Θέματα

1

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / limericks 2+2 haiku

« στις: 17/02/19, 19:17 »

 
 
 Φως χαμηλό σχεδόν σκοτάδι
"γεμάτο μουσικές το βράδι"
ζω το παιχνίδι το δικό σου
μ' αυτό το τέλεια αισθαντικό σου
λεπτό κυρτό και κοίλο χάδι. 
.........……………………………………………………

 Αλλοτε θύτης με ορμή
τώρα μ' ένα γυμνό κορμί
περνώ σαν πρωϊνός αγέρας
και στο τελείωμα της μέρας
προσμένω μία αφορμή.
………………………………………………………………

 Ενσυνείδητο
το σύμπαν επιτέλους
 ο Αδης δεκτός.
………………………………………………………………

 Οι αναφορές
στούς ποιητές μας ξανά
ήλιος μέσα μας.
                     

2

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Φίλε... γεια

« στις: 15/08/18, 16:52 »

..."λιμένες τε πάνορμοι, πέτραι τ΄ηλίβατοι
και δένδρεα τηλεθόωντα"...(Ομήρου Οδύσσεια)


  Λιμένες πάνορμοι παντού
στο μπλε του αρχιπελάγους
λιμένες διαμαντόπετρες
να βγεις,να δεις, ν΄αράξεις


λιμένες λες και φτιάχτηκαν
από θεούς και μάγους
να πιεις το φως και λεύτερος
ύστερα να πετάξεις


  Αυτά σου λέγαν μα εσύ
ποτέ σου δεν τους είδες
χωμένος στο πηγάδι σου
και στο ταβάνι φτέρη


έφτιαχνες τις εικόνες σου
κι είχες κρυφές ελπίδες
να πάρει μπρος το μάγκανο
και πάνω να σε φέρει


  Στα πεζοδρόμια πλήρωνες
στην ώρα τους τα νοίκια
κι έκανες ξέφρενες γιορτές
παρέα με ποντίκια


κι όταν τον κάβο πέρασες
του τελευταίου όρμου
σε πήρανε ανάσκελα
μια νύχτα...στην Πανόρμου.

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / ...

« στις: 02/02/18, 01:02 »

...
 

4

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Το ταξίδι της στροφής

« στις: 26/06/17, 18:20 »

 Μάγισσα νύχτα σπρώξε με
σ΄αυτούς εδώ τους στίχους
ώρες πρωτόβγαλτες να ζω
λερώνοντας τους τοίχους
της φυλακής μου


 Ξέφρενη μέρα πλήγωσε
τις φλέβες μου τις σκάρτες
στην τράπεζα της τρέλας μου
πληρώνοντας τις κάρτες
της εμπλοκής μου


 Δίχτυ που με παγίδευες
στην καλαμιά της πήρας
πνίξε μες στα θολά νερά
τους αρχηγούς της σπείρας
εκεί στη δύση


 Και στο ταξίδι της στροφής 
κρεμώ ξανά στον ώμο
φαρέτρα δωδεκάβελη
κι η σαϊτιά στο νόμο
θα τον νικήσει.

5

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Εκλογές

« στις: 11/07/14, 17:39 »

 Καταμεσής της χειμωνιάς
-γεράνια σκυθρωπά-
ξάφνου στη ρούγα ξεπηδά
ο οίστρος των ρευμάτων
το βάθος σου που κραύγαζε
τ' ακούω να σιωπά
γι αυτούς που σέρνουν τον τρελό
χορό των ασωμάτων.


 Αρχές τ' Απρίλη,άνοιξη
-γεράνια θαλερά-
κάποιοι περίφοβοι ποθούν
το σκάφος να ορμίσουν
στα φρέατα των χρόνων τους
βυθίζουνε βαθιά
τα 'ναι' τους που δεν λησμονούν
με 'όχι' να ξορκίσουν.


 Το θέρος μπήκε λιγοστό
-γεράνια μελιχρά-
οκνές οι ώρες τρέφονται
με ηλεκτρικές ορμόνες
τα ρούχα που σου φέρανε
θα φορεθούν ξανά
όπως των άγιων των παλιών
οι ταπεινοί χιτώνες.


 Οχτώβρης, όπως άλλοτε
-γεράνια 'γριωπά-
με το κρασί της μνήμης σου
θ' αρχίσεις το μεθύσι
στις σφαίρες των αστέρων σου
ταξίδεψε γοργά
κι απ' της φωτιάς τη δωρεά
ψάξε να βρεις τη λύση.
 

