Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Αποφάσεις

« στις: 24/11/06, 23:01 »

Τα μαλλιά μου έκοψα  κοντά , να αφανίσω ότι σου αρέσει
πρόσωπο άλλο στο καθρέφτη μπροστά , τανγκό θα χορέψει
συνήθειες θα αλλάξει , ο καιρός θα περάσει
 θα πάψω να σκέφτομαι
θα μπορώ στης απουσίας σου τις διαδρομές , όρθια να στέκομαι

ο καιρός να περάσει….

Ντρεπόμουν που ξεκινούσα πάντα τις φράσεις μου με το εγώ
όμως τώρα που είσαι μέσα μου απ το μερίδιο , έχεις το μισό
Γι αυτό και φεύγω ,πριν με εξορίσεις έχοντας όλο το ποσοστό
κάπου αλλιώτικα και ήσυχα , εγώ ,
 με το εγώ μου το λειψό

ο καιρός, θα περάσει…..

Κι αν ξαργυρώσω συναισθήματα , αυτό δε με τρομάζει
μήτε το πόσο υγιές θα είναι ότι νοιώθω , όταν χαράζει.
Θαρρώ , δεν είμαι βέβαιη , πως πιότερο με πικραίνει
η απάθεια για ότι δίπλα μου χωρίς εμένα θα συμβαίνει

ο καιρός θα περάσει…..

Κι όταν θα σε ξανασυναντήσω , είμαι βέβαιη πως δε θα σε γνωρίσω
Στα νέα μου μαλλιά τα μακριά , τέτοια λύπη να μπλεχτεί δε θα αφήσω…

2

Λοιπά / κτηνωδία.gr

« στις: 21/09/06, 09:41 »

Χθες το πρωι σε εφοδο της αστυνομιας , ανδρες του τμηματος ηλεκτρονικου εγκληματος Καβαλας, συνέλαβαν 25χρονο ο οποιος ειχε στον η/υ υλικό -15000 βιντεο και φωτογραφιες- με βιασμους βρεφων 2μηνων (οι χρηστες χρεωναν την πιστωτική τους με 10.000ευρώ για να βλεπουν και live)....Σημερα θα οδηγηθει στον εισαγγελεα...


Το καθίκι , ειναι γιατρος (εκ Ρουμανιας) , συζυγος και πατερας και γιος γιατρου....Υπερανω υποψιας λοιπον ο κατηγορουμενος...
Πληροφοριες αναφερουν οτι σοκαριστηκε γιατι δε περιμενε οτι η αστυνομια μπορουσε να εντοπισει...Δεν υπηρχαν καταγγελιες...Οι αστυνομικοι μετα απο ερευνες στο διαδικτυο οδηγηθηκαν σε αυτον.
Θα γινουν ερευνες για το εάν το αντρικο όργανο που ασελγουσε πανω στα βρεφη ειναι του ιδιου και επιπλεον ερευνες ωστε να διαπιστωθεί εαν τα μωρα που εμφανιζονται στα βιντεο ,ειναι απο την πολη της Καβαλας ...

Παντως εαν βρουν που ανηκει το πέος ελπιζω και ευχομαι να βρεθει ενα χέρι να το κοψει.....(κι ας με πουν παραλογη) σε τετοιες περιπτωσεις ευχομαι να ήμουν χειρουργος-ουρολόγος....

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η άλλη όψη του νομίσματος…..(εμπνευσμενο απο το "πατερα σ΄αγαπω" της Ευτυχιας)

« στις: 24/02/06, 23:48 »

Η άλλη όψη του νομίσματος…..

Είναι στιγμές που πεθυμώ την αγκαλιά σου κι ένα σου φιλί,
τρυφερό , στο μέτωπο μου το ζεστό.
Είναι φορές που αναπολώ τις ώρες που περνούσαμε μαζί
στο λούνα παρκ ,στο σινεμά ή στο χωριό.

Τα βραδια που παντοτε με σκεπαζες μηπως και σου κρυωσω....

Μεγαλώσαμε , ξεχάσαμε , μαλώσαμε
δίχως κουβέντες κοφτερές ή με καυγάδες,
έτσι ξαφνικά άνευ λόγου διαπιστώσαμε
πως είμαστε απλά δυο πέτρες συμπληγάδες.

