Είδα τα μάτια της

[kuiper]

            Είδα τα μάτια της

Είδα τα μάτια της μια Κυριακή πρωί
μέσα απ’ τους μύθους μιας οδύσσειας τα γραμμένα
σ’ ένα βιβλίο που το λέγανε ζωή
να σβήνουν στίχους από χρόνια περασμένα.

Σε γκρεμισμένους ψάχνω τώρα Παρθενώνες
τα μάτια μιας αρχέγονης θεάς να ξαναδώ
μα μέσα στους βοριάδες τους τυφώνες
στο άγνωστο να φτάσω ορρωδώ.

Είδα τα μάτια της στης Κίρκης τα παλάτια
με διαβατάρικα πουλιά να σεργιανούν
σε θάλασσες να ψάχνουν μονοπάτια
από τη νύμφη του Θερμαϊκού ν’ αγαπηθούν.

Μέσα από όνειρα που κρύβουν εφιάλτες
της Σαλονίκης το βαρδάρη πολεμώ
μη τα πληγώσει να μη γίνουν ποτέ στάχτες
προσεύχομαι στο σύννεφο που ξέρουν το λευκό. 

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

 όμορφο ποίημα γεμάτο ευαισθησία

[Neikos]

καλημερα justin....

ειναι λιγο η Θεσσαλονικη... ειναι λιγο η επικληση σε καποια θεα.... ειναι λιγο η πρωινη βολτα της κυριακης και της καθε κυριακης...

μου θυμισε πολλα πραγματα.... και ο νοσταγλικος τονος που αποπνεει το εργο σου με εκανε να ανακαλεσω καποια βιωματα που επερε να βυθισω μεσα μου....

[lampros.]

Δεν είναι μόνο τα συννεφα που ξέρουν το λευκό...justin,  ήταν και είναι οι προτροπές τόσων ανθρώπων, τόσο καιρό, στο να είσαι μαζί μας γράφοντας.... Στα σχόλια της συνάντησης (19-10-08 στη στήλη ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙς) ο Γιώργος κάνει  μια καταπληκτική περιγραφη της μεταδοτικότητας σου που αποτυπώνετε και εδω...

Μια διευκρύνηση παρακαλώ, ειναι.. στο συννεφο ή στα συννεφα;

Πως να το κρίνω τώρα... για βοήθα...
να πω για της Οδύσειας τα γραμμένα και τον παραλληλισμό, μύθων με το βιβλίο της ζωής;
για την διαγραφή...; όσων περάσαν σαν στίχοι, αναζητώντας μονοπάτια... ή για τα όνειρα που κρύβουν μυστικα και εφιάλτες;

Θα μπορούσα να γράψω σελίδες ως απάντηση για την αίσθηση του ''είδα τα μάτια της''... αλλά θυμήθηκα μια πρόσφατη τοποθέτηση σου για τους ποιητές και το άγνωστό... κι ετσι νομίζω πως ξέρω! έψαχνες να το δεις στα μάτια της...
και το θέμα εδω είναι πως το κατάφερες ...τι είδες όμως μέσα σε αυτά, ώστε να συνεχίσεις την διαχρονική προσευχή;

Θα τολμήσω και σαν τρίτος να πω,
για μια άρτια τεχνική περιγραφής...για πλούσια ανιχνευση λέξεων- εννοιών...για συνοχή, συνέχεια και συνέπεια
ως προς τον τιτλο...

Θα τολμούσα να πω κι ενα απλό μπράβο ή ενα κατεβατό απο επίθετα... αλλά θα πω μόνο, πως χαιρομαι.
Να σαι καλά.

[kuiper]

ΧΩΡΙΑΤΗΣ. (Δεν γνωρίζω το όνομα σου)
Νίκο και Λάμπρο.
Ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σας.

Με λίγο ρίσκο στο νόημα, τα παραπάνω στιχάκια είναι φανερό
πως γράφτηκαν για κάποιο συγκεκριμένο λόγω.
Ο καθ’ ένας μας χρησιμοποιεί πολλές φορές και κάποιο κώδικα που μόνο ένας ποιητής – ποιήτρια μπορεί να σπάσει.

Είστε απίθανοι το διαπίστωσα βέβαια και από κοντά.

Είναι σύννεφο που όμως δεν είναι σύννεφο, όπως και η Θεσσαλονίκη
απλώς φιλοξενείται μέσα στους στίχους.

(Θεσσαλονίκη) μου ποτέ μην τα πληγώσεις
όσα δεν είχα να τους δώσω να τους δώσεις.

