Μετά από 19 χρόνια που τον είδα σε δική ρου συναυλία και κάτι λιγότερα ως guest στο Zappa plays Zappa, το τόλμησα και ξαναπήγα σε συναυλία του Vai.
Εντυπώσεις:
1) Άντεξα μέχρι τέλους, δεν σωριάστηκα  και το κυριότερο δεν βαρέθηκα (την πρώτη φορά με το ζόρι κάθισα τις δυόμιση+ ώρες που έπαιξε)
2) Ο τύπος είναι ΜΗΧΑΝΗ, δεν είναι άνθρωπος. Το ίδιο και ο ντράμερ του, που είναι το ίδιο νευρόσπαστο και σπινταρισμένος 19 χρόνια μετά!
3) Η μουσική του Vai δεν είναι εύπεπτη, πέρα από τα περισσότερο γνωστά μελωδικά κομμάτια του. Οπότε μερικές φορές μπορεί να κουράσει. Όμως ειλικρινά ώρες ώρες αισθανόμουν ότι είμαι θεατής σε ένα θέαμα-ακρόαμα ανάλογο του κλασικού μπαλέτου πχ, που ακόμα κι αν δεν είσαι φαν δεν μπορείς παρά να θαυμάσεις την καλλιτεχνική αξία.
4) Το For The Love Of God με οπερετική τραγουδιστική ερμηνεία από τον τύπο στην κονσόλα ( ! ) ήταν ευχάριστη έκπληξη!
5) Ο ήχος (τουλάχιστον στο σημείο που ήμουν) ήταν αυτός που πρέπει να είναι για ακρόαση (σε ένταση) χωρίς να είσαι άρρωστος με πονοκέφαλο για καμιά βδομάδα.
6) Δεν άκουσα (αναμενόμενο) κανένα από τα κομμάτια του που γουστάρω πιο πολύ, μιας και 2 είναι από το Sex And Religion κι έχουν φωνητικά και τα άλλα είναι μάλλον αντισυναυλιακά.
7) Συμπαθής ως άνθρωπος, γίγας ως εκτελεστής, πολύ καλός συνθετικά, ενορχηστρωτικά κτλ. Άξιζε κάθε ευρώ.

Έχω δεί Vai συνολικά 2 φορές, μια Πάτρα το...2005 (!) σε έναν χώρο με χάλια ήχο, σχεδιασμένο για σκυλάδικα  , πού πραγματικά τότε ήταν σε πολύ πιο βιρτουοζική και τρελαμένη φάση απότι τώρα (μαζί με τον Θεό Tony McAlpine) και τη δεύτερη φορά στο Βερολίνο το 2016 όταν έπαιζε όλο το Passion and Warfare. Ήταν να τον δώ και Αθήνα το 2012, όταν ήμουν φαντάρος, είχα πάρει άδεια,
είχα βγάλει και εισιτήριο και εκείνη τη μέρα όλα τα ΜΜΜ κάναν απεργία....(το απόλυτο έλεος!!) και έτσι τον έχασα. Μεγάλος παίχτης, τεράστια μορφή και χαίρομαι που ακόμα και τώρα κάνει συναυλίες
και είναι σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Βέβαια album επιπέδου Ultrazone, Passion and Warfare κτλπ. δύσκολα θα ξαναβγάλει....