Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.
Δεν ξέρω αν θα αφιέρωνα κάποιο τραγούδι σε μια παλιά μου αγάπη,χωρίς αυτό να σημαίνει ότι κρατάω κακίες κ.λ.π.... Πρέπει να το ψάξω λίγο το θέμα,να σκεφτώ και κάποιον ανάλογο στίχο... Θα επανέλθω,μόλις το βρω.
Συγκινητικο. Κι εμενα μ'αρεσε η τελευταια στροφη, μονο που δε καταλαβαινω πως θα σας ενωσει η μοναξια. Αφου οταν βρεθειτε μαζι παυει να υπαρχει
Ναι, αλλά πριν να γίνει η επανασύνδεση και εγώ θα νιώθω μόνη χωρίς εκείνον & εκείνος θα αισθάνεται μοναξιά χωρίς εμένα, αφού θα λείπει ο ένας στον άλλο.
Δεν είμαι η πλέον σχετική,αλλά εμένα μου άρεσε.Με κάποιες τροποποιήσεις μπορεί να γίνει τέλειο.Εξάλλου -όπως είπες κι εσύ- είναι το τέταρτο τραγούδι σου.
ΥΓ:Βρε Ζαχαρία γιατί να γράφει Italic και όχι ευθέως; Σημασία έχει αυτά που γράφει να τα γράφει σαν κατάθεση ψυχής και όχι μηχανικά.Αποψή μου...
Eίναι η πρώτη φορά που παραθέτω δημόσια κάποια από τις δημιουργίες μου & τόσο πολύ... Προβληματίστηκα αρκετά για το ποιο ακριβώς "δημιούργημά" μου να διαλέξω,αλλά τελικά αποφάσισα...
"Δάκρυα Αγάπης"[/color]
Παιχνίδια παίζει η καρδιά κι η σκέψη τα μαντεύει, να ήταν όλα όπως παλιά η αγάπη μας γυρεύει. Τα βήματα του χωρισμού ακόμα τα μετράω και το κλειδί του γυρισμού σαν χάρη σου ζητάω.
Πόσο θα 'θελα ξανά να με άγγιζες, στο όνειρό μου να δώσεις πνοή και σφιχτά, όπως πριν να μ' αγκάλιαζες, τη δική σου ν' ακούσω φωνή.
Η δακρυσμένη μου ματιά, αν έρθεις θα στεγνώσει και της ψυχής η μοναξιά τους δυο μας θα ενώσει. Κάποτε ήθελες εσύ να μείνεις λίγο μόνος, μα έμεινε μια Ζωή μισή κι ολόκληρος ο πόνος.
Θα σας αφηγηθώ δύο περιστατικά....................... -Το πρώτο συνέβη πριν από λίγες βδομάδες.Ένας φίλος μου είχε παρευρεθεί την προηγούμενη βραδιά σε 1 γάμο.Την επόμενη μέρα που βρισκόμαστε τον ρωτάω πώς τα πέρασε,αλλά & τη συνήθη ερώτηση που κάνουν οι γυναίκες:"Πώς ήταν η νύφη;" & εκείνος μου απαντάει:"Νύφη ήτανε,βαμμένη ήτανε,νύχτα ήτανε,γάμος γινότανε,καταλαβαίνεις...",μου λέει."Φυσικά,πρέπει να ήταν πολύ ωραία η νύφη",του απαντάω... -Το δεύτερο περιστατικό συνέβη σήμερα το απόγευμα.Προχωρούσα προς την Τσιμισκή (ετοιμαζόμουν να πάω να δώσω συνέντευξη για μία δουλειά) & χάζευα τις βιτρίνες.Ξαφνικά,αντιλαμβάνομαι ότι ένας νεαρός ερχόταν πίσω από εμένα.Με σταματάει και τι μου λέει; "Συγγνώμη κοπελιά.Αυτό το βλέμμα έχεις πάντα;".Σάστισα γαι λίγο."Τι βλέμμα εννοείς; τις βιτρίνες κοίταζα",του κάνω."Σε είδα και λίγο πιο κάτω.Πάντα αυτό το βλέμμα οικειότητας έχεις;",μου λέει... Έχω ακούσει & έχω ακούσει,αλλά αυτό ήταν...
