Ανέραστη

[ivikos]

Ανέραστη απ’ τα βάθη της
 Σκοτάδι είχε βαθύ
 Στη νύχτα της δεμένη
 Δεν έμαθε απ’ τα λάθη της
 Μ’ ακόμα προσπαθεί
 Να γίνει ερωμένη

 Στην πρώτη της προσπάθεια
 Ο έρωτας ληστής
 Την κάρφωσε μοιραία
 Την κοίταζε με απάθεια
 Ο δήθεν εραστής
 Και γέλαγε η παρέα

 Συνέχισε τα βήματα
 Στης γης την αλυκή
 Που ο ουρανός δεν βρέχει
 Και τα σαράντα κύματα
 Τη ρίξανε εκεί
 Που επιστροφή δεν έχει

 Ανέραστη και μόνη της
 Τη δόλια κοπελιά
 την στείλαν στα ερέβη
 Της στήσαν την αγχόνη της
 Της βάλαν τη θηλειά
 Κι ακόμα ταξιδεύει