Το Στέκι των Κιθαρωδών
Περι μουσικής => F.A.Q. μουσικής γενικά => Ερμηνευτές, δημιουργοί, τραγούδια, δίσκοι => Μήνυμα ξεκίνησε από: bartatilas στις 16/07/03, 11:41
-
Κάθε τραγούδι έχει και μια ιστορία...! (Καλά όχι όλα, τα περισσότερα όμως) Όποιος ξέρει την ιστορία κάποιου τραγουδιού ας την γράψει...!
Ξεκινάω με το Wish you were here των Pink Floyd...:
Το τραγούδι φαινομενικά είναι ερωτικό...σε μια συνέντευξή τους όμως εξήγησαν τα πάντα. Το τραγούδι γράφτηκε για τον παραγωγό τους ο οποίος βρέθηκε νεκρός στην λίμνη που απεικονίζεται στο οπισθόφυλλο του δίσκου τους...!
Αυτά, σειρά σας τώρα!
-
O opoios paragogos stin arxi epikrotoyse tin psyxedeleia poy ipirxe sta tragoydia toys omos argotera toys eipe pos gia na poylisoyn perissoteroys diskoys tha eprepe na allaxoyn ligo to styl toys se poio emporiko... Ekeinoi diafonisan "Did the get you trade your heroes for ghost?"... Aytos einai kai o logos poy to " Wish you were here" den exei ton psyxedeliko tono ton Floyd..
-
Ειρήνη, αυτό δεν το ήξερα...!
Νέα ιστορία:
Το In the air tonight του Phil Collins το ξέρετε? Ε, αυτό το τραγούδι έχει μια πιο παράξενη ιστορία...! Ο Phil, ήταν 15 ετών και με έναν κολλητό του ξεκινάνε διακοπές με σκηνές...! Κάποια στιγμή πηγαίνουν στην βίλα ενός πολύ καλού φίλου του πατέρα του Collins. Ο εν λόγω "κύριος", την πέφτει και στους δύο και εισπράττει την άρνησή τους. Πιάνει λοιπόν τον κολλητό του Collins και τον βιάζει. Χρόνια μετά ο Phil γράφει το τραγούδι και τον καλεί στην συναυλία του, τον ανεβάζει στην σκηνή και του το τραγουδάει face to face...! Ο εν λόγω "κύριος" έμεινε κάγκελο και τώρα έχει ένα πανέμορφο δωμάτιο στην φυλακή!
-
Ωραία τα ξένα τραγουδάκια :D αλλά ας κάνουμε αναφορά και σε ελληνικά ;)
Όλοι ξέρουμε το μεγάλο λαϊκό τραγούδι "Δυό πόρτες έχει η ζωή".Οι στίχοι είναι γραμμένοι απο την μεγάλη μας στιχουργό Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.
Λοιπόν: Ήταν τέλη δεκαετίας του ΄50 (συγκεκριμένα το 1959) όπου η Ε. Παπαγιαννοπούλου καθόταν στο σπίτι της και περίμενε την κόρη της να επιστρέψει απο το κρεοπωλείο Μόλις επιστρέφει σπίτι η κόρη της μαζί με το κρέας της λέει να φέρει γρήγορα χαρτί γιατί ήθελε να γράψει.Όσο κι αν ακούγεται παράξενο, επειδή δεν βρήκανε χαρτί απο τετράδιο, το έγραψε πάνω στο χαρτί που είχε συσκευασμένο το κρέας.Μάλιστα το έγραψε κατεβατό μέσα σε 5 λεπτά.Αναρωτιότανε όμως σε ποιόν θα το δώσει για να το συνθέσει.Εκείνη την ώρα χτυπά το τηλέφωνο.Στην άλλη γραμμή ήταν ο Στέλιος.Το έδωσε σε αυτόν :)
(Βασικά την ιστορία την έμαθα απο μια εκπόμπή στον Alpha που είχε καλεσμένο τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ;))
-
Το Πρωτη Μαιου του Μανου Λοίζου,
Το εγραψε γιατι 1/5 είχε γνωρισει την πρωτη του γυναικα, Μαρω, σε φιλικο σπίτι και εκει εγινε το κονε...Και της χάιδευε και τα μακριά της τα μαλλιά όπως λεει το τραγούδι....Το διαβασα στην βιογραφία του Λοίζου που έχει γραψει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος...Εκδόσεις Κακτος
-
to tears in heven o eric clapton to egrapse gia ton gio tou pou pethane apo kapoaui arrostia
-
to nothing compares to you tis brian o'conor (nomizo etsi legetai) graftike gia to agori tis otan xorisan, malista exo akousei oti sto video clip auti klaiei st alitheia gi auto kai einai toso kalo
-
to tears in heven o eric clapton to egrapse gia ton gio tou pou pethane apo kapoaui arrostia
To tragoudi ontos to egrapse gia ton gio tou,alla den pethane apo kapoia arostia alla epese apo to parathiro tou ouranoxisti!
