Η βρύση

[Ιππέας]

       Η   βρύση
   ( παραδοσιακό )

Μια  βρύση  σιγοτραγουδεί , βαρύς  είν’  ο καημός της
που  δε ζυγώνει  ο  αϊτός να  πιει  απ’  το  νερό  της

Έχω νερό  αθάνατο , το  πίνει  όλ’   η   πλάση
πίνει ο νιος να δροσιστεί , η νια να μη γεράσει

Το πίνουν τ’  άγρια  πουλιά , οι πέρδικες , τ’  αηδόνια
την άνοιξη σαν  κελαηδούν στης λυγαριάς τα κλώνια

Μα ένα   πουλί περήφανο  δε  λέει  να  κοπιάσει
απ’  το νερό μου μια φορά  να πιει , να ξεδιψάσει

Ο  αετός  που λαχταράς  , συχνά – πυκνά περνάει
πίνει  απ’  το  νεράκι  σου , σε  γλυκοχαιρετάει

Αρχόντισσα  πεντάμορφη  ψηλά  τη  μύτη έχεις
νύφη , ακριβοθώρητη  τον  αετό  δε  βλέπεις

Μη τον ζητάς στον ουρανό , ν’  ανοίγει τα φτερά του
Χαμήλωσε το βλέμμα σου , άκουσε την καρδιά του
να δεις την περηφάνια του , τη φλογερή ματιά του
την  αϊτολεβεντιά  του …

Ιππέας    10 – 10 – 2022