Μηνύματα

51

Διασκέδαση / Απ: Τι γινόταν στον κόσμο την ημέρα που γεννηθήκαμε;

« στις: 20/03/07, 11:13 »

Τ' αυγά...0,49 (!) τσάμπα πράμα και μην ακούσω τίποτε κακιούλες, θα σκοτωθούμε!
"All You Need Is Love" by The Beatles. Πάντα μου άρεσε αυτό το τραγούδι, τώρα ξέρω και γιατί! 

52

Διασκέδαση / Απ: i xeiroteri tainia pou exete dei...

« στις: 19/03/07, 08:58 »

Το "300".
Αχχχχχ....καιρό είχα να δω μια τόσο μεγάλη μαλ***α! Το φχαριστήθηκα (κι οι άλλοι και το βρισίδι που μου ρίξανε μετά...)

53

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 17/03/07, 22:22 »

 
Η απάντησή μου αφορούσε γενικότερα την τοποθέτησή σου στο θέμα που συζητάμε.
Κι ο σκοπός μου ήταν να προσπαθήσω να σου δείξω πως υπάρχει και μια λογική που μπορεί να κινείται τελείως έξω απ' τη δική σου, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι η ορθότερη.
Το θέμα που συζητάμε, παρεμπιπτόντως, έχει άμεση σχέση με το κοινωνικοπολιτικό μοντέλο, το οποίο βιώνουμε.
Άλλοι επιθυμούν, ακόμη και χωρίς να το καταλαβαίνουν, τη συντήρησή του, έστω κι αν δεν το καταλαβαίνουν ή έστω κι αν προσπαθούν να βρουν τρόπους να το εξωραΐσουν, κι άλλοι δεν το αποδέχονται καθόλου και προσπαθούν να το αντιπαλέψουν και να το αλλάξουν ριζικά.
Ο τρόπος που το κράτος αντιμετωπίζει τα λαϊκά κινήματα αντικατοπτρίζει την οικονομικοπολιτική βάση, αλλά και την κυρίαρχη ιδεολογία, πάνω στις οποίες το κράτος αυτό έχει δομηθεί, δηλαδή ακριβώς την ουσία του τι συμβαίνει στην κοινωνία μας.
Και δε νομίζω πως χρησιμοποίησα κάποιους ιδιαίτερα δυσνόητους όρους. Απλώς, σου πρότεινα μια διαφορετική οπτική των πραγμάτων, χωρίς να την ιεραρχήσω.
Και, πού θα μου πας, στο τέλος θα...σε στρώσω 

54

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 17/03/07, 01:23 »

Freemind, κάποια στιγμή θα πρέπει να κατανοήσεις πως υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν διαφορετικό τρόπο σκέψης από σένα, για την ακρίβεια σκέπτονται σε μια εντελώς διαφορετική διάσταση, αντιλαμβάνονται ένα εντελώς διαφορετικό κοσμοείδωλο απ' εκείνο που αντιλαμβάνεσαι εσύ.
Υπάρχουν κάποιοι από μας που δεν αντιλαμβάνονται τα πράγματα με τους όρους της αστικής δημοκρατίας, δεν αποδέχονται το αλάθητο, ούτε και τους τίτλους νομιμοποίησης, της πλειοψηφίας, δεν θεωρούν πως οι αστικοδημοκρατικοί θεσμοί μπορούν να επιλύσουν κάποια θεμελιώδη προβλήματα και παθογένειες του αστικού πολιτικοκοινωνικού μοντέλου, επειδή, ορισμένως, αυτοί οι θεσμοί αποτελούν, στην ουσία, μηχανισμούς του ίδιου αυτού παθογενούς αστικοκαπιταλιστικού μοντέλου.
Έτσι δεν έχουν την ίδια αντίληψη με σένα ούτε για συμφωνίες "μεγάλης γεοπολιτικής σημασίας", που θεωρούν πως δεν εξυπηρετούν τα λαϊκά συμφέροντα, αλλά εκείνα κάποιων μεγαλοκαρχαριών (αλήθεια γιατί δεν χρησιμοποιείς τόνους; δεν είναι κι αυτό μια ανορθογραφία; ), ούτε για το ΣΤΕ, ούτε για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο.
Επίσης, κάποιοι θεωρούν πως η διαπάλη κι ο ταξικός αγώνας δεν γίνεται από πλειοψηφίες, αλλά απο πολιτικά συνειδητοποιημένες μειοψηφίες, οι οποίες αποτελούν τις επαναστατικές πρωτοπορίες και δείχνουν τον δρόμο στις ευρύτερες λαϊκές μάζες. Η κοινωνική ζύμωση κι εξέλιξη συντελείται στη βάση της κοινωνίας, με αφετηρία, συνήθως, τις ιδέες, αλλά και τους αγώνες, κάποιων μειοψηφιών που πρωτοπορούν αμφισβητώντας την κατεστημένη τάξη, αλλά και την εκάστοτε κυρίαρχη ιδεολογία. Ιστορικά, σχεδόν όλες οι επαναστάσεις ξεκίνησαν από λίγους προς χάρη των πολλών. Καμιά μετάβαση από το ένα κοινωνικοπολιτικό μοντέλο στο άλλο δεν έγινε βασισμένη στις αντιλήψεις, στις πεποιθήσεις και στη δράση της πλειοψηφίας, αν και είναι γεγονός πως κάθε ριζοσπαστική κοινωνικοπολιτική εξέλιξη απαιτεί, συνήθως, μια ευρύτερη λαϊκή αποδοχή και συναίνεση.
Οι εξουσιαστικές κοινωνικές τάξεις είναι εκείνες που με πολλούς τρόπους μπορούν και διαμορφώνουν την εκάστοτε κυρίαρχη ιδεολογία. Αλλά είναι οι μειοψηφίες εκείνες που, συνήθως, εισηγούνται τα νέα "παραδείγματα" και δημιουργούν τις κρίσιμες συνθήκες μιας επαναστατικής, ή έστω κρίσιμης, περιόδου.
Παρεμπιπτόντως, δεν είναι όλες οι επαναστάσεις βίαιες, τουλάχιστον απ' την πλευρά των εξεγειρομένων, αν και συνδυάζονται πάντα με την έξαρση της κρατικής, εξουσιαστικής, βίας και καταστολής (βλ. το παράδειγμα των Ινδιών).
Αντιλαμβάνομαι πως έχεις μια συντηρητική οπτική των πραγμάτων.
Αυτό, όμως, δεν θα πρέπει να σε εμποδίζει να δεις πως υπάρχει και μια άλλη οπτική, εκείνη του ριζοσπαστισμού. Όλη σου η στάση, στο θέμα που συζητάμε εδώ, αποπνέει μια συμβατικότητα, μια ηττοπάθεια και μια μοιρολατρία: Αφού είναι αδύνατον να το αποφύγουμε, τουλάχιστον ας το απολαύσουμε.
Ε, κάποιοι δεν σκέφτονται, ούτε κι ενεργούν μ' αυτόν τον τρόπο.
Θεωρούν ότι οι πλειοψηφίες είναι, συνήθως, πολιτικά αδρανείς κι απαθείς, δεν έχουν ούτε τον ελάχιστο βαθμό πολιτικής και ταξικής συνειδητοποίησης και πέφτουν εύκολα θύματα της κρατικής, εξουσιαστικής, προπαγάνδας και χειραγώγησης.
Η κοινωνία μας, στην παρούσα φάση, τελεί ακόμη στο στάδιο της ενσωμάτωσης των μαζών στο καπιταλιστικό μοντέλο. Αυτό, όμως, όχι μόνον δεν έχει επιλύσει απολύτως κανένα κοινωνικό πρόβλημα, ούτε κι εχει θεραπεύσει καμιά απολύτως παθογένεια του αστικοκαπιταλιστικού μοντέλου, αλλά, αντιθέτως, έχει επιτείνει την οικονομικοκοινωνική αδικία, την εκμετάλλευση, την φτώχεια και την δυστυχία των ανθρώπων. Το τέλος της ιστορίας, για κάποιους, είναι ακόμη πολύ μακριά, για την ακρίβεια δεν είναι καν ορατό.
Επομένως, υπάρχουν άνθρωποι που δεν σκέφτονται συμβατικά, αλλά πιστεύουν πως οι κοινωνικοί αγώνες δίνονται κόντρα στις αστικοκαπιταλιστικές συμβάσεις, κόντρα στην αστική ηθική, κόντρα στη λογική του "χρηστοήθους και νομοταγούς πολίτου". Ιστορικά, αυτοί οι "κάποιοι" (κι επαναλαμβάνω, για πολλοστή φορά, πως δεν εννοώ τις παρακρατικές εφεδρείες των μπαχαλων, αλλά τους φοιτητές και τις άλλες κοινωνικές ομάδες κι εργατικούς κλάδους που βρίσκονται σε διαρκή σύγκρουση με την νεοφιλελεύθερη πολιτική και τον επιχειρούμενο καπιταλιστικό ολοκληρωτισμό) δημιουργούν εκείνες τις συνθήκες, κάτω και μέσα απ' τις οποίες συμβαίνουν οι κοσμοϊστορικές κοινωνικοπολιτικές αλλαγές, είναι, δηλαδή, το "νερό" που κινεί τις μυλόπετρες της ιστορίας.
Δεν είναι ανάγκη να συμφωνείς με όλα αυτά, αρκεί να τα κατανοείς.
Γιατί, θα πρέπει να σου πω, πως το πιο δύσκολο πρόβλημα στη σκέψη κάθε ανθρώπου είναι να αποδεσμευτεί από τα είδωλα του ίδιου του τού νου, να απαγκιστρωθεί, δηλαδή, από τις ίδιες του τις προκαταλήψεις, τις αγκυλώσεις και τις ιδεοληψίες, χωρίς, βεβαίως, αυτό να σημαίνει πως η δική σου συλλογιστική και οπτική είναι λανθασμένη ή όχι.
 

