Pontifika έχεις αγοράσει πολλές μπλουζίτσες Maiden? Κανα κουκλάκι Ed Hunter? Posters της ποδοσφαιρικής τους ομάδας? Κατά τ' άλλα οι άλλοι είναι Leftalika. Κανά κατάλογο με σουβλάκια θα βάλουν στο βιβλιαράκι του cd τους οι "θεοί"?

Φιλαρακι αν θελει οποιος θελει θα αγορασει και κουκλακι Eddie.Merchenadise ειναι αυτο και υπαρχει σε ολες τι μπαντες.Τουλαχιστον ολοι οι δισκοι των μειντεν αξιζουν τα λεφτα τους και δεν καθονται να κοροιδευουν με ντιβιντι ψυχαναλυσης και αγιους θυμους...Ελεος να σκεφτεστε πριν τα πετατε..

και για πες μου οι Maiden που αξίζουν τί έχουν να σου πουν μετά το seventh son? Δηλαδή εσύ πιστεύεις ότι δίσκοι όπως Virtual XI και Brave New World δεν είναι κοροϊδία ε? Μάλιστα...

To x-factor και το virtual x-i ηταν δισκοι αλλαγης με αλλον τραγουδιστη.Δεν ηταν κοροιδια οχι ηταν πολυ μετριοι απλα.
Οσο για το brave new world ενταξει τι να πω?Το καλυτερο αλμπουμ μαλλον της δεκαετιας 1990 2000 για τους μειντεν με πολλα αξιολογα τραγουδια.Τωρα αν εσυ εισαι απλα πολεμιος των μειντενλογικο ειναι να μην σ αρεσουν αλλα σε εναν φαν θα αρεσουν.
Μεταφρασμενο st anger στους μειντεν δεν εχω δει ακομη!

σιγουρα πρεπει να υπαρξει ο διαχωρισμος αυτος...μετα αρχησαν τα κατω τους..

Ρε παιδιά...μια ερώτηση για μπερδεύτηκα...ή μάλλον 2 ερωτήσεις...

1. Μέσα στην δεκαετία του '90 δεν έβγαλαν οι Iron Maiden το Fear of the Dark???
2. Αυτό δεν είναι ένα θέμα για τους Metallica???

 Ημουν φανατικος οπαδος των Metallica απο το '88 (αληθεια, ποσοι απο εσας τους επικριτες τους υπηρχατε τοτε;)ως το '97 περιπου. Εκτοτε η δουλεια τους αρχισε να μη με ικανοποιει με αποκορυφωμα το St. Anger (δεν καταφερα να το ακουσω ολοκληρο). Σιγουρα ο δρομος που εχουν παρει εδω και χρονια δε μου αρεσει αλλα... θα ημουν απλα ιεροσυλος να τους κρινω συνολικα.. Οσο υπαρχει στο μυαλο μου η τριαδα Ride/Master/Justice αλλα και το Black, δε δικαιουμαι να λεω τιποτα για αυτους.. κυριως γιατι δεν ανηκω στους ασχετους! Οι Metallica ειναι απο τα μεγαλυτερα μουσικα σχηματα που εβγαλε η μουσικη γενικοτερα.. και η δουλεια τους θα ακουγεται και θα μελεταται για πολλα ακομα χρονια. Καλυτερα θα ηταν για καποιους να ακουσουν λιγο τη μουσικη τους και να διαβασουν το στιχο. Το να περνει καποιος μερικες ετοιμες ατακες τυπου "Leftallica" κτλ. και να θαβει ετσι απλα, ουτε τον κανει ειδημονα ουτε τον ανεβαζει στην εκτιμηση καποιων αλλων "ειδημονων".. Τετοιοι τυποι υπηρχαν και παλιοτερα. Ειδικα πριν απο το live τους στη Νεα Σμυρνη ειχαν σκασει μυτη απο παντου και ελεγαν τις "σοφιστειες" τους και παραμυθιαζαν καποια παιδακια.. Ολοι ομως τοτε απλα γελουσαν με αυτους.. κυριως γιατι τους ειχαν παρει χαμπαρι πως ειτε ηταν ασχετοι ειτε απλως ηθελαν να κανουν εντυπωση! Anyway..  το μονο που θελω να πω ειναι πως αν θελουμε να κρινουμε τη μουσικη και αυτους που τη δημιουργουν, καλα θα κανουμε να ακουμε πρωτα αυτη την ιδια τη μουσικη με καποια σοβαροτητα... οχι 1-2 τραγουδακια και οχι 1-2 φοριτσες και να βγαζουμε πορισμα... αυτο δειχνει τουλαχιστον ανωριμοτητα αν οχι τιποτα χειροτερο...

