Μηνύματα

1526

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΤI AΠOMENEI

« στις: 25/11/05, 14:57 »

καλώς μας ήρθες ( καταρχήν ) πατριωτάκι...

λοιπόν..... μ' αρέσει πολύ το δέσιμο των λέξεων και οι εκφράσεις και παρομοιώσεις που χρησιμοποιείς ( σε όλα όσα ανέβασες αναφέρομαι )

διαβάζοντας τα όμως με κούρασε το μπέρδεμα της ομοιοκαταληξίας και μη και το άμετρο.....

βέβαια απ' ότι προείπες είναι γραμμένα πάνω σε μουσική, γι' αυτό και δεν έχουν τόσο μεγάλη σημασία αυτά

το καλύτερο θα ήτανε να ανεβάσεις κάποια στιγμή τα τραγούδια, να τ' ακούσουμε για να εκφέρουμε μια πιο σωστή κι ολοκληρωμένη άποψη.....

( άιντε ....... και να αυξανόμαστε και να πληθαίνουμε συνέχεια οι Βόρειοι σ' αυτό το Forum  )

Καλώς σας βρήκα ......πατριωτάκι!
Χαίρομαι που σου αρεσαν τα στιχάκια μου και έχεις δίκιο!
Αν δεν ξέρεις τη μελωδία ακουγονται πολλα σημεια άμετρα.
Συνηθως γραφω πρωτα τη μουσική, και στους στιχους ακολουθω το κλίμα της.
Κάποια στιγμή θα ανεβάσω κάτι....

Θα τα ξαναπούμε...

1527

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Ο ΔΡΟΜΟΣ ΣΟΥ

« στις: 25/11/05, 14:24 »

Μπραβο ρε γ....ω, μου άρεσε πολύ!
Μπράβο...
See ya!

1528

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Το Κοστούμι του λύκου...

« στις: 25/11/05, 14:18 »

Το κοστούμι του λύκου...



Πάρα πολυ.....Πάρα πολύ ωραίο!
Κι ας μην γνωρίζω τίποτα για τον έρωτα του Λύκου....
Ελπίζω κάποια στιγμή να μας πείς!
Cheers...

1529

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΑΛΛΟ ΕΝΑ...

« στις: 25/11/05, 14:13 »

ΑΛΛΟ  ΕΝΑ







ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟ!
ΤΑΞΙΔΕΨΑ....

1530

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Όσο κι αν πάρει…

« στις: 24/11/05, 21:00 »

γεια σου πατριδα
εχεις παρει φορα χεχεχε ωραιος

ωραιο λιγο στην τριτη στροφη σκονταφτω λιγο
στον δευτερο στιχο

Μα σαν κοιτώ μπροστά λέω κάπου βγαίνει-->>κοιτώ μπροστά και λέω κάπου βγαίνει
η κατι τετοιο τεσπα

γιατι ενω ολο ειναι 11συλλαβο εκει τραβαει καπως στο λεω

Alex,
Σ' ευχαριστώ.
Ο στίχος που αναφέρεις είναι έτσι λόγω μελωδίας.
Ειναι σε πεντε ογδοα!
Παντως η παρατηριση σου ειναι σωστη....θα το τσεκάρω!
Bye!

1531

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: Υποδοχή νέων "ποιητών"

« στις: 23/11/05, 12:00 »

Σοφία μου, δε χάθηκε ο κόσμος = διαβάζουν την κατηγορία τόσα μέλη, που (στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας που συζητάμε) και εμείς να μην σχολιάσουμε, κάποιος άλλος θα βρεθεί να το κάνει, στον οποίον -εν αντιθέσει με εμάς- γεννήθηκαν συναισθήματα. Δεν έχεις δει ποτέ αδιάφορα σε σένα ποιήματα να σχολίαζονται αβέρτα; Εγώ πολλά.

Και εννοείται αν κάποιος δε θέλει να σχολιάσει δε θα το κάνει. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ. Έβαλα εγώ το μαχαίρι στο λαιμό κανενός; ΚΑΤΑ ΠΡΟΑΙΡΕΣΗ ξέρουμε τι σημαίνει; Την αναφέρω στο πρώτο μου ποστ.

