Θέματα

26

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ

« στις: 24/01/23, 22:16 »

ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΣ



έρωτά μου τοκογλύφε

ένα δίνεις πέντε παίρνεις

ξέρεις ότι είμαι μονάχος

 και όλο και με γυροφέρνεις



δανεικά όμως δεν γυρεύω

κλέφτη και απατεώνα

από την άνοιξη με δίωξαν

μα αγαπώ και τον χειμώνα



έρωτά μου τοκογλύφε

δεν με ξέρεις , δεν σε ξέρω

το χτυποκάρδι πάει στα νιάτα

 και η σύνταξη στον γέρο



Α.Π.

27

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / εξακρίβωση στοιχείων

« στις: 10/01/23, 00:30 »

εξακρίβωση στοιχείων



Μπορεί να πήρε τρίχα-τρίχα τα μαλλιά μου ο αέρας

και να μου 'σκαψε το πρόσωπο η σιωπή της μέρας

η αγάπη που περίσσεψε να με έχει πνίξει

και ο χρόνος στάλα στάλα να με έχει στραγγίξει



Μα η βροχή στο τζάμι το όνομά μου μου θυμίζει

και γλυκά μου τραγουδάει και με αποκοιμίζει



Ίσως κάποτε κατέβηκα σε λάθος στάση

ίσως πάλι δεν κατάλαβα πως είχα φτάσει

μα μπορεί και την σπηλιά μου να μην έχω αφήσει

μοναχά στους βράχους τη ζωή μου να έχω ζωγραφίσει



Δεν γνωρίζω κάποιον ούτε κάποιος με γνωρίζει

μα η νιφάδα του χιονιού ποιος είμαι μου θυμίζει

Α.Π.

28

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΟΛΥΚΟΣΜΙΑ

« στις: 06/01/23, 23:08 »

πολυκοσμία



θα διώξω από μέσα μου εκείνον τον ψυχάκια

πού θάβει ακριβές στιγμές μεσ' σε φθηνά στιχάκια

και θα πετάξω με κλωτσιές εκείνο το ζωγράφο

που τον μεθάνε οι μπογιές λες και καπνίζει μπάφο



θα διώξω και τον μορφονιό που με κρατάει πίσω

ενώ στου γέρου το κορμί πρέπει να μπω να ζήσω

και εκείνον που ονειρεύεται έξω θα τον πετάξω

μες στην πραγματικότητα να μπω και να λουφάξω



και εκείνος που είναι σίγουρος πως πάντα φταίνε οι άλλοι

να φύγει και να τσακιστεί στο μαύρο του το χάλι

και να μου αδειάσει τη γωνιά αυτός που όλο τσακώνεται

μα μην πληγώσει άνθρωπο τρομάζει και αγχώνεται



και αυτόν που κλαίει και θρηνεί για ένα γέρο σκύλο

μέσα στο μνήμα που έφτιαξε πακέτο θα τον στείλω

και εκείνον που αγάπησε μία νύμφη , μία μούσα

όταν τον διώξω θα του πω ότι τον εμισούσα



να φύγουν όλοι τους εχθές , κανένας να μη μείνει

όλοι να παν στον διάτανο , να εξαφανιστούνε

κανείς ψυχή να μη ζητά ,κανείς να μη με κρίνει

θα αλλάξω και διεύθυνση ποτέ να μη με βρούνε



Μα αν όλοι αυτοί είμαι εγώ

τότε συγνώμη τους ζητώ

και άμα ξανά τους μάλωσα

είναι που εμεγάλωσα

Α.Π.

29

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΛΕΣ ΚΑΙ ...

« στις: 20/12/22, 18:59 »

ΛΕΣ ΚΑΙ ...

