Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΡΩΤΑΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

« στις: 22/02/09, 11:35 »

Θυμάμαι ένα κορίτσι όλο όνειρα
Να ζήσει, ν’ αγαπήσει, να ευτυχήσει
Κάπου στο δρόμο χάθηκε
Λουλούδι ήταν που μαράθηκε

Θυμάμαι έναν έρωτα τρελό
Απόλυτο, θανατερό,
Ήρθε αιφνίδια μια νύχτα του Αυγούστου
Στάθηκε εμπρός της και την κοίταξε στα μάτια
Ψυχή δική της που ‘ χε γίνει δυο κομμάτια

Κομμάτια παζλ που ενωθήκανε
Αστέρια, που στη γη συναντηθήκανε
Ένωση όμορφη, γλυκιά, μα τραγική
Ζωή που χάθηκε μοιραία μιαν αυγή

Θυμάμαι δυο παιδιά που αγαπηθήκανε
Μα από μάνα και πατέρα προδοθήκανε
Δυο διψασμένοι που νερό αναζητήσανε
Φαρμάκι ήπιαν και τα σπλάχνα τους καήκανε

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΥΓΓΝΩΜΗ

« στις: 22/02/09, 11:34 »

Ήσουνα χάδι που εγώ τ’ αρνήθηκα
Γλυκό τραγούδι, να το πω δεν το θυμήθηκα
Ένα τσιγάρο ξεχασμένο στο τασάκι
Και δυο φιλιά κλεφτά δοσμένα στο παρκάκι

Ήλιος που απλόχερα μου χάριζε το φως
Μες στο σκοτάδι σ’ έκλεισα να μη σε δει θνητός
Λουλούδι που άπλωνε παντού μοσχοβολιά
Σε πήρα, σ’ έκρυψα κρυφά σε μια γωνιά

Τώρα σε ψάχνω, απεγνωσμένα σε ζητώ
Δεν θα ‘ρθεις, όμως, σου ‘κανα τόσο κακό
Την πλάτη πριν γυρίσω στη ζωή
Μία συγγνώμη απ’ τα χείλη μου να ‘ βγει

Συγγνώμη που δεν πίστεψα
Και τη ζωή μας λήστεψα
Συγγνώμη που μας πλήγωσα
Και τη χαρά μας φίμωσα

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΕ ΛΑΘΟΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

« στις: 16/01/09, 09:03 »

Στις σκιές παραφυλάς σαν τον εχθρό         
Περιμένεις να με δεις ν’ αναθαρρώ         
Και μόλις νιώσω πως μπορώ να ξαναζήσω      
Χτυπάς σκληρά για να ξανακυλήσω                

Σχέδιο δόλιο, πολύπλοκο έχεις πλάσει
Λόγια, υποσχέσεις και φιλιά έχεις μοιράσει
Το παραμύθι σου πιστεύω σαν παιδί
Και τότε αρχίζεις να χτυπάς με ηδονή

Τα λόγια γίνται μαχαίρια κοφτερά
Τα χέρια σου φίδια φαρμακερά
Πόσο ν’ αντέξω;
Πού να πάω, πού να τρέξω;

Δειλά δειλά ένα βήμα έκανα μπροστά
Μα, δέκα βήματα πίσω με στέλνεις πιο μακριά

Ο απόκρημνος γκρεμός, να, με ζυγώνει
Το κρύο το θανατερό, κοίτα, με ζώνει

Θα πέσω θα χαθώ μέσα στην άβυσσο
Παιδιά που  ‘χάσαν το στρατί για τον παράδεισο
Μόνα θα μείνουν, σιωπηλά και προδομένα
Μάνα που τ’ άφησε στεγνά και ρημαγμένα

Όσα γιατί κι αν ψάξω, πια κανείς δεν θ’ απαντήσει
Δε θα βρεθεί κανείς να μου εξηγήσει
Τη λύτρωση κι εσύ κι εγώ θα ψάξουμε
Και τη ζωή σε λάθος δρόμους θα ρημάξουμε

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΙΑΒΑΤΗΡΙΟ

« στις: 12/01/09, 07:17 »

Κάποτε ήθελα να έχω διαβατήριο
Τώρα μου αρκεί να έχω ένα εισητήριο
Μακριά, κοντά, βουνό ή ρεματιά
Στα μάτια πλέον δε μετρά

Είναι η ψυχή που θέλει πια να φύγει
Θαρρείς και η ζωή που απομένει είναι λίγη
Σ’ ένα απέραντο λιβάδι να ξαπλώσει
Την ηρεμία την κρυφή λίγο να νιώσει

Κανείς σας δεν μπορεί να με κρατήσει
 Η φλόγα μου για πάντα έχει σβήσει

Αυτή η ψυχή δεν ξέρει γράμματα πολλά
Σε μια ζωή έμαθε μόνο ν’ αγαπά
Το σ’ αγαπώ μπορεί να τ’ άκουσε φορές
Μα το δε φεύγω ούτε μία, τί τα θες;

Πόνεσε, έκλαψε, πικράθηκε πολύ
Κι ακόμα κλαίει στα βουβά, σαν προσευχή

Κάποτε ήθελα να έχω διαβατήριο
Να φύγω απ’ της ζωής μου το μαρτύριο
Το σκηνικό μου να αλλάξω στη στιγμή
Καινούριο δρόμο να χαράξω απ’ την αρχή

Θα ‘ρθει μια μέρα πιο νωρίς ή πιο αργά
Που θα πετάξει σαν πουλί εκεί ψηλά
Εκεί που δεν υπάρχει πόνος, σπαραγμός
Και οι ψυχές αγαλλιάζουν μες στο φως.....

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΞΥΠΝΑ

« στις: 09/01/09, 09:35 »

Πάει καιρός, έχεις χαθεί
Ρωτάω τους φίλους, μα δεν σ’ έχουν δει
Μπλέχτηκες πάλι στου πόνου τα δίχτυα
Η τιμωρία σου έγινε πικρή συνήθεια

Δε φταις, δεν το βλέπεις;
Ξύπνα λοιπόν
Μη ζεις τη ζωή σου σα να ‘σαι απών

Τα χέρια του γίναν σκυλιά που δαγκώνουν
Επάνω σου ρίχνονται και σε ματώνουν
Τα χείλη που έλπιζες αγάπη να στάζουν
Φίδια γενήκανε, φαρμάκι σταλάζουν

Δε φταις, δεν το βλέπεις;
Ξύπνα λοιπόν
Μη ζεις τη ζωή σου σα να ‘σαι απών

Δεν σου αξίζει καμιά τιμωρία
Ένοχη είναι η δική του ανανδρία
Μην πνίγεσαι άλλο στης θλίψης το κύμα
Δεν είσαι ο θύτης, καλή μου, είσαι θύμα