Που οποιον αναμεσα μας μπει θα τον συνθλιψουμε

Τα λόγια μας ποτέ δε θα συναντηθούνε.
Τι φταίει άραγε , η πικρά ή ο θυμός…
Το μίσος κι η αγάπη αποφασίσανε να ντυθούνε
την απομάκρυνση απ την κόρη , του πατρός…..

αυτοκτονία η απροθυμία να μιλησουμε ..
 

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σ αυτό που λέγεται ειμαρμένη

« στις: 20/11/05, 16:59 »

Λέξεις που σχημάτισαν προτάσεις
τρυπούν τ΄αυτιά κι εγώ διαλύομαι
Κι ανάμεσα τους κάποιες λίγες παύσεις
που μέσα τους χωρώ και αναλύομαι

Της μάνας  το νανούρισμα μου στέρησαν νωρίς
και τα τραγούδια πνίγηκαν στης εφηβείας μου τη λίμνη
Οι ήχοι σώπασαν στις σκάλες μια αυγής
και οι σκοποί οι πένθιμοι για μένα γίναν ύμνοι

Μαλάξεις στήθους , σώματος , που φώναζα ζωή
Από λύπης θάλασσα την έβγαλα μισοπνιγμένη
Αδύναμη ήταν μπρος της  η αφή ,
Σ αυτό που λέγεται ειμαρμένη

Ανάβω να καπνίσω ένα τσιγάρο ,
κλείνω τα μάτια μου , κοκκίνισαν πολύ .
Σκέφτηκα πως ίσως βρω για να φιλτράρω
Οτιδήποτε καλό μου είχε συμβεί .

Αντί γι αυτό , η αναδρομή μου
σε μήτρα απόγνωσης , έμβρυο εγώ
η λύτρωση έγινε μαμή μου
σε χέρι Μήδειας  μάνας μοραγώ.

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Γυμνή ψυχή

« στις: 06/11/05, 10:11 »

Κι εσύ….
Έρχεσαι  φεύγεις ,
μου εμφανίζεσαι ,όπως τα πουλιά ,κατά καιρούς
που βρίσκουν τόπους να ξεχειμωνιάζονται
και όλο παίζεις ,
όπως τα δελφίνια ,που παίζουν για λίγο και μετά
βουτάνε στο βυθό και χάνονται


γυμνή ψυχή
στο καθρέφτη του εγώ σου στέκομαι ,
γεμάτη ντροπή
πως σ αγαπάω ακόμη παραδέχομαι .

Kι εγώ……
να μαι η σκιά ,
στο βραδινό περπάτημά σου
όταν σε δρόμους έρημους βαδίζεις
να μαι το δάκρυ
στην άκρη των ματιών σου
όταν της θλίψης το χέρι θα αγγίζεις

γυμνή ψυχή
στο κατώφλι των θέλω σου γίνομαι
πλημμυρισμένη σιωπή
στους ήχους των αναγκών σου αφήνομαι.

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τα κύτταρα του έρωτα

« στις: 04/11/05, 09:12 »

Σπαθί από φως , σχίζει τον μαύρο ουρανό
στα δύο τον χωρίζει
Κι ο ήχος της λες ,του λιονταριού θυμό
πολύ έντονα θυμίζει

Στο φως μιας αστραπής
σχίζονται οι αντοχές μου
Και στους ήχους της βροντής
ακούγονται οι φωνές μου

Πόσο μου έλειψες , καλέ μου….
του έρωτα τα κύτταρα στάσιμα να μείνουν , ως το τέρμα
Γιατί αν ξαναγεννηθούν, καλέ μου …
τα χέρια μου δε θα θυμούνται πια , το απαλό σου δέρμα.


Λευκό πανί που στροβιλίζεται , θυμίζω
σε άγριου ανέμου δίνη , τη φωνάζω μοναξιά .
Στης απουσίας σου τη πέτρα να σκαλίζω
θα μείνω πάντα πλάι σου , δε πάω πουθενά.


Πόσο μου έλειψες , καλέ μου….
του έρωτα τα κύτταρα στάσιμα να μείνουν , ως το τέρμα
Γιατί αν ξαναγεννηθούν, καλέ μου …
τα χέρια μου δε θα θυμούνται πια , το απαλό σου δέρμα.

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η ζωή με ρήματα

« στις: 02/11/05, 13:01 »

Η ζωή με ρήματα


Άλλη μια μέρα τέλειωσε ,πάει
και άλλες πολλές ,συχώρα με ,
ξεχνώ
Η ζωή το νοιώθω , με προσπερνάει
Τις ρυτίδες στο πρόσωπο
κοιτώ…

γερνώ…...

