Μηνύματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΘΑ ‘ΡΘΩ ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΣΕ ΒΡΩ ΝΑ ΚΛΑΙΣ

« στις: 19/04/10, 16:08 »

Μακράν κατώτερο άλλων ποιημάτων σου. Τα οποία, βέβαια, μακράν άλλων ποιημάτων. Δουλειά, φίλε μου...

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: αγεφύρωτο

« στις: 16/04/10, 15:04 »

Ειλικρινά, αξίζει τον κόπο να έρχομαι εδώ και να διαβάζω τους, περίπου, δέκα που θεώρησα εξ αρχής ποιητές.

Η πορεία σου με δικαιώνει πλήρως...

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Λυντσάρισμα

« στις: 16/04/10, 15:02 »

Δεν θα σταθώ στην "Ομήρου Οδύσσειά" σου, έχω διαβάσει πολλές μέχρι τώρα.

Είμαι από τους αναγνώστες ( το έχω ξαναπεί, η ποίηση απευθύνεται σε αναγνώστες, σε κοινό ) που κρίνουν αυστηρά.
Αλλά την πλέον αυστηρή κριτική την στρέφω σε όσους πιστεύω ότι έχουν να δώσουν πολύ περισσότερα. Ένας απ΄ αυτούς
είσαι και εσύ. Επίτρεψέ μου να περιμένω να διαβάσω τα καλύτερά σου, αυτά που ακόμα δεν έχεις γράψει. Αυτό δεν σημαίνει
ότι τα μέχρι τώρα που διάβασα δεν ανταποκρίνονται στην απαίτησή μου για ποιότητα, το αντίθετο, μαλιστα... 

Η θεματολογία σου, η απόδοσή της και το μέτρο σου υπόσχονται πολλά.

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: οσο υπαρχει ανατολη

« στις: 16/04/10, 14:53 »

Και μένα μου άρεσε και θα ήθελα να ρωτησω :έχουν κάποιο μέτρο οι στιχοι κι αν ναι ποιον, γιατι προσπαθω να καταλάβω ποιο μετρο ειναι οταν ο τονισμος ειναι στο γνω (Συ-γνω-μη ) και στο μα (θυμάμαι) και δεν μου ταιριαζει κάποιος. Πχ ίαμβος κλπ.

Το μέτρο δεν το ψάχνουμε με το όνομά του, με το χαρακτηρισμό του. Το νιώθουμε σαν μελωδία και χωρίς να μας νοιάζει πως λέγεται.
Αρκεί που "κυλάει" και "τρέχει" και "δένει" σαν σύνολο.

Αποτέλεσμα? Αυτό το καταπληκτικό, περιγραφικό, λιτό και απλό ποίημα. Ζωντανεύει εικόνες, βγάζει συναισθήματα με έναν απλό συνδυασμό καθημερινών λέξεων. Από έναν απλό αναγνώστη, ένα μεγάλο εύγε.

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Δύο ξένοι

« στις: 18/03/10, 00:04 »

Να με συμπαθάς αλλά αυτό δεν είναι ποίημα. Πιο πολύ μου μοιάζει για ημερολόγιο όπου έγραψες κάποιες σκέψεις, κάποιες διαπιστώσεις παρά με ποίημα.
Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα...

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Απόψε ξοδεύτηκα Ι

« στις: 13/03/10, 13:50 »

Ούτε ποίημα, ούτε πεζό. Ίσως ενοχές και εξομολόγηση από έναν καναπέ...

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΨΥΧΕΣ

« στις: 07/03/10, 12:40 »

Δοκίμασε, χωρίς να προσθέσεις ή να αφαιρέσεις το παραμικρό, ν' αλλάξεις θέσεις ανάμεσα σε ρήματα και υποκείμενα,
ουσιαστικά και μετοχές και κάνε συνδυασμούς. Άλλαξε θέσεις στα επίθετα που είναι συνεχόμενα μεταξύ τους.
Ξεκίνα κάποιες προτάσεις με τη δεύτερη λέξη σου. Μέτρα, την ώρα που θα το κάνεις, τις συλλαβές και τόνιζε την κάθε λέξη.