55

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 16/03/07, 09:50 »

Λοιπόν, στο χτεσινό συλλαλητήριο δεν άνοιξε μύτη!
Γιατί;
Μα γιατί οι κουκουλοφόροι (κι οι πατρόνες τους), ως...ευσυνείδητοι και υπεύθυνοι πολίτες ετούτης της χώρας, αποφάσισαν να σεβαστούν την εξυπηρέτηση της υψηλής εξωτερικής πολιτικής του κράτους κι ήσαν άφαντοι!

Ε ρε, κάτι πλάκες!
Το βράδυ, όμως, τα "παιδιά" έπαθαν στερητικό απ' την πολύ υπευθυνότητα κι είπαν να κάψουν δυο τρεις τράπεζες, κομματικά γραφεία κι ένα υποκατάστημα του...ΙΚΑ (!). Άπαιχτοι!
Βεβαίως, όπως πολύ σωστά επισημάνθηκε, το χτεσινό συλλαλητήριο δεν αποτελούσε "είδηση" για τους μιντιομινώταυρους. Δεν είχε το απαραίτητο αίμα, οπότε δεν είχε και ανάλογο τηλεοπτικό ενδιαφέρον.

56

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Οδηγίες για την ίδρυση Κρυφού Σχολείου

« στις: 16/03/07, 09:22 »

Επιτρέψτε μου όμως να επισημάνω ένα λογικό σφάλμα στο σκεπτικό σας. Με ποια λογική ο δάσκαλος της πρωτοβάθμιας ή της δευτεροβάθμιας ή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πρέπει να γνωρίζει τις ατέλειες του συστήματος και να εφαρμόζει εναλλακτικές μεθόδους διδασκαλίας στους μαθητές του και να μην μπορεί να κάνει το ίδιο στα παιδιά του! Δηλ. ο δάσκαλος είναι δάσκαλος μόνο μέσα στο σχολείο και εκτός σχολείου παύει να είναι δάσκαλος? Τι σόι λειτούργημα είναι αυτό που ευαγγελίζεστε? Ο Ιανός θα μπορούσε να μας διαφωτίσει.

Λειτούργημα, όπως θα ξέρεις, είναι η προσφορά έργου προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.
Αυτό, όμως, προϋποθέτει αυτογνωσία και συνειδητοποίηση. Ασφαλώς και θα έπρεπε ο δάσκαλος να είναι δάσκαλος παντού. Αυτός, όμως, ο ιδεαλισμός αναγνωρίζω πως είναι ανέφικτος σήμερα. Θα μου αρκούσε ο δάσκαλος να είναι εκπαιδευτικός λειτουργός μέσα στην τάξη που διδάσκει. Εκεί μετρά ο άνθρωπος. Πράγμα που, πρακτικά, σημαίνει πως, πέρα από τα προβλήματα και τις δυσχέρειες που αντιμετωπίζει ως εργαζόμενος, πέρα απ' τα προσχώματα που θέτει στο έργο του η δομή κι ο τρόπος λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος, ένας συνειδητοποιημένος δάσκαλος (με την ευρύτερη έννοια του όρου) θα έπρεπε να λειτουργεί ως παιδαγωγός κι όχι απλά ως ένας ακόμη δημόσιος υπάλληλος. Αλλά η παιδεία δεν είναι μόνον θέμα συνειδητοποιημένων εκπαιδευτικών λειτουργών. Είναι, ωσαύτως, και θέμα συνειδητοποιημένων γονέων, μιας συνειδητοποιημένης κοινωνίας. Τα "κρυφά σχολειά" δεν μπορούν να υποκαταστήσουν τις συλλογικές λειτουργίες μιας κοινωνίας. Επιπροσθέτως, δεν είναι καν σίγουρο πως θα λειτουργήσουν προς όφελος των μαθητών που θα μετέχουν σ' αυτά. Το παιδί του ο καθένας θα πρέπει να το βοηθήσει κατά τον τρόπο που μπορεί και ξέρει.
Ενδιαφέρον χρειάζεται και σεβασμός, αυτό λείπει.
Εγώ θυμάμαι ακόμη Δασκάλους μου απ' όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Ιδιαίτερα μερικούς πανεπιστημιακούς δασκάλους μου τους θυμάμαι με ευγνωμοσύνη, γιατί μ' έμαθαν να αμφιβάλλω, κυρίως απέναντι στα είδωλα του δικού μου νου. Κι αυτό δεν θα μπορούσε να μου το διδάξει ο πατέρας μου, ας πούμε, όσο κι αν το ήθελε, αφενός γιατί δεν είχε την απαραίτητη επιστημονική επάρκεια κι αφετέρου γιατί αντιπροσώπευε μια διαφορετικού είδους αυθεντία για μένα.

57

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Οδηγίες για την ίδρυση Κρυφού Σχολείου

« στις: 16/03/07, 00:32 »

Λειτούργημα.
Όταν η λέξη αυτή επαναποκτήσει το νόημα της (για τους δασκάλους και τους καθηγητές) κι όταν μάθουμε όλοι μας, κυρίως οι γονείς, να σεβόμαστε τον δάσκαλο και τον καθηγητή του παιδιού μας (πράγμα που σημαίνει πως και τα παιδιά μας θα μάθουν να σέβονται τους παιδαγωγούς τους), τότε θα έχουμε κάνει δυό μεγάλα βήματα.
Ο δάσκαλος κι ο καθηγητής δεν φτάνουν, σίγουρα. Κι υπάρχουν πολλοί, ίσως πάρα πολλοί, δάσκαλοι και καθηγητές με δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία, έτσι που αντιμετωπίζουν τα παιδιά μας ως "υποθέσεις" προς διεκπεραίωση (κι αυτό όχι πάντα με τον πιό ευσυνειδητο τρόπο). Αλλά υπάρχουν και πάρα πολλοί ευσυνείδητοι άνθρωποι, που προσπαθούν να προσφέρουν.
Στην τελική, όσο νοσηρή κι αν είναι η κατάσταση της παιδείας στην πατρίδα μας σήμερα, όσες ελλείψεις κι ανεπάρκειες κι αν έχουν τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τα βιβλία, το μέτρο (και ο κρίσιμος παράγοντας) παραμένει ο άνθρωπος.

58

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 16/03/07, 00:07 »

Μια που το αβατάρ σου υπονοεί μια συγκεκριμένη ιδεολογικοπολιτική τοποθέτηση, ανήκεις στον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο; Δηλαδή, για να σε ρωτήσω ευθέως, ανήκεις στους λεγόμενους μπάχαλους;

Και πάμε πάλι από την αρχή... Όλοι οι αναρχικοί είναι μπάχαλοι και αντιστρόφως, έτσι; Είναι ζώα χωρίς ιδεολογία, έτσι; Δυο πράγματα προσπαθούμε να πούμε σε σχέση με τον αναρχισμό τόσον καιρό που κάνουμε τέτοιου είδους συζητήσεις και περνάνε στο ντούκου.

