Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: iznogood στις 19/01/09, 22:53
-
Μύθοι που ξόφλησαν κι αλήθειες επικίνδυνες
τι τάχα να διαλέξεις απ’ όλες σου τις θύμησες
βήμα προς τα μπρος, τα πάντα ξεπουλιούνται
ένα σου βλεφάρισμα και τ’ άσχημα ξεχνιούνται
Συνείδηση που είναι τόσο καθαρή
μα η καρδιά υπήρξε λίγο πιο στενή
δεν της αρκεί ένα τοπίο ασπροβαμμένο
έχει μονάχα προσωπείο, κι αυτό κλεμμένο
Μη με πιέζεις αυγή μου απόφαση να πάρω
Γι’ αυτό το τίμημα δεν έπαψα να ξενυχτάω
Ξεχάστηκα σε μια γωνιά και δε με συγχωράω
Ακόμη κι αν δεν πάψω μέσα μου ν’ αλυχτάω
Δως μου μια αιτία κάθετα να σταθώ
Δε μπορώ τα κρίματά σου να ξεχνώ
Δώσε σε σένα μια ακόμη ευκαιρία
Να αποδείξεις πόση αντέχεις ευτυχία.