 λες και έχεις χίλια μάτια και άλλα τόσα χάδια

στο τίποτα με αγγίζεις , με βλέπεις στα σκοτάδια

μες στη σιωπή μου ο ήχος , στον χαλασμό η γαλήνη

στον άδειο ουρανό μου το αστέρι που δεν σβήνει



θυμάμαι που περίμενα έναν άγγελο να έρθει , και συ από μηχανής θεός έδωσες λύση

πολεμιστής που γύρισε απ' την ήττα , και ζωντανό δεν έβρισκε άνθρωπο να τον φροντίσει

και εγώ που δεν κατάλαβα ποτέ πόση από την λύπη μου μου είχες πάρει λίγη λίγη

και είναι  ξεκάθαρα όλα τώρα πού όπως πάντα είσαι εδώ,  μα από καιρό έχεις φύγει



και εσύ που την ζωή είχες μιά σταλιά μα έφτανε και για τους δύο

μία ευκαιρία δεν σου έδωσα ποτέ για να μου πεις αντίο

σαν άδειασε από ανάσα η ζωή σου εγώ πόσο φοβήθηκα να σε κοιτάξω

μην δω ότι στην αγκαλιά μου μέσα κράταγα και μένα και τρομάξω



λες και έχεις χίλια μάτια και άλλα τόσα χάδια

στο τίποτα με αγγίζεις , με βλέπεις στα σκοτάδια

μες στη σιωπή μου ο ήχος , στον χαλασμό η γαλήνη

στον άδειο ουρανό μου το αστέρι που δεν σβήνει

Α.Π.

30

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΒΡΟΧΗ

« στις: 16/12/22, 18:39 »

ΒΡΟΧΗ

Αγαπώ τόσο πολύ τη βροχή

Ομως τι είναι η βροχή ?

Είναι μυριάδες μοναχικές στάλες , που δεν θα μπορέσω ποτέ να τις δω μία-μία

Στάλες που πέφτουν   άλλες στην αυλή μου  ,άλλες στο τζάμι μου κι άλλες πολύ μακριά από μένα

Λέω πως αγαπάω τη βροχή ... και όμως την πρώτη σταγόνα που θα πέσει στο μέτωπό μου θα την σκουπίσω γρήγορα με την παλάμη μου

Λέω πως την αγαπάω την βροχή αλλά με την πρώτη βροντή θα τρέξω να βρω καταφύγιο για να μην με βρέξει

Λέω ότι αγαπάω τη βροχή και ότι  λατρεύω το τραγούδι της ... όμως να  ! έξω  βρέχει ... και εγώ δυναμώνω τη φωνή της τηλεόρασης για να ακούω καθαρά την φωνή που μεταδίδει τον ποδοσφαιρικό αγώνα

Λέω ότι αγαπάω τη βροχή ... λέω ότι αγάπησα και σένα 

Πόσο φοβάμαι ότι σας αγάπησα  και εσένα και εκείνη τόσο λίγο ... τόσο λάθος

Α.Π.

31

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / 22

« στις: 13/12/22, 00:39 »

22

Σκούριασαν τα αστέρια , γέρασε και ο ουρανός

έκλεισε την πόρτα ο καιρός ο αυριανός

σε έδιωξε ο χρόνος από την χώρα του ποτέ

βγες απ ' το όνειρο κουτέ



Ξέχασε η μοίρα το δικό σου το γραφτό

κανείς δεν θα σε ψάξει όταν παίζεις το κρυφτό

έσβησε ο μήνας την δικιά σου την γιορτή

σαν μουτζούρα στο χαρτί



Δεν υπάρχει θύμα να χρεώσεις στο φονιά

λείπει ο χειμώνας από τούτον τον χιονιά

οι εχθροί και οι φίλοι σου χορεύουν αγκαλιά

και ανταλλάζουνε φιλιά



Αν γυρίσεις πίσω έλα λίγο και από εδώ

όσα έχεις γίνει θέλω τόσο να τα δω

τέλος του Δεκέμβρη να γιορτάσουμε και οι δύο

στο γνωστό ζυθοπωλείο



Γεια μας και άσπρο πάτο άντε πιάσε κι άλλο ένα

τι κι αν λείπουν όλοι δεν σε αλλάζω με κανένα

και για κείνη που αγαπώ να βάλεις μία γύρα

και ας πνιγούμε μες στην μπύρα

Α.Π.

