Σε αυτό το "σύντομο" κείμενο θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις εντυπώσεις μου για τον δεύτερο studio δίσκο των Μors Principium Est, το "The Unborn" του 2005. Για εμένα, ήρθε από το πουθενά κι έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα μου άλμπουμ... Σχετικά με τη μπάντα, πρόκειται για μια Melodic Death Metal band από τη Φινλανδία.

Το tracklist

• Pure
• The Harmony Remains
• Parasites of Paradise
• Two Steps Away
• Altered State of Conscience
• Spirit-Conception (Instrumental)
• The Unborn
• Fragile Flesh
• Pressure
• The Glass Womb (Instrumental)
• Blood of Heroes (Megadeth cover)
• No More (Bonus track)

Ο δίσκος μπαίνει με το επικό Pure, το οποίο σε αφήνει κυριολεκτικά να χάσκεις όταν ακούσεις το intro, την αιθέρια γυναικεία φωνή, τις μελωδίες, τα riffs, την όλη δομή του κομματιού, τα απίστευτα ατμοσφαιρικά growls, το σόλο... Θυμάμαι πως την πρώτη φορά που μόλις είχα ακούσει αυτό το κομμάτι, έμεινα σαστισμένος για μερικά δευτερόλεπτα κι έσπευσα να πατήσω το repeat. Από τα καλύτερα openings σε δίσκο που έχω συναντήσει.

Εκεί που σε αφήνει το τέλος του Pure, έρχεται και σε παίρνει για να συνεχίσετε αυτό το ταξίδι το The Harmony Remains. Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει ένα από τα top solos που έχω ακούσει ποτέ, καθώς και μερικές από τις πιο εμπνευσμένες μελωδικές γραμμές. Άρτιο και πανέμορφο, ενώ πραγματικά, το σόλο δεν χωράει περιγραφές. Ακούστε το και θα καταλάβετε.

Το Parasites of Paradise συνεχίζει την επική ροή του δίσκου κι έρχεται ως "φυσική συνέχεια" των 2 προηγούμενων, τουλάχιστον στα αυτιά μου το άκουσμά του φάνηκε "πολύ λογικό", αν θα ήταν δόκιμη η έκφραση. Όλα τα στοιχεία που απογειώνουν τα πρώτα 2 κομμάτια είναι και εδώ, συνολικά ένα πολύ δυνατό κομμάτι, από τα καλύτερα του άλμπουμ.

Παιρνώντας στο Two Steps Away, η εισαγωγή με τα samples δημιουργεί μια ιδαιίτερη ατμόσφαιρα, οι μελωδίες είναι για ακόμη μια φορά απίστευτες, το breakdown και το σόλο σε πείθουν οριστικά πλέον ότι ακούς έναν εκπληκτικό melodeath δίσκο.

Το Altered State Of Consience είναι σε γενικές γραμμές ένα ωραίο κομμάτι, δεν έχει για εμένα σε ίδιο βαθμό την ατμοσφαιρικότητα που αισθάνεσαι στα πρώτα 4 κομμάτια, ωστόσο έχει πολύ ωραίες μελωδίες και εξαιρετικά τεχνικές κιθάρες. Το ρεφραίν του είναι επίσης εξαιρετικό.

Το Spirit-Conception λειτουργεί σαν πρόλογος του ομώνυμου The Unborn κι είναι ένα μικρό πέρασμα με πλήκτρα, το οποίο εκτελεί το ρόλο του άψογα κι εντείνει την ατμόσφαιρα, προετοιμάζοντας το έδαφος για το πιο "in your face" track του album, διαολεμένα γρήγορο. Μελωδιάρες, εξαιρετικά γεμίσματα και φράσεις διανθίζουν το τραγούδι, το οποίο και είναι για εμένα, μαζί με τα 2 πρώτα, το πιο δυνατό χαρτί του δίσκου.

Μετά από το The Unborn, έρχεται το Fragile Flesh, το οποίο παρουσιάζει μια κάπως ασυνήθιστη δομή και μια έντονη αλλαγή tempo σε όλη του την έκταση. Όλα τα στοιχεία του δίσκου είναι εδώ, μελωδίες, γρήγορες και τεχνικές κιθάρες, heavy και στιβαρό rythm section, τρελά σολίδια (pardon για την έκφραση, αλλά δε μπορώ να με ελέγξω όταν μιλάω για αυτό το άλμπουμ... )

Πλησιάζοντας προς το τέλος, συναντάμε το Pressure, το οποίο δένει άψογα με ότι έχουμε ακούσει μέχρι τώρα και είναι πολύ καλό. Γενικά το άλμπουμ χαρακτηρίζεται από μια γενικότερη ομοιογένεια, χωρίς αυτό να σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι ακούμε μια από τα ίδια σε κάθε κομμάτι. Απλά η μουσική είναι τόσο καλά "δεμένη" σε όλα τα κομμάτια, σαν να υπάρχει μια κεντρική ιδέα από πίσω, δίνοντας στο δίσκο τον ηχητικό χαρακτήρα ενός concept album.

Κατόπιν, ακολουθεί τo The Glass Womb, το οποίο παίζει το ρόλο outro, μιας και η κανονική διάρκεια του δίσκου σταματάει εδώ. Η υποβλητική του ατμόσφαιρα και η doom αισθητική του προσωπικά με κέρδισαν και νομίζω ότι κάνει πολύ καλά αυτό που θεωρητικά έχει σκοπό.

Στο τέλος έχουμε ένα Megadeth cover, το οποίο προσωπικά με άφησε αδιάφορο και το κομμάτι No More, το οποίο έχει ένα από τα πιο ωραία verses του άλμπουμ. Ιδανικό ίσως κλείσιμο.

Όπως ενδεχομένως έχετε ήδη καταλάβει, ίσως να μην είμαι ικανός να κρίνω στοιχειωδώς αμερόληπτα το δίσκο, καθώς είμαι ενθουσιασμένος μαζί του κι αποτελεί έναν από τους πιο αγαπημένους μου (δυστυχώς, τον έχω βρει μόνο από 30 ευρώ και πάνω και μάλιστα από Ιαπωνία μεριά...:/). Πιστεύω ακράδαντα ότι θα αποζημιώσει οποιονδήποτε ακούει metal και πως θα λατρευτεί από όσους γουστάρουν melodeath (για εμένα το αγαπημένο μου είδος με διαφορά από τα διάφορα metal παρακλάδια, λόγω μελωδιών προφανώς :Ρ).

Δώστε του μια ευκαιρία και θα βγείτε κερδισμένοι!

Τον εχω το συγκεκριμενο δισκο, τον ειχα αγορασει μετα απο προταση ενος φιλου που συνηθως μου πασαρε λαβρακια. Προκειται για εναν καλο δισκο σιγουρα, αλλα εμενα δε μου εκανε τοσο μεγαλη εντυπωση, ισως και επειδη περιμενα κατι πολυ δυνατο. Εχει καλες στιγμες, τα περισσοτερα στοιχεια που θα εψαχνες σε εναν melodeath δισκο ειναι παροντα, ομως μεχρι εκει. Α, να μην ξεχασω να πω πως τα brutal φωνητικα ειναι αρκετα αδουλευτα, κυριως στην παραγωγη.