[lampros.]

Είδα στα μάτια της  κι εγώ την αγωνιά
ήταν και η αύρα απ΄ τη λήθη των αιώνων
ίσως κι η κόπωση δικαιολογεί την ‘’ησυχία’’
των φωνηέντων των συμφώνων…

τα μάτια, πόσα μάτια Θεέ μου ζωγραφίζουν
τα αετώματα!
Τη λάμψη!!! πως αντανακλούν των θέλω τους
τα χρώματα!

Πόση σοφία βυθισμένη σε χαμόγελα
κι αποτυπώματα… Ονόματα;
Μπορεί να μην θυμάμαι πια κανένα!
Όμως είδα , ένιωσα και ξέρω ένα…

Το μάτι σαν να έκλεινε ο ναός
όταν εγώ, όπως κι αυτή, όπως κι αυτός
σαν αδελφή, σαν αδελφός
κάναμε ένα βήμα εμπρός…

Εκείνη η λάμψη πια το χώρο θα χει βάψει
το εγώ του καθενός μας… έχει αλλάξει
κανείς πια μόνος δε θα μείνει ν’ απορεί
το νόημα αν θ’ αγγίξει… Το μπορεί…

Είδα στα μάτια της  κι εγώ την αγωνιά…
Πήρα το μήνυμα… την είδα την ευθεία…
Τη ‘’Σαλονίκη’’ μου ‘’βορά’’ πάνω σε χάρτη
έτσι την πρόσφερα…απλά, σκύψε και πάρτη…

[ilianthos-Kanlis]

Δεν χρειάζεται να προσθέσω τίποτα !
Τα είπε όλα ο φίλος μας ο Λάμπρος για μένα αγαπητέ μας φίλε Γιάννη!
Και κλείνω απλά και λιτά με τον καταπληκτικό επίλογο του πανέμορφου τραγουδιού σου ! 
Της Σαλονίκης το Βαρδάρι πολεμώ....

                                        Την Εκτίμηση μου φίλε μου.

[Aganippi]

Χάρηκα πολύ που ανάγνωσα, ξανά, ένα δικό σου γραπτό.
Και για ακόμη μια φορά μας ταξίδεψες. Πολύ καλό!

[kuiper]

Προσπαθώντας να ανιχνεύσουμε μέσα από συλλογισμούς για το τι θέλει να πει κάποιος που έγραψε στίχους για κάποιον συγκεκριμένο δικό του  λόγω, ίσως κατευθύνουμε με τις απαντήσεις μας τις έννοιες σε αδιέξοδα μονοπάτια και έτσι να δημιουργήσουμε ενδεχομένως κάποιο πρόβλημα. 
Νομίζω πως ξέρετε πλέον τον τρόπο που γράφω.


Αγαπητέ Γιώργο Σ’ ευχαριστώ πολύ. Όσο για τον Λάμπρο, μην του δίνεις πολύ θάρρος είναι κουτσομπόλης.

Σ’ ευχαριστώ Φωτεινή και χαίρομαι αν πράγματι κατάφερα να σας ταξιδέψω όπως λες.

Με σένα Γιαννιώτη Γαλανομάτη θα τα πούμε από κοντά. Θα περάσω από εκεί κάποια μέρα μα μόνο για καφέ αν θα έχεις χρόνο.

Και πάλι σας ευχαριστώ όλους. 

[lampros.]

Αξιζει να ζούμε βρίσκοντας χρόνο για τους φίλους και όχι μόνο.... και εμένα μου αρέσει να ζω έτσι...
Σε περιμένω...αν και ξέρεις εδω στην Ηπειρο είμαστε πολύ φιλόξενοι... το ''μα μόνο για καφέ'' σε έχει ηδη βάλει σε μεγάλους μπελάδες!!!

[pinelopi]

Είναι εκπληκτικό πως μπορούν μέσα στις λέξεις να χωρέσουν τόσα συναισθήματα που ακόμα και μια ζωή ολόκληρη ίσως δε θα τα χωρούσε για κάποιους ανθρώπους...

Δεν έχεις μόνο το ταλέντο να γράφεις και να αποτυπώνεις τα συναισθήματα τόσο αδρά έχεις και το απίστευτο χάρισμα να αισθάνεσαι , να μοιράζεσαι και να ζεις με αυτόν τον τρόπο. Ξέρεις...είναι τόσο απλό αυτό αλλά και τόσο δύσκολο για τους περισσότερους... Χαίρομαι που σε διαβάζω, χαίρομαι που έχεις αυτή τη δύναμη και την ξοδεύεις απλόχερα σε όποιον θέλει και "μπορεί" να την αφομοιώσει.