Σε μένα τα λες αυτά;
Μάλλον δεν μπήκες στον κόπο να διαβάσεις την εξέλιξη της συζήτησης και προηγούμενες δημοσιεύσεις μου (δεν σε κατηγορώ, δεν είναι και λίγες οι 30 σελίδες που έχουμε γράψει σ' αυτό το νήμα).
Ο φίλος μας ο Τάσος μας είπε πως συνελήφθη και κατηγορείται για κακουργήματα, προφανώς ως κουκουλοφόρος μπάχαλος. Ήθελα, λοιπόν, μια διευκρίνηση από τον Τάσο κι επειδή, ούτως ή άλλως, οι ερωτήσεις που του έθεσα ήταν "εισαγγελικού" ύφους, θέλησα να είμαι όσο πιο προσεκτικός μπορούσα στις διατυπώσεις μου.
Παρεμπιπτόντως, 'ολοι οι αναρχικοί δεν είναι, ασφαλώς, μπάχαλοι, αλλά όλοι οι μπάχαλοι θεωρούν τους εαυτούς τους αναρχικούς κι αντιεξουσιαστές.

59

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 15/03/07, 14:37 »

@tasos18

ΟΚ, Τάσο.
Δεν σε κατηγόρησα για τίποτε, να καταλάβω ήθελα κι εγώ ποιός είναι ο τρόπος που γίνονται οι "προσαγωγές" (δηλαδή, κατ' ουσία, συλλήψεις, αλλά και ανακρίσεις χωρίς παρουσία συνηγόρου), πώς μπορεί, ενδεχομένως, να στήνονται, ή να διογκώνονται κατηγορίες και γενικά τι συμβαίνει, ίσως, στα υπόγεια της ευνομούμενης και δημοκρατκότατης πολιτείας μας.
Άλλωστε, σε ρώτησα κυρίως μήπως και σβήσουμε τα...κοντά φυτίλια, που φαίνεται πως έχουν ανάψει και σε μερικούς "αγανακτισμένους πολίτες", συμφορουμίτες μας. 

60

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 15/03/07, 11:20 »

Συγγνώμη που θα βάλω ένα post άσχετο με την παραπάνω κουβέντα ... 

Είμαι ένας από τους συληφθέντες της 8/3 , και το μόνο που έχω να πω είναι ότι δέχτηκα , όπως και όλοι οι κατηγορούμενοι , αναίτια επίθεση από τις δυνάμεις των ΜΑΤ . Απλά ήμασταν τα θύματα , αυτών των επισοδίων , δεν κατάφεραν (ή μηπως δεν ήθελαν ?? ) να συλλάβουν αυτούς που καλώ ή κακώς έκαναν τα γνωστά επισόδια . Ετσι ποινικοποιείται ο αγώνας και τρομοκατούν τον κόσμο και οποιονδήποτε σηκώνει κεφάλι και εναντιώνεται στις αποφάσεις της κυβέρνισης .
η τρομοκρατία τους δεν θα περάσει , σήμερα θα γίνει και άλλη πορεία και εύχομαι να είναι το ίδιο μαζική με τις προηγούμενες .
edit : Κατηγορούμαιμε κακουργήματα όπως σκοπούμενη βαριά σωματική βλάβη κτλ κτλ όπως και οι άλλοι 8 συντροφοι (συντροφοι  ) , όπου οι κατηγορίες όλων μας είναι κατασκευασμένες . Ολοι είμαιστε ελεύθεροι αυτη τη στιγμή με περιοριστικά μέτρα , εκτός από 1 συγκρατούμενο μας που προφυλακιστηκε μέχρι του χρόνου όπου θα γίνει η δίκη .

Ωραία. Μια που είσαι εδώ,  θα ήθελα να σε ρωτήσω κάποια πράγματα (δεν είμαι εισαγγελέας, απλώς, αν το θες, θα ήθελα να μου λύσεις κάποιες απορίες).
Σε ποιά σχολή φοιτάς;
Πού σε συνέλαβαν;
Όταν σε συνέλαβαν, τι βρήκαν επάνω σου; Βρήκαν, ας πούμε, το γνωστό "εμπρηστικό" σακίδιο, μπίλιες ρουλεμάν, σφυριά κλπ. όπως λένε τα κανάλια, αλλά κι οι αστυνομικοί; Γιατί, αν κατάλαβα καλά, εσείς οι 9 είστε οι μόνοι που κατηγορείστε για κακουργήματα, ενώ οι υπόλοιποι 50τόσοι μόνον για πλημμελήματα (διατάραξη της κοινής ειρήνης, αν δεν κάνω λάθος)
Μια που το αβατάρ σου υπονοεί μια συγκεκριμένη ιδεολογικοπολιτική τοποθέτηση, ανήκεις στον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο; Δηλαδή, για να σε ρωτήσω ευθέως, ανήκεις στους λεγόμενους μπάχαλους;
Με συγχωρείς για το εισαγγελικό ύφος των ερωτήσεων. Δεν θέλω να σε κρίνω, θέλω μόνο να αποσαφηνίσω και να καταλάβω μερικά πράγματα.

61

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Οδηγίες για την ίδρυση Κρυφού Σχολείου

« στις: 15/03/07, 08:07 »

                                  (.......... συνέχεια.............)

(...)
Πιο έντιμο θα μου φαινόταν, papou, αν έλεγες ότι προτιμάς τα παιδιά σου να παίρνουν μόνο τις δικές σου γνώσεις και αξίες και όχι του δημόσιου σχολείου, παρα να λες ότι ταυτόχρονα με τις αξίες (μπορώ να δεχτώ οποιαδήποτε άλλη λέξη, όχι απαραίτητα συνώνυμη με την «αξία»..) του δημόσιου σχολείου, θα «βομβαρδίζεις» τα παιδιά σου με τις δικές σου πεποιθήσεις, θεωρώντας ότι καλύπτεις έτσι τα κενά που εσύ πιστεύεις ότι υπάρχουν στη δημόσια εκπαίδευση.
(...)
Καλό είναι να προσπαθούμε να βελτιώσουμε αυτά που έχουμε και όχι να ιδρύουμε κρυφά σχολεία, κάνοντας του κεφαλιού μας..
Α! Και επειδή άκουσα να λέγεται για κριτική σκέψη στο Δημοτικό.. Κάτι τέτοιο είναι σχεδόν αδύνατον να συμβεί.. Ο άνθρωπος μαγαλώνοντας περνά από διάφορα στάδια νοητικής ανάπτυξης και η προσφερόμενη γνώση πρέπει να είναι απόλυτα προσαρμοσμένη και εναρμονισμένη με αυτά..! Πρώτη φορά βλέπω ένα προσχέδιο σχολείου (και μάλιστα κρυφού!) που δεν λαμβάνει υπ’ όψιν την ηλικία των μαθητών!

Εκτός που συν-φωνώ απολύτως με όλη την τοποθέτηση της συννεφούλας, αισθάνομαι την ανάγκη να προσυπογράψω τα παραπάνω.

62

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 14/03/07, 13:24 »

freemind
 δεν ειναι αδικο σε ολη τη συνελευση η ΔΑΠ να απεχει και  λιγο πριν κλεισουν οι πορτες τα τρενακια γενους θηλυκου να σκανε μυτη και να ψηφιζουν για κατι που πιθανον δεν γνωριζουν?
  ειναι μια λογικη αυτη διοτι αν κουβαλας τον κοσμο σου απο την αρχη σε καθε συνελευση,εδω και 2 μηνες,ο κοσμος σου,ο οποιος στην πλειοψηφια ειναι αποπολιτικοποιοημενος  θα κουραστει,θα βαρεθει.. και πες ρε παιδι μου οτι η αδυναμια επιχειρηματολογιας απο πλευρας ΔΑΠ πεισει καποιους οτι ισως δεν συμφωνουν τελικα με οσα εχουν ερθει να ψηφισουν..