32

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Άγνωστε άνθρωπε εκεί έξω

« στις: 07/12/22, 23:49 »

Άγνωστε άνθρωπε εκεί έξω

που ζεις κοντά μου , που ζεις μακριά μου , στην άλλη όχθη , σε μία άλλη πόλη , σε μία άλλη χώρα ...

που ίσως μία μέρα σε αγαπήσω , σε ερωτευτώ  , γίνεις ο φίλος μου , ο άνθρωπός μου ...

Άγνωστε άνθρωπε εκεί έξω

αυτοί που σε έπεισαν ότι είμαι εχθρός σου ...

Να το θυμάσαι  !

Δεν είναι φίλοι σου ....

Α.Π.

33

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΥΝΗΘΕΙΑ

« στις: 01/12/22, 15:53 »

ΣΥΝΗΘΕΙΑ

Κι αν η συνήθεια αποκτήσει εξουσία

σαν κοιμισμένος επιβάτης μες στο τρένο

η διαδρομή πια δεν θα έχει σημασία...

 αν είν΄στη θέση του το σώμα βολεμένο



Στο κάθισμα το διπλανό η απουσία

και δεν θυμάμαι σε ποια στάση κατεβαίνω

με ένα εισιτήριο φθηνό ...την αμνησία

μόνο η συνήθεια γνωρίζει που πηγαίνω



και μία ακόμα ανατολή

και μία ακόμα δύση

μου στέρησε η ερωμένη μου η συνήθεια

καθώς μου δίνει το φιλί

 στης σιγουριά της το κελί

χωρίς να ξέρω αν με αγαπά , ή αν με μισεί στα αλήθεια

Α.Π.

34

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΜΟΥΣΑ

« στις: 18/11/22, 01:45 »

Η ΜΟΥΣΑ ΜΟΥ

 η μούσα μου είναι γριά

με το μπαστούνι την είδα νωρίτερα

τσαλακωμένη κυρά

με πάει στο θάνατο μία ώρα αρχύτερα



είναι σου λέω γριά

μες στο μολύβι μου μπήκε και τρύπωσε

σαν μία στριμμένη μητριά

τον παιδικό μου τον κόσμο ερείπωσε



η μούσα μου είναι τρελή

ένας καθρέφτης που μέσα του χάθηκα

με εκείνη σε ένα κελί

στην αγκαλιά της μαζί της μαράθηκα



η μούσα μου έχει παιδιά

που δεν με θέλαν ποτέ για πατέρα τους

μα η δικιά μου η καρδιά

τα  εξεγέννησε και όχι η μητέρα τους



η μούσα μου είναι ψαράς

που έχει για δόλωμα όσα ονειρεύομαι

και εγώ φτωχός φουκαράς

μαζί μ' αυτήν και το αγκίστρι ερωτεύομαι



η μούσα μου είναι φυγάς

 που ταξιδεύει με φόβο στα βήματα

στους δρόμους της ερημιάς

μου ψιθυρίζει στο αυτί μου ποιήματα





Α.Π.

35

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ

« στις: 22/10/22, 15:31 »

ΔΕΝ ΖΟΥΝ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ



μάλλον το φως της αστραπής  είχε μέσα στα μάτια

γιατί μόνο ένα βλέμμα της  με σκόρπισε κομμάτια

 ήταν μονάχα μία στιγμή  μα έγινε  όσα θυμάμαι

λες είναι μες στα μάτια μου όπου και να κοιτάνε



και εκείνο το χαμόγελο που μοιάζει τόσο οικείο

και η άνοιξη που χώρεσε σε σώμα γυναικείο

όμως δεν έχει στο κεντρί η μέλισσα το μέλι

δεν ζούνε στον παράδεισο  να ξέρεις οι αγγέλοι



τι κι αν υπάρχουν σύννεφα , ο ήλιος θα ανατείλει

τι κι αν χρωστάω στο όνειρο , εκείνο δεν μου  οφείλει

τι κι  αν τα αστέρια ανάψανε όπως και κάθε βράδυ

άμα δεν μπει στην σκέψη μου πάντα θα ' χω σκοτάδι



ξημέρωσα με ένα στυλό  και ένα χαρτί στο χέρι

μην  βάλω στον χειμώνα μου κάτι από καλοκαίρι

μα όταν στις λέξεις έβαζα όσα νιώθω για κείνη

έβαζα και την γόμα μου τα γράμματα να σβήνει



Α.Π.