Τα μάτια καθρέφτης λοιπόν...
Η Σαλονίκη, τα διαβατάρικα πουλιά , ο Παρθενώνας και ένα σύννεφο...
Πάντα λευκό...

Να είσαι καλά Γιάννη, να μένεις πάντα εσύ.

[SEIRINE]

Κ.justin,Καλημέρα..

Αυτό το πολύ όμορφο ποιήμα,όπως και το 'τι κρίμα',είναι τα πρώτα που διαβάζω απο σας
και ειλικρινά εντυπωσιάστηκα..Διαβάζοντας τα,σε ταξιδέυουν και σου δημιουργούν εικόνες στο μυαλό.
Χάρηκα λοιπόν που ταξίδεψα και εγώ μαζί σας..
Παρακαλώ να εμφανίζεστε πιό συχνά,για να έχουμε και εμέις οι νεότεροι στο φόρουμ,τη δυνατότητα να απολάυσουμε
τον μυστικό κόσμο που κρύβετε μέσα σας..

Να είστε πάντα καλά!!

[kuiper]

pinelopi

Τώρα τι να πω για σένα, να πω για τα δικά σου μάτια
που μου έκαναν την τιμή να διαβάσουν τα στιχάκια μου, για τα ποιητικά σου λόγια..
Σ’ ευχαριστώ για όλα Κατερίνα μου.

[kuiper]

SEIRINE

Σ’ ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου και θέλω να πω, πως φεύγοντας από την συνάντηση μας στο Διόνυσο πήρα μαζί μου τις καλύτερες εντυπώσεις για σένα μα και για τον σύζυγο σου Γιώργο.

Θα ήθελα να παρακαλέσω όλους σας να κλέβετε λίγο χρόνο από τον χρόνο καταργώντας τον πληθυντικό.

[SEIRINE]

Εντάξει Γιάννη μου,το πήρα το μήνυμα...
Ενικός απο δώ και μπρός λοιπόν...
Δε το έκανα όμως λόγω ηλικίας,απλά λόγω σεβασμού...
Μπορώ όμως να δείξω το σεβασμό μου και με άλλο τρόπο,
αν ο πληθυντικός σε ενοχλεί...
Καλό μεσημέρι...

[lampros.]

Κλέψε το χρόνο απ’ το χρόνο
μέτρα τη λάμψη της ματιάς
άκουσε την καρδιά σου μόνο
κι όλα θα’ αλλάξουνε με μιας…

Άσε τον πάγο εκεί… στους πόλους!
Νιώσε τη λάβα της χροιάς
των αποστάσεων, που όλους
ίσους μας κάνει… από καρδιάς….

Μηνυμα ελήφθη!!!!
(πάλι εγω .... αλλά δεν το άντεξα...
έπρεπε να διαπιστώσω αν κατάλαβα καλά!
...;;;;    )

[argentina]

Γιαννη,  πολυ χαιρομαι που αναιρεσες και μας αφηνεις ξανα να σε διαβαζουμε.
(κατι μου λεει οτι φταιει η ... Ακροπολη... και για την εμπνευση και για την αναιρεση... )
Ειναι δεμενο και πολυ δυνατο!
Θα ξεχωρίσω το τελευταιο διστιχο της πρωτης στροφης.

[SEIRINE]

Εχτές το βράδυ ξεφυλίζοντας τα παλαιότερα ποιήματα διάβασα και το ρόδο σου,δε ξέρω πως συγκράτησες τόσα πολλά συναισθήματα αλλά ξέρω πως το ταλέντο σου να συγκινείς είναι μεγάλο,στα ζεστά σου αισθήματα μπερδεύεις τη σοφία του χρόνου με τις λέξεις και το αποτέλεσμα είναι καταπληκτικό.Το τι κουβαλάς και το τι κρύβεις μέσα σου αποτελεί για όλους αντικείμενο σχολιασμού,όπως και ο τρόπος που αντιλαμβάνεσαι τους γύρω σου.Στο τωρινό σου δημιούργημα ήθελα να απαντήσω απο την αρχή γιατί έπιασες τη στιγμή,γραπώθηκες απο την ευκαιρία και το έγραψες,φυσικά και κατάλαβα το νοημά του,μου αρέσει γιατί δεν είναι επιτηδεύμενο
και έχει το θάρρος να αναδιπλώθει,με το ίδιο θάρρος θα ήθελα να σημειώσεις κάτι.
Φυλάκισε η ζωη τα θέλω μας και επέβαλε τα πρέπει.Εξαρτημένοι απο την ίδια τη στιγμή που γενηθήκαμε εως και την τελευταία μας πνοή,χάσαμε την ελευθερία έξ αρχης.Δώσαμε έμφαση σε ανείπωτες χαρές και ασήμαντες λύπες,στα σ' αγαπώ,στα σε μισώ..Ισως στο μέλλον να γίνονται και προσφορές,στα 3 σε μισώ δώρο ένα σ' αγαπώ σε μορφή και πακέτο λύτρωσης.
Καλό απόγευμα..