Ναι, ρε συ Σοφία, αλλά, για να λέμε τα σύκα σύκα, η ΔΑΠ ζήτησε να γίνονται οι ψηφοφορίες στις συνελεύσεις με την προσκόμιση του τρίπτυχου.
Γιατί δεν έγινε αυτό αποδεκτό;
Δεν έχουν κάποιοι, ρε συ, το αποκλειστικό προνόμιο της ελευθεροφροσύνης, ούτε κι η δημοκρατικότητα αναγράφεται στο κούτελο του καθενός με κόκκινα γράμματα.
Αν θες να είμαστε ειλικρινείς, τα ΕΑΑΚ είναι εκείνα που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για τα μπάχαλα μέσα στις συνελεύσεις και για τις παρασυναγωγές.
Κι αυτό που είπες για τα "τρενακια γενους θηλυκου" που ψηφίζουν στη τύχη, δεν μ' άρεσε καθόλου.

ΥΓ: Να συμπληρώσω, μόνο, πως με το παραπάνω δεν μπαίνω στη λογική της "πλειοψηφίας".
Είναι γεγονός πως οι κινηματικές διεργασίες και οι επαναστάσεις ξεκινούν, σχεδόν πάντα, από μειοψηφίες, που, όμως, ανήκουν στον χώρο μιας επαναστατικής πρωτοπορίας, μιας συνειδητής πολιτικής στάσης και δράσης.
Παρ' όλα αυτά, στις συνελεύσεις θα έπρεπε να ισχύει απολύτως η αρχή της ελεύθερης διακίνησης και της διαπάλης των ιδεών.
Μόνον έτσι θα μπορούσαν να μετατραπούν, πραγματικά, οι φοιτητικές συνελεύσεις σε πυρήνες μιας κινηματικής διαδικασίας.
Οι παρασυναγωγές, οι φασίζουσες συμπεριφορές, το καπέλωμα κι οι κάθε λογής τραμπουκισμοί δεν μπορεί ποτέ να αποτελούν ένδειξη μιας πρωτοποριακής, κινηματικής, ζύμωσης.

63

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 14/03/07, 13:17 »

@freemind
Εγώ δεν διαφωνώ πως μέσα στα πανεπιστήμια συμβαίνουν πράγματα απαράδεκτα. Άλλωστε, τα έχω καταγγήλλει κι εγώ ο ίδιος. Δεν αμφισβητώ επίσης πως υπάρχει μια μερίδα φοιτητών που καπελώνει τις συνελεύσεις, φτιάχνει παρασυναγωγές και δρα με τρόπο φασιστικό. Πράγματι, όλα αυτά συμβαίνουν κι άλλα πολύ χειρότερα.
Δεν αμφισβητώ ούτε το γεγονός πως η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου καταπατάται από μερίδα των φοιτητών, ότι δεν υπάρχει, στην ουσία, καμιά ελευθερία στην διακίνηση των ιδεών, ότι συμβαίνουν τραμπουκισμοί και αλητείες.
Πράγματι, η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου, με ευθύνη κυρίως μιας συγκεκριμένης μερίδας φοιτητών, έχει καταντήσει πατσαβούρι.
Δεν αμφισβητώ, επίσης, πως ο φασισμός αναφέρεται κυρίως σε νοοτροπίες και συμπεριφορές και πως, κάποιες φορές, περισσεύει μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Πράγματι, κάποιοι "πρεσβευτές" της αμεσοδημοκρατίας λειτουργούν και συμπεριφέρονται ως τραμπούκοι και φασίστες.
Δεν διαφωνώ, επίσης, όπως σου ξανάπα, με την κατάχρηση που γίνεται στο μέτρο της κατάληψης και πάλι με ευθύνη μιας μερίδας φοιτητών που επιβάλλουν αυθαίρετα κι ετσιθελικά τις αποφάσεις τους στον τρόπο και στο είδος του αγώνα του φοιτητικού κινήματος.
Πράγματι, αυτή η ιστορία με τις συνεχείς κι άσκοπες καταλήψεις έχει καταντήσει μια super μαλ***α, που βλάπτει πολλαπλώς το φοιτητικό κίνημα.
Αλλά.
Είναι διαφορετικό πράγμα να συζητάμε για προβλήματα, αυθαιρεσίες, λάθη κι, ενδεχομένως, φασίζουσες συμπεριφορές, που επισυμβαίνουν μέσα στην ζύμωση του φοιτητικού κινήματος κι άλλο να αιτιολογούμε και να παρέχουμε άλλοθι στην κρατική αυθαιρεσία κι αυταρχισμό, καθώς και στην κρατική τρομοκρατία και αστυνομική κτηνωδία.
Γιατί τότε, παρέχουμε αιτιολογία και άλλοθι σε μια φασιστική κρατική εξουσία και στους μηχανισμούς της.
Μου κάνει εντύπωση που δεν κατανοείς πως η, απρόκλητη κι αναίτια, αστυνομική κτηνωδία, η οποία αντανακλά μια εξόχως φασίζουσα νοοτροπία και πολιτική της κεντρικής εξουσίας, απευθύνεται σε φοιτητές που δεν προκαλούν επεισόδια, δεν βανδαλίζουν, δεν τραμπουκάρουν, δεν τρομοκρατούν, δεν συμπεριφέρονται αλήτικα, αλλά απλώς διεκδικούν το δικαίωμά τους να  παλέψουν δυναμικά και μαχητικά, διεκδικώντας εκείνο που θεωρούν δίκιο τους, μέσα στο πλαίσιο, όμως, της δημοκρατίας και της συνταγματικότητας.
Μου κάνει, στ' αλήθεια, εντύπωση, που προσπερνάς, έτσι εύκολα, το γεγονός πως το κράτος δεν έχει δικαίωμα να λειτουργεί και να δρα ως τραμπούκος.
Αν παρακολούθησες τα πρόσφατα επεισόδια, αποκλείεται να μη διέκρινες πως οι δυνάμεις καταστολής δεν ενδιαφέρθηκαν για τους παρακρατικούς, προβοκάτορες, κουκουλοφόρους τραμπούκους, που δημιούργησαν τα επεισόδια, αλλά περιορίστηκαν στην άσκηση της πιο ωμής κι απρόκλητης αστυνομικής βίας εναντίον φοιτητών που βρίσκονταν μέσα στα μπλοκς, πολύ μακριά από τον χώρο των επεισοδίων, χωρίς κουκούλες, χωρίς μολότωφ, χωρίς σφυριά και τσάπες.
Άρα ο "στόχος" των δυνάμεων καταστολής, κι επομένως του σχεδιασμού της κεντρικής πολιτικής και κρατικής εξουσίας, δεν είναι οι μπάχαλοι κουκουλοφόροι αληταράδες, αλλά αυτό το ίδιο το φοιτητικό κίνημα, η απαξίωση και κατασυκοφάντησή του, η προσπάθεια ταύτισης των κοινωνικών αγώνων με τις αλητείες, τους τραμπουκισμούς και τις προβοκάτσιες των κουκουλοφόρων.
Αυτό, όπως σου ξανάπα, είναι το αντιδραστικό προτσές που απεργάζεται το παρακράτος και το οποίο φαίνεται να έχει, μέχρι στιγμής, επιτυχία. Αλλά επειδή, όπως σου ξανάπα, κάθε προπαγάνδα, όπως και κάθε δράμα, απαιτεί κορύφωση, πολύ φοβάμαι πως με το πρώτο θύμα αυτού του απίστευτου θεάτρου του παραλόγου, όλοι αυτοί οι παρακρατικοί σχεδιασμοί θα γυρίσουν μπούμερανγκ εναντίον των εγκεφάλων που τους απεργάζονται.
Και, να δεις, που δεν είναι απαραίτητο το "πρώτο αίμα" να είναι κάποιου (ή κάποιων) φοιτητή/ων.
Το ρόλο της "Ιφιγένειας" μπορεί, κάλλιστα, να κληθεί να διαδραματίσει, και κάποιος/οι αστυνομικός/οι.
Οψόμεθα.