Οι Metallica ειναι απο τα μεγαλυτερα μουσικα σχηματα που εβγαλε η μουσικη γενικοτερα.. και η δουλεια τους θα ακουγεται και θα μελεταται για πολλα ακομα χρονια. Καλυτερα θα ηταν για καποιους να ακουσουν λιγο τη μουσικη τους και να διαβασουν το στιχο.

Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες σε αυτό το σημείο της απάντησής σου.

Οι Metallica ειναι απο τα μεγαλυτερα μουσικα σχηματα που εβγαλε η μουσικη γενικοτερα.. και η δουλεια τους θα ακουγεται και θα μελεταται για πολλα ακομα χρονια. Καλυτερα θα ηταν για καποιους να ακουσουν λιγο τη μουσικη τους και να διαβασουν το στιχο.

Συμφωνώ απόλυτα με όσα λες σε αυτό το σημείο της απάντησής σου.

Και ακριβως εκει ειναι το "ζουμι"

1. Μέσα στην δεκαετία του '90 δεν έβγαλαν οι Iron Maiden το Fear of the Dark???
2. Αυτό δεν είναι ένα θέμα για τους Metallica???

1.Ναι αλλα το brave new world νομιζω πως στεκει αξια διπλα του..
2.Ναι

Σε σχέση με ό,τι άλλο έκαναν μέσα στην δεκαετία του '90 οι Iron Maiden...αμέσως μετά το Fear of the dark είναι το Brave New World....και πολύ μακριά όλα τα άλλα...και αυτό παραμένει ένα θέμα για τους Metallica!!!

Για εμενα οι metallica ειναι το καλυτερο συγκροτημα.....

Καλά, έκατσα να διαβάσω το θέμα και μου έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα. Δεν πίστευα ότι υπήρχε κόσμος που μπορεί να (μη) σκέφτεται με τόσο προκλητικά κυνικό τρόπο.

Πρώτον, αν οι Metallica δεν είναι εύηχη και μουσικά ποιοτική μπάντα, γιατί 8/10 μπάντες του παρόντος τους, αλλά και νεότερων γενιών από αυτούς, τους εντάσσουν στις επιρροές τους? Ή μήπως το 80% της metal σκηνής τελικώς είναι για τα μπάζα σύμφωνα με το σκεπτικό αυτών των ατόμων?

Δεύτερον, όπως ήδη ειπώθηκε, τι να πρωτοπεί κανείς για τα μνημειώδη live τους. Πόσοι μουσικοί θα εύχονταν απλά και μόνο να ΠΡΟΣΕΓΓΙΖΟΥΝ την on stage παρουσία τους?

Τρίτον, αυτό που πραγματικά με έστειλε. Οι στίχοι. Όσοι μιλούν για τραγικούς στίχους, ή δεν ξέρουν αγγλικά ή πάσχουν στην κατανόηση κειμένου. Όσοι δεν εντάσσονται σε κάποια από τις 2 αυτές κατηγορίες, ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ να έχουν διαβάσει στίχους τους, το πολύ πολύ να μιλάνει βάσει αυτών που έπιασε το αυτί τους μισοακούγοντας ένα τραγούδι και δίνοντας του ελάχιστη προσοχή. Το λιγότερο που μπορεί να πεί κανείς για τους στίχους των Metallica, είναι να τους χαρακτηρίσει νοηματικά μεστούς.

Διάβασα επίσης ότι είναι καραγκιόζηδες. Πράγμα το οποίο ο καθένας από εμάς μπορεί να το ξέρει, γιατί κάθε μέρα παρέα με το Hammet είμαστε και παίζουμε ταβλάκι. Αστεία πράγματα. Και προφανώς, αν κανείς δεί μια συνέντευξή τους από τα early 80's, δε θα αποκομίσει και τις καλύτερες εντυπώσεις. Και πώς να γίνει αυτό άλλωστε, όταν θα ακούει οργισμένους 20άρηδες thrashάδες την εποχή της έκρηξης τους σαν μπάντα? Ας δει μια τωρινή συνέντευξη κι ας μιλήσει για καραγκιόζηδες, στοιχειοθετώντας τα λεγόμενά του πάνω στα όσα ακούσει. Πέρα από τον Lars που μου κάθεται στο λαιμό, δε μπορώ να καταλάβω τι κακό θα μπορούσε να πεί κανείς για τις δηλώσεις των υπολοίπων.

Τα περί Leftallica είναι απλά για γέλια. Κι εγώ χρησιμοποιούσα το Napster με την τότε 56άρα μου και περίμενα 50+ λεπτά για να κατέβει το Mp3 των 5ΜΒ και με νευριάσε η στάση τους, αλλά ούτε οι πρώτοι ήταν και σίγουρα όχι οι τελευταίοι που το έκαναν και ούτε έχει τη βαρύτητα αυτή η πράξη που προσπαθούν οι διάφοροι haters να της προσάψουν.

Όταν κριτικοί, μουσικόφιλοι και ντοκυμαντέρ τους έχουν ανακυρήξει μεγαλύτερη metal μπάντα στην ιστορία της μουσικής, το μόνο συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι με λόγια που δε στηρίζονται πάνω σε κάτι απτό.

Μπορεί τα ακούσματά μου να είναι τώρα πιο blues-ωειδή,το ίδιο και το κιθαριστικό μου "ύφος", αλλά κατά βάση, οι Metallica ήταν η αιτία που έπιασα κιθάρα στα χέρια μου.

Πρώτη μου επαφή εκεί γύρω στο 91', στα 12 μου χρόνια, που είχα ακούσει το Enter Sandman και σκύλιασα και έγραψα μια κασέτα με το black. Το άκουγα πρωί-μεσημέρι-βράδυ.

Μάλιστα, μια ιστορία για γέλια που αποδυκνείει πόσο ευκολόπιστα είναι τα παιδικά μυαλά, είναι πως τότε το 93' είχε γίνει ο ντόρος με τους σατανιστές. Και η Δεμίνα Διγενή έκανε κάτι εκπομπές για τον σατανισμό και έλεγαν μεταξύ άλλων για την σχέση της Metal Μουσικής με τον "οξ' από ΄δω". Είχα επηρρεαστεί τόσο που είχα βάλει την κασέτα πάνω στο τραπέζι και την κοιτούσα και προσπαθούσα να αποφασίσω αν θα την καταστρέψω (μπας και διώξω τον Σατανά  από το δωμάτιο   ) ή αν θα την κρατήσω.... Ευτυχώς την κράτησα  

Το 95' ήταν που πήρα μια παλιά κλασσική, της πέρασα με αλουμινόβιδες βιδωμένες στον καβαλάρη, μεταλλικές χορδές και άρχισα να την γρατζουνάω προσπαθώντας να βγάλω πχ τις εισαγωγές από το Enter Sandman, το Justice For All, το ΟΝΕ και το Fade To Black.

Είχα έρωτα με το συγκρότημα. Πήγα και το 99' στην Αθήνα. Πρώτη σειρά. Είχαν support ένα άγνωστο τότε συγκρότημα, τους Monster Magnet. Θυμάμαι ήταν καλοκαίρι και είχε απίστευτη ζέστη. Είχαμε λιώσει και καλά που μας πετούσαν πίσω από τα κάγκελα νερό με το λάστιχο και δροσιζόμασταν. Αστείο περιστατικό. Υπήρχαν τρελλαμένοι με πυρσούς και χωροπηδούσαν. Για μια στιγμή βλέπω τον κόσμο να απομακρύνεται απότομα από γύρω μου λες και είχα ρίξει καμιά βρωμερή. Μέχρι να καταλάβω τι γίνεται, κοιτάζω ψηλά πάνω από το κεφάλι μου και βλέπω έναν πυρσό που είχε πετάξει κάποιος, να είναι σε πορεία καθόδου με στόχο το καφάσι μου. Στο τσάκ και με κίνηση matrix τον απέφυγα την τελευταία στιγμή. Όταν τέλιωσε και αρχίσαμε να βγαίνουμε έξω, ήταν η πρώτη φορά στην ζωή μου που φοβήθηκα ότι θα πεθάνω. Η πίεση από το πλήθος που σπρωχνόμασταν για να βγούμε ήταν απίστευτη ακόμη και για μένα που είμαι και "νταβραντισμένος" άνθρωπος. Μου κόπηκε η ανάσα. Δεν με ένοιαζε όμως. Εγώ είχα μόλις νιώσει τον ιδρώτα του Hammet να πέφτει πάνω μου καθώς πετούσε πένες στο πλήθος. Ήμουν ευτυχισμένος. Μπορούσα να πεθάνω ήσυχος.

Ήξερα τα πάντα γι' αυτούς. Αγόραζα βιογραφίες, έγραφα βίντεο από αφιερώματα που γίνονταν στην τηλεόραση, πανό κρεμασμένο στους τοίχους, αφίσες, μπλούζες, κασκόλ, συνθήματα στον τοίχο του φροντηστηρίου, στίχοι γραμμένοι στα οπισθόφυλλα των τετραδίων δέσμης, κασέτες στο αμάξι να παίζουν στο φουλ και τα παράθυρα ανοιχτά και γενικότερα τους είχα για Θεούς.

Απ'το 99' και μετά άρχισαν να ξεθωριάζουν στα μάτια μου. Όχι για αυτά που βγάλαν από τότε και έπειτα, αλλά προσωπικά για μένα. Ήταν σαν ο πρώτος έρωτας που πλέον χάθηκε.
Μέχρι και το συμφωνικό τους διπλό με την Συμφωνική του Σαν Φρανσίσκο, είχα πάρει όλα τους τα CD, ORIGINAL. Μπορούσα να τα γράψω αλλά το θεωρούσα ιεροσυλία να μην τα έχω (το ίδιο αργότερα έκανα και με τον Hendrix). Από κει και πέρα αρχισαν να μη με ενδιαφέρουν καθόλου.

Δεν θεωρώ που πουλήθηκαν όπως λένε πολλοί. Όταν είσαι συγκρότημα που υπάρχει για 30 χρόνια πρέπει να εξελιχθείς ή θα καταλλήξεις δεινόσαυρος. Κάτι σαν τους AC/DC. Μ'αρέσουν είναι επιδραστικότατοι και ρυθμικοί αλλά δύσκολα ξεχωρίζεις αν το κομμάτι που ακούς είναι από δίσκο του 80 ή του 2000. Οι Metallica, πειραματίστηκαν, άλλαξαν, εξελίχθηκαν. Τώρα αν μας αρέσουν αυτά στα οποία κατέλληξαν να παίζουν είναι άλλη ιστορία. Προσωπικά για μένα το black ήταν ο τελευταίος καλός δίσκος. Πιο mainstream αλλά μη ξεχνάμε ότι ήταν ο δίσκος που μαζί με το Use Your Illussion των Guns n' Roses και το Nevermind των Nirvana, έκαναν πολύ κόσμο να στραφεί και σε αυτό το είδος μουσικής, το σκληρό, το βαρύ, το γκαζιάρικο.

Personal Favorites... Σαν δίσκος το Justice For All και σαν τραγούδι το Harvester Of Sorrow... Μπορεί σαν δίσκος να μην είχε τις καλύτερες κριτικές (ο ίδιος ο Lars είπε σε κρίση αυτοκριτικής ότι τα τύμπανα ακούγονταν σαν να κλωτσάς κούτες) αλλά αυτός ο ήχος, ο βαρύς, ο συμπαγής, ο μπάσος, για μένα αυτό είναι metal. Πραγματική Metal. Και όχι οι τσιρίδες του DIO και οι πρίμες κιθάρες των Iron Maiden. Ξέρω πολλοί θα πέσουν να με φάνε... Περι ορέξεος.


Μακάρι να συνεχίσουν να γράφουν μουσική μέχρι να πεθάνουν. Γιατί όχι. Οι Rolling Stones δηλαδή γιατί το κάνουν....

Rooooooaaahhhh.... "All have said their prayers...Invade their nightmares....To see into my eyes.... You'll find where murder lies..... Harvester of sorrow... Language of the mad....."

Personal Favorites... Σαν δίσκος το Justice For All και σαν τραγούδι το Harvester Of Sorrow... Μπορεί σαν δίσκος να μην είχε τις καλύτερες κριτικές (ο ίδιος ο Lars είπε σε κρίση αυτοκριτικής ότι τα τύμπανα ακούγονταν σαν να κλωτσάς κούτες) αλλά αυτός ο ήχος, ο βαρύς, ο συμπαγής, ο μπάσος, για μένα αυτό είναι metal. Πραγματική Metal. Και όχι οι τσιρίδες του DIO και οι πρίμες κιθάρες των Iron Maiden. Ξέρω πολλοί θα πέσουν να με φάνε... Περι ορέξεος.