Δεν έθιξα καθόλου τους παλιούς ποιητές και λάθος εντύπωση σου έχω δημιουργήσει περί υποψιών σνομπισμού προς τους νέους. Δεν έκανα ποτέ μια τέτοια σκέψη. Ξέρω ότι κάποια στιχουργήματα νέων μελών σας προκαλούνε αρνητικά συναισθήματα. ΓΡΑΨΤΕ ΤΑ ΑΝ ΔΕ ΣΑΣ ΚΑΝΕΙ ΚΟΠΟ ΓΙΑ ΝΑ ΒΕΛΤΙΩΘΟΥΝΕ. Αυτό λέω. Είναι τόσο απλό.

Γιατί να πάψουμε να κριτικάρουμε τους παλιούς; Όσο ανεβαίνουν από τους παλιούς ποιήματα του επιπέδου που βλέπουμε, δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτα.

Αν μου πει κάποιος "Ανεβάζω το ποίημά μου γιατί απλά θέλω να το δω δημοσιευμένο κάπου. Παρακαλώ δε θέλω κριτικές και σχόλια" μπορώ εγώ να του πω τίποτα;;;; Πού είναι το κακό σε αυτό;;;;;;; Γιατί να τρέχουμε, δεν το κατάλαβα. Τι να σβήνουμε;; Αν πρώτα του γίνουν κριτικές και μετά βγει και πει "Δε με νοιάζει που με κρίνετε αρνητικά, εγώ σας γράφω στα τέτοια μου γιατί πιστεύω ότι είμαι φοβερός ποιητής", τότε ναι. Θα φάει χώσιμο.

Και αν κάποιος που του αφιέρωσες τον χρόνο σου σού την πει, αυτός χάνει όχι εσύ.

πρωτη παρατηρηση...τα κεφαλαια να τα αφησεις διοτι ξερεις τι συμβολιζουν....γραφεις σε ανθρωπο που εχει την οραση του και επισης μπορει να καταλαβει καποια πραγματα με την πρωτη αναγνωση. Δεν εχει αγνωστες λεξεις στο κειμενο εαν ειχε θα φροντιζα να ανοιξω το λεξικό και μετά να απαντησω...(κατι ψιλές γνωσεις τις εχουμε.... )

παρατηρηση δευτερη....κατα προαιρεση οπως εγραψες ειναι ενας μαλακός τροπος να πιασεις στο φιλοτιμο καποιον να κανει κατι , ακομη κι αν δε το θελει , πασπαλισμενος με τετοιες λεξεις (Θα ήθελα να ζητήσω από όλα τα μέλη που ασχολούνται με τους "Δικούς μας στίχους" να βοηθήσουν σε κάτι που προσπαθώ να κάνω τον τελευταίο καιρό.) οπως γράφεις, ωστε να του το επιβαλλει...

παρατηρηση τριτη και να ηθελα να σχολιασω η αμοιρη καποιο ποιημα δε προλαβαινω....βρειτε τροπο να ανεβαινει ενα την ημερα ανα χρηστη....ετσι ωστε και να μη χανομαστε αλλά επιπλεον να προλαβαινουμε να ανεβασουμε ποιημα κι εμεις που στελνουμε 2 το εξαμηνο  και να προλαβει να το διαβασει καποιος
Συγκεκριμενα σημερα τα πρωι ανεβηκαν 7 συνεχομενα ποιηματα του χρηστη (δε θυμαμαι θα το προσθεσω μετα το ονομα--qrusticks --λεγεται)
αν δυο τρεις κανουν το ίδιο όλα οσα ανεβηκαν λιγες ωρες πριν , θα φυγουν στη πισω σελιδα και δε θα προλαβει να τα διαβασει ο απογευματινός π.χ. ετσι του χρηστη-αποστολέα που εφυγε πισω το ποιηματακι και που δε προλαβαν να το δουν τα μελη εχει 0 απαντησεις.....φταιω εγω που δε θα απαντησω ε?  για πές φταιω? προλαβα να το δω για να απαντησω?
ετσι , θα πρεπει να ψαχνω να δώ ποιος εχει 0 απαντησεις να μπω να τον διαβασω να τον κανω να αισθανθει καλά για να ξαναστειλει με αποτελεσμα να καθομαι να διαβαζω και ποιηματα που δε μου αρεσουν αλλά επειδη ειχαν 0 απαντησεις να τα σχολιασω για να βελτιωθει...
και να αγνοω άλλα που εχουν απαντησεις και που πιθανον να τα σχολιαζα .... (ε...ειπαμε να κοβουμε βολτες στο φορουμ αλλά ο χρονος ειναι συγκεκριμενος  )