[ΓΙΩΡΓΟΣ Τ.]

Καλησπέρα και πάλι.Την απάντηση 17 την έγραψα εγώ,απλά ξέχασα να αποσυνδέσω τη Μαργαρίτα.Και πάλι καλο απόγευμα.

[kuiper]

argentina

Αναίρεση λες Κατερίνα. Ίσως να έφταιγε πράγματι η Ακρόπολη για την έμπνευση η οποία και προκάλεσε την προσωρινή αθέτηση θα έλεγα εγώ μα και την μελαγχολία μετά σαν βλέπεις φεύγοντας...τα σκόρπια λευκά μάρμαρα να μην μπορούν ποτέ να ξαναγίνουν Παρθενώνες.


ΓΙΩΡΓΟΣ Τ.

Αγαπητέ Γιώργο. Αφού σε ευχαριστήσω πρώτα, θέλω να σου πω, πως συνεχίζεις να με εκπλήσσεις ευχάριστα.
Φυλάκισε η ζωή τα θέλω μας και επέβαλε τα πρέπει.
Τώρα τι να σου πω, πως μ’ έβαλες σε πειρασμό να αθετήσω για δεύτερη φορά το λόγω μου αρχίζοντας από τα παραπάνω λόγια σου να γράφω;
Ίσως στο μέλλον, ποιος ξέρει. 

[x-versous]

Φίλε Γιάννη είναι πραγματικά πολύ όμορφο και μου έφερε ένα αεράκι από αυτά τα καλοκαιρινά πάνω σε ένα πλοίο που με πηγαίνει σε ένα νησάκι διακοπές  μπράβο .
καλή συνέχεια !!

[mantinada]

Υπέροχο το κομμάτι σου kuiper, αλλά και τα όσα ενέπνευσες σε όσους σχολίασαν τη δημιουργία σου...
Συνέχισε πάντα έτσι,
να είσαι καλά,
 
   Μαρία Κ.

[Ιππέας]

    Κύριε Γιάννη, δεν ξέρω ποια ήταν τα μάτια  που σας ενέπνευσαν, αλλά χαλάλι τους. Γιατί έτσι κι εμείς έχουμε τη χαρά και την τύχη να αισθανόμαστε όμορφα και να ξεφεύγουμε από τα καθημερινά, ταξιδεύοντας με τους στίχους σας. Να είστε καλά !

[kuiper]

x-versous, mantinada, ipeas

Σας ευχαριστώ πολύ.
 

Πως να την κρύψεις την αλήθεια
είναι τα μάτια ο καθρέπτης της ζωής;
μέσα στο ψέμα μες στα παραμύθια
είναι το άγραφο βιβλίο της ψυχής;

Αλήθεια: Η απόλυτη συμφωνία με την πραγματικότητα.
Μάτια: Η απόλυτη αλήθεια της ψυχής;

[lampros.]

Μα πως μπορείς μ’ ερωτηματικό να κλείσεις;
Αλήθειες και ματιές, μετέωρες θ’ αφήσεις;
είναι τα μάτια ο καθρέφτης της ζωής;
ή μέσα, πίσω τους καλά πρέπει να δεις;

Για την Αλήθεια υποκλίνομαι δε λέω…
Μ’ έξι λεξούλες κι έχει γίνει το μοιραίο…
Ο Μπαμπινιώτης, θα σου βγάλει το καπέλο…
Για την ματιά που καίει… πες το μου να ξέρω…

Πως ''κουτσομπόλη'' να με λες αν το αφήσω;
Να πω αντίο εδώ στο θέμα και να κλείσω
με το ερωτηματικό να μου γελάει!!!
Φίλε μου έμπλεξες!!! Το θέμα παραπάει…