ΤΟ ΑΣΠΡΟ ΣΕΝΤΟΝΙ

δεν θα πω σε κανένα πως σε είδα ξανά

να ανεβαίνεις μαζί μου δύο-δυό τα σκαλιά

τα κλειδιά μου κοιτούσες από την τσέπη να βγάζω

σαν Θεό , που τον κόσμο στη στιγμή τον αλλάζω



είναι τα μάτια σου φλόγα μα το σώμα σου κρύο

καληνύχτα σου είπα ή σου είπα αντίο

σιωπηλά το φεγγάρι με τον ήλιο θρηνούνε

μία το ένα , μία ο άλλος , αγκαλιά σε κρατούνε



κάνεις πως δεν κοιτάζεις,  ξέρεις πως σε κοιτάζω

να τραβήξω το άσπρο το σεντόνι διστάζω

που αν βγαίνω ή αν μπαίνω είναι που δεν γνωρίζω

αν σε όνειρο είμαι ή αν απέξω γυρίζω



με άσπρο μάρμαρο στρώνω άμα θες να ξαπλώσεις

σου έχω δώσει φαρμάκι μήπως έτσι γλιτώσεις

σου είχα πει πως ποτέ μας δεν θα μείνουμε μόνοι

μα παγωμένο σε αφήνω μες στο άσπρο σεντόνι

Α.Π.

36

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΚΕΙΝΟΙ

« στις: 27/08/22, 19:19 »

ΕΚΕΙΝΟΙ

 είναι αυτοί που θα τους λείψω όταν αύριο θα φύγω

και αυτοί που είδαν κάτι στο δικό μου το λίγο

και οι άλλοι που ακούσαν κι\όλα αυτά που δεν είπα

και αυτοί που με ρουφήξαν μες στην μαύρη τους τρύπα



είναι αυτοί που  το θυμούνται ότι με έχουν ξεχάσει

και αυτοί που με μαστόρευαν  σαν να είχα χαλάσει

και εκείνοι μου δώσαν να φυλάω τα κλειδιά τους

και αυτοί που δεν φοβήθηκαν να μπω στην καρδιά τους



και αυτοί που δεν τους άρεσα αλλά με αγαπούσαν

και εκείνοι που τους έλειπα μα δεν με ζητούσαν

και αυτοί που με βαριότανε αλλά με ενδιαφέρον

και αυτοί που με πουλάγαν μα ποτέ από συμφέρον



είναι αυτοί που την ζωή μου γεμίζουν

είναι αυτοί που την ζωή μου αδειάζουν

είναι αυτοί που όταν τους δω ημερεύω

μα είναι οι ίδιοι που πολύ με τρομάζουν



είναι αυτοί που μισώ να αγαπάω

είναι αυτοί που αγαπάω να μισώ

είναι αυτοί που μου είναι αδιάφορα ξένοι

μα ίσως είναι το άλλο μου το μισό

Α.Π.

37

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΙΑΤΙ

« στις: 15/08/22, 00:26 »

ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΓΙΑΤΙ

Και θα ρθει ο καιρός , που θα φύγω και εγώ , όπως φύγανε τόσοι και τόσοι

και είναι αυτό το γιατί , που δεν θα μάθω ποτέ για ποιον λόγο με είχες σκοτώσει

Ίσως να είναι πρωί , πριν ο ήλιος να βγει , που τα μάτια για πάντα θα κλείσω

κι είναι αυτό το γιατί , που δεν θα σαι εκεί , το όνειρό μου σε σένα να αφήσω



Ίσως να είναι αργά , μεθυσμένος ξανά , που θα γείρω πριν φτάσω στο σπίτι

κι είναι αυτό το γιατί , που κανείς δεν θα δει , και όσα πέθαναν μες στον αλήτη

Ίσως να χει βροχή , όταν το τέλος θα ρθει , να με βρει μούσκεμα στο παγκάκι

και είναι αυτό το γιατί ,που μες στο χειμώνα μου εσύ , ούτε στιγμούλα δεν μπήκες λιγάκι