αυτάάάά....  και φιλακια και στα δυό τα μαγουλακια 

Εντάξει ρε παιδιά μη βαράτε..... Καινούργιος είμαι! Δεν ήξερα πως λειτουργεί η σελίδα. Είχα την εντύπωση πως ότι ανεβάζουμε αρχειοθετείται αλφαβητικά. Λάθος! Συγνώμη! Δεν το εκανα επίτηδες! Αν με δειτε στο δρόμο πετάξτε μου ένα αυγό.Δεν θα ξαναστείλω! ΟΚ? Μόνο μη βαράτε! Μισώ τις παρεξηγησεις!

1532

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΤI AΠOMENEI

« στις: 23/11/05, 10:03 »

Εμένα πάλι μου άρεσε αυτό το μπέρδεμα ομοιοκαταληξίας και μη...
Απο όσα ανέβασες το συγκεκριμένο μου φάνηκε πιο όμορφο, πιο ''δεμένο'' και πιο ''ιδιαίτερο'' ειδικά στα σημεία που παραθέτω πιο κάτω.

Το γέλιο βγήκε με τα δόντια σφιχτά
Πάλι με πίκρανες με ζάχαρη
.......................
Κι εγώ, ένας μικρός θεός
Σαν σφαίρα στο κεκλιμένο σου “μπορεί”
Ψάχνω μια τρύπα να σταθώ, να σκεφτώ
Τι μου απομένει τώρα


Σ' ευχαριστώ,
Ειναι αυτό που είπα και στον pascal. Μερικές φορές, λόγω μελωδίας αυτό το "μπέρδεμα" είναι αναπόφευκτο.
Το κυνηγι της ομοιοκαταληξίας μου αρέσει πολύ όταν γράφω.... όοοταν γράφω!
See ya!

1533

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: ΤI AΠOMENEI

« στις: 23/11/05, 09:44 »

Είναι τόσο πολύ καλύτερες οι στροφές όπου έβαλες ομοιοκαταληξία. Η 3η κυρίως ξεχωρίζει. Γιατί δεν προσπάθησες το ίδιο σε όλο το ποίημα;

Σ' ευχαριστώ για το σχόλιο!
Ειναι στίχοι γραμμένοι πάνω σε μελωδία....γι' αυτό δεν υπάρχει παντού ομοιοκαταληξία.
Και γω προτιμω πάντα τις ομοιοκαταληξίες, αλλά τελικά δεν ταιριάζουν παντού. Θέλω να πω ότι πολλές φορές λόγω μελωδίας ταιριάζει κάτι άλλο...

1534

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Όσο κι αν πάρει…

« στις: 22/11/05, 11:35 »

Η άνοιξη μακραίνει βήμα, βήμα
Και η αγάπη λίγο πια σου μοιάζει
Λες και ξεθώριασε στο πρώτο κρίμα
Λες κι’ αρρωσταίνεις κάθε που χαράζει

Στις χαρακιές του πόνου σε σταυρώνω
κι όπως βουλιάζεις μέσα σ’ επουλώνω
Μαζί σου χθες, απόψε πάλι μόνος
και στην ψυχή μου ο μισός σου φόνος

Το παρελθόν μια κόλλα υπογραμμένη
και μια σκιά στο νου μου που βαραίνει
Ακολουθώ τις ράγες της φυγής σου
Και ας με χτυπά το τρένο της σιωπής σου