Μην εντυπωσιαστείς από το αριστούργημα που θα προκύψει.

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ιστορικόν...

« στις: 02/03/10, 21:01 »

Έχω την εντύπωση ότι η mati, εις μάτην προσπαθεί να εξηγήσει.
Με τα πιο απλά λόγια μας έκανε μια παρουσίαση, με ρήματα-κλειδιά, προσπάθησε και το κατάφερε  να μας παρουσιάσει τον έλληνα.
Η κάθε στροφή φωνάζει, η κάθε λέξη δείχνει μια γνώση της Ιστορίας, όχι όπως προσπαθεί να τη διδάξει το Υπουργείο Παιδείας αλλά
όπως θα έπρεπε να τη διδάσκει. Η mati υμνεί τον έλληνα και, ταυτόχρονα,  κατηγορεί τον έλληνα. Γίνονται αναφορές σε γεγονότα
 με τέτοιο τρόπο ώστε να αναδεικνύεται η αντίθεση.
Αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει από κάποιον που δεν έχει γνώση Ιστορίας, που θεωρεί τον εαυτό του κληρονόμο μοναδικού πολιτισμού,
που επαναπαύεται  και εφησυχάζει περιμένοντας να ευτυχήσει σε μια κοινωνία αγγέλων  επειδή αναπολεί παλιές δόξες.
Ο τρόπος που έχει αποδοθεί το ποίημα, αντίθετα, σε μένα τουλάχιστον, δίνει την εντύπωση ότι  ο δημιουργός του έχει βαθειά συναίσθηση γεγονότων, συνεπειών, αποτελεσμάτων από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι και σήμερα.
Εξ άλλου, αυτό φάνηκε και στην απάντησή της.
Πλήρης η συναίσθηση των προσωποποιήσεων στο ποίημα που δε με οδήγησε σε αμηχανία αλλά με χαροποίησε γιατί με εύσχημο τρόπο,
μου πέρασε  όλη αυτή την πίεση που δέχεται ένας απλός άνθρωπος, ένας απλός έλληνας που του έχουν φορτώσει μια  υποχρέωση
προγονολατρίας χωρίς να του έχουν εξηγήσει, επίσημα, ότι όλη αυτή η διαδικασία γίνεται για να τον έχουν υποχείριο.

Αν αφήναμε την mati  και την κάθε mati να μας αναλύσει την Ιστορία, ίσως  να αφυπνίζαμε περισσότερους ώστε να ξεφύγουν
από τις εμμονές του παρελθόντος και να χρησιμοποιήσουν σωστά τις νέες γνώσεις τους.

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το φως των φαναριών...

« στις: 27/02/10, 00:08 »

Άψογο από κάθε άποψη.
Χειρίζεσαι τη γλώσσα σαν να είναι ένα απλό παιχνιδάκι για σένα, ο λόγος σου "ρέει".
Δέξου τα συγχαρητήριά μου τόσο για τη θεματολογία σου, όσο και για το ξεχωριστό διάλεγμα
των λέξεων.

Συνέχισε...

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Χορός (παιδικό)

« στις: 19/02/10, 08:54 »

Να με συμπαθάς αλλά το "παιδικό" πως σου προέκυψε? Διάβασα και ξαναδιάβασα και δεν το είδα πουθενά...

"Ξαναδιάβασε" και συ και χαρακτήρισέ το διαφορετικά. Εκτός κι αν εννοείς ότι απευθύνεται σε όσους δεν έχουν "διώξει" το παιδί από μέσα τους.

Μου άρεσε, είναι μια προτροπή, μια αισιόδοξη προτροπή, δεν είναι καθόλου αγαθό όπως το εννοείς ( αγαθιάρικο, κατάλαβα ότι προσπαθείς να πείς ) αλλά είναι αγαθό όπως το έννοω εγώ ( αγνό, προσπαθώ να πω ) και "αγγίζει".

Λιγάκι το μέτρο χάνεται αλλά αυτό δεν του στερεί τίποτα από την παράθεση των "φανερών" νοημάτων του που είναι δοσμένα με "απλές" λέξεις και φράσεις...