6

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Φεγγάρι μου, πρόσεχε

« στις: 02/04/14, 17:09 »

  Θα σε θωρώ ολόγιομο, θ'ακούω το λυγμό σου
 θα' σαι για πάντα τ' ακριβό, αντίβαρο του ήλιου
 άχρονες νύχτες θα γρικούν, το κρυφομίλητό σου
 που μου θυμίζει συριγμούς, και ήχους του βινύλιου

  Κρυφτό θα παίζεις σαν παιδί, στα τρία τέταρτά σου
 του νου θ' αφήνεις λεύτερες, μνήμες φυλακισμένες
 θα στέλνεις τα μηνύματα, στα ουράνια πέρατά σου
 για όλ' αυτά που νοσταλγούν, ψυχές απελπισμένες

  Ζάλη μου φέρνει το λευκό, το μισοφέγγαρό σου
 στ' άλλο μισό η παλέτα σου, παίζει με τους χρωστήρες
 κι όταν ο φτερωτός θεός, μου λέει "παραδώσου"
 κοντά σου μ'ανεβάζουνε, του πόθου οι πλωτήρες

  Τρελαίνομαι για το μικρό, καλότυχο μηνίσκο
 στο τσιγκελάκι του κρεμώ, φαρέτρες κληρωτίδες
 χτυπώ με βέλη αλόγιστα, το σκοτεινό σου δίσκο
 τάχα για να ξεγελαστούν , του χρόνου οι ρυτίδες

  Ακουσε φεγγαράκι μου, η Γη για σένα Φαίδρα
 ξετρελαμένη σε καλεί, στην πιο θερμή αγκάλη
 πρόσεχε γιατί άπληστοι , σου στήνουνε ενέδρα
 κι αντί για δώρα σου φυλάν, τη μέλλουσα αιθάλη

   

7

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Γροθιά και ... υστερόγραφο

« στις: 01/03/14, 19:01 »

Δεν ξέρω αν είναι μπορετό

με την κιθάρα σήμερα
ή με την άρπα χτες
τ΄αγρίμια τα ανήμερα
που βούτηξαν στις αρπαχτές
 
 ...να τα εξημερώσεις


Δεν ξέρω ακόμη αν γίνεται

με το σαντούρι αύριο
ή το βιολί του χρόνου
το έργο το μακάβριο
των χορηγών του πόνου
 
 ...να το εξαϋλώσεις


Πίστεψε όμως πως μπορείς

με τη φωνή σου τώρα δα
και την κραυγή στεντόρεια
αν υψωθεί ψηλά η γροθιά
και η ορμή στα όρια

 ... να τούς κατατροπώσεις

8

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Κλέφτης δισταγμός

« στις: 01/02/14, 18:57 »

Στους παράδεισους των ισκιασμένων μονοπατιών
οδηγώ τη στοργή μου
και χάνομαι έξω απ΄τον κόσμο
συντροφιά με το ρίγος της αγάπης

Διδάσκομαι, γαληνεύω, περπατώ
και ξαναγυρνώ στη γειτονιά της
με την απόγνωση του πάθους
με την απατηλή οπτασία των εικόνων της

Το βήμα αργό και στοχάζομαι...
να σταματώ τη διαδοχή των εποχών της
να ζυγώνω τις ανήλιαγες ακτές της
να επιταχύνω τις ενδοφλέβιες ροές της

Στην αντιφέγγιση των παραθύρων της βυθίζω
την ανυπόκριτη αγωνία της σιωπής
την ενσυνείδητη ένδεια της αγωνίας
τη σιωπηλή συνειδητοποίηση της ένδειας

Μου επιβλήθηκε με ηρεμία κι απλότητα
της εμπιστεύτηκα την αποπλανητική σιγή μου
και ταξιδεύει μαζί μου αμέριμνα
στο ατέρμονο αντίκρυσμα της θάλασσας

9

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Xωρίς μόνωση

« στις: 01/01/14, 20:27 »

                                                        Χωρίς μόνωση

                                                  (Σπουδή για μια νέα ρίμα)
                                             
                                                   Ημουν δεμένος στο σταυρό 
                                                  ήρθες εσύ και μ'έλυσες
                                                  κι ήπια το μέλι της ζωής
                                                  απο χιλιάδες μέλισσες
                                                 
                                                   Και με τ'αθάνατο νερό
                                                  με πότισες και μ' έλουσες
                                                  το σπίτι γέμισε χαρές
                                                  σημερινές και μέλλουσες

                                                   Εφυγες όμως κι η καρδιά
                                                  από το χωρισμό νοσεί
                                                  κι είναι η ψυχή μου αδειανή
                                                  καλύβα χωρίς μόνωση

                                                   Σα φίδια με κυκλώσανε
                                                  το δαχτυλιδι το βραχιόλι
                                                  ψηλά βουνά ραγίσανε
                                                  σπάσαν οι βράχοι όλοι