Ίσως να ναι η γιορτή μου , η ονόμαστική μου , που θα σβήσω πριν τα ''χρόνια πολλά'' μου

κι είναι αυτό το γιατί,  που ποτέ μια ευχή , δεν μου είπες ποτέ σου κυρά μου

Ίσως να ναι Δευτέρα , πολυάσχολη μέρα , που θα μείνουνε όλα στη μέση

και είναι αυτό το γιατί  ,που έζησα μιά ζωή , κάνοντας ότι δεν μου αρέσει



Ίσως αύριο να ναι , ίσως σε μία εβδομάδα , ίσως πάλι  να είναι του χρόνου

κι είναι αυτό το γιατί  , που όταν το τέλος μου 'ρθεί , εσένα δεν θα σε νοιάξει καθόλου

Ίσως όμως στα αλήθεια , να 'ναι απλά μία συνήθεια , που σε σκέφτομαι ότι και αν κάνω

και είναι αυτό το γιατί , που δεν σε νοιάζει να ξέρεις , αν θα σε σκέφτομαι και όταν πεθάνω

Α.Π.

38

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΙΔΡΩΤΑΣ

« στις: 29/07/22, 22:41 »

ΙΔΡΩΤΑΣ

το καλαμάκι μασάω

και η ώρα πανιαζει

σαν ιδρώτας κυλάω

μες στην πόλη που βράζει



 με έχει η νύχτα  φουντάρει

μες σε γυάλινο βάζο

κολυμπάω σαν το ψάρι

στον ιδρώτα που στάζω



ότι γράφω θολώνει

από στάλες ιδρώτα

και ότι νιώθω θαμπώνει

στης οθόνης τα φώτα



το τσιγάρο βρεγμένο

και στα δάχτυλα σπάει

δεν μου ήταν γραμμένο

όνειρο ήσουν και πάει

Α.Π.

39

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ

« στις: 19/07/22, 00:03 »

ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ

Πολλές φορές αναρωτήθηκα γιατί γράφω.

Γιατί έχω την ανάγκη να ακουμπήσω τις σκέψεις μου σε ένα χαρτί.

Ίσως κάποιος να νομίσει πως η αιτία είναι ότι θέλω να φανώ σπουδαίος.

Εγώ πάλι το απορρίπτω αυτό γιατί ξέρω πως πιο πολύ εκθέτω τον εαυτό μου με τον μπακαλίστικο τρόπο της αδέξιας γραφής μου, παρά πείθω κάποιον να πάρει σοβαρά τα κείμενά μου.

Μία άλλη αιτία θα μπορούσε να είναι ο χρόνος που μου δίνει το γράψιμο να σκεφτώ και να εμβαθύνω

περισσότερο , από όσο χρόνο μου δίνει η ομιλία , και δεν έχω και την ανάγκη να υπερασπιστώ τα κείμενά μου , όπως την έχω για να υπερασπιστώ τα λόγια μου.

Επίσης δεν είναι και μικρό πράγμα να έχω το άλλοθι της ''ποιητικής αδείας'' .

Μόνο και να φανταστεί κανείς κάποιον , να μιλάει στην καθημερινότητά του με τον τρόπο που μιλούν οι ποιητές, νομίζω πως θα βάλει τα γέλια από το γελοίο του πράγματος .

Γιατί τα πιο όμορφα λόγια οι , πιο όμορφοι συλλογισμοί , δεν χωρούν σε αυτή την άθλια πραγματικότητα .