64

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 14/03/07, 10:47 »

Δε νομίζω πως έχεις δίκιο. Κάνεις το ίδιο λάθος που κάνει κι ο pa... Ταυτίζεις δηλαδή την κατάχρηση που γίνεται στο μέσο της κατάληψης με το οποίο διαφωνώ κι εγώ

Θα πρέπει να ξέρεις πως είναι άλλο πράγμα να διαφωνείς με την κατάχρηση του μέτρου των καταλήψεων (στο οποίο θα με βρεις σύμφωνο)

με τις φοιτητικές κινητοποιήσεις και το φοιτητικό κίνημα εν γένει.
Η κατάληψη είναι μια μορφή αγώνα και θα έπρεπε να συμβαίνει με μέτρο και σύνεση, όπως, κανονικά, θα έπρεπε να συμβαίνει και με τις απεργίες. Η κατάχρηση αυτή, όμως, ακυρώνει τη δυναμική και τη χρησιμότητα του μέσου αυτού και αποτελεί, οπωσδήποτε, μια λάθος τακτική που έχει επιβληθεί από μια μερίδα φοιτητών.
Αλλά θα πρέπει να διαχωρίσεις τις μορφές του αγώνα από το συνολικό φοιτητικό κίνημα. Οι πορείες κι οι διαδηλώσεις, καθώς και κάποιες ακτιβιστικές ενέργειες, αποτελούν κι αυτές μορφές του συνολικού αγώνα του φοιτητικού κινήματος. Όπως και να 'χει, ακόμη κι όταν γίνεται κατάχρηση σ' ένα μέσο του αγώνα αυτού, είτε αυτό αφορά στις καταλήψεις, είτε στις διαδηλώσεις και στα συλλαλητήρια, αυτό δεν μπορεί να αποτελεί αφορμή και άλλοθι για την επιβολή της κρατικής αυθαιρεσίας και της άσκηση της, απρόκλητης κι αναίτιας, αστυνομικής τρομοκρατίας και θηριωδίας. Οι κοινωνικές κινητοποιήσεις και οι ταξικοί αγώνες αποτελούν εκφάνσεις της πολιτικής ζύμωσης κι εξέλιξης μιας κοινωνίας και μόνον σε φασιστικά καθεστώτα το κράτος απαντά με τυφλή βία, αστυνομοκρατία και κρατική τρομοκρατία. Αν είχαμε μυαλό, το φοιτητικό αυτό κίνημα θα είχε εξελιχθεί σε μια ασύμμετρη ταξική πάλη, όπου θα συμμετείχαν όλες οι κοινωνικές κι εργατικές ομάδες, απαιτώντας από την κρατική εξουσία να σεβαστεί τους θεσμούς και τις λειτουργίες του πολιτεύματος, τα οποία, υποτίθεται, η ίδια έχει θεσπίσει για να θωρακίσει τον δημοκρατικό του χαρακτήρα.
Όσο γι' αυτό που λες, πως η "δωρεάν" παιδεία στην πατρίδα μας κοστίζει τον κούκο αηδόνι, αυτό δεν αποτελεί ευθύνη των φοιτητών, αλλά της οργανωμένης πολιτείας. Ίσα ίσα, που αυτό λένε κι οι φοιτητές: γενικευμένη παροχή φοιτητικής στέγης, δωρεάν συγγράμματα κλπ. Δεν είναι υποχρεωμένος ο φοιτητής να παραμείνει αδρανής, επειδή ζούμε σ' ένα κράτος που έχει μετατρέψει την "δωρεάν" παιδεία σε μπίζνα.
Και δεν είναι μόνο αυτά. Υπάρχουν κι ένα σωρό άλλες "μπίζνες" που στήνονται μέσα στις σχολές. Όταν φοιτούσα εγώ υπήρχαν μαθήματα που δεν τα πέρναγες ποτέ αν δεν πήγαινες στο συγκεκριμένο φροντιστήριο, ή αν δεν πέρναγες από το γραφείο κάποιων καθηγητών για να πάρεις σημειώσεις και...παρεμπιπτόντως να αγοράσεις και δυο τρία βιβλία τους. Κι αυτά αφορούν στους προπτυχιακούς. Στους μεταπτυχιακούς, η εκμετάλλευση κι η απάτη είναι απίστευτες.

65

Άνθρωπος και ζωή / Απ: Οδηγίες για την ίδρυση Κρυφού Σχολείου

« στις: 14/03/07, 08:43 »

Κάτσε ρε papou, γιατί δε μας τα 'γραφες έτσι απλά και ξεκάθαρα εξ αρχής για να καταλάβουμε κι εμείς;
Γιατί έπρεπε να υπάρχει κώδικας;
Τέσπα.

Η διδασκαλία της Ιστορίας, Θρησκευτικών, Γεωγραφίας κα, θεωρείται περιτή.

Διαφωνώ. Κάθετα.
Δε μας λείπουν τεχνοκράτες, μας λείπουν καλλιεργημένοι άνθρωποι.
Η ιστορία, η θρησκειολογία, η σύγχρονη γεωγραφία (που δεν περιορίζεται στην χωρική ανάλυση, αλλά συμπεριλαμβάνει ανθρωπογεωγραφία, λαογραφία, και υλικό πολιτισμό), η μουσική (ασφαλώς) και η ρητορική (δηλαδή ο τρόπος να αρθρώνει κάποιος δομημένα και πειστικά την σκέψη του, τόσο στον προφορικό, όσο και στον γραπτό λόγο), είναι πρωταρχικά συστατικά μιας ουμανιστικής παιδείας. Τα μαθηματικά και τη νεοελληνική γλώσσα (εδώ υπάρχουν κάποιες ενστάσεις) τα παιδιά τα διδάσκονται σε ικανοποιητικό βαθμό (στα μαθηματικά, ειδικά, το πρόγραμμα είναι εξαντλητικό) και μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια. Χρειάζεται, βεβαίως, και η γονική συνδρομή, η συνεχής παρακολούθηση, ειδικά στη γλώσσα.
Παρ' όλα αυτά, η γονική συνδρομή θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτική και να μην αμφισβητεί ποτέ (φανερά) την αυθεντία του δασκάλου.
Ο δάσκαλος αντιπροσωπεύει μια εξω-οικογενειακή αυθεντία, της οποίας ο σεβασμός είναι απολύτως απαραίτητος για τη σωστή διαπαιδαγώγηση, αλλά και την ψυχική ισορροπία, του παιδιού.
Επίσης, χρειάζεται ιδιαίτερα προσεκτικός χειρισμός, ώστε το παιδί να μην ξεχωρίζει απ' τους συνομηλίκους του, να μην γίνει ο "εξυπνάκιας - φωτεινός παντογνώστης", γιατί τα παιδιά φέρονται με ιδιαίτερη σκληρότητα, πολλές φορές και βαρβαρότητα, σ' εκείνους που διαφέρουν και, συνήθως, τους απομονώνουν.
Η παιδαγωγική είναι επιστήμη. Οι γονείς θα πρέπει, νομίζω, να λειτουργούν συμπληρωματικά προς τον δάσκαλο, να τον συμβουλεύονται και να βρίσκονται σε διαρκή επικοινωνία και συνεργασία μαζί του.
Ο δάσκαλος, περισσότερο απ' τον καθένα, γνωρίζει την κατάλληλη παιδαγωγική μέθοδο, το μαθησιακό πλαίσιο, αλλά και ποια όρια πρέπει να τηρούνται στην παροχή πληροφοριών και γνώσεων αναλόγως την ηλικία του μαθητή.
Αν, όπως λες, μέσα στον "κύκλο" των διδασκόντων υπάρχει κάποιος δάσκαλος, έχει καλώς.
Αλλιώς αυτή η κίνηση του "κρυφού σχολειού" (που είναι, όντως, μια καλή ιδέα) θα πρέπει να γίνεται σε συνεργασία με τον δάσκαλο του σχολείου.

66

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 13/03/07, 21:42 »

Iανέ σύμφωνα με τη δημοσκόπηση ανέφερες νομίζω ότι μεγάλο ποσοστό πολιτών είναι ανενημέρωτο...
Αν όντως διάβασα καλά τότε αυτή η αναφορά αποτελεί απάντηση σ αυτόν που υποστήριξε πως όλοι οι Έλληνες στόμα με στόμα έχουν ενημερωθεί για το τι γίνεται.