Ένας  χρόνος ακόμη που  πέρασε,
πόσο αστείο μου φαίνεται 
εγω φλυαρώ…
Με σοφίες μου είπαν με γέμισε
ε και λοιπον , ποιος αραγε νοιαζεται
τους απαντω

αδιαφορώ…

Παρατηρώ τα παιδιά μου
μεγαλώσανε τώρα κι αυτά.
Κομμάτια είναι πάντα δικά μου
σε λίγο θα κάμουν δικά τους παιδιά

χαμογελώ


Στο καθρέφτη περνώντας μπροστά
κοντοστάθηκα ,
Του ‘ριξα μια ματιά στα κλεφτά
και πικράθηκα.

αποχωρώ…

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Xυδαίο

« στις: 04/09/05, 21:47 »

Χυδαίο….


Το λόγο μου να καταλάβετε πως τον εννοώ
και σε κανέναν από σας τίποτα δε χρωστώ .
Ούτε αφήνω ήσυχες δικές σας συνειδήσεις
αρκεί τα προς το ζην μου να βγάζω από ειδήσεις.

Κουράστηκα να΄μαι θεατής  βρώμικων θεαμάτων
Αηδιασμένος να κοιτώ τους βίους καθαρμάτων .
Να τους κοιτώ να μη μιλώ το στόμα να βουλώνω
στο σάπιο τους χαμόγελο τα χείλη να ματώνω.

Θα πουληθώ, θ΄αγοραστω σ΄αυτόν που με πληρώνει
Σκυλί που χέρι αφεντικού ,ποτέ του δε δαγκώνει.
Ελευθερίας σύμβολα να προσκυνώ βαριέμαι
Τη μαύρη μου τη τύχη μου συχνά να καταριέμαι.

Είναι δώρο άδωρο και που είμαι καθώς πρέπει
η πόρνη κοινωνία μου πια δεν το επιτρέπει .
Κι αν τη χυδαιότητα αυτή στην αρχή μισήσω
Με σιγουριά μπορώ να πώ , πως θα τη συνηθίσω

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Καληνυχτα , μου λεω.....

« στις: 22/06/05, 01:35 »

Καληνύχτα , μου λέω……..

Σβήνω το φως , μα το φως σου μου φέγγει .
θα κλείσω τα μάτια να έρθεις και πάλι…
να μ΄ αντικρίσει η μορφή σου αποφεύγει
να με αγγίξει ,να μου δώσει το χάδι

Η ιδέα σου μόνο με κρατάει ζωντανό
και με ταράζει καθώς στο σώμα  μου αράζει .
τη φωνή σου ακούω κι έναν  ήχο μακρινό
σαν σφύριγμα ανέμου μου μοιάζει

Καληνύχτα ,σου λέω…..

Κι η ανάσα μου ξεκουράζεται στα χείλη
αβίαστα βγαίνει και σε τυλίγει
κορδόνι περασμένο σε θάλασσας κοχύλι
στο λαιμό σου αχόρταγα σημάδια αφήνει

Κι όταν η μέρα τη νύχτα διαδεχθεί
θα μείνω πάλι στη σιωπή…γιατί ,
στα πεφταστέρια που έκανα ευχή
στο βυθό τη πήρανε ,μαζί….

10

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Οξείδωση

« στις: 28/05/05, 12:05 »

Μέσα σε υπόγεια υγρά να οξειδώνεσαι,
ψάχνοντας μάταια διέξοδο να βρεις.
Σε αρρωστημένες φαντασίες αναλώνεσαι,
πες μου τι, καλέ μου φίλε , καρτερείς..


Την άχαρη ζωή σου καταριέσαι
κι αυτό το γέλιο σου που έσβησε νωρίς.
Αξίζω να είμαι δω, αναρωτιέσαι
έν Αθήναις , ξημερώματα ώρα τρεις.


Με φίλους άσπονδους συνεχεια τριγυρνάς
κι οι παραισθησεις, μοναχά ενός τετάρτου.
Την ψυχή, σου ΄γινε συνήθεια να  πουλάς,
ακομη ένα  βρωμερό βράδυ Σαββάτου.