Η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό με αφορμή το γεγονός που εξιστόρησε ο Mithradir είναι η εξής:............................................ Πριν από λίγα χρόνια & ενώ είχα βγει έξω με φίλους έτυχε να βρίσκεται δίπλα μας μια παρέα ένας εκ των οποίων μου την ψιλο-έπεφτε με τα μάτια.Σε κάποια φάση σηκώνομαι με 1 από τους φίλους μου να παραγγείλουμε ποτάκια.Περνάμε λοιπόν δίπλα από τη συγκεκριμένη παρέα,όταν ο ενδιαφερόμενος νεαρός μου "πετάει" το εξής: "Αχ βρε κοπελιά,περπατάς & τρέμει η γη".Προσπάθησα να συγκρατηθώ,αλλά δεν τα κατάφερα.Όπως καταλαβαίνετε,με το που επιστρέψαμε στην παρέα μας έσκασα στα γέλια...να ήμουν & καμιά που τα είχε τα κιλάκια της να έλεγα... Οι φίλοι μου μου πετούσαν αυτή τη φράση για αρκετό καιρό & γελούσα... Ο καημένος πήγε να κάνει το καλό & έχασε τα λόγια του.
"Έτυχε" να έχω γνωρίσει από κοντά τον Βλάσση (Μπονάτσο).Από τότε που πληροφορήθηκα τον αιφνίδιο θάνατό του είμαι πάρα πολύ στεναχωρημένη.Μην ανησυχείτε κάποιοι:δεν πρόκειται να τον εκθειάσω.Άλλωστε δεν ήταν & του χαρακτήρα του,καθώς κάθε τι άλλο παρά αλαζόνας ήταν.Καλό όμως θα είναι να μην παραποιούν κάποιοι την αλήθεια όσον αφορά στο θάνατό του & στον τρόπο ζωής του.Σ' αυτό είμαι και θα είμαι αμείλικτη.Όσο για την αξία και τις επιλογές του Βλάσση τις έχουμε επικροτήσει οι περισσότεροι από εμάς.Οι υπόλοιποι ας κάνουν το "τίποτα περισσότερο"...Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα μείνει βαθειά χαραγμένο μέσα μου κάτι που μου είχε πει κάποτε ο ίδιος & μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση.Κλείνοντας,θέλω να του αφιερώσω τους παρακάτω στίχους: "Ούτε με το σίδερο,ούτε με το χρυσάφι, ούτε με τα χρώματα που σπέρνουν οι ζωγράφοι, ούτε με τα μάρμαρα τα τεχνοσκαλισμένα, το σπιτάκι σου έπλασε παντοτινά για σένα. Μόνο με του πνεύματος τα μάγια! Σου το υψώνω σ' έναν τόπο άϋλο, απείραχτο από το χρόνο.
Στο ταξίδι που σε πάει ο μαύρος καβαλάρης, κοίταξε απ' το χέρι του τίποτα να μην πάρεις. Κι αν διψάσεις μην πεις το νερό ολότελα και αιώνια μας ξεχάσεις. Βάλε τα σημάδια σου, το δρόμο να μη χάσεις...
Καλό ταξίδι Βλάσση & ελπίζω η ψυχή σου να τραγουδάει για πάντα... Το γέλιο σου και η φωνή σου ηχεί ακόμα στα αυτιά μου.
Κοίτα... Επειδή κ γω ασχολήθηκα με κάποια μαθήματα ψυχολογίας στη σχολή και συνεπώς ασχολήθηκα και εντατικά με την αυθυποβολή πιστεύω ό,τι αν η αυθυποβολή ήταν κάτι το τόσο δυνατό τότε όλοι οι άνθρωποι θα ήταν χαρούμενοι, θα χαν αυτό που ήθελαν και φυσικά με "τη δύναμη της ψυχής" δε θα νοσούσαν... Δε λέω πως δεν πιστεύω στη δύναμη της αυθυποβολής, μιας και η αισιοδοξία είναι το σημαντικότερο για την βελτίωση της υγείας μέσα σε μια ιάσιμη αρρώστια, αλλά πιστεύω στην αυθυποβολή μέχρι κάποιων ορίων... Αυτό που είδαμε προχθές ήταν πάνω απ' τα όρια της αυθυποβολής -πάντα κατά τηνάπψη μου-...
Παναγιώτη,συμφωνώ μαζί σου.Αν ίσχυαν όλα όσα υποστηρίζει ο Γκέλερ,τότε κανείς δε θα είχε την ανάγκη κανενός & ο καθένας μας θα ήταν ένας μικρός θεός.