Ο άνεμος στα ρούχα μου σφυρίζει
Κι ο έρωτας την πλάτη μου γυρίζει
Το δάκτυλο του χρόνου τεντωμένο
Όσο κι αν πάρει θα σε περιμένω

1535

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Περσεφόνη

« στις: 22/11/05, 11:31 »

Τις έγνοιες μου ζωγραφίζω
Πινέλο μαύρο και γκρίζο
Μια ιστορία παλιά
Μέσα μου χτίζει φωλιά

Απ’ το άρωμα σου μυρίζουν
Φεύγουν και πάλι γυρίζουν
Οι αναμνήσεις στο φως
Σαν ένας φίλος παλιός

Γλυκιά μου Περσεφόνη
Κανένας δεν γλιτώνει
Στην κοφτερή ματιά σου
Τα λόγια μου μικρά
Στο αύριο θα ζήσω
Κι αν δεν σε φέρει πίσω
Ο ήλιος θα στεγνώσει
Το δάκρυ μου ξανά

Ανοίγουν οι ουρανοί
Οι σκέψεις πέφτουν βροχή
Μια μελωδία
Πάλι μου δίνει φτερά
Απάνω σε μια στιγμή
Γράφω τη λέξη «ζωή»
Και η ελπίδα
Μου γνέφει απ’ τη φωτιά
των ονείρων μου

Και συ γλυκιά Περσεφόνη
αν κάπου αισθάνεσαι μόνη
έλα μαζί μου στο χθες
να θυμηθούμε χαρές

Γιατί, δεν θα σε ρωτήσω
Για το αύριο δεν θα μιλήσω
Λίγο από σένα να πιω
Απ’ τη φωνή σου νερό

1536

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ΤI AΠOMENEI

« στις: 22/11/05, 11:27 »

Το γέλιο βγήκε με τα δόντια σφιχτά
Πάλι με πίκρανες με ζάχαρη
Η ώρα αυτή μοιάζει ατέλειωτη για μας
Δείκτες αβίαστοι ψυχροί

Δυο κόλες είμαστε χωρίς συρραφή
Στο μέλλον μπαίνουμε αδιάβαστοι
Ο δρόμος της ζωής ατέλειωτη στροφή
ώσπου να σταματήσει

Παίρνω το δρόμο που μου δείχνει η καρδιά
Το αναμενόμενο προσπέρασα
Ένα υγρό τσιγάρο είναι η μοναξιά
Ήθελα και με κέρασα

Τριάντα χρόνια οι κουβέντες σου μικρές
Οι εμπειρίες σου ανείπωτες
Πάντοτε φεύγεις στο καλύτερο και πας
Οι μαύρες πέτρες σου ατελείωτες

Κι εγώ, ένας μικρός θεός
Σαν σφαίρα στο κεκλιμένο σου “μπορεί”
Ψάχνω μια τρύπα να σταθώ, να σκεφτώ
Τι μου απομένει τώρα

1537

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στου έρωτα την τρικυμία

« στις: 22/11/05, 11:25 »

Ψάξε να βρεις στη βροχή
Ένα τραγούδι για τον ήλιο
Μια μαγική προσευχή
Να μου χαϊδέψει την ψυχή

Θέλω το χθες να σβηστεί
Οι εποχές να μηδενίσουν 
Και όλα όσα είσαι εσύ
Θέλω να γίνουν η ζωή

Ανέτειλε  το γέλιο σου
Μύρισε δυόσμο η πνοή μου
Το ουράνιο τόξο της ζωής μου
Είναι το βλέμμα σου

Σε είδα χθες το πρωί
Σε μια παλιά φωτογραφία
Τα μάτια σου ήταν υγρά
Ωκεανοί από χαρά

Και το όνειρό μου, παιδί
παίζει γυμνό στην παραλία
βουτά στα μάτια σου και ζει
του έρωτα την τρικυμία

1538

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σου τραγουδώ

« στις: 22/11/05, 11:23 »

Θα σου τραγουδώ ώσπου να αλλάξεις
Θα σου τραγουδώ ώσπου ν’ ανάψεις
Οι μελωδίες μου ίσως σου αρέσουν πιο πολύ
Αφού η αγάπη μου δεν σου αρκεί