Ξεχασμένος απο όλους "αλήτη"σε φωναζουν
σου άλλαξαν το όνομα,  η ταυτοτητα απωλέσθη.
Φυλλάδες ημερήσιες με τ΄αρχικά σε στιγματιζουν
νεκρός ,γραφουν στα ψιλά, τριαντάχρονος εβρέθη....

11

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / pinelopi-Απαντα

« στις: 16/05/05, 20:23 »

Πως θα 'θελα να βυθιστώ

Πως θα 'θελα να βυθιστώ

Πως θα 'θελα να βυθιστώ
στις άσπλαχνες σιωπές σου
να πιω νερό, να ζαλιστώ
απ' τις κρυφές στιγμές σου

Σαν την ανέμη να γυρνώ
των πόθων σου το νήμα
σαν τον αέρα να σκορπώ
των ενοχών το κρίμα

Ασε με να σ' αναζητώ
σαν πάντα ξένος να 'σαι
να λύνω αινίγματα, να ζω
με τις δικές σου ανάσες

Ασε με να σε κυβερνώ
με δυο μικρές μου λέξεις
και πάντα πίσω να γυρνάς
αν είναι να διαλέξεις

Πως θα 'θελα να ξαγρυπνώ
στο πιο βαθύ σου βλέμμα
κι αν πρέπει έτσι, να χαθώ,
στο πιο μεγάλο ψέμα

Να γίνω αγκάθι κι αγκαλιά
και άγγιγμα μαχαίρι
πόνος και γιατρειά μαζί
απ' το δικό μου χέρι
 

12

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / FSL-Απαντα

« στις: 16/05/05, 20:03 »

Αεράκι (?)

Αεράκι (?)

Νύχτα καυτού καλοκαιριού
Μόνη σ' ένα δωμάτιο με φώτα σβηστά
κι ένα αεράκι δειλα μ' αγγίζει
σαν το χάδι σου να θέλει να μου φέρει ξανά

Πάει καιρός που έφυγες μα κάθε βράδυ
τ' αστέρια τ' όνομά σου σχηματίζουν
Είναι τάχα τα βήματά σου που πίσω γυρίζουν?
που κρυφά την καρδιά μου ελπίδα γεμίζουν?

Μα αφήνω το χάδι του ανέμου
στην αγκαλιά του Μορφέα να με στείλει
να κοιμηθώ να σ' ονειρευτώ
γιατί είναι καλύτερα στο όνειρο μόνο να ζω.
 

13

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σ αγαπάω....

« στις: 14/05/05, 10:59 »

Σ αγαπάω…



Μέσα από στίχους ψάχνω δυο λέξεις να σου πω
καθώς το χρώμα των ματιών σου το φανταζομαι ,
φτιάχνω κήπους πελώριους από αυτό
μέσα τους αργά ,νωχελικά να χάνομαι

Απο γεννήματα αγαπημένων  ποιητών
φτιάχνω λίμνες ,γαλαζιες , ήρεμα να κολυμπάς.
Και απο τους ήχους , οργάνων μουσικών
σου φέρνω πράσινο χορτάρι ,χαλί να το πατάς.

Σ αγαπάω…..
Δε ξέρω άλλη λεξη ,όλες μου φαίνονται φτωχές ,
για να σου δείξω τι σημαίνεις εσύ για μένα
Οι μέρες  μοιάζουν όλες μαγικές
γιατί έχω δίπλα μου εσένα

Κι όταν οι ποταμοί στερέψουν
και τα δέντρα ανθίσουν το χειμώνα,
κι αν ποτέ  όλοι οι λόφοι θα στερφέψουν
τότε μονάχα θα χωρίσω από σένα.

Σε γαλάζιο  καθαρό ουρανό ,
το πρόσωπο σου μοιάζει με φεγγάρι .
Σου είμαι ευγνώμων που είσαι εδώ ,
και θα μαι ,ωσπου αιώνιος ύπνος θα με πάρει.


Σ αγαπάω…έτσι απλά….

14

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εξευτελισμός

« στις: 17/02/05, 10:29 »

Εξευτελισμός

Με όση περηφάνια μου χει μείνει,
Το παζλ της ζωης  μαζεύω.
Ένα ταξίδι από καιρό στη μνήμη,
ένα ταξίδι αγύριστο γυρεύω.

Σκόρπιες οι λέξεις των ανθρώπων ,τις πιστεύουν.
Συνέχισε να ζεις ,να αγαπάς ,να αγαπηθείς
Σιχαίνομαι τις Κυριακές που οι άλλοι τις λατρεύουν
κουράστηκα σε μένα πια να λέω είσαι απαθής.

