Το Στέκι των Κιθαρωδών
Καλλιτεχνικές μας δημιουργίες => Δικοί μας στίχοι και ποιήματα => Μήνυμα ξεκίνησε από: ΠΟΙΟΣ στις 21/05/20, 01:17
-
ΘΟΡΥΒΟΣ
Εκείνη την ευχή που θα έκανα στην γιορτή σου....
Εκείνο το φιλί που θα σου έδινα κάθε φορά που θα συναντιόμαστε στο σπίτι μετά από μία σκληρή μέρα δουλειάς....
Εκείνη την αγκαλιά που θα κρυβόσουν μέσα της κάθε φορά που θα ένιωθες την απειλή από τους ανθρώπους γύρω σου....
Εκείνο το χάδι που θα σου γιάτρευε τις ρυτίδες και που θα σε έκανε να νιώθεις πάλι παιδί....
Εκείνο το ταξίδι που θα σχεδιάζαμε μία βροχερή μέρα του χειμώνα αγκαλιά κάτω από τις κουβέρτες....
Εκείνο το όνειρο σου που θα το μάζευα και θα το ζέσταινα και θα το κράταγα ζωντανό κάθε φορά που θα το πέταγες στο χιόνι όταν ήσουν απογοητευμένη κουρασμένη και νικημένη...
Εκείνο τον δρόμο που θα τον βαδίζαμε πιασμένοι χέρι-χέρι για να μην είμαστε μόνοι όταν φτάσουμε στο τέλος του...
Εκείνη την ζωή δεν που ζήσαμε μαζί...
Εκεινη την προδοσία που δεν την έκαναν προδότες μα προδομένοι...
Εκείνο το ''σ'αγαπώ ''που δεν μας χώρεσε γιατί ήταν πολύ μεγάλο το εγώ μας...
έγιναν όλα ένας κολασμένος θόρυβος ρουφηγμένος από την μαύρη τρύπα της σιωπής
Α.Π.
-
ποσο τέλειο...
κρατα γερα, αδερφε και στην ποίηση και στα υπόλοιπα.
-
οσο βλέπουμε και αναλύουμε αυτό που συμβαίνει νομίζω ότι είμαστε σε καλό δρόμο φιλε μου