Θα σου τραγουδώ ώσπου να γράψεις
Θα σου τραγουδώ ώσπου να κλάψεις
Δεν συγκινήθηκες όταν το δάκρυ έπνιγα
Όταν μ’ αρνήθηκες, όταν έφυγα

Θα σου τραγουδώ ώσπου να ψάξεις
Θα σου τραγουδώ ώσπου να πάψεις
Να σκέφτεσαι το χθες σαν να’ ναι το αύριο που θες
Να βρίσκεις άλλοθι στη μοναξιά 

Θα σου τραγουδώ ώσπου να πλήξεις
Θα σου τραγουδώ ώσπου να ανοίξεις
Θα μπω σαν Άνοιξη, σαν του Απόλλωνα το φως
Σαν πρώτος έρωτας και σαν στερνός

1539

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στο μπαλκόνι του χθες

« στις: 22/11/05, 11:21 »

Μέθυσα πίνοντας στο μπαλκόνι του χθες
Ήπια όλο το άδικο με δυο γουλιές
Στάθηκα όρθιος, μόνη μαύρη ψυχή
Δέκα χρόνια έτοιμος, σ’ αναμονή

Σ’ έχασα στη στροφή, το τιμόνι βαρύ
Θεέ μου πώς την άντεξα τόση σιωπή
Πως μπορώ να σε δω με τα μάτια ανοιχτά
Επί γης Διόσκουροι, και η αυγή μακριά

Φύλαξα δυο χαρές και άλλες δυο για μετά
Δίκαννα στις σκέψεις σου, λόγια θνητά
Τάξε μου να σου πω, η ζωή είναι εδώ
Μόνο να γινότανε να σε ξαναδώ

1540

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σεπτέμβρης

« στις: 22/11/05, 11:18 »

Γλυκιά πνοή του ανέμου
Μαύρε καημέ μου
Αγκάλιασε με σαν παιδί
Χρυσόδετη ρομφαία
Ζωή γενναία
απόψε τρέμω σαν χορδή
Σαν γαλάζια λίμνη
Το όνειρο έχει απλωθεί
Μέσα της βουτώ

Λευκή συνομωσία
Μαύρη ειρήνη
Τα σύνορα χαρτογραφεί
Ελπίδα κόκκινη
Η αγάπη είναι αίμα
Και μου λερώνει την ψυχή
Μια μικρούλα σκέψη
Ταξιδεύει σαν ευχή
Πόσο σ’ αγαπώ

Σκόρπιες φιγούρες, μνήμες από χιόνι
Κάπου σε έχω δει
Νεκρός  Σεπτέμβρης σαν βραβείο σιωπής
Αν με νοιώθεις θα φανείς
Ξερό λουλούδι μέσα στο βιβλίο
Της άχαρης της ζωής
Άθικτο χρόνια, ξεχασμένο στο χτες
Το παράπονο μου πιες

1541

Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Marillion - Marbles

« στις: 09/11/05, 14:48 »

Έχει δύο ημέρες περίπου που άκουσα το ντεμπούτο τους ( Script For A Jester's Tears ) καθώς και τον δίσκο τους Fugazi.
Απίστευτη μουσική με κλασσικές αλλά κ σύγχρονες επιρροές, ( classic rock ή progressive δεν μπορώ να πω ), full συναίσθημα στα φωνητικά από έναν τύπο με υπερβολικά έντονη προφορά ( Σκωτσέζος πρέπει να 'ναι ), βιρτουοζιτέ εκεί που χρειάζεται και πάνω από όλα ΟΥΣΙΑ!
Ευτυχώς,γιατί είχα αρχίσει να απογοητεύομαι από την κλασσική σκηνή και όλα αυτά μου μας πασάρουν...
Έμαθα ότι ο τελευταίος τους δίσκος ονομάζεται Marbles. Θα 'θελα να μάθω περισσότερα, όποιος γνωρίζει...

To marbles είναι πολύ καλό...Το προτείνω ανεπιφύλακτα! Και οι στίχοι είναι πολύ καλοί!