Να ξεφτιλίζω τη ζωή μου
δείχνοντας σε όλους ότι ζω.
Να νοιώθω πως εδώ είναι η φυλακή μου
να λέω «γεια σας» είμαι εγώ.

''Κι αν δεν μπορείς να κάμεις
 την ζωή σου όπως την θες
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς : μην την εξευτελίζεις”
σ΄ένα ποίημα ο Καβάφης γράφει.
Και του λέω εγώ η αφελής,
όταν δεν την διαγράφει….


Αφιερωμένο σε ένα παιδί που δεν άντεχε να ζει.

15

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πιλάτος

« στις: 10/02/05, 10:37 »

Το εύφλεκτο εγώ μου και το επικίνδυνο εγώ σου
το εδώ και το  εκεί σου, μισος είναι η φυλακή σου
Τα όρια μας βάλαμε με ξεβαμμένα χρώματα
τα όνειρα μας ξάπλωσαν στα πιο ψηλά τα δώματα
Τα χέρια νίπτεις , Πιλάτος γίνεσαι
και κάθε μέρα απομακρύνεσαι

Ένας ψίθυρος φιλά τ αυτί μου ξέρω αυτή είναι η αμοιβή μου
Στη νύχτα επαίτης γίνομαι να βγω απ το κελί μου
Κι όταν ο ήλιος μου πει τη καλημέρα,
εσύ θα μου μιλάς ρίχνοντας μια σφαίρα.

Το εύφλεκτο εγώ σου το επικίνδυνο εγώ μου
το δικό σου το δικό μου, το χθες γυρίζει στο μυαλό μου
Κάνει στροφή επιτόπου η ψυχή μου κι ας ρισκάρει
παρέα με ακόκκαλο καλόγερο ,ψηλό , τρακάρει
Κι εσυ, παντα Πιλάτος γίνεσαι…
και κάθε μέρα απομακρύνεσαι.

Ένας ψίθυρος φιλά τ αυτί μου ξέρω αυτή είναι η αμοιβή μου
Στη νύχτα επαίτης γίνομαι να βγω απ το κελί μου
Κι όταν ο ήλιος μου πει τη καλημέρα,
εσύ θα μου μιλάς ρίχνοντας μια σφαίρα.

16

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μισό τραγούδι

« στις: 02/02/05, 22:48 »

Σε λίγους στίχους θέλησα,
τραγούδι να σου γράψω.
Όσες φορές κι αν τόλμησα ,
κατέληξα να τους κάψω.

Στον πρώτο στίχο έβαλα
χρώματα με λέξεις ,
να δω αν την αγάπη μου
μπορείς να την αντέξεις.

Στον δεύτερο ,προσπάθησα
οι λέξεις να σε αγγίξουν,
να δω εάν οι σκέψεις μου
μπορεί και να σε πνίξουν.

Τον τρίτο ,δεν κατάφερα
ποτέ να τον τελειώσω.
Όσο και αν προσπάθησα,
τραγούδι να σκαρώσω.

Έτσι λοιπόν κι αυτοί εδώ ,
την ίδια τύχη θα χουν.
Γιατί ποτέ τα μάτια σου,
ποτέ δε θα διαβάσουν.

17

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Kαραβια

« στις: 29/01/05, 21:51 »

Καράβια




Καράβια ταξιδιάρικα , μικρά σκαριά
ρότα χαράζουνε, αφήνουν τη στεριά ,
τα λευκά τους ανοίγουνε πανιά,
γρήγορα βγαίνουν στ΄ ανοιχτά.

Μέσα σε ανέμων δίνες αρμενίζουνε
βυθούς αγνωριμους γυρίζουνε,
τα κομμάτια τους μαζεύουνε,
και πάλι απ΄ την αρχή ταξιδεύουνε

Καράβια που διαλύονται κάποτε στις ακτές
τη ράχη τους φιλούνε οι πεταλίδες,
ταξίδια να θυμίζουνε σε θάλασσες βαθιές,
που έκρυβαν  πολλές –πολλές παγίδες.

Στων ανέμων τις δίνες κι αν αρμενίσανε
βυθούς αγνωριμους κι αν γυρίσανε,
τα κομμάτια τους μαζέψανε,
κι ως το τέρμα ταξιδέψανε

18

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σκεψεις

« στις: 07/01/05, 02:55 »

Σκέψεις…..