Μα καλά βρε FSL, το πιστεύεις πως οι μισοί (!) από τους ερωτηθέντες του εν λόγω στατιστικού δείγματος ήσαν ανημέρωτοι για τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις με όλον αυτόν τον ντόρο που γίνεται καθημερινά στα κανάλια και στις τηλεοράσεις; Εκτός κι αν οι συγκεκριμένοι είναι κάτοικοι της Εκάλης και του Π. Ψυχικού. οπότε οι βλαστοί τους σπουδάζουν στην Εσπερία και δεν έχουν κανένα λόγο να ενημερώνονται για τα τεκταινόμενα στον χώρο της παιδείας.
Τρυκ είναι, ρε συ.
Θέλει να "δείξει" την ποιοτική διαφορά στην στάση που υιοθετούν οι ενημερωμένοι σε σχέση με τους ανημέρωτους.
Εκτός αυτού, όπως ειπώθηκε ήδη, δεν θα βρεις πουθενά μια εμπεριστατωμένη ποιοτική ανάλυση του στατιστικού δείγματος, παρά μόνον γενικόλογες αναφορές στο επίπεδο της μόρφωσής του, έτσι που να ισχυροποιηθεί η ίδια αυτή ποιοτική διαφορά στην στάση των ερωτηθέντων που, τεχνηέντως, προσπαθεί να προβληθεί μέσω της εν λόγω δημοσκόπησης.
Όπως είπα και στον freemind, με την στατιστική (και με την ιστορία) μπορείς να αποδείξεις ό,τι θέλεις.

67

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 13/03/07, 21:24 »

Pa..., όταν διαδήλωναν οι οικοδόμοι κουβαλούσαν και πλάκες πεζοδρομίων μαζί τους, το 'χεις ακουστά;
Εδώ μιλάμε για παιδιά, για τα παιδιά μας (και να μη μου πεις για τους κουκουλοφόρους, γιατί τα 'χουμε πει. Εγώ μιλώ για τους φοιτητές κι όχι για τους παρακρατικούς τραμπούκους)
35.000 είναι εκείνοι που έχουν το σθένος να κατέβουν στο δρόμο και να αντιμετωπίσουν την κρατική αυθαιρεσία και τους παρακρατικούς τραμπουκισμούς, τις προβοκάτσιες και την βαρβαρότητα. Θέλει πολύ κουράγιο για να συμμετέχεις σ' έναν αγώνα όπου υπάρχει η πιθανότητα, ή μάλλον η βεβαιότητα, πως θα έρθεις αντιμέτωπος με την πιό ωμή και βάρβαρη κρατική καταστολή. Αναλογικά αυτοί οι 35.000 αντιπροσωπεύουν δεκαπλάσιο αριθμό διαφωνούντων με τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις. Αλλά εκείνο που μετράει είναι πως αυτοί οι 35.000 είναι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία φοιτητές.
Θα πρέπει να ξέρεις πως είναι άλλο πράγμα να διαφωνείς με την κατάχρηση του μέτρου των καταλήψεων (στο οποίο θα με βρεις σύμφωνο) κι άλλο να υποστηρίζεις πως οι διαδηλώσεις δεν έχουν νόημα, ή πως δεν θα πρέπει να συμβαίνουν γιατί παρέχουν άλλοθι στην κρατική αυθαιρεσία.
Δε ξέρω σε πόσες διαδηλώσεις έχεις συμμετάσχει, αλλά εκεί ο χρόνος κυλάει διαφορετικά. Τα πάντα γίνονται γρήγορα, αστραπιαία. Ο διαδηλωτής που κινείται μέσα στη διαδήλωση δεν έχει την πολυτέλεια να κατοπτεύσει την κατάσταση, όπως συμβαίνει μ' εκείνον που παρακολουθεί τα τεκταινόμενα από τηλοψίας. Ακούς φήμες, βλέπεις αποσπασματικά γεγονότα, διακρίνεις ελάχιστα πράγματα, γενικά κυριαρχεί ένας χαμός. Εκείνοι που βρίσκονταν στη Μεγάλη Βρετανία δεν μπορούσαν να ξέρουν τι συμβαίνει στο Σύνταγμα, 300 μόλις μέτρα μακριά τους. Διέκριναν, κάποια στιγμή, τον καπνό, άκουγαν τη βουή και την αντάρα, αλλά δεν μπορούσαν να έχουν συνολική εικόνα της κατάστασης. Όταν τους την έπεσαν, απρόκλητα κι αναίτια, τα ΕΚΑΜ βρίσκονταν μέσα στα φοιτητικά μπλοκς και δεν είχαν πάρει μέρος σε κανένα επεισόδιο. Ήταν θύματα κι όχι θύτες. Τα ΕΚΑΜ λειτουργούν και δρουν σαν στρατιωτικές μονάδες, τέτοιος είναι κι ο σχεδιασμός των επιχειρήσεών τους. Δεν αφήνουν χρόνο σε κανέναν να αντιδράσει, άσε που αποδεδειγμένα την πέφτουν με τον πιό βάναυσο κι τραμπούκικο τρόπο σε "ξεμοναχιασμένα" άτομα με μοναδικό λόγο πως δεν τους αρέσει η φάτσα του, ή ότι τους κοίταξε παράξενα.
Τα ΕΚΑΜ διαφέρουν παρασάγγας από τον αστυφύλακα του '60. Και άντε να πεις στους φοιτητές, κορίτσια κι αγόρια, που κουβαλάνε τα σημάδια από τις μπότες των ΕΚΑΜιτών στην πλάτη τους και τα ράμματα από τα χτυπήματα των γκλομπς στα κεφάλια τους, για την "ανεκτικότητα" των ΕΚΑΜ. Θα έχουν να σου διηγηθούν πολλές ιστορίες πραγματικής φρίκης. Μόνο κάποιος που έχει ζήσει στο πετσί του τη βαρβαρότητα και την απρόκλητη, ωμή αστυνομική βία μπορεί να ξέρει πόσο "ανεκτικά" είναι τα ΕΚΑΜ. Και δε μιλώ μόνον για τους φοιτητές. Μιλώ και για τους εκπαιδευτικούς, τους συνταξιούχους, τους αγρότες, όλους σχεδόν τους κοινωνικούς και εργατικούς κλάδους που έχουν γευτεί την "περιποίηση" των πραιτόρων, πλην βεβαίως της καθ' όλα συμπαθούς τάξης των αστυνομικών συνδικαλιστών, που αναίμακτα και πολιτισμένα έκαναν κατάληψη στο...σπίτι τους, επί της οδού Ρηγίλλης, χωρίς να ανοίξει ρουθούνι. Φαντάζεσαι ασφαλώς τι θα συνέβαινε αν, αντί των αστυνομικών, οι καταληψίες ήσαν φοιτητές ή αγρότες. Πόλεμος! Αλλά οι αστυνομικοί είναι "νυκοκοιραίοι", ενώ οι άλλοι είναι "αντιδραστικοί", "ταραξίες", "κωλόπαιδα", "αναρχικοί".
Το να μη συμφωνείς με το φοιτητικό κίνημα είναι, ασφαλώς, δικαίωμά σου. Αλλά να μην αναγνωρίζεις στους φοιτητές το δικαίωμα να αντιπαλέψουν και να διεκδικήσουν δυναμικά εκείνο που θεωρούν δίκιο τους, χωρίς να γίνονται θύματα του κρατικού αυταρχισμού και της αστυνομικής βίας, δεν είναι.

68

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 13/03/07, 13:45 »

Witchking, εγώ τα ξέρω όλα αυτά, έφαγα πολλά χρονάκια απ' τη ζωή μου σε στατιστικές αναλύσεις.
Αλλά, ακόμη κι αν υποθέσει κάποιος πως τα αποτελέσματα των δημοσκοπήσεων είναι καθ' όλα έγκυρα και αντιπροσωπευτικά, αυτό δεν σημαίνει πως μπορούν οι δημοσκόποι να υποκαταστήσουν τους πολιτικούς, ούτε οι στατιστικές αναλύσεις την πολιτική στάση και δράση, τη συμμετοχή στους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες, την ταξική πάλη.
Το πιο πετυχημένο, για μένα, σύνθημα του φοιτητικού κινήματος είναι εκείνο που λέει πως οι νόμοι πέφτουν μπροστά στα οδοφράγματα (παλιά το λέγαμε: νόμος είναι το δίκιο του εργάτη)

69

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 13/03/07, 13:27 »