Μακάρι να συνεχίσουν να γράφουν μουσική μέχρι να πεθάνουν. Γιατί όχι. Οι Rolling Stones δηλαδή γιατί το κάνουν....

Rooooooaaahhhh.... "All have said their prayers...Invade their nightmares....To see into my eyes.... You'll find where murder lies..... Harvester of sorrow... Language of the mad....."

Παντως αυτος ο δισκος για μενα παντα ειχε ΑΘΛΙΟ ηχο...
Πληρης απουσια μεσσαιων...
Scouped μεχρι θανατου...

Καλά, έκατσα να διαβάσω το θέμα και μου έπεσε το σαγόνι στο πάτωμα. Δεν πίστευα ότι υπήρχε κόσμος που μπορεί να (μη) σκέφτεται με τόσο προκλητικά κυνικό τρόπο.

Καλώς ήλθες στον πραγματικό κόσμο φίλε μου. Εκεί που ο καθένας καταθέτει την άποψή του για ένα συγκρότημα και το φάσμα περιλαμβάνει τόσο τους αγαπητικούς, όσο και τους ορκισμένους εχθρούς.

Μια γενική τοποθέτηση. Ουδείς φαντάζομαι πως έχει πάρει εργολαβία την αλήθεια σε περιπτώσεις που άπτονται υποκειμενικών κριτηρίων. Κακώς λοιπόν απαξιώνονται όσοι δεν συμφωνούν μαζί μας ως πάσχοντες, αδαείς ή ανόητοι.

Τα περί Leftallica είναι απλά για γέλια. Κι εγώ χρησιμοποιούσα το Napster με την τότε 56άρα μου και περίμενα 50+ λεπτά για να κατέβει το Mp3 των 5ΜΒ και με νευριάσε η στάση τους, αλλά ούτε οι πρώτοι ήταν και σίγουρα όχι οι τελευταίοι που το έκαναν και ούτε έχει τη βαρύτητα αυτή η πράξη που προσπαθούν οι διάφοροι haters να της προσάψουν.

Στέκομαι κυρίως σε αυτό μια και τα προηγούμενα δεν με ενδιαφέρουν ιδιαίτερα. Οι Metallica έπαιξαν κι έχασαν στην προκειμένη πρίπτωση, επειδή ακριβώς εξέφρασαν το πλέον συντηρητικό και δυσκοίλιο κομμάτι της αντίδρασης. Δεν αξιολόγησαν σωστά τα σημεία των καιρών και δεν τα αξιοποίησαν προς όφελός τους, αλλά αντίθετα συνέβαλαν στην ποινικοποίηση του p2p, στο κυνήγι μαγισσών και στην αντιμετώπιση των ακροατών τους ως παρανόμους. Αποτέλεσαν το εφαλτήριο της άγνοιας κι έδωσαν πάτημα σε δισκογραφικές να δαιμονοποιήσουν μέσα κοινοποίησης της μουσικής που αργότερα αποτέλεσαν σημείο αναφοράς. Κι αυτό τη στιγμή που οι ίδιοι διέθεταν όλη την οικονομική άνεση για να μην ανησυχούν για τις υποψίες απώλειας κερδών από την ανταλλαγή των αρχείων.

Το γεγονός πως δεν ήταν οι τελευταίοι (γιατί στους πρώτους ανήκουν), δεν ακυρώνει μια επιλογή που τους κατέστησε αντιπαθείς ακόμα και μέσα στους πυρήνες των οπαδών τους. Αντιγράφω απ' τη Wikipedia:

"Metallica hired online consulting firm NetPD to monitor the Napster service for a weekend. A list of 335,435 Napster users who were believed to be sharing Metallica's music was compiled, and the 60,000 page document was delivered to Napster's office as Metallica requested the users be banned from the service. The users were banned, and rap artist Dr. Dre joined the lawsuit against Napster, which resulted in an additional 230,142 Napster users banned"

Προ εξαμήνου ο Ulrich δήλωνε:

“You have to give props to the other side because they did run a brilliant campaign, and they did portray me and Metallica as being greedy rock pigs and luddites who were completely behind what was happening technologically,” he adds. “But I am proud of what we did, and what we stood up for.”