Aπ΄ το ανοιχτό παράθυρο θόρυβοι νύχτας ήρθαν,
το πρόσωπο του φίλησαν και του είπαν καληνύχτα .

Αγρύπνια  ξεκουράζεται στα ματοβλέφαρα του
τσιγάρα αμέτρητα κρατά , σφιχτά στα δάχτυλα του

Σκέψεις ,προβλήματα πολλά στο νου του αλεσμένα
ξηρή τροφή όπως γίνονται , αναμασά αφηρημένα .


“Να πάρει “ , ψέλλισε “άλλη μια νύχτα μόνος”,
έκλεισε τα ματοβλέφαρα να φέρει τη μορφή της.
Ούτε κι αυτό ήταν αρκετό , έπεσε πάλι έξω,
ακόμη και τα όνειρα νοιώθει πως τον προδίδουν.


Άναψε το τσιγάρο του  νευρικός και τσατισμένος
γουλιές ουίσκι πίνοντας , οι σκέψεις τον θολώσαν.

Κύκλωπες με άγριες μορφές του γίνανε οι σκέψεις,
βουνά πελώρια στέκονται τον ήλιο να του κρύβουν.

Κουρασμένος τώρα πια έγειρε στο κρεβάτι
και κλείνοντας τα μάτια του , γλίστρησε ένα δάκρυ.

19

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ανθρωποι

« στις: 19/12/04, 11:29 »

Άνθρωποι

Οι αρτηρίες των δρόμων κλειστές
ανθρώπινο αίμα μέσα τους κυλάει
εγκλωβισμένο όπως είναι κι αυτό
εκρηξη να γίνει παρακαλάει.

Άνθρωποι που όταν ξυπνούν
απ τα ιριδοχρωμα όνειρα τους,
αντιμέτωποι βρίσκονται ξανά
με τη γκρι καθημερινότητα τους

Γυμνοί αφύλακτοι απ΄το κρύο,
σαν δέντρα που έγδυσε ο βοριάς
επαίτες γίνονται εν τάχη
μη τους ρίξει κάτω μονομιάς.

Αβάσταχτη θλίψη του χειμώνα
διαβατές τούνελ λες, θυμίζουν.
Πλανόμενοι ανέλπιδοι γυρίζουν,
Μήπως λεπίδα πυξίδας γνωρίσουν.

20

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Νυχτα

« στις: 06/12/04, 12:58 »

Νύχτα

Έχει νυχτώσει πια
Κι είμαι κουρασμένη
Μεγάλη κι άναστρη η νύχτα
Μοιάζει λυπημένη

Τίποτα δεν με ειδοποίησε
Πως θα ήταν αδιέξοδο
Το βράδυ ετούτο
Κρύο σιωπηλό ,τυραννικό

Μισώ τη σκέψη μου
Που τριγυρίζει εσένα
Περιμένοντας να ρθεί
Η στιγμή να ξημερώσει

Τα δάκτυλα μου αδύναμα
Φτερά πουλιού θυμίζουν
Μικρούς κυλίνδρους έφτιαξαν
Με χρώματα που ιριδίζουν

Πάλι δεν τα κατάφερα
Ακόμη ένα βράδυ
Μόνη μου στο παράθυρο
Στο χνώτο ζωγραφίζω….

21

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Γραμμα

« στις: 06/12/04, 12:24 »

Γράμμα….

Κουρδίζω το ρολόι μου
μα αυτό δε προχωράει
Στάσιμο μένει στην ώρα
που είπες αντίο

Κοιτάζω από ψηλά
το μαγικό τοπίο
Η πόλη μας δεν άλλαξε
Ομόρφυνε νομίζω

Φύτεψα ένα δέντρο
εκεί που περπατούσαμε
να μου θυμίζει εσένα
με τα δικά μου μάτια να το βλέπεις

Σε φαντάζομαι
στον ίσκιο του να στέκεσαι
να μου χαμογελάς
Πως σ αγαπώ όταν γελάς


Φωτογραφίες σου κοιτώ
και τις μαζεύω ….
Όπως τα κόκαλα
Ο πεινασμένος σκύλος

Στην άκρη να καθίσω
μακριά από τους άλλους ήσυχη
Να τις κοιτώ….
Να σε θυμάμαι…..