Δεν πρόκειται περί τηλεπάθειας ή τηλεκινησίας,αλλά για τη δύναμη της αυθυποβολής.Θυμάμαι ακόμα που ήμουν στο λύκειο(Α' λυκείου) & είχαμε μάθημα Ψυχολογίας.Είχα βρει ένα βιβλίο σχετικό με τη δύναμη που έχει ο άνθρωπος,όταν αναπτύξει τη μέθοδο της αυθυποβολής.Το είχα φέρει & εγώ η καημένη για να το δείξω στον καθηγητή μας,γιατί από το λίγο που είχα προλάβει να διαβάσω μου είχε προκαλέσει εντύπωση.Με το που του το έδειξα μου λέει:"Πού το βρήκες αυτό;" - "Από έναν γνωστό μου",του λέω."Το διάβασες;" - "2-3 φύλλα",δεν πρόλαβα"."Και ούτε θα προλάβεις.Ξέρεις τι παθαίνει όποιος το διαβάζει αυτό; Τρελαίνεται".Μου το πήρε & δεν μπόρεσα να πω τίποτα άλλο...
Συγγνώμη,αλλά νομίζω ότι όλα αυτά περί Γιούρι Γκέλερ είναι ανοησίες... Πιστεύω στην τηλεπάθεια,υπό άλλου είδους μορφή,γιατί αυτό που υποστηρίζει ο Γκέλερ είναι η μέθοδος της αυθυποβολής.
Έχω ήδη πάρει το cd του Μιχάλη "Ακατάλληλη σκηνή" και το μόνο που έχω να πω είναι ότι είναι καταπληκτικό,όπως άλλωστε κάθε δουλειά του.Από την πρώτη δισκογραφική του δουλειά πίστεψα σ' αυτόν.Θεωρώ πως είναι ένας καλλιτέχνης που παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει να δώσει πολλά και σαν ερμηνευτής,αλλά και σαν τραγουδοποιός.Για μένα ο Μιχάλης Χατζηγιάννης είναι ένας από τους μοναδικούς ερμηνευτές που μου αρέσουν όλα τους τα τραγούδια,χωρίς εξαιρέσεις.Και ούτε πιστεύω ότι είναι ένας τραγουδιστής που τον ακούνε μόνο τα πιτσιρίκια.Και στη γιαγιά μου άρεσε... Επίσης αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πολλοί θέλουν να αλλάξουν το στυλ κάποιων καλλιτεχνών,αφού αυτό είναι που τους αντιπροσωπεύει.Και αν ο έρωτας και ο ρομαντισμός έχει καταντήσει στις μέρες μας ανυπόφορος ακόμα και στη στιχουργία ή τη μουσική,τότε συγγνώμη αλλά εγώ προτιμώ να υποφέρω...
Αρετσού πέφτει αρκετά μακριά για κάποιους... Αν κανονιστεί για μέσα Μαϊου το πιθανότερο είναι να μην έρθω,γιατί υπάρχει περίπτωση:α)να δίνω πιστοποίηση εκείνο το διάστημα και β)να βρίσκομαι στην Κωνσταντινούπολη.
Εμφάνιση μηνυμάτων
τόσο πολύ... Προβληματίστηκα αρκετά για το ποιο ακριβώς "δημιούργημά" μου να διαλέξω,αλλά τελικά αποφάσισα... 
Το 2000 π.Χ. οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ένα είδος προφυλακτικού φτιαγμένο από μεμβράνη που έπαιρναν από κροκόδειλους.
Ο γυναικείος εγκέφαλος ζυγίζει 150-200 γρ. λιγότερο από τον αντρικό.
Η βέρα φοριέται στο 4ο δάχτυλο(παράμεσο),γιατί τον παράμεσο διασχίζουν φλέβες που συνδέονται με την καρδιά.
Ο οργασμός στα γουρούνια διαρκεί 30 λεπτά.
Η καρδιά μας κάνει πάνω από 100.000 χτυπήματα σε μια μέρα.
Πολλά από τα αστέρια λάμπουν για περισσότερα από 10 δισεκατομμύρια χρόνια.
Η φράση "του πήρε τον αέρα" προέρχεται από την αρχαιότητα και την εκμετάλλευση του ανέμου κατά τις ναυμαχίες έναντι του εχθρού.
Το 1995 στην Κίνα μετρήθηκε το μεγαλύτερο στήθος που ήταν 48cm. μήκος,ζύγιζε 10 κιλά το καθένα και ανήκε στην μόλις 12 χρονών Ting Jiafen.