικό
μ' ένα προαίσθημα κακό
σαν τον αδιάβαστο στην τάξη.
Αφίξεις και αναχωρήσεις
και φώτα εκτυφλωτικά,
εδώ μαθαίνεις μυστικά
που δεν τα λένε στις ειδήσεις.

Ο κόσμος πίνει και καπνίζει
στην αίθουσα αναμονής,
κι είμαι στο πλήθος ο κανείς
που τ' όνομά του το κερδίζει
Καφές ζεστός και άσσος σκέτος
δύο η ώρα της νυχτός,
είμαι σε όλα ανοιχτός
κι απογειώνομαι καθέτως.

Ραντάρ κανένα δε με πιάνει
στην πτήση μου τη μαγική,
γράφω στης νύχτας το χαρτί
με συμπαθητική μελάνη.

90

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Τραγουδισμένα ποιήματα

« στις: 26/02/07, 04:45 »

του Άλκη Αλκαίου

Ωδή Σ' Ένα Δρομέα Ημιαντοχής

μουσική & ερμηνεία Θ. Μικρούτσικος
Εμπάργκο, 1982

Σε βρήκα έξω απ' την Ιεριχώ
να κλαις στων σαλπισμάτων το σκοπό
φωτόνια στην παλάμη να κρατάς
πέντε δηνάρια το 'να να πουλάς

Και οι τυφλοί τα οράματα
πώς κοίταζαν κατάματα
παραμυθάκι μου ακριβό
να 'ξερες πόσο Σ' αγαπώ

Και καθώς δεν επέφτανε τα τείχη
να φύγουμ' είπες κι όπου μας βγάλει η τύχη
και πάει στη νύχτα ακέφαλη η πορεία
μας φέγγει μια ετερόφωτη λυχνία

Τώρα ανακάλυψες μεμιάς
σαράντα αιώνες μοναξιάς
παραμυθάκι μου ακριβό
βαλκανικά Σε χαιρετώ

Μεσαιωνικό Παραμύθι

μουσική Ν. Μαυρουδής
ερμηνεία Γ. Σαμσιάρης
Στην Όχθη Της Καρδιάς Μου, 1984

Ήρθε ένας ορειχάλκινος ιππότης
στον γκρίζο πύργο έξω απ' τη Βαστίλλη
στέκει η παρθένα στο παράθυρό της
μην της χαλάτε το όνειρο στο δείλι

Θαυματουργό κρατώ βοτάνι
και νάσου ο καλός μου φτάνει

Τάχα με τι να τρόμαξε ο ιππότης
και πιλαλάει ακόμα στα λαγκάδια
σαν τόξο κυρτωμένο όλα τα βράδια
στέκει η παρθένα στο παράθυρό της

Αερικό και φάντασμά μου
έλα και πάρε την καρδιά μου

Το Καθρεφτάκι

μουσική & ερμηνεία Σ. Μάλαμας
Ένα, 2002

Λευκό το σύννεφο και βρέχει
στου διψασμένου την αυλή
κι αυτός που πόνεσε πολύ
γίνεται βράχος για ν' αντέχει

Ό,τι για πάντα έχει φύγει
δεν ωφέλει ν' αναζητάς
πού πας πουλί της ερημιάς
τώρα που αρχίζει το κυνήγι

Όμορφη που 'ναι η ζωή
όμορφη σαν ψέμα
και το φως της άνοιξης
κόκκινο σαν αίμα

Ρίχνει ο χρόνος το φτερό
το φιλί σου δώσ' μου
καθρεφτάκι ο έρωτας
στο κλουβί του κόσμου

Στήνουν τ' αηδόνια συναυλία
σ' ένα δεντράκι τόσο δα
όσα το αίμα τραγουδά
μην τα γυρεύεις στα βιβλία

Στου πόνου την τρελή γιορτή
και στο μεθύσι το βαθύ
θα βρεις ό,τι έχει πια χαθεί
και ό,τι άργησε να φτάσει

91

Σύνδεσμοι Συγκροτημάτων/Τραγουδιστών / Απ: Ονειροπαγίδα

« στις: 25/02/07, 22:02 »

Η MySpace ιστοσελίδα του συγκροτήματος.