Θα μπορούσα να σκεφτώ και πολλούς άλλους λόγους για την ανάγκη που με κάνει να γράφω τους ρηχούς μου στίχους και τα χαζά μου κείμενα.

Όμως έχω καταλήξει ποιος είναι ο σπουδαιότερος και ο πιο σοβαρός λόγος.

Είναι η ελπίδα μου πως μια μέρα , τυχαία , θα διαβάσεις και εσύ ότι έχω γράψει.

Και εκείνο το ''σ' αγαπώ'' και εκείνο το ''μου λείπεις πολύ'' που κρύβονται ντροπαλά πίσω από τα γράμματα και φοβισμένα κάτω από τις λέξεις , θα χτυπήσουν την πόρτα της καρδιάς σου ... Και ποιος ξέρει... Ίσως ανοίξεις .
Α.Π.

40

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΧΡΩΜΑ

« στις: 17/07/22, 00:30 »

ΧΡΩΜΑ

Και των νόμων ο γνώστης που έχει κάτι από φίδι

που για την κάθε πόρτα έχει από ένα αντικλείδι

να μου ορίσει τη γνώμη μα και το θυμικό μου

προσπαθεί , και εννοείται πάντα για το καλό μου



Κρεμασμένο το δίκιο σε γαλάζιες γραβάτες

στα πανό  από τα Lidl κόκκινες αυταπάτες

η κοινή γνώμη μοιάζει πόρνη που έχει μεθύσει

πού ένα ρεμάλι όλο βρίζει μα πάλι σ' αυτόν θα γυρίσει



Μα σου λέω δικέ μου πως δεν χάσαμε ακόμα

τι κι αν μοιάζουν οι ιδέες να 'χουν πέσει σε κώμα

εγώ ξέρω ποιος είμαι και εσύ ξέρεις ποιος είσαι

στον καμβά ρίξε χρώμα , φτιάξε ένα κόσμο και ζήσε



Μα κι'αν στο τέλος της μέρας το θηρίο  νικήσει

σε έναν κόσμο από χρώμα λίγο θα χουμε ζήσει

και το χρώμα αν ανθήσει και ανεμίσει τον σπόρο

στον ασπρόμαυρο κόσμο τους θα τον αφήσουμε δώρο

Α.Π.

41

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΙΣΩΣ

« στις: 13/07/22, 22:54 »

ΙΣΩΣ

Ίσως σε μία άλλη θάλασσα , ίσως με ένα άλλο κύμα

ίσως με ένα άλλον άνεμο ,  ίσως με άλλο πλοίο

ίσως αν είχα τον καιρό πλώρα και όχι πρύμα

ίσως αν είχε ξαστεριά και όχι βροχή και κρύο



μπορεί να έφταναν σε εσένα

τα όνειρά μου τα  πνιγμένα



ήταν και αυτός ο ήλιος σου στα κύματα καβάλα

 ηταν και τα μαλλάκια σου με θάλασσα βρεγμένα

τα πονηρά τα μάτια σου , τα φρύδια τα μεγάλα

και εκείνα τα χαμόγελα τα κακομαθημένα



και στο καράβι μπήκα μέσα

 και είπα εγια μολα ,  εγια λεσα



ίσως να φταις μόνο εσύ ,  ίσως να φταίνε οι άλλοι

να φταίει ίσως η αγάπη μου για σέ που ήταν μεγάλη

ίσως να φταίει η στεριά , ίσως να φταίει το νερό

μα ίσως φταίω μόνο εγώ για τον κακό μου τον καιρό



χίλια ναυάγια και να χα

αρκεί να σε έβλεπα μονάχα

Α.Π.