Λοιπόν, μπήκα στη VPRC, όπως με παρότρυνες και δεν βρέθηκα μπροστά σε καμιά έκπληξη. Παρεμπιπτόντως, το γεγονός ότι η εν λόγω εταιρεία διενεργεί δημοσκοπήσεις για την "Κ" και τον "ΣΚΑΪ" δεν αποτελεί και τεκμήριο εγκυρότητας.
Είδα, λοιπόν, πως κατά την VPRC, το 53% του στατιστικού δείγματος δηλώνει ανημέρωτο για τις κυβερνητικές μεταρρυθμίσεις, ωστόσο διαφωνεί μ' αυτές οριακά.
Παρ' όλα αυτά, οι ενημερωμένοι, συμφωνούν αναλογικά με τους ανημέρωτους.
Ωστόσο, και πάλι η πλειοψηφία του στατιστικού δείγματος, αν και οριακά (ξανά) διαφωνεί με τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων, κρίνει σκόπιμη τη λειτουργία ιδιωτικών - μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων (κι ας μου εξηγήσει κάποιος τι σημαίνει αυτό πρακτικά).
Το λοιπόν.
Η πλαστή εικονα που δημιουργεί η εν λόγω δημοσκόπηση είναι εκείνη της "διχοτόμησης" της κοινής γνώμης.
Μπορεί οι μισοί να διαφωνούν, αλλά απ' αυτούς οι περισσότεροι είναι "ανημέρωτοι". Απεναντίας, όσοι "ενημερώθηκαν" φαίνεται να συμφωνούν σε μεγάλο ποσοστό.
Επιπροσθέτως, λειτουργεί η παγίδα του ιδιωτικού μεν, αλλά μη κερδοσκοπικού, πανεπιστημίου, που φαίνεται να "συγκινεί" πολύ περισσότερο.
Τέλος, δεν τίθεται το μείζον, το κρίσιμο ερώτημα, δηλαδή εκείνο του προσδιορισμού του χαρακτήρα της παιδείας.
Δεν είδα πουθενά μια ερώτηση του ύφους: "συμφωνείτε με την αλλαγή του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας;"
Κι ακόμη, αυτή η διαφοροποίηση ανάμεσα στους ενημερωμένους και μη, υπονοεί μια ποιοτική διαφορά στην στάση που υιοθετεί το αντίστοιχο μέρος του στατιστικού δείγματος.
Ακόμη περισσότερο, δεν είδα πουθενά μια εμπεριστατωμένη ανάλυση του στατιστικού δείγματος, κατά κοινωνική και οικονομική κατάσταση, τόπο κατοικίας κλπ.
Δεν τίθεται θέμα πολύπλοκων ερωτήσεων, αλλά μιας ολόκληρης σειράς προσεκτικά μελετημένων ερωτήσεων. Όπως είδες, το θέμα των επικείμενων μεταρρυθμίσεων "έσπασε" σε επιμέρους ερωτήσεις, έτσι που κατά την "ανάλυση" να μπορεί ο "παραγγέλων" την δημοσκόπηση να εξάγει τα συμπεράσματα που επιθυμεί. Κάτι σαν τους χρησμούς της Πυθίας ένα πράμα.
Κι όμως, η γενικευμένη αντίδραση της πανεπιστημιακής κοινότητας μαρτυρά πως ο κοινωνικός κλάδος τον οποίον, πρωτίστως και κυριότατα, αφορούν οι εν λόγω μεταρρυθμίσεις τάσσεται στην συντριπτική του πλειοψηφία εναντίον των μεταρρυθμίσεων αυτών, στη βάση του κρίσιμου, μείζονος διακυβεύματος, δηλαδή της αλλαγής του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας. Κάθε εβδομάδα, λοιπόν, έχεις μπροστά στα μάτια σου μια ολοζώντανη δημοσκόπηση, ένα τεράστιο στατιστικό δείγμα δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων.
Και, στη λογική της αστικοδημοκρατίας, δεν υπάρχουν "πληρωμένα" δημοψηφίσματα, οπως δεν υπάρχουν και "πληρωμένες" εκλογές. Για μένα, βέβαια, που πιστεύω πως ο αστικός κοινοβουλευτισμός δεν ανταποκρίνεται ούτε κατ' ελάχιστο στην έννοια της δημοκρατίας, η θέση σου περί καλπονοθείας και "κατά παραγγελία" εκλογικών αποτελεσμάτων με βρίσκουν σύμφωνο. Όπως και να 'χει, προτιμώ ακόμη κι ένα χαλκευμένο (μέσω της προπαγάνδας) δημοψήφισμα, παρά μια κατά παραγγελία δημοσκόπηση που αφορά σ' ένα στατιστικό δείγμα 1300 ανθρώπων που ουδείς γνωρίζει με ποιά κριτήρια επελέγησαν.

70

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 13/03/07, 12:40 »

Αν, λόγου χάρη, η ερώτηση είναι "Κρίνετε απαραίτητες κάποιες αλλαγές στον χώρο της παιδείας;", το 95% των ερωτηθέντων θα απαντήσουν θετικά.

Συγνωμη, αλλα θετεις δικα σου ερωτηματα σε γκαλοπ που ειχαν τελειως διαφορετικα! Μπορεις να μπεις στο site της VPRC και θα δεις πως τα ερωτηματα δεν ειναι τοσο διφορουμενα οσο τα παρουσιαζεις! Σε εμενα η ερωτηση ηταν ξεκαθαρη.
"Πιστευτε πως οι αλλαγες στην παιδεια θα την βελτιωσουν;"
Ξεκαθαρη ερωτηση!
Μην παραποιουμε τα παντα, χωρις να εχουμε γνωση των γεγονοτων,ετσι?

Συγνωμη, αλλα στο προηγουμενο σου post προσπαθησες να αποδειξεις πως οι εταιριες στατιστικης δημοσκοπησης κανουν αμφιλεγομενες και "πληρωμενες" ερευνες! Προσπαθησα να σου δειξω το αντιθετο. Και τωρα αντι να πεις "ξερεις ρε φιλε, δεν ξερω ακριβως τι ερωτησεις εγιναν", ερχεσαι και μου λες αν οντως οι αλλαγες ειναι καλες.
Δεν μπορουμε να βγαλουμε νοημα ετσι σε μια τετοια συζητηση νομιζω.

Εγώ δε βλέπω κάποια "παραποίηση" στις ερωτήσεις.
Αντίθετα, διακρίνω την αγωνία σου να αποδείξεις κάτι, το οποίο είναι ξεκάθαρο:
Στην ερώτηση: "Πιστευτε πως οι αλλαγες στην παιδεια θα την βελτιωσουν;", κάθε άνθρωπος θα απαντούσε θετικά.
Αλλά το πάπλωμα, όπως σου είπα αλλά επιλέγεις να μην κατανοείς, είναι ο χαρακτήρας της παιδείας.
Αυτό είναι το διακύβευμα, γι' αυτό γίνεται ο καυγάς, αυτό θα έπρεπε να είναι το κρίσιμο ερώτημα.
Ακόμη, σε ρώτησα γιατί, αν νομιμοποιείται η διαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής να γίνεται μέσω δημοσκοπήσεων, να μην συμβαίνει το ανάλογο με θέματα εθνικής άμυνας.
Οι δημοσκοπήσεις γίνονται κατά παραγγελία και κάποιος τις πληρώνει, οπότε αυτός ο κάποιος "εγκρίνει" τόσο τη λίστα των ερωτήσεων, όσο και την επιλογή του στατιστικού δείγματος.
Επίσης, δε βλέπω να μου απαντάς στο θέμα των δημοψηφισμάτων.
Εκτός αν θεωρείς πως ο χαρακτήρας της παιδείας δεν είναι ένα αρκούντως σοβαρό θέμα για να διενεργηθεί ένα δημοψήφισμα.
Ο Δρακουμέλ κόλλαγε στη συνηθισμένη απάντηση των επικριτών της διαδικασίας των δημοψηφισμάτων, ότι υπάρχει θέμα κόστους. Είναι και θέμα χιούμορ, όπως φρόντισες να μου υπομνήσεις, αλλά φαίνεται πως δεν αποδέχεσαι με τη σειρά σου.
Και σου λέω ξεκάθαρα, πως ξέρω απείρως καλύτερα από σένα πως διενεργούνται οι δημοσκοπήσεις και ποιες σκοπιμότητες εξυπηρετούνται.
Τώρα, αν βγαίνει νόημα, ή όχι, απ' τη συζήτησή μας, είναι θέμα αντίληψης του καθενός μας.