Ποιός λέει ότι στα κρυφά νοήματα στηρίζεται η ποίηση?
Μπράβο σου, από έναν έμπειρο αναγνώστη...

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΜΑΣ

« στις: 14/02/10, 19:47 »

Καλό το ξέσπασμα αλλά αν είχε πιο εμφανή τη μουσικότητα θα είχε πιο μεγάλο  αντίκτυπο σαν ποίημα. Η πεζή ποίηση στερείται ομοιοκαταληξίας αλλά όχι και μέτρου, πόσο μάλλον μουσικότητας...

Σε περιμένω στο επόμενο πόνημα, μπορείς πολλά...

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Πορνείο

« στις: 14/02/10, 19:40 »

μελοποιημένο από φιλαράκια μουσικούς ερασιτεχνικά μπορεί να το δεις  φίλε μου ΧΩΡΙΑΤΗ
όπως και αρκετούς στίχους μου....
Από την επίσημη δισκογραφία όμως από δύσκολο εως ακατόρθωτο....
Έχουν τους δικούς τους κανόνες και ερμητικά κλειστές τις πόρτες εισόδου....
Ίσως όμως έτσι, κάνουμε το κέφι μας πολύ καλύτερα και κυρίως έντιμα....

Άλλωστε το δικό σου "τσιγάρο" δεν είναι ένα πανέτοιμο τραγούδι ;
Φυσικά θα μου πεις, ποιος να το δει;
Να είσαι πάντα καλά καλέ μου φίλε!!!!!!!!!!

Δεν "πουλάει" το θέμα, ivikos, η διαμαρτυρία, φίλε μου, γίνεται με το "γάντι" από τις δισκογραφικές. Το φαντάζομαι με μια μουσική "αγανακτησμένη", που να διαμαρτύρεται από μόνη της πριν ακόμα ακουστεί ο στίχος...

Μια μουσική έντιμη...

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κριτική ή Κρητικοί?

« στις: 14/02/10, 19:30 »

Υ.Γ Κάποτε η πρώτη μου γυναίκα καθόταν και τράβαγε τυχαία γραμμές σε μιά κόλλα χαρτί γιατί βαριόταν. Μαζί μας βρισκόταν και ένας φίλος σπουδαστής τότε της σχολής καλών τεχνών και σήμερα ζωγράφος. Είδε τις γραμμές και τη ρώτησε "Τι είναι αυτό"; . Η πρώτη μου γυναίκα είχε ένα πολύ σπουδαίο προσόν, σπάνιο για κορίτσι και αυτό ήταν το χιούμορ...Πολύ σοβαρά λοιπόν του απάντησε..."Η Κατάρα της Μάνας"... Ο φίλος στα επόμενα 15 λεπτά, αναγνώρισε και τη κατάρα και τη μάνα και μας έκανε μια εμπεριστατωμένη ανάλυση της δημιουργίας...Γελάσαμε πολύ και οι δύο...

Θα διαφωνήσω, δεν είναι σπάνιο προσόν το χιούμορ στα κορίτσια. Το διαθέτουν σε μεγαλύτερη δόση από τα αγόρια.
Η απάντηση της πρώτης σου γυναίκας και η ανάλυση του σπουδαστή της σχολής Καλών Τεχνών, μας φανερώνει το μεγάλο πρόβλημα που μας ταλανίζει. Αφού το είδε ο άλλος, ας το δω και γω για να μη φανώ αδαής και άσχετος.

Δεν ασχολήθηκε χωρίς λόγο ολόκληρος Χανς Κρίστιαν Άντερσεν με τα καινούρια ρούχα του βασιλιά. Δεν κάνουμε κακό με το να είμαστε άσχετοι, τουναντίον το κακό γίνεται όταν πάμε να παραστήσουμε τους ειδήμονες από μια πίκα και μόνο...

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: MACMISIAS KITHARAS ΑΠΑΝΤΑ

« στις: 13/02/10, 13:56 »

Καταπληκτική ιδέα! Μου δίνεις την άδεια να το χρησιμοποιώ?

Ειδικά αν ντυθεί με μια μελωδία ευτυχίας...MACMISIAS, ο συνάδελφός σου αμερικάνος, έπαιξε με τις νότες αλλά οι νότες είναι μόνο εφτά, πες του...Στα 24 γράμματα θέλει και κότσια...

Πανέξυπνο...

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κριτική ή Κρητικοί?

« στις: 13/02/10, 13:51 »

Αν και....ισλαμίζει, με πάει προς Λατινική Αμερική. Θα έλεγα πως θα μπορούσε να είναι τρία ποιήματα σε ένα.

Ίσως αν ήταν ξεκινήματα, κάπου θα με ταξίδευε σε μια φανταστική χώρα...

Μπράβο σου, πάντως, το "κάτι άλλο" του το έχει και με το παραπάνω...

Έπεσα έξω,  δεν ήταν τρία ποιήματα σε ένα, τελικά, ήταν περίπου δέκα. Αλλά ήταν τα ξεκινήματα ποιημάτων που δεν θα τελείωναν. Εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι το έχει αυτό το "κάτι του άλλο" και, ασφαλώς, άξιζαν της προσοχής  έστω και μόνο για το ....αλλούτερο της υπόθεσης.

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κριτική ή Κρητικοί?

« στις: 12/02/10, 12:39 »

Το παρακάτω, kuiper, είναι το δικό μου συμπέρασμα μετά την αξιολόγηση που έκανα στα ποιήματα και στίχους των τελευταίων αναρτήσεων.
Θεώρησα και είναι η άποψή μου, ότι το τελευταίο αξιόλογο δημιούργημα ήταν το ποίημα  του papus.
Πιστεύω  ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια αλλά, ίσως και να είναι απαραίτητα ενίοτε...

Καλά έκανες και θεωρείς το ποίημα του papus αξιόλογο δική σου γνώμη είναι, όμως το να θεωρείς όλες τις τελευταίες αναρτήσεις μη αξιόλογες είναι λάθος. Μπορείς κάτω από το δικό μου γραπτό να γράψεις ότι θέλεις. Ο έμπειρος αναγνώστης δεν θα έκανε ποτέ το λάθος να τονίσει εγωιστικά, το (και είναι η άποψή μου).

Ένα ποίημα  διαπραγματεύεται, αναφέρει, ονειρεύεται, στοχοποιεί, αποστασιοποιεί, ιδεολογεί, καθρεφτίζει, περιγράφει, ταλανίζει, ευφραίνει, θλίβει…

 Ανάλογα με την απαίτηση, την ψυχοσύνθεση, την αισθητική  του αναγνώστη, το ποίημα ανοίγεται, ξετυλίγεται, εξετάζεται, επεξεργάζεται με διαδικασίες που διαρκούν ελάχιστα ή και πάρα πολύ για να φτάσει στη τέλος να έχει άποψη για το εν λόγω δημιούργημα  ώστε να το δεχτεί, να το απορρίψει ή να το κατατάξει. Το νόημα και η απόδοση είναι τα χαρακτηριστικά του ποιήματος που δρουν αλληλένδετα για να υπάρξει το αποτέλεσμα.
Αν το νόημα, το θέμα, είναι δυνατό, κερδίζει σε εντυπώσεις μόνο και εάν έχει αποδοθεί με τις λέξεις και φράσεις που του πρέπουν, αυτή είναι και η συμβολή της τέχνης της ποίησης. Ένα ανούσιο θέμα γίνεται ενδιαφέρον, ένα  ουσιαστικό και επίκαιρο γίνεται αδιάφορο μέσα από λέξεις αταίριαστες μεταξύ τους.
Η άποψη του αναγνώστη, ίσως να χαρακτηρίζεται εγωιστική, ναι…Όπως και η άποψη του κάθε κριτικού. Και αυτό γιατί κρίνει με το δικό του τρόπο, αναλύει, ίσως και λάθος, στηριζόμενος στις μέχρι τότε γνώσεις του. Να η διαφορά : ο κριτικός στηρίζεται σε γνώσεις, ο αναγνώστης σε εμπειρία και στο γεγονός της εντύπωσης που του προκαλεί το έργο και, ίσως, να μην μπορεί να αιτιολογήσει  την αποδοχή ή την απόρριψη.

Δεν είναι λάθος μου να θεωρώ μη αξιόλογα ορισμένα έργα σας, είναι και το τόνισα αυτό,
η δική μου άποψη, είναι ό, τι μου άφησαν αυτά τα ποιήματα. Αυτό δε σημαίνει ότι αναφέρομαι γενικά  σε δημιουργούς αλλά στα συγκεκριμένα πονήματά τους. Ακόμα και ο πλέον άριστος έχει τις κακές του στιγμές, το καταλαβαίνει και ο ίδιος. Ανθρώπινο και δεκτό. Είναι, λοιπόν, δικαίωμά μου, όπως και όλων μας να χαρακτηρίσω μη αξιόλογο ό, τι, κατά την κρίση μου, θεωρώ ότι ανήκει σ΄ αυτήν την κατηγορία…Δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα να  επαινέσω ένα πόνημα που αξίζει αλλά και να θεωρήσω ως μη αξιόλογο και να παραθέσω σχόλια ( ας μην ξεχνάμε και τον περιορισμό των πέντε αποστολών )  σε πόνημα του ίδιου δημιουργού και, μάλιστα, να είμαι πιο αυστηρός σ’ αυτόν που μου έχει δώσει τα καλύτερα δείγματα. 

Πάλι είμαι εκτός θέματος και ζητώ συγνώμη αλλά η ουσία, ίσως να βρίσκεται στα εκτός γιατί, παράτυπα βέβαια, γίνεται ένας εποικοδομητικός διάλογος που μας ωφελεί όλους μας, ποιητές και αναγνώστες…

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κριτική ή Κρητικοί?

« στις: 11/02/10, 14:10 »

Ας γίνω σαφέστερος...

Ο συμπαίκτης ήταν ο παππούς μου και ο αυτόπτης μάρτυρας ο πατέρας μου, μικρός σε ηλικία την εποχή εκείνη αλλά άξιος συνεχιστής της παράδοσης της οικογένειας, μετέπειτα. ( από το σόι της μητέρας μου "πήρα"  εγώ )

Γιατί ανέφερα το περιστατικό? Ο ποιητής είναι, κατά κανόνα, αλαφροίσκιωτος, υπάρχουν στιγμές που ζει σε κόσμους δικούς του, γράφει ορμώμενος από σκέψεις που δεν είναι δικές του συνέχεια, δανείζεται από άλλους "εαυτούς". Η ποίηση δεν έχει κανόνες, κανόνες έχει μόνο η στιχουργική. Η ποίηση δεν έχει "γιατί και πως", έχει μόνο έμπνευση, οπτική γωνία, ψυχανεμίσματα και αγαλίαση.Ο κριτικός και  ο αναγνώστης δεν μπορούν να βρεθούν απόλυτα στη θέση του και να γίνουν κύριοι της σκέψης του.  Οι ποιητές της σελίδας, πιστεύω, κατάλαβαν τί θέλω να πω...

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κριτική ή Κρητικοί?

« στις: 11/02/10, 13:27 »

Anagnostis, τι δουλειά έχει ο Μεγάλος Παλαμάς και η διαφωνία των κριτικών σχετικά με το νόημα των στίχων ? Ο Παλαμάς ήτανε ο Παλαμάς και οι κριτικοί εκείνοι τότε, ήτανε οι κριτικοί εκείνοι τότε, αλλά και το ότι διαφωνούσαν, διαφωνούσαν τότε. Εξηγήσεις, μπορεί να ζητήσει ο καθένας από τον καθένα. Δεν χρειάζεται να τολμήσει. Όπως και ο δημιουργός μπορεί να μην δώσει εξηγήσεις και όχι να τολμήσει να μην δώσει εξηγήσεις. Άλλο δεν δίνω εξηγήσεις, άλλο δεν ξέρω, έτσι μου βγήκε. Τώρα έαν απάντησε κατ' αυτό το τρόπο ο Κωστής Παλαμάς, καθένας μπορεί να τον κρίνει ανάλογα, μιας και ήτανε άνθρωπος από ότι ξέρω και θνητός.

Ο συμπαίκτης στο τάβλι είναι ένα δεύτερο πρόσωπο, που πολύ λίγα μπορεί να μαρτυρήσει. Τόσα όσα ξέρει και για τον Κωστή Παλαμά. Διότι, έαν εγώ βάλω την υπογραφή μου, σε όσα μαρτυράς εσύ, πως είναι πραγματικές και ολοκληρωτικές μαρτυρίες, πολύ σύντομα κάποιος θα γελάει και με τους δυο μας. Είναι πολύ καλύτερο να ψάχνω να βρω το νόημα σε κάτι που δεν καταλαβαίνω και ας βγω ολοκληρωτικά λάθος, μιλώντας με τον ίδιο τον δημιουργό, παρά να δέχομαι τις σωστές και έτοιμες μαρτυρίες συμπαικτών.Δεν είναι τυχαίο ότι ζητήθηκε από τον ίδιο το Παλαμά να δωθεί λύση και όχι από τον συμπαικτη του στο τάβλι. Σπάνια, κάποιος φέρνει την ίδια ζαριά, κάνει την ίδια κίνηση και χρησιμοποιεί την ίδια στρατηγική με τον συμπαίκτη του.Σημαντικά είναι όχι μόνο όσα λέγονται, αλλά και όσα δεν λέγονται. Γι' αυτό και πάντα ψάχνω πίσω από το "δεν ξέρω, έτσι μου βγήκε."

Μα δεν ζητάω να βάλεις υπογραφή, αλίμονο! Ποιητής και συγγραφέας, επίσης, ήταν και ο συμπαίκτης του Παλαμά, ποιητές και συγγραφείς οι παρευρισκόμενοι και ο καφενές, το γνωστό στέκι τους της εποχής. Αναφέρω γεγονός που έχει, ήδη, καταγραφεί και μου μεταφέρθηκε από αυτόπτη μάρτυρα. Το ίδιο με σένα έκαναν οι κριτικοί, πήγαν και βρήκαν τον ίδιο το δημιουργό και τον ρώτησαν. Ο συμπαίκτης ήταν παρών στη συζήτηση, απλώς, όσον αφορά το θέμα της διαφωνίας των κριτικών και της απάντησης του Παλαμά. Για τις ζαριές και το νικητή, δεν ενημερώθηκα...

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κριτική ή Κρητικοί?

« στις: 11/02/10, 12:57 »

Άραγε πόσο καλύφθηκαν από την απάντηση "δεν ξέρω, έτσι μου βγήκε"?

Και για το παρακάτω έτσι σου βγήκε?

Εξακολουθεί να είναι το πλέον άρτιο δημιούργημα από τη μέρα ανάρτησής του για να μη
σχολιάσω αρνητικά τα επόμενα που όλα, ένα ξαναφτιάξιμο, το θέλουν...

Το παρακάτω, kuiper, είναι το δικό μου συμπέρασμα μετά την αξιολόγηση που έκανα στα ποιήματα και στίχους των τελευταίων αναρτήσεων.
Θεώρησα και είναι η άποψή μου, ότι το τελευταίο αξιόλογο δημιούργημα ήταν το ποίημα  του papus.

Πιστεύω  ότι τα πολλά λόγια είναι φτώχεια αλλά, ίσως και να είναι απαραίτητα ενίοτε...

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κριτική ή Κρητικοί?