92

Σύνδεσμοι Συγκροτημάτων/Τραγουδιστών / Beach Boys, The

« στις: 25/02/07, 21:52 »

Επίσημες ιστοσελίδες:
http://thebeachboys.com/

http://brianwilson.com/

Επίσης:
http://www.beachboys.com/
Βeach Βoys Fan Club
Mike Love Fan Club

93

Σύνδεσμοι Συγκροτημάτων/Τραγουδιστών / Rice Damien

« στις: 25/02/07, 21:42 »

Eπίσημες ιστοσελίδες:
http://www.damienrice.com/
MySpace Ιστοσελίδα

Fan sites:
http://www.eskimofriends.com/
http://www.damienrice.co.uk/

94

Σύνδεσμοι Συγκροτημάτων/Τραγουδιστών / Dead Can Dance

« στις: 25/02/07, 21:17 »

Επίσημες ιστοσελίδες:
http://www.deadcandance.com/

http://www.lisagerrard.com/
http://www.brendan-perry.com/

Επίσης:
http://www.deadcandancelibrary.com/
http://www.dcdwithin.com/

95

Διασκέδαση / Απ: Να γιατί τα games κάνουν κακό στον άνθρωπο...

« στις: 25/02/07, 16:24 »

Εγώ πάλι ελπίζω όταν μεγαλώσει να μην έχει μεταμορφωθεί σε Hannibal Lecter

Γιατί; Τί έχει ο fictional ψυχίατρος με το κοφτερό μυαλό; (έχει και κοφτερά ...δοντάκια, βέβαια, δε λέω)
Εκτός και αν γνωρίζεις κάτι παραπάνω για τις ...διατροφικές συνήθειες του νεαρού Γερμανού και μας το κρύβεις.

96

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Απ: Piano Based Albums

« στις: 25/02/07, 13:20 »

Max Richter - The Blue Notebooks (2004)

Πολύ ωραία η συγκεκριμένη δουλειά. Το αξιοθαυμαστο για μένα είναι η συναισθηματική εναλλαγή που παρατηρείται σε αρκετά σημεία μεταξύ ενός τραγουδιού και του επόμενου, από τη "συμπιεσμένη" εσωστρέφεια στην απελευθέρωση (ακούστε για παράδειγμα την εναλλαγή Iconography - Vladmir's Blues και The Trees - Written On The Sky).

Από πλευράς μου, να "θυμίσω" το The Koln Concert με τους αυτοσχεδιασμούς του κύριου Keith Jarrett.

97

Νέα και όχι μόνο / Απ: Αναβάθμιση του chat!

« στις: 25/02/07, 12:11 »

Η λίστα συνδεδεμένων χρηστών ταξινομείται με βάση την ώρα εισόδου των χρηστών στο chat και όχι αλφαβητικά. (αν δεν βολεύει, το επαναφέρω όπως ήταν)

Έχω την εντύπωση πως, τουλάχιστον μέχρι χτες το βράδυ, η λίστα παρέμενε να ταξινομείται βάσει της ώρας εισόδου.
Θα ισχύσει τελικά η επαναφορά στην αρχική ρύθμιση;

Είμαι σύμφωνος και με την πρόταση που έγινε να επαναφερθεί η κατηγοριοποίηση στα καραγκιοζάκια (για λόγους ευκολίας στη χρήση, πάντα).

98

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: 2-L8 - Armed Angels, Frustrated Youth, The Art Of Deceit And Music Industry

« στις: 23/02/07, 17:41 »

Και δυο ακόμα, από το atractos.net και το postwave.gr.

Aπό πλευράς μου, το μόνο σχόλιο που έχω να κάνω είναι εκείνο ενός δανεικού στίχου: tis' not 2l8 to seek a newer world.
Aκριβώς όπως τα λέτε, κύριε Tennyson.

99

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: 2-L8 - Armed Angels, Frustrated Youth, The Art Of Deceit And Music Industry

« στις: 23/02/07, 17:39 »

Μάνος Μπούρας, Avopolis:

Οι εκπλήξεις συνεχίζουν να έρχονται από τη συμπρωτεύουσα, εκεί τουλάχιστον δισκογραφήθηκε ετούτη η παρθενική δουλειά ενός νεαρού μουσικού από τις Σέρρες, του Κωνσταντίνου Βοζίκη και της παρέας που τον βοηθάει να υλοποιήσει το ηχητικό του όραμα. Ακούγοντάς το, ήμουν σίγουρος ότι πίσω από τη δημιουργία του δίσκου κρυβόταν μία αγάπη για το νεοκυματικό ήχο της Μ. Βρετανίας των αρχών των ‘80ς, η ηλικία όμως του Βοζίκη (μόλις 22 χρονών) μάλλον καθιστά άκυρη την υπόθεση. Προφανώς λοιπόν συμπίπτουν τα κοινά κίνητρα πίσω από την ηχογράφηση αυτής της δουλειάς και του παραπάνω κινήματος, χώρια που η DIY αισθητική είναι εκ των συνθηκών παρούσα, απ’ τη στιγμή που ο δίσκος ηχογραφήθηκε σε σπίτια και μικρά στούντιο.

Δεν έχουν μεγάλη σημασία όλα όσα προαναφέραμε εφόσον το αποτέλεσμα σε κερδίζει, και στην περίπτωση του “Armed Angles…” έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ που μπορεί και το κάνει, ακόμη κι αν κινείται τη μία στιγμή στον σκοτεινό, κοφτερό ήχο του industrial και την άλλη στον ονειρικό, γλυκό ψίθυρο μιας ευγενικής ποπ μελωδίας. Οι ιδέες των 2L8 παίζουν με άνεση ανάμεσα στο απαιτητικό και το ευπρόσιτο, αν και η ακαθόριστη ταυτότητα της μουσικής τους (που σε καμία περίπτωση δεν φαντάζει εδώ σαν μειονέκτημα) δύσκολα μπορεί να απευθυνθεί και να συναντήσει φίλους σε ακροατές που δεν έχουν στο «κοντέρ» τους πολλές ώρες μουσικών αναζητήσεων. Το “When The Sun Finally Rose” θα μπορούσε να είναι στολίδι στο playlist ενός εναλλακτικού ραδιοσταθμού, αλλά κι ένα κομμάτι όπως το εννιάλεπτο “Still Ignoring Me?” θα μας έκανε να θριαμβολογούμε εάν το ακούγαμε σε ένα άλμπουμ μιας εταιρίας όπως η Secretly Canadian για παράδειγμα ή η Young God.

Δεν έχει νόημα να κοιτάζουμε στο εξωτερικό ενώ υπάρχει το δυναμικό να μας απασχολεί η εγχώρια παραγωγή, κυρίως αυτή που γίνεται με λιγοστά μέσα μεν, ξεχειλίζει από ιδέες και όνειρα δε. Το άλμπουμ των 2L8 είναι ένα τέτοιο μικρό θαύμα, ένα ολοκληρωμένο έργο που εκφράζει πολλαπλά συναισθηματικά βιώματα και μπορεί να σε μεταφέρει επί 45 λεπτά σε όλες τις πτυχές του φωτός και του σκοταδιού. Οι Nine Inch Nails πέρασαν από εδώ και άφησαν τις ευχές τους, το ίδιο έκαναν και οι Rothko αλλά και οι Sound, και μία ανάλογη περίπτωση δεν θυμόμαστε να έχουμε συναντήσει όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και πουθενά αλλού. Κι όσο σκεφτόμαστε πως όλα όσα περιγράφουμε παραπάνω είναι στο μεγαλύτερό τους μέρος το έργο ενός παλικαριού 22 χρόνων από τις Σέρρες, σκεφτόμαστε ότι, δεν μπορεί, το μέλλον δεν μπορεί παρά να προμηνύεται λαμπρότατο.

100

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: 2-L8 - Armed Angels, Frustrated Youth, The Art Of Deceit And Music Industry

« στις: 23/02/07, 17:36 »

Προσθέτω και τα reviews των MIC και Αvopolis.

Κώστας Γ. Καρδερίνης, MIC:

Ο τίτλος παραπέμπει σ' εκείνα τα art rock έπη τύπου "Selling England by the Pound". Το περιεχόμενο μας αποκαλύπτει ένα από τα πλέον υβριδικά σιντί της νέας ανεξάρτητης, και όχι μόνο, σκηνής. Η ποικιλομορφία του έχει τη βάση της και στην διαφορετικότητα των συνθέσεων αλλά και στην τελειομανία μιας καθολικά περφεξιονιστικής παραγωγής.

Κάνοντας μια γρήγορη περιδιάβαση στα ρεύματα που ενσωματώνει, σχολιάζω ακούγοντας: Νέο-ψυχεδέλια και βαβουριάρικη ποπ με αναφορές στον Cat Stevens και το new wave των Soft Sell και των New Order. Ονειρικά φωνητικά, λερωμένα με φίλτρα, κιθάρες του Μάντσεστερ, κάτι που σιγοβράζει αλά Bowie. Έκρηξη sub pop. Ηλεκτρονικά νωχελικά παλαμάκια και μουσικό πριόνι ή μήπως θερεμίνη; Βαμπιρικά φωνητικά να μολύνουν την ατμόσφαιρα της μπαλάντας.

Και συνεχίζω: Μια προσευχή post post industrial. Οι Sisters of Mercy συναντούν τους Neubauten. Ανάσες και ηλεκτρικές ταλαντώσεις πάλλονται στο χάος. Φόρος τιμής στους XTC. Σεβεντιάρικο ριφ και φωνές απ' το πηγάδι, που εξελίσσονται σε μια Red Hot Chili μπαλάντα.

Το 7ο, Still ignoring me?, κομμάτι ξεχωρίζει. Το ρολόι χτυπάει επίμονα. Ο Aphex Twin υπομειδιά. Οι Archive και οι Tindersticks σιγοντάρουν. Η παρουσία ενός εννιάλεπτου, αφηγηματικού στιλ, κομματιού είναι ούτως ή άλλως μια παραξενιά μέσα στις άλλες, πολύ πιο σύντομες. Μνήμες από Van Der Graaf και Camel / Eloy. Το μπιτ επιμένει.

Αλλαγή ρυθμού ξανά: Μιλιταριστικά τύμπανα και μαρς στιχάκια ρίμες. Συναγερμός. Οι μηχανές δουλεύουν. Οι PIL εφορμούν. Πολύ μα πολύ σύντομο μήνυμα φτάνει στους παραλήπτες του λακωνικά. Κιθαριστική ποπ με μακρινές θύμισες από τους Marillion εκεί που πάει να αγριέψει το ρεφρέν. Ξαφνική μονωδία σε μια νότα. Θεολογικές προεκτάσεις στο στίχο. Κεκαλυμμένη ειρωνεία ή αυτοσαρκασμός; Παύση. Αστράφτει, σκοτεινιάζει, έρχεται η έξοδος.

Ψυχεδέλια, πανκ, new wave, new age, thrash και heavy πινελιές, ηλεκτρονικά πειράγματα και περάσματα, φωνητικά από εφιαλτικά μέχρι ποπ και κρουνεριάρικα.

Πιστεύω πως η συγκεκριμένη δουλειά βοηθάει την Poeta Negra να απεγκλωβιστεί από ένα πολύ στενάχωρο - πλέον - πλαίσιο χωρίς να προδώσει στο ελάχιστο τις αρχές που πρεσβεύει. Πιστεύω ακόμη ότι είμαστε όλοι μας πολύ τυχεροί που μια θεσσαλονικιώτικη μικρή εταιρία ανοίγει δρόμο στο τοπίο μιας θολής μουσικής σκηνής, τολμώντας μια τόσο φιλόδοξη και μάλλον πολυδάπανη παραγωγή.

Μια από τις πλέον ελπιδοφόρες και αισθητικά ανανεωτικές προτάσεις λίγο πριν το έβγα του 2005. Κι ένα ξαφνικό δώρο που θα εκπλήξει ευχάριστα όποιον διαλέξετε να του το χαρίσετε.