71

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 13/03/07, 12:07 »

Συγνωμη, αλλα θετεις δικα σου ερωτηματα σε γκαλοπ που ειχαν τελειως διαφορετικα! Μπορεις να μπεις στο site της VPRC και θα δεις πως τα ερωτηματα δεν ειναι τοσο διφορουμενα οσο τα παρουσιαζεις! Σε εμενα η ερωτηση ηταν ξεκαθαρη.
"Πιστευτε πως οι αλλαγες στην παιδεια θα την βελτιωσουν;"
Ξεκαθαρη ερωτηση!
Μην παραποιουμε τα παντα, χωρις να εχουμε γνωση των γεγονοτων,ετσι?

Έλα ρε συ...
Ποιές αλλαγές;
Η αναβάθμιση των σπουδών, ο εξορθολογισμός του διδακτικού προγράμματος, η ανακατανομή των τμημάτων, ασφαλώς και θα βελτιώσουν τον χαρακτήρα της παιδείας και την ποιότητα των σπουδών.
Αλλά εδώ υπάρχει ένα κρίσιμο διακύβευμα: ο χαρακτήρας της παιδείας.
Αυτό είναι το μείζον. Ποιός λέει πως το εκπαιδευτικό σύστημα δεν χρειάζεται αλλαγές και μεταρρύθμιση.
Ο καυγάς, όμως, γίνεται για τον δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας.
Ας μπει ένα τέτοιο ερώτημα σε μια δημοσκόπηση, ή, επιτέλους, ας διενεργηθεί ένα δημοψήφισμα βρε αδερφέ.
Γιατί, όμως, δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, δεν αναρωτιέσαι;
Και μη μου πεις πως είναι θέμα κόστους, γιατί για να βγάλουμε, κάποτε, τον Δρακουμέλ πρωθυπουργό μας ξαπαύτωσαν στις εκλογές.

72

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 13/03/07, 11:56 »

Μια που τυχαίνει να σπούδασα στατιστική, σου λέω πως με τη στατιστική μπορείς να αποδείξεις ό,τι θέλεις.
Κρίσιμο είναι το ερώτημα που θέτεις και πολύ λιγότερο η μέθοδος που ακολουθείς.
Αν, λόγου χάρη, η ερώτηση είναι "Κρίνετε απαραίτητες κάποιες αλλαγές στον χώρο της παιδείας; ", το 95% των ερωτηθέντων θα απαντήσουν θετικά.
Αν, όμως, το ερώτημα τεθεί: "Συμφωνείτε στην αλλαγή του δημόσιου χαρακτήρα της παιδείας σε ιδιωτικό; ", τότε τα αποτελέσματα θα είναι αντίστροφα.
Και πρόσεξε. Δε σε ρώτησα για εθνικά θέματα. Σε ρώτησα για θέματα εθνικής άμυνας.
Λόγου χάρη, μια δημοσκόπηση του ύφους: "είναι προτιμότερη η αγορά αμερικανικών ή ευρωπαϊκών πολεμικών αεροσκαφών;", "Συμφωνείτε με την αναδιάρθρωση και ανακατανομή των τακτικών χερσαίων δυνάμεων του ελληνικού στρατού, στον αναπροσανατολισμό της αμυντικής διάταξης της χώρας και στην σταδιακή κατάργηση, αδρανών επί τακτικού επιπέδου, στρατοπέδων;", "Συμφωνείτε με την σταδιακή ολοκληρωτική αποστρατικοποίηση των νήσων του Αιγαίου;".

73

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 13/03/07, 11:41 »

Και επειδη ειναι δημοσιο κεφαλαιο, πρεπει να μιλανε ολες οι κοινωνικες ομαδες που δινουν τα λεφτα γι'αυτο το κεφαλαιο! Οποτε, οποιοσδηποτε αποκλεισμος ομαδων που απαντανε σε γκαλοπ ειναι αδικος και λανθασμενος. Δεν αφορα εσενα η απαντηση, απλα βρηκα την ευκαιρια και το ξαναλεω, γιατι πολλοι εδω μεσα λενε πως μονο οι φοιτητες εχουν δικαιωμα να κρινουν το νομοσχεδιο!
Κοιτα το πιο παραπανω post μου και θα κταλαβεις γιατι το ελληνικο δημοσιο πανεπιστημιο δεν θα ειναι ανταγωνιστικο!

Δε νομίζω πως έχεις δίκιο.
Πρώτον, υπάρχουν και σήμερα ανταγωνιστικές σχολές, όπως λόγου χάρη το τμήμα ηλεκτρονικών υπολογιστών της Πάτρας.
Μετά, μπορεί στην παιδεία να παροχετεύονται δημόσιοι πόροι, αλλά αυτό δε σημαίνει πως λόγο για τα θέματα της παιδείας μπορεί να έχει ο καθένας, ούτε και πως η εκπαιδευτική πολιτική μπορεί να κατευθύνεται μέσω (στημένων) γκάλοπς. Με τη λογική αυτή, για την εθνική άμυνα πληρώνουμε όλοι μας, οπότε θα έπρεπε θέματα που αφορούν στην προμήθεια οπλικών συστημάτων, ή τακτικής διάταξης και σχεδιασμού, να τίθενται στην κρίση των φορολογουμένων υπό τη μορφή δημοσκοπήσεων.
Τι θα έλεγες, αναρωτιέμαι, αν αύριο μια κυβέρνηση αποφάσιζε να θεσμοθετήσει μισθοφορικό στράτευμα, όπου θα μπορούσαν να υπηρετούν αλλοδαποί, εν είδη Λεγεώνας των Ξένων και να καταργήσει τον εθνικό στρατό;
Σε κομβικά πολιτικά και θεσμικά θέματα απαιτείται διενέργεια δημοψηφισμάτων κι όχι δημοσκοπήσεων.
Αλλά εδώ στη μπανανία μας, αυτά είναι περιττές πολυτέλειες.

74

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 13/03/07, 11:27 »

Να σε πω.
Πρώτον, κι εγώ σε δημόσιο πανεπιστήμιο πήγα (ΠΑΠΕΙ).
Δεύτερον, είμαι κι εγώ ένας φτωχομπινές που τυχαίνει να έχω μια κόρη 10 χρονών, αλλά δε διαθέτω τα φράγκα για να τη στείλω σε κολλέγιο. Όταν, λοιπόν, θα αποφοιτήσει (αν θέλει) από το δημόσιο πανεπιστήμιο, τότε τα σουπερμάρκετ θα απαιτούν για την θέση της καθαρίστριας του Β' υπογείου (τετράωρης απασχόλησης) χαρτί από κολλέγιο. Οπότε, το χαρτί του δημοσίου πανεπιστημίου, το οποίο αντιθέτως των προσδοκιών σου θα υποβαθμιστεί τεχνηέντως για να τα κονομάνε οι κολλεγιάρχες, θα το βάλουμε, εγώ κι η κόρη μου, εξ ημισίας στον αποτέτοιο μας και είναι και τραχύ το ρημάδι.
Πέρα απ' αυτά, δεν συμφωνώ να ακυρωθεί ο δημόσιος χαρακτήρας της παιδείας, γιατί η παιδεία είναι εθνικό κεφάλαιο και δεν επιτρέπεται να το διαχειρίζονται ιδιώτες με τη λογική της κονόμας.

75

Κάδος ανακύκλωσης / Απ: Aστυνομία και αλητεία Μέρος 2ο

« στις: 13/03/07, 11:16 »

Σημασια εχει πως το νομοσχεδιο θα ψηφιστει, ειτε φωναξουν 1000, ειτε φωναξουν 30.000

Φίλε freemind, αυτή είναι η βασική διαφορά στην αντίληψή μας για τα πράγματα.
Βασικό είναι να αντιστέκεσαι, να παλεύεις, να διεκδικείς.
Η λογική σου ακυρώνει την έννοια της κοινωνικοπολιτκής διαπάλης, καταργεί την πάλη των τάξεων.
Αφού η κυριαρχία των εξουσιαστικών τάξεων είναι δεδομένη, τότε "δεν έχει νόημα" να αντιπαλεύουμε την αυθαιρεσία, το άδικο και την ανισότητα, ο καπιταλισμός επικράτησε, το τέλος της ιστορίας ήρθε, ζήτω ο Φουκουγιάμα και γράψε αλλοίμονο.
Αλλά, όσο κι αν διαφωνείς, φορείς της ιστορίας είναι οι λαϊκές μάζες που με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις τους κινούν κι εξελίσσουν την ιστορική και κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα.