Ελπίδες

[Nef-Eli]

Με αφήνεις να ζω μέσα στα γιατί
Κι όλο αναρωτιέμαι τι στ'αλήθεια θέλεις
Τι είναι αυτό που ζητάς μέσα στη σιωπή
Και τι για μένα πραγματικά πιστεύεις

Ελπίδες ψεύτικες ποτέ μου δε δίνω
Κοίτα τα μάτια μου ν'ακούσεις τι θα πουν
Για σένα τα πάντα τώρα αφήνω
Αρκεί να δείξεις ό,τι τα μάτια μου θέλουν να δουν...

Φύγε, αν δεν έχεις να δώσεις τίποτα
έχω κουραστεί και όλα μου φαίνονται ύποπτα
Γιατί εσύ μοιάζεις να μην ξέρεις τι θες
Και ελπίδες ανάβεις μα μετά ξανά τις καις
Φύγε ή πες μου πια τι θες...

Είναι σα να γυρνάω σ'έναν κύκλο μάταια
βρίσκομαι ξανά εκεί που είχα ξεκινήσει
Δε θέλω να φέρομαι καθόλου αχάριστα
αλλά αποφάσισε γιατί ξανά ο κύκλος θα κλείσει...

Φύγε, τώρα αν δεν έχεις κάτι να πεις
Θύματα κι οι δύο της δικιάς σου σιωπής
 Πόσο θα κρατήσει, μοιάζουν αιώνες τα λεπτά
Νόμιζα πως σε ήξερα, μα δε σε ξέρω πια...

[Lo.Lee.Ta]

Αν κοιτάξω τα μάτια σου, τι θέλουν να πουν,
βλέπω θέλουν να δουν, μοναχά τον εαυτό σου,
κι αν λες αφήνεις τα πάντα, για μένα πίσω να μείνουν
είναι με μόνη προϋπόθεση, να ολοκληρώσω το όνειρό σου.
 
Δεν σε αφήνω να ζεις, μέσα στα γιατί,
συνεχώς αναρωτιέσαι, γιατί δεν ξέρεις τι θέλεις
θα είχες δώσει στον εαυτό σου, μια απάντηση απλή,
έαν δεν ήθελες μέσα, στη σιωπή μου να υποφέρεις.
 
Τι είναι αυτό που ζητάω? Να πάψεις να με ρωτάς!
να αποφασίσεις εσύ, τελικά αν με θέλεις
να μην σε πείσω εγώ, για τον δικό μου εαυτό,
έαν με θέλεις πες μου, εσύ πραγματικά τι πιστεύεις.
 
Ελπίδες ψεύτικες μου λες, ποτέ σου δεν δίνεις,
μα τις πιο ψεύτικες τις δίνεις, στον εαυτό σου για μένα
οι υποψίες, η κούραση και το κλείσιμο του κύκλου
έαν είχες ελπίδα, σίγουρα θα μοιάζαν ξένα.
 
Κι αν μοιάζω όντως να αμφιβάλλω, να μην ξέρω τι θέλω
δεν διαφέρω τελικά και πολύ από σένα
γυρνάω μάταια σε κύκλους, εκεί που είχα ξεκινήσει
αλλά αποφάσισε γιατί ξανά ο κύκλος θα κλείσει.
 
Φεύγω τώρα, δεν έχω, κάτι άλλο να πω,
ισώς άκουγες εσύ, τα μάτια μου τι έχουν να πούνε,
αλλά όταν τα κοίταζες, άρχιζες τα γιατί
είχες τόσες αμφιβολίες, για να μη σε εμπιστευτούνε.
 
Είναι η δική μου σιωπή, που το λέπτο κάνει αιώνα
μα και η δική σου σιωπή, που βρίσκει στα γιατί κρυψώνα.

[Ιππέας]

Πολύ καλό το κομμάτι σου Νεφέλη ... Μου άρεσε ιδιαίτερα 
Βέβαια ο Χόλης , ως παλιός και καλός αναγνώστης , επανέφερε τη μπάλα στο γήπεδο και την ευθύνη της απόφασης σ΄ εσένα ..
Περιμένουμε την απάντηση ...

[Nef-Eli]

χαχαχα πολύ έξυπνο Χόλη! Νομίζω πως αν οι στίχοι μου ήταν μισοί, εσύ τους ολοκλήρωσες. Σ'ευχαριστώ ipea! 

[Lo.Lee.Ta]

Nef-eli, απλώς έκανα μια προσπάθεια να καταλάβω και να προτείνω μία άλλη οπτική γωνία. Χαίρομαι που την θεωρείς έξυπνη. Ίσως ο τρόπος που το έγραψα, να ξεγελά πως θα μπορούσε να είναι το άλλο μισό, αλλά δεν είναι. Η βαρύτητα εξακολουθεί να βρίσκεται στους δικούς σου στίχους και κάπου εκεί πέρα άνοιξε και μια μικρή χαραμάδα. Αρκετοί σε κάποια στιγμή της ζωής μας, έχουμε βρεθεί σε παρόμοια κατάσταση με τους στίχους σου και τουλάχιστον εγώ ήθελα να προσφέρω ένας μέρος των όσων έχω αποκομίσει από τέτοιες καταστάσεις, χωρίς να σε περιορίσω σε κάτι συγκεκριμένο. Το είπα και τραγουδιστά να γίνει πιο τσαχπίνικο! Ο ρυθμός των στίχων σου μου έφερε στο μυαλό hip hop, παρ΄όλο που δεν ακούω. Οι στίχοι σου μου άρεσαν, γι αυτό και τους αφιέρωσα χρόνο, κυρίως το θέμα τους, αλλά και η αμεσότητά τους. Άσχετα με τους στίχους μου, όπου υπάρχει καπνός, υπάρχει και φωτιά. Να τον εμπιστεύεσαι τον καπνό, σαν περνάει κάποιος χρόνος. Θα το βρεις εσύ, τι λέω λέγοντας καπνό.
 
Γητευτή των αλόγων! χεχεχε! Προσπάθησα να τη κλέψω λίγο τη μπάλα, γιατί τελευταία τα θυληκά σου είναι πολύ ζημιάρικα! Ρεμπετοφέρνεις μου φαίνεται! Αυτό το παλιός και καλός αναγνώστης μου κόλλησε 2 σαρδέλες στο γιακά!