42

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΚΥΜΑ

« στις: 02/07/22, 23:06 »

ΚΥΜΑ

σε μία θάλασσα από σκέψεις

εισαι το πιο ωραίο  κύμα

σε ταξίδεψα μονάχος

πότε όρτσα πότε  πρίμα



πότε σε έπαιρνα στις χούφτες

και από τους φόβους μου πλενόμουν

πότε μέσα στους βυθούς σου

 σαν την άγκυρα σερνόμουν



είσαι κύμα του Αυγούστου

και μπουνάτσα του χειμώνα

μα δεν κύλησε από σένα

στο κορμί μου ούτε σταγόνα



εισαι το πιο ωραίο κύμα

το πιο όμορφο από όλα

που τις νύχτες σιγοσβήνεις

 με έρωτα και βαρκαρόλα



Α.Π,

43

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΖΩΕΣ

« στις: 24/06/22, 20:02 »

ΖΩΕΣ

τα χω βάλει όλα σε μία τάξη

και έχω μπει σε μιά καλή σειρά

πιά μπορώ να πω πως είμαι εντάξει

τώρα τα βολεύω μία χαρά



βρήκα μία γόμα να σε σβήσω

και έδωσα φιλί να σε αρνηθώ

αγόρασα μία Ιθάκη να γυρίσω

και ένα ψέμα για να αγαπηθώ



την ζωή μου άλλαξα με μιά άλλη

 τη δικιά μου άστηνε ...χαλάλι

άστην μες στους στίχους να βουλιάζει

άστηνε θανάτους να γιορτάζει



και όταν δεν θυμάμαι να ξεχνάω

και όταν στο στενό σου τριγυρνάω

είναι που ακόμα τα μπερδεύω

και δεν ξέρω ποια ζωή ξοδεύω

Α.Π.

44

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

« στις: 31/05/22, 23:26 »

ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ

Ηταν σε εκείνη τη μικρή στιγμή στο χρόνο , που βγήκε έξω από το χειμωνιάτικο του κόσμο .

Που άφησε το μολυβένιο βαρύ σύννεφο , και περιπλανήθηκε μόνος στον παγωμένο ουρανό ελπίζοντας μήπως τυχαία συναντήσει την άνοιξη που έβλεπε κάθε βράδυ στο όνειρό του από παιδί .

Μα το μόνο που πρόλαβε να δει από την άνοιξη ήταν τα χελιδόνια που γυρνούσαν στις ζεστές περιοχές κουρασμένα από το μεγάλο ταξίδι .

Ηταν τόσο ανήμπορος να τα ακολουθήσει , ήταν τόσο θλιβερό να τα βλέπει να φεύγουν και να απομακρύνονται ξέροντας ότι στο τέλος του ταξιδιού τους θα βρισκόταν εκεί που ήταν και το όνειρό του .

Κάποια στιγμή έπιασε σφιχτά από τη μέση την πρώτη νιφάδα τού χιονιού που έφερε η καταιγίδα και χορεύοντας μαζί της απόλαυσε την τελευταία του πτώση και τον τελευταίο του χορό.

Α.Π.

45

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / μία παλιά Monopoly.....

« στις: 21/05/22, 14:34 »

μία παλιά Monopoly.....



 Μα ήταν η φάση αλλιώς

το παιχνίδι είχε άλλους κανόνες

και εγώ ένας παίχτης παλιός

που είχα λήξει πριν κάτι αιώνες



 Οσα έχω δεν βρίσκουν λαλιά

και ο θόρυβος μπήκε στις λέξεις

σαν μονόπολη μοιάζω παλιά

που σου ανοίγομαι μήπως με παίξεις



Μα εσύ μέσα απ' το κινητό

 τον κόσμο πουλάς και αγοράζεις

και όταν στο φως του δειλά ξεμυτώ

στα αδιάβαστα πάντα με βάζεις



Α.Π.

46

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

« στις: 10/05/22, 21:08 »

ΕΝΑ ΑΝΤΙΟ

συγγενεις και λιγοι φιλοι
θα δακρυζουν πανωθε μου
η βροχη θα σιγονταρει
στο κλαψουρισμα του ανεμου

μα εσυ δεν θασαι εδω
ενα αντιο να σου πω

στις σκιες θαμαι κρυμενος
την πομπη για να κοιταζω
και στα συννεφα μοναχος
σαν τον λυκο θα ουρλιαζω

γιατι εσυ δεν θασαι εδω
ενα αντιο να σου πω

τα λουλουδια θα σκορπισω
οταν ολλοι θαχουν φυγει
και απ το χωμα θα ξεθαψω
οτι μου χει απομεινει

για να ερθω να σε βρω
ενα αντιο να σου πω
Α.Π.