Περήφανος λοιπόν ο Ulrich, αλλά δεν εξηγεί και το λόγο επακριβώς. Ίσως νοιώθει περήφανος που με τη τζιχάντ που ξεκίνησε απέναντι στη διακίνηση των mp3, κατέστησε τα τελευταία ακόμα πιο δημοφιλή και γνωστά. Ή πάλι διότι με το κλείσιμο του Napster άνοιξε ο ασκός του Αιόλου και ξεπήδησε μια σειρά από νέα δίκτυα και τρόποι ανταλλαγής αρχείων. Ή τέλος διότι απέδειξε πως η νοητική του ικανότητα δεν του επιτρέπει να μάθει από τα λάθη του, ώστε να μην τα επαναλάβει, πόσο μάλλον όταν από αυτά έχουν ήδη διδαχθεί πρωτεργάτες της δισκογραφικής αντίδρασης που μετανιώνουν για τον τρόπο που δεν αξιοποίησαν τα νέα μέσα κι έφτασαν στο σημείο να ρίχνουν υπέρογκα πρόστιμα σε χρήστες, δηλαδή στους πελάτες τους.

Όταν κριτικοί, μουσικόφιλοι και ντοκυμαντέρ τους έχουν ανακυρήξει μεγαλύτερη metal μπάντα στην ιστορία της μουσικής, το μόνο συμπέρασμα που βγάζω είναι ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι με λόγια που δε στηρίζονται πάνω σε κάτι απτό.

Προσωπικά μου είναι αδιάφοι οι συγκριτικοί όροι όσον αφορά την τέχνη. Δεν μετράμε ανδρικά μόρια για να ανησυχούμε για το ποιος την έχει μεγαλύτερη. Δεν ξέρω τι κάνουν μουσικόφιλοι, κριτικοί και (?) ντοκιμαντέρ πάλι. Βλέπεις προτιμώ να διαμορφώνω άποψη κυρίως με γνώμονα εκείνα που μου επιτάσσουν οι επιταγές της ψυχής μου κι όχι όσα καταγράφουν πλείστες άλλες πηγές. Αν λοιπόν σου "κάνουν", δεν χρειάζεσαι άλλες αβάντες για να εκτιμήσεις την αξία τους.

Νομίζω πως παρανόησες σε ένα βαθμό την τελευταία μου παράγραφο.

Μουσικόφιλοι είμαστε εγώ, εσύ κι οποιοσδήποτε αγαπάει τη μουσική. Εφόσον μια μπάντα, ένα ρεύμα, ένα τραγούδι, οτιδήποτε, καταξιώνεται από εμάς, σημαίνει πως έχει προϋπάρξει μια εσωτερική διεργασία που μας έκανε να το αξιολογήσουμε. Κατά συνέπεια, δε λέμε κάτι διαφορετικό πάνω σε αυτό.

Οι κριτικοί πάλι, αν και δεν τους λατρεύω, ότι και να γράψουν, είτε μας βρίσκει εκ διαμέτρου αντίθετους είτε μας κάνουμε να αισθανόμαστε ότι το κείμενο είναι γραμμένο από το χέρι μας, το βασίζουν σε εκτεταμένη επιχειρηματολογία. Δε μιλάνε στον αέρα.

Για τη σημασία στη διαμόρφωση άποψης που έχει ένα εμπεριστατωμένο και έγκυρο ντοκυμαντέρ δε χρειάζεται να αναφερθώ.

Όλα τα παραπάνω, ενώ δε χειραγωγούν αναγκαστικά την κριτική σκέψη, είναι ωφέλιμα και γόνιμα σαν πληροφορίες. Γιατί έχουν μια βάση. Αυτό ήταν το point μου.

Πάντως οι metallica έκαναν πολύ βαρβάτο comeback με το death magnetic μετά το μέτριο reload.

Παντως αυτος ο δισκος για μενα παντα ειχε ΑΘΛΙΟ ηχο...
Πληρης απουσια μεσσαιων...
Scouped μεχρι θανατου...

για μένα είναι ο ΚΑΛYΤΕΡΟΣ μεταλ ήχος τον metallica και όχι μόνο.......

http://www.youtube.com/watch?v=JjvajNHPewY&feature=related

 

πες τα ρε mits@ko....

Ηταν και θα ειναι απο τις μεγαλυτερες μπαντες που εχουν περασει ποτε.
Ακομα και αν σταματησουν,οσοι ακουγαν μεταλλικα κανεις δεν θα σταματησει να ακουει.
 

εγώ σταμάτησα

Κριμα...  .
Ομως δεν ανησυχω,θα ξαναμπεις στον σωστο δρομο!