« στις: 11/02/10, 12:29 »

Βασικά αναρωτιέμαι, ποιος απάντησε, "δεν ξέρω, έτσι μου βγήκε". Επίσης αναρωτιέμαι, ποιος θέλει να καλυφθεί και ποιος ψάχνει το δίκιο του. Η ανάγκη για επικοινωνία, είναι ανάγκη για συζήτηση. Δεν συζητάμε για να βρούμε το δίκιο μας, ούτε για να καλυφθούμε, σίγουρα όμως μπορούνε να συμβούνε και αυτά. Ακόμη και μία απάντηση όπως η παραπάνω, θα μπορούσε να απαντήσει σε πολλά ερωτηματικά, των ανθρώπων που κρίνουν. Μία τέτοια απάντηση θα μπορούσε σίγουρα να καλύψει έναν άνθρωπο που δεν είναι στενόμυαλος. Όλες οι απαντήσεις έχουν βάρος και αξία ιδιαίτερα όταν είναι ειλικρινείς. Ακόμη και οι ψευδείς απαντήσεις έχουν αξία. Όλα αυτά κάνουν έναν άνθρωπο να κρίνει σφαιρικά.
Ακόμη λοιπόν και αν κανένας παραπάνω δεν απάντησε "δεν ξέρω, έτσι μου βγήκε", από τον σχολιασμό σου αυτόν, μπορώ να κρίνω, ότι πολύ θα ήθελες, να δώθεί μία τέτοια απάντηση. Για να θες κάτι τέτοιο, να το δημιουργείς και να υποστηρίζεις ότι το είδες μπροστά σου, σημαίνει ότι είναι αυτό το οποίο σε δικαιώνει. Για να σε δικαιώνει, σημαίνει ότι λειτουργείς και με αυτόν τον τρόπο και θεωρείς πως ένας τρόπος γραφής των ποιημάτων είναι και ο "δεν ξέρω έτσι μου βγήκε". Σίγουρα είναι και αυτός ένας τρόπος, αλλά εγώ προτιμώ τους ανθρώπους, που όταν γράφουνε πιστεύουνε και αποτυπώνουνε στο χαρτί αυτό το οποίο πιστεύουνε. Σκέψου όσοι σχολιάζανε, αλλά και όσοι αναρτούσανε κάποιο θέμα, κάποιο ποίημα, όταν τους ρωτούσανε, γιατί σχολίασες έτσι ? γιατί ανάρτησες αυτό το θέμα ? γιατί έγραψες αυτό το ποίημα ? γιατί έβαλες αυτόν τον κανόνα ? να απαντούσανε "δεν ξέρω, έτσι μου βγήκε!" Ας σοβαρευτούμε λίγο...Αν και έχω παρατηρήσει, ότι σε πολλούς ανθρώπους, δεν αρέσει να είναι σοβαροί, παρά μόνο εκεί που τους παίρνει. Σε αντίθετη περίπτωση....όχι μόνο ξέρουνε, γιατί τους βγήκε...αλλά μπορούνε να το αναλύσουνε καλύτερα από κάθε άλλον.Τι να κάνεις όμως....όταν τον κακομοίρη ανθρωπάκο....τον έχει υποδουλώσει ένας δαίμονας και ανήμπορος, κάνει και λέει πράγματα που δεν ξέρει, αλλά έτσι του βγαίνουν!Γρήγορα ευχέλαιο!

Άραγε ποιός θα τολμούσε να ζητήσει εξηγήσεις από τον Μεγάλο Κωστή Παλαμά όταν του ζητήθηκε να βάλει τέλος στη διαφωνία των κριτικών σχετικά με το νόημα δύο στίχων σε ποίημα των καημών της λιμνοθάλασσας? Για ευχέλαιο, ούτε λόγος...
Για τους δυσκολόπιστους, υπάρχει και η μαρτυρία του συμπαίκτη του  στο τάβλι.

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κριτική ή Κρητικοί?

« στις: 11/02/10, 08:19 »

Ο όχτος είναι η όχθη, είναι η οποιαδήποτε προεξοχή στο έδαφος που μοιαζει με όχθη ποταμού. "Σβηνει" με πολλούς τρόπους και μεταφορικά χρησιμοποιείται ανάλογα με τη φαντασία που διαθέτει ο καθένας.

Ας μην ξεχνάμε τους διαφωνούντες κριτικούς που διέκοψαν τον ποιητή την ώρα που έπαιζε το ταβλάκι του για να τον ρωτήσουν, εκθέτοντας τις απόψεις τους για ένα ποίημά του και ψάχνοντας ο καθένας τους για το δίκιο του σχετικά με την ανάλυση τους.

Άραγε πόσο καλύφθηκαν από την απάντηση "δεν ξέρω, έτσι μου βγήκε"?

Εξακολουθεί να είναι το πλέον άρτιο δημιούργημα από τη μέρα ανάρτησής του για να μη
σχολιάσω αρνητικά τα επόμενα που όλα, ένα ξαναφτιάξιμο, το θέλουν...

22

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ.

« στις: 09/02/10, 16:35 »

γ) "Χρωστάω" ακόμα αυτό που είχα υποσχεθεί, να κάνω την βαθμολογία να εμφανίζει και το πλήθος των ψηφοφόρων,
για να φαίνεται που βασίζεται ο εμφανιζόμενος μέσος όρος (τα αστέρια). Θα μπορουσα επισης να κανω αλλη μια τροποποιηση
στον κωδικα ωστε να εμφανιζει την βαθμολογια μονο μετα απο ενα συγκεκριμενο πληθος ψηφων.

Ίσως να είναι η μόνη αλλαγή που χρειάζεται.

Και κάτι ακόμα...

Η ποίηση είναι το όλον απέναντι στο τίποτα. Υπάρχει ακόμα και σε λανθάνουσα μορφή
σε συναισθήματα αφαιρετικά ή και ουσιώδη, σε εξάρσεις ψυχικές του ποιητή και σε κατάσταση
αυθυποβολής για να είναι αποτελεσματική και να αποδώσει όσα μόνο με ένα, έστω και μηδαμινό
ερέθισμα, στιγμιαία,  προκαλούνται.

Κριτής της, μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε, από ένα μικρό παιδί μέχρι το βαθυστόχαστο
λογοτέχνη. Ποτέ μια κριτική δεν είναι αντικειμενική. Ο κρίνων δεν ταυτίζεται με τον κρινόμενο,
ο κρινόμενος δε γνωρίζει την ψυχική διάθεση του κρίνοντος.
Η ποίηση, σαν  έκφραση, δεν έχει κανόνες και νόμους, δεν μπαίνει σε καλούπια, δε συμβιβάζεται.
Υπάρχει απλώς και απ΄ αυτήν αναβλύζει το “έτσι το βλέπω, ; έτσι το θέλω και έτσι θα το πω “ 
του δημιουργού της.
Κανένας δεν αποκλείεται, κανένας  δεν εμποδίζεται να ΕΚΦΡΑΣΕΙ.

Το είδος γραφής και έκφρασης του δημιουργού έχει τους δικούς του αποδέκτες.
Άρα ο καταξιωμένος ποιητής που, ίσως και να υπάρχει ανάμεσά στους μη έτι καταξιωμένους
( ποιός, άραγε έχει καταξιώσει αυτόν τον ποιητή ? ) δεν είναι η πανάκεια…

23

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ιστορικόν...

« στις: 08/02/10, 18:45 »

Το μεγάλο σου όπλο, η απλότητα...

Ο αντίποδας του βατράχου - ποιητή σου, είσαι εσύ. Κι από μένα μπροάβο.

24

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Κριτική ή Κρητικοί?

« στις: 08/02/10, 18:36 »

Αν και....ισλαμίζει, με πάει προς Λατινική Αμερική. Θα έλεγα πως θα μπορούσε να είναι τρία ποιήματα σε ένα.

Ίσως αν ήταν ξεκινήματα, κάπου θα με ταξίδευε σε μια φανταστική χώρα...

Μπράβο σου, πάντως, το "κάτι άλλο" του το έχει και με το παραπάνω...

25

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Αναμετρήσου

« στις: 08/02/10, 18:31 »

Καλή η προσπάθεια, κάτι πήγες να κάνεις. Δεν το λέω ποίηση, δεν είναι ποίηση. Να το πω στίχο?

Η μεγάλη αλήθεια, θέλεις πολλή δουλειά ακόμα. Έχεις ένα σωστό μέτρο, χάνεις όμως σε ρίμα προσπαθώντας να τη βρεις και δεν παντρεύεις το νόημα.

Η ταπεινή άποψη του αναγνώστη είναι αυτή...