47

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΠΝΙΓΜΟΣ

« στις: 05/05/22, 16:07 »

ΠΝΙΓΜΟΣ
Δεν σε είδα ποτέ σαν μία σανίδα σωτηρίας.
Από την πρώτη στιγμή κατάλαβα ότι ήσουν ένα ναυάγιο  στους βυθούς της ψυχής σου.
Ενιωσα την αιώνια μοναξιά σου.
Και ο μόνος τρόπος που βρήκα  για να έρθω κοντά σου ήταν να πνιγώ .
Επρεπε να σου πω ψέματα ότι μπορείς να ξαναταξιδέψεις για να σου δώσω ελπίδα.
Μέχρι και  έναν χάρτη άνοιξα για να σου δείξω το ταξίδι  που αν ήθελες θα κάναμε μαζί.
Ομως εσύ μου είπες ότι οι πνιγμένοι είναι κακιά παρέα και με παρακάλεσες να φύγω .
Α.Π.
από την συλλογή ''στίχοι από μιαν άλλη ζωή''

48

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ

« στις: 24/04/22, 23:31 »

ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙ

και καμία γειτονιά  να σε ψάξω

και ας βλέπω των μάγων το αστέρι

και η αλήθεια που παλεύω να γράψω

στάχτη μες στο καμένο μου χέρι



είναι η πόλη κλειστή σαν το στρείδι

που έχει μέσα ένα μαργαριτάρι

να το κλέψω προσπάθησα ήδη

σαν της πλατείας τον φθηνό κατεργάρη



λίγο χρόνο αν πουλούν να αγοράσω

δύο λόγια να  σου έλεγα ακόμη

μα έχω αργήσει και δεν θα προφτάσω

να ζητήσω από την αγάπη συγγνώμη

Α.Π.

49

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ

« στις: 09/03/22, 14:20 »

Η ΑΥΤΑΠΑΤΗ

Μες στις χούφτες μου κρατώ την τελευταία της βροχής σταγόνα

ότι έμεινε από εκείνη και ότι από τον βαρύ χειμώνα

στέγνωσε το μονοπάτι με τις λάσπες που με έφερε ως εδώ

δεν κοιτάζω πια τον ήλιο και τα αστέρια για να μη την δω



Μα έχει μείνει κάτι

 απ' την αυταπάτη

είναι μες στους ίσκιους κάποια χρώματα

μέσα στα ξενύχτια και στα λιώματα



Θα έρθουν χελιδόνια και θα χτίσουνε ξανά φωλιές

κάπου την ψυχή μου θα κουρνιάσω με σε ξένες αγκαλιές

θα γεμίσει η νύχτα με αστεία και με μουσική

άδεια η ζωή μου να μη μένει να μη δω πως δεν είναι εκεί



Μα θα λείπει κάτι

εκείνη η αυταπάτη

που έβαφε τους ίσκιους με τα πιο ωραία χρώματα

για να μην τρομάζω μέσα στα ξενύχτια και στα λιώματα

Α.Π.

50

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

« στις: 07/03/22, 20:11 »

ΣΤΟ ΛΙΓΟ ΤΗΣ ΣΤΙΓΜΗΣ

δεν έλειπε κανείς

όλοι χωρέσαν μες στο λίγο της στιγμής

και πέλαγο βαθύ απλώθηκε στα μάτια

ταξίδια στο βυθό

κρατάω από το χέρι το σκοτάδι να σωθώ

πριν να χαθώ μες στης στιγμής τα μονοπάτια



δεν είναι ο ήλιος και τα αστέρια που φωτίσανε

εκείνο το σβηστό χαμόγελο στα χείλη μου

μα ήταν εκείνοι που έφυγαν και δεν γυρίσανε

και που τους σκούπισε απ' τα μάτια το μαντήλι μου



Α.Π.