-
to nothing compares to you tis brian o'conor (nomizo etsi legetai) graftike gia to agori tis otan xorisan, malista exo akousei oti sto video clip auti klaiei st alitheia gi auto kai einai toso kalo
Episis to nothing compares to you to ehei grapsei o Prince
-
Mιλώντας για eric clapton, αν και γνωστό -εξόν και με διαψεύσει κι εμένα ο frank!!!-, μετά από πολλά ποτά και ναρκωτικά, ο clapton έπεισε τελικά την γυναίκα του george harrison να εγκαταλείψει τον τότε σύζυγό της και να πάει μαζί του. Bέβαια, ίσως έπαιξε σημαντικό ρόλο στην απόφασή της, ότι μέσα σε όλα αυτά της έγραψε και της αφιέρωσε το "layla", που έλεγε πάνω - κάτω ακριβώς αυτό... ;)
-
Κάποια μέρα οι γονείς του Bruce Di'ckinson του αποκάλυψαν ότι όταν ήταν να γεννηθεί οι γονείς του προσπάθησαν να κάνουν έκτρωση αλλά αυτή δεν πέτυχε.Το θεώρησαν σημάδι και τελικά αποφάσισαν να φέρουν στον κόσμο τον Bruce(ευτυχώς ;D ;D).Ο Bruce σάλταρε(δεν τα πήγαινε και πολύ καλά μαζί τους όπως έχει πεί). Και έτσι εμπνεύστηκε το Accident Of Birth.
Είναι φριχτό πάντως.Να ξέρεις ότι αρχικά ήσουν ανεπιθύμητος.
-
to nothing compares to you tis brian o'conor (nomizo etsi legetai)
Sinead o' connor legetai :)
-
To gnwsto asma tou Nikou Ziwgala san star tou sinema grafthke gia mia kopela pou phgene suxna se mia kafeteria opou douleue o nikos ws servitoros. Kapsourhs autos gia thn kopela auth anti8etws ton agnoouse....
-
To "Mια βραδιά στο λούκι" γράφτηκε έπειτα από ένα πέσιμο που έκανε σε μια κοπέλα ο Χάρης....ο Νικόλας που αναφέρει, είναι ο Ζιώγαλας.
-
Η ιστορία του hotel california απο τους eagles είναι:υπήρχε μία βίλα στην καλιφόρνια που την είχε ο μεγαλύτερος σατανιστής που υπήρχε μέχρι τότε.Σ'αυτο το σπίτι πηγαίνανε μόνο "υψηλές κοινωνίες" και είχαν το άσυλο που έχει κάθε σπίτι,το λεγόμενο οικογενειακό άσυλο.Έτσι πηγαίνανε εκέι και μεθούσανε,πείνανε κλπ.Όλοι αυτοί που μένανε εκεί άρχισαν να δολοφονούντε ο ένας μετα τον άλλον με βασανιστικό αλλα και σατανιστικό τρόπο και λένε οτι οι ψυχές τους μείνανε εκει για να εκδικιθούν όποιον πίγαινε εκεί.Έτσι οι eagles πείρανε τις κιθάρες τους κλπ και πήγανε εκεί να δούνε τι συμβαίνει λέγοντας οτι "εκει υπάρχει μεγαλύτερη έμπνευση απ'ότι έξω" και έτσι πήγανε και με την ευκαιρία να πιούνε να κάνουνε διάφορα.Όταν πήγανε εκεί ακούγανε διάφορα και βλέπανε διάφορα (τα εξιγούν στο τραγούδι).Αργότερα έκατσαν εκεί μέσα να βγάλουν την μουσική και κάποιο μέλος του συγκροτήματος πηγε να τρελαθεί και έτσι έκανε την δουλεία του γρίγορα για να φύγει!Η βίλα αυτή υπάρχει ακόμα και τώρα την έχει η κόρη του σατανιστη..Δέν είναι πολύ ωραία ιστορία?Την γράφανε στον δίσκο που είχα παλια και το είχανε πει και σε μια συνεντευξή τους!!
-
Σε αυτή (http://www.geocities.com/SunsetStrip/Palms/6797/songs.html) τη σελίδα υπάρχει το ιστορικό αρκετών κομματιών των Beatles...οι πρώτοι στίχοι του Yesterday είναι όλα τα λεφτά. ;D
-
Ξεκινάω με το Wish yoy were here των Pink Floyd...:
Το τραγούδι φαινομενικά είναι ερωτικό...σε μια συνέντευξή τους όμως εξήγησαν τα πάντα. Το τραγούδι γράφτηκε για τον παραγωγό τους ο οποίος βρέθηκε νεκρός στην λίμνη που απεικονίζεται στο οπισθόφυλλο του δίσκου τους...!
Νομίζω ότι το κομμάτι αναφερόταν στον Syd Barrett ο οποίος δεν είχε αντέξει την εμπορευματοποίηση του γκρούπ κ είχε λυγίσει πρώτος από την πίεση των δισκογραφικών...Εκτός αυτού η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι πραγματική κ τραβήχτηκε μετά την σύνθεση του κομματιού. Επίσης (κάτι που έμαθα πρόσφατα) λέγεται ότι ο Barret εμφανίστηκε στην ηχογράφηση του άλμπουμ ξαφνικά...
Να τι αναφέρει κ το www.pinkfloyd.gr:
"Μείναν λοιπόν έκπληκτα, τα μέλη του Floyd, όταν καά τη διάρκεια της ηχογράφησης του Shine on, εμφανίστηκε στο studio ο Syd Barrett. Ο Mason και ο Wright, ομολογούν ότι αρχικά δεν τον γνώρισαν, μιας και εμφανίστηκε με αρκετά περισσότερα κιλά, γένια και σε μια γενικότερα άσχημη και παρανϊκή κατάσταση. Είχαν να τον δουνε για πάνω από 6 χρόνια και ξαφνικά, τους εμφανίζεται απρόσκλητος, ατημέλητος, χοντρός και φαλακρός. Ο Waters είπε πως αργότερα έκλαψε με το γεγονός αυτό κι o Gilmour ότι σοκαρίστηκε. Τελικά τι ήθελε ο Syd; Ρώτησε απλά αν μπορούσε να βοηθήσει σε οτιδήποτε κι ότι ήταν ελεύθερος αν τον χρειαζόντουσαν. Από τότε δεν τον ξαναείδαν. [...] Η συνέχεια ανήκει στο "Wish You Were Here" .... Στο τραγούδι αυτό οι Floyd ουσιαστικά αναρωτιούνται τι θα γινόταν αν ο Syd δεν είχε φύγει. Με τον Gilmour να τραγουδάει, ακούμε τους πιο μελαγχολικούς και ταυτόχρονα νοσταλγικούς και σε κάποιο σημείο ερωτικούς στίχους που έχει γράψει ποτέ ο Waters."
Αυτά....αλλά πάλι δεν αποκλείεται να κάνω κ λάθος...who knows!
-
Η ιστορία του hotel california
Η ιστορία του κομματιού έχει διχάσει πολύ κόσμο...νομίζω πως ουδέποτε το συγκρότημα έδωσε ξεκάθαρη απάντηση για το τι ακριβώς περιγράφει το κομμάτι. Οι περισσότεροι ισχυρίζονται πως αναφέρεται είτε στο σατανισμό/κόλαση, είτε στα ναρκωτικά, είτε σε ένα ψυχιατρείο, αλλά υπάρχει και η εξής εκδοχή που βρήκα στο Internet (http://216.239.53.104/search?q=cache:TNGR-RzNG9YJ:www.songmeanings.net/lyric.php%3Flid%3D4793+the+%22story+behind%22+%22hotel+california%22&hl=en&ie=UTF-8):
"I have a very interesting little story for all of you in regards to this song and it's meaning. About 15 years ago, I was taking an English class in University, and the and the professor of the class had an assignment for us. He handed out a sheet of paper face down to everyone. When we turned it over, we were told to write what we thought the song was about. He added, however, that the song was NOT about a cult so don't even write that. So, basically almost every member of the class then proceeded along the next route....the drugs/addiction metaphors.
When we were done, he proceeded to tell us what the song, and the corresponding album were ACTUALLY about. It seems our prof had, at one time, lived in the California area and was very good friends with a certain drummer named Don Henley. Don explained the story behind the song to him, and said he was amused at the wide varieties of interpretations the song had developed over time. According to the source, The "Hotel California" is actually, L.A. itself. The song and album take you on a trip though the music industry in L.A. in the late sixties early seventies, when agents and studios controlled artists like puppets.
Back in the late sixties, 1969 to be exact, there was a major onslaught of artists being signed left, right and center, and artists at the time were often known to basically "sell their soul" to a record company executive in order to get a recording contract. Many times these artists were given little if anything for their music, and thus ended up basically a victom to their love of music. Just imagine the scene at the time, it's late 60's, you are on your way to L.A. to strike it big with dreams of glamour and fame...and you basically are prepared to sell your soul of you have to to attain it.
I must admit, when I first heard this explaination, I was a little skeptical...but trust me....listen to the WHOLE album again, start to finish and keep this definition in mind when you do it. Every song ties together in one big story, finishing off with the Last Resort which gives you a clear summery of the whole album and idea. I don't deny that drugs and addiction have a lot to do with the lifestyle and results of the quest for fame. All I ask is to keep an open mind and think of "The Hotel California" as L.A., and you may be surprised."
-
Γνωστη ειναι και η ιστορια του Smoke on the Water η οποια και υπαρχει αυτούσια σχεδον στους στιχους του...Ηχογράφηση στην Ελβετια, καποιο ηλίθιοι καίνε το στουντιο .... and the rest is history
-
Το "Σ' ακολουθώ" ο Λοΐζος το έγραψε μετά από μια νύχτα πάθους με την γυναίκα του (έτσι λέει ο Λ.Παπαδόπουλος)
-
na poume kai emeis tin kouventoula mas...
an anarwtithikate pote ti simainei to california uber alles twn THEWN dead kennedys,min agxwtheite. min ksexnate oti ekeini tin periodo o nazismos stin USA itan sta panw tou, o kivernitis pou anaferetai sto tragoudi gnisio tekno tou Reegan kai fisika me sxedon profitiko tono periegrapse tis "eleutheries" pou tha apolausoume sto oxi kai toso makrino mellon.
kata ta alla, to Tommy twn The Who exei na kanei me tis traumatikes empeiries tou Townsend. Se sinenteuksi tou eixe pei oti ton kakopoiousan seksoualika apo tin ilikia twn 5 xronwn...
I'm not awake yet, tragoudouse o Rory Gallagher sto deutero tou album.logiko,an skeftei kaneis oti exei na kanei me tin zwi kata tin diarkeia twn periodeiwn. an lavoume ipopsin mas tin diskografiki parousia tou Rory sta 70ies katalavainei kaneis giati...
-
Το "Μια Κυριακή" το έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος την ημέρα που πέθανε ο γιος του Μπιθικώτση, ο οποίος και το τραγούδησε!
-
Ορίστε και η δική μου λοιπόν :) Το Nightrain των Guns n Roses γράφτηκε για το φτηνιάρικο ουίσκι "Nightrain" που αγόραζαν για τις βραδινές πρόβες τους όταν ήταν ακόμη αδέκαροι και δεν μπορούσαν να αγοράζουν jack daniels κάθε τρεις και λίγο. Ίσως ακούγεται λίγο κάφρικο το να γράφεις τραγούδι για ένα τέτοιο λόγο , αλλά το νόημα πίσω από την ιστορία είναι ότι "εφόσον η κοινωνία μας φέρεται άδικα , δε μας δίνει δουλειά , μας ρίχνει στο περιθώριο και μας ξεζουμίζει όπως μπορεί , τότε κι εμείς γινόμαστε αναίσθητοι. Δε μας νοιάζει ο γύρω μας κόσμος , τα παιδιά που πεθαίνουν , το έγκλημα και η μιζέρια. Προτιμάμε να τραγουδίσουμε για ένα μπουκάλι ουίσκι παρά γι αυτά τα προβλήματα." . Σκληρό αίσθημα , κι όμως τόσο ειλικρινές και τόσο ανθρώπινο.
-
Και μερικές ακόμη ιστορίες ελληνικών τραγουδιών...
Το "Κακόηθες Μελάνωμα" του Άλκη Αλκαίου, σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου, είναι γραμμένο για το Νίκο Πουλαντζά, μαρξιστή διανοούμενο και φιλόσοφο, που αυτοκτόνησε στο Παρίσι το 1979.
Το τραγούδι περιγράφει εμφανέστατα όλη την κατάσταση με την οποία ερχόταν αντιμέτωπος ο Πουλαντζάς από τους ομοεθνείς του ("τη σκοτεινή σου μελετάμε πείνα / καχύποπτοι, ανύποπτοι και ύποπτοι", "οι φίλοι σ' επισκέπτονται με δόσεις / παράφοροι, ανυπόφοροι κι αδιάφοροι", "μέχρι ν' αρχίσεις, μέχρι να τελειώσεις / το προσωπό τους αποστρέψαν άφωνοι / οι φίλοι και γελούν στις συγκεντρώσεις / μεγάφωνοι, μικρόφωνοι, παράφωνοι") στις διαλέξεις του στην Ελλάδα, ειδικά όταν εξέφραζε "μεγαλοστομίες" - για την εποχή της Μεταπολίτευσης - ότι "με το ρυθμό και τον τρόπο που οργανώνεται η Παιδεία στην Ελλάδα, ο κόσμος κάποια στιγμή θα στραφεί στην ιδιωτική εκπαίδευση" (προφητικά λόγια εκ των υστέρων). 20 χρόνια μετα θάνατον, "αναγνωρίστηκε" βέβαια...
Επίσης, το "Πάντα Γελαστοί" των Αλκαίου-Μικρούτσικου, αναφέρεται στη δολοφονία των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού το '96 στην Κύπρο ("όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι / με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη").
Το "Παπάκι" του Νικόλα Άσιμου πρωτογράφτηκε σαν νανούρισμα για την κόρη του, αν και το νόημα των στίχων του φτάνει πολύ μακρύτερα...
Τέλος, η "Καισαριανή" των Λευτέρη Παπαδόπουλου-Σταύρου Ξαρχάκου, γράφτηκε πάνω σε μια ...κρίση φοβίας θανάτου του στιχουργού, το 1965, που τον "ανάγκασε" να θυμηθεί όλες τις άσχημες καταστάσεις που πέρασε, Κατοχή, Αντίσταση, εκτελέσεις (εξ ου κι οι αναφορές στο "πικρό πικρό ψωμί")
Υ.Γ.: Αλήθεια, έχετε σκεφτεί ποτέ πώς τα τραγούδια αντί να ξεκινούν από μια ιστορία, ένα γεγονός, φτάνουν ορισμένες φορές να ..."φτιάξουν" την ιστορία, δηλ. να αποδειχθούν προφητικά?
Μου έρχεται στο μυαλό, αυτή τη στιγμή, ο Κώστας Τριπολίτης που το 1981 έγραφε "ανάσα μεθυσμένη / φωνή αλκοολική / απόψε μας την έχουνε στημένη / οθόνες και θολοί τηλεφακοί" και σήμερα ζούμε το φαινόμενο "Big Brother" καθολικά...
-
Το "Παπάκι" του Νικόλα Άσιμου πρωτογράφτηκε σαν νανούρισμα για την κόρη του, αν και το νόημα των στίχων του φτάνει πολύ μακρύτερα...
Δεν το περιμενα να εχει γραφτει για νανουρισμα αυτο το κομματι.Ειναι απο τα πιο συγκινητικα τραγουδια που εχω ακουσει.
-
Δεν το περιμενα να εχει γραφτει για νανουρισμα αυτο το κομματι.Ειναι απο τα πιο συγκινητικα τραγουδια που εχω ακουσει.
Πάντως, έχει όμορφους στίχους και για νανούρισμα.
Απλά, αν το συνδυάσει κανείς με την "αποδοχή" που είχε ο Άσιμος απ' τον κόσμο στην εποχή του, περισσότερο μοιάζει σαν ένα "παράπονο" με σκληρή σημασία και απλά λόγια ("δεν μου καίγεται καρφί" για τους ανθρώπους, έχω τα ζωάκια ή και τα αντικείμενα για να μ' ακούν)
Και φυσικά ανήκει στα "τραγούδια-χαστούκια" της ελληνικής δισκογραφίας, παρέα με το "Κορίτσια Της Συγγνώμης", το "Ένας Μεγάλος Κόσμος" (των Στέρεο Νόβα) και το - σχετικά άγνωστο - "Φτάνει" της Λίνας Νικολακοπούλου...
-
BLACK NIGHT (DEEP PURPLE)
Οταν, κοντα στο 1970, οι DEEP προσπαθουσαν να γινουν γνωστοι, ακολουθησαν την συμβουλη του manager τους, που τους συμβουλευσε να γραψουν ενα τραγουδι που να ειναι "αποδεκτο" απο το ευρυ βρετανικο κοινο, και να μπορεσει να το μεταδωσει το BBC.
μαζευτηκαν λοιπον (ως συνηθως) σε μια παμπ, και προσπαθησαν να βαλουν μια σειρα στις σκεψεις τους.. "τι θα ηθελε ο κοσμος" "τι θα ηταν αποδεκτο" κλπ . με λιγα λογια προσπαθησαν να μπουν στο καλουπι.
ΑΔΥΝΑΤΟΝ... εμειναν ολη τη νυχτα, εγιναν λιωμα απ το ποτο (ως συνηθως) και κατεληξαν τις πρωινες ωρες, αφου η παμπ εκλεισε... στο στουντιο.
κι εκει ο RICHIE επιασε την κιθαρα και αρχισε να παιζει ενα κομματι... ηταν τοσο λιωμα που δεν αναγνωρισαν οτι ηταν το SUMMERTIME του R.NELSON...
Ομως η ιδεα ειχε μπει στο μυαλο τους, το κομματι γραφτηκε εμπνευσμενο απ αυτη τη μουσικη, και ο τιτλος του ειναι "κλεμμενος" ΟΠΩΣ ΛΕΝΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ, απο ενα τραγουδι των EPISODE SIX.
"το επενδυσαμε και με καποιους ανοητους στιχους...οτι ανοητο μας ερχοταν στο (μεθυσμενο) μυαλο ηταν ο.κ"
ΤΕΛΙΚΑ το black night εγινε η πρωτη τους επιτυχια, εφτασε νο 2 στα αγγλικα charts, και (ΝΑΙΙΙΙΙ) μεταδοθηκε απ το BBC.
( ;D ;D Κοιταξτε στιχους)Black night is not right,
I don't feel so bright,
I don't care to sit tight.
Maybe i'll find on the way down the line
That i'm free, free to be me.
Black night is a long way from home.
I don't need a dark tree,
I don't want a rough sea,
I can't feel, i can't see.
Maybe i'll find on the way down the line
-
Tha pw ki egw mia istoria. Gia tous Floyd. Otan meta tin fygi tou Roger Waters apo to sigkrotima, o D.Gilmour thelise na apallaksei ton ixo twn Floyd apo tin retsinia tou Waters sinergastike me pollous synthetes kai evgale me tous Floyd ena poly diaforetiko album. To A Momentary Lapse Of Reason. Omws eide telika oti tha itan poli pio diskolo apo oso nomize na petaksei apo tous Floyd tin parousia tou Waters.
Tha anaferthw se dyo kommatia apo to teleftaio album twn Floyd, to Division Bell.
Ta dyo kommatia einai to Poles Apart kai to High Hopes. To Poles Apart exei eirwniko yfos kai apefthynetai ston Waters. Parathetw tous stixous:
Poles Apart
Did you know . . . it was all going to go so wrong for you
And did you see it was all going to be so right for me
Why did we tell you then
You were always the golden boy then
And that you'd never lose that light in your eyes
Hey you . . . did you ever realise what you'd become
And did you see that it wasn't only me you were running from
Did you know all the time but it never bothered you anyway
Leading the blind while I stared out the steel in your eyes
The rain fell slow, down on all the roofs of uncertainty
I thought of you and the years and all the sadness fell away from me
And did you know . . .
I never thought that you'd lose that light in your eyes
Edw o Gilmour deixnei ston Waters oti aftos (o Waters) itan o isxyrognwmwn kai o egwistis, o opoios den antilifthike pote ti mporouse na ginei. Omws oli tin pikra tou o Gilmour tin evgale me to High Hopes, opou deixnei ston Waters ta oneira tou gia tous Floyd. Kai opws ta parousiazei einai mesa kai o Waters, kai malista leei oti ta pragmata tha itan poli kalytera an eixe parameinei o Waters sto sigkrotima. Thelei megali psuxiki dynami gia paradexteis me tetoio tropo oti ekanes lathos pou tsakwthikes me kapoion. Parolafta o Waters den allakse gnwmi, epalithevontas gia mia akomi fora to poso egwistis einai:
High Hopes
Beyond the horizon of the place we lived when we were young
In a world of magnets and miracles
Our thoughts strayed constantly and without boundary
The ringing of the division bell had begun
Along the Long Road and on down the Causeway
Do they still meet there by the Cut
There was a ragged band that followed in our footsteps
Running before times took our dreams away
Leaving the myriad small creatures trying to tie us to the ground
To a life consumed by slow decay
The grass was greener
The light was brighter
When friends surrounded
The nights of wonder
Looking beyond the embers of bridges glowing behind us
To a glimpse of how green it was on the other side
Steps taken forwards but sleepwalking back again
Dragged by the force of some sleeping tide
At a higher altitude with flag unfurled
We reached the dizzy heights of that dreamed of world
Encumbered forever by desire and ambition
There's a hunger still unsatisfied
Our weary eyes still stray to the horizon
Though down this road we've been so many times
The grass was greener
The light was brighter
The taste was sweeter
The nights of wonder
With friends surrounded
The dawn mist glowing
The water flowing
The endless river
Forever and ever
Poli glyka kommatia den symfwneite?
-
Το House of the rising sun γράφτηκε για ένα σπίτι με τεράστια αυλή (10-15 στρέμματα) που υπήρχε στη Νέα Ορλεάνη και ήταν τόπος διακίνησης ναρκωτικών, οργίων και λοιπών ευφάνταστων και μη γεγονότων με αποκορύφωμα την δολοφονία τριών παιδιών (ηλικίες δεν θυμάμαι) όπου ο στρατός αναγκάστηκε να μπει και να το ισοπεδώσει. Μετά από αυτό ο Eric Burdon έγραψε το συγκεκριμένο τραγούδι το οποίο μπήκε και στο βιβλίο Guinnes επειδή ήταν το πρώτο που ξεπέρασε τα τέσσερα λεπτά.
HOUSE OF THE RISING SUN
There is a house in New Orleans they call the Rising Sun
It's been the ruin of many of poor boys and God I know I'm one
Mama, you got to tell your children not to do what I had done
To spend your life in sin and misery in the house of the rising sun
There is a house in New Orleans they call the rising sun
It's been the ruin of many of poor boys and God I know I'm one
-
* O ''μπαγάσας'', είναι ένα τραγούδι γραμμένο από τον Νικόλα Άσημο και μιλάει για το νεκρό σκυλί του...
* Ο ''κουρσάρος'' γράφτηκε για ένα παιδί που άφησε την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο, φήμες λένε ότι πρόκειται για τον αδελφό του Βασίλη...
* Το ''προσέχω δυστυχώς'', γραμμένο από τον Μάνο Ξυδούς και ερμηνευμένο από τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, είναι εμπνευσμένο από την κόρη του Ξυδούς, την δεκαεφτάχρονη Νέλλη. Όπως είπε ο Παπακωνσταντίνου σε συνέντευξη του στο ''συν και πλην'', η μικρή (που βρισκόταν στο στούντιο) βαρέθηκε και θέλησε να φύγει. Ο πατέρας της, της είπε να προσέχει κι αυτή του απάντησε ''προσέχω δυστυχώς...'' Αμέσως μετά, ο Μάνος το έκανε τραγούδι...
* Το ''stairway to heaven'' ξεκίνησε από μια κασετα από το home studio του Page. Τους στίχους έγραψε ο Robert Plant, μπροστά από ένα τζάκι, με τον Page να το τελειοποιεί με την βοήθεια του Jones.
* Kαι κάτι τελευταίο... Δεν ξέρω αν το ''Wish you were here'' είναι γραμμένο για τον Barrett, όπως κάπου αναφέρει κάποιος, αλλά σίγουρα, το τρελό διαμάντι από το οποίο οι Floyd ζητούν να λάμψει είναι ο Syd...
-
φήμες λένε ότι πρόκειται για τον αδελφό του Βασίλη...
Αυτό δεν ισχύει, τους στίχους έγραψε ο Π.Μάτεσης όταν είδε ένα παιδί στον δρόμο νεκρό...
-
Κι εγώ το αμφισβητούσα, αλλά δεν ήξερα τίποτα... Θενκς... Κι όπως βλέπεις, για αυτό έγραψα και τη λέξη ''φήμες''...
-
Το Stan του EMINEM είναι γραμμένο για έναν θαυμαστή του ο οποίος του έστελνε συνέχεια γράμματα κι ο Real Slim Shady δεν του απαντούσε....έτσι ο θαυμαστής αυτοκτόνησε με την έγγυο κοπέλα του στο port-baggage του αυτοκινήτου.
Δείτε εδώ τους στίχους...: http://www.lyricsdepot.com/eminem/stan.html
-
* Το Wish you were here, οπως και το Shine on you crazy diamond ειναι γραμμενα για τον Syd Barret...
* To The Wall των Pink Floyd ειναι ενα αριστουργημα, σωστα? Κι ομως ηχογραφηθηκε σε μια περιοδο οπου το συγκροτημα ηταν στα μαχαιρια... Μαλιστα λεγετε πως λογω διαφωνιων ο Waters και ο Gilmour ηχογραφησαν στο studio διαφορετικες ωρες, επειδη δεν ηθελαν καν να ερθουν σε επαφη...
* Το Pigs (The three different ones) εχει μια πολυυυυ μεγαλη ιστορια.. Βασιζεται στο βιβλιο του George Orwell "Η Φαρμα Των Ζωων"... Παρτε ενα link (http://www.pinkfloyd.gr/Discography/Reviews/animals.html)
-
Ξεκινάω με το Wish yoy were here των Pink Floyd...:
Το τραγούδι φαινομενικά είναι ερωτικό...σε μια συνέντευξή τους όμως εξήγησαν τα πάντα. Το τραγούδι γράφτηκε για τον παραγωγό τους ο οποίος βρέθηκε νεκρός στην λίμνη που απεικονίζεται στο οπισθόφυλλο του δίσκου τους...!
Νομίζω ότι το κομμάτι αναφερόταν στον Syd Barrett ο οποίος δεν είχε αντέξει την εμπορευματοποίηση του γκρούπ κ είχε λυγίσει πρώτος από την πίεση των δισκογραφικών...Εκτός αυτού η φωτογραφία του εξωφύλλου είναι πραγματική κ τραβήχτηκε μετά την σύνθεση του κομματιού. Επίσης (κάτι που έμαθα πρόσφατα) λέγεται ότι ο Barret εμφανίστηκε στην ηχογράφηση του άλμπουμ ξαφνικά...
Να τι αναφέρει κ το www.pinkfloyd.gr:
"Μείναν λοιπόν έκπληκτα, τα μέλη του Floyd, όταν καά τη διάρκεια της ηχογράφησης του Shine on, εμφανίστηκε στο studio ο Syd Barrett. Ο Mason και ο Wright, ομολογούν ότι αρχικά δεν τον γνώρισαν, μιας και εμφανίστηκε με αρκετά περισσότερα κιλά, γένια και σε μια γενικότερα άσχημη και παρανϊκή κατάσταση. Είχαν να τον δουνε για πάνω από 6 χρόνια και ξαφνικά, τους εμφανίζεται απρόσκλητος, ατημέλητος, χοντρός και φαλακρός. Ο Waters είπε πως αργότερα έκλαψε με το γεγονός αυτό κι o Gilmour ότι σοκαρίστηκε. Τελικά τι ήθελε ο Syd; Ρώτησε απλά αν μπορούσε να βοηθήσει σε οτιδήποτε κι ότι ήταν ελεύθερος αν τον χρειαζόντουσαν. Από τότε δεν τον ξαναείδαν. [...] Η συνέχεια ανήκει στο "Wish You Were Here" .... Στο τραγούδι αυτό οι Floyd ουσιαστικά αναρωτιούνται τι θα γινόταν αν ο Syd δεν είχε φύγει. Με τον Gilmour να τραγουδάει, ακούμε τους πιο μελαγχολικούς και ταυτόχρονα νοσταλγικούς και σε κάποιο σημείο ερωτικούς στίχους που έχει γράψει ποτέ ο Waters."
Αυτά....αλλά πάλι δεν αποκλείεται να κάνω κ λάθος...who knows!
o Syd apoxorise epidi ixe gini (kai akomi ine) ena peripou fito apo to LSD
-
Το "Άνοιξε πέτρα" που τραγουδάει η Μαρινέλλα στην ταινία "Γοργόνες και μάγκες" το ηχογράφησε μετά τον θάνατο του πατέρα της, γι αυτό και προς το τέλος κλαίει.
-
Το "Poor man's moody blues" των ΒJH γράφτηκε πάνω στους στίχους και στον ρυθμό του "Nights in white satin" των Moody Blues και είναι αφιερωμένο σ'αυτούς μετά τον θάνατο των περισσότερων μελών του σχήματος. Nα και οι στίχοι:
Poor Man's Moody Blues-Barclay James Harvest
All the nights that I've missed you
All the nights without end
All the times that I've called you
Only needing a friend
Now your eyes shine with beauty
That I missed long ago
Guess the truth is I love you
I can't say any more
Cause I need you
Yes I want you, yes I love you
As I look from my window
To the streets where you stand
I am gazing through dark glass
We can't walk hand in hand
Though your friends try to tell me
Though your friends you defend
They keep my heart from your heart
We must be in the end
Cause I love you
Yes I need you, yes I love you
Nights In White Satin-Μοοdy Blues
The Night: Nights In White Satin
Nights in white satin,
Never reaching the end,
Letters I've written,
Never meaning to send.
Beauty I'd always missed
With these eyes before,
Just what the truth is
I can't say anymore.
'Cause I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.
Gazing at people,
Some hand in hand,
Just what I'm going thru
They can understand.
Some try to tell me
Thoughts they cannot defend,
Just what you want to be
You will be in the end,
And I love you,
Yes, I love you,
Oh, how, I love you.
Oh, how, I love you.
-
Μια αρκετά γλυκιά και όμορφη ιστορία,είναι του τραγουδιού "Πέμπτος Όροφος"του Μιχάλη Δέλτα,που έχει πει η Τάνια Τσανακλίδου στο δίσκο Το Χρώμα Της Ημέρας".
Είχαν βρεθεί και οι δύο στο σπίτι της Τάνιας για να πούν κάποια πράγματα για το δίσκο.Κουβέντα τη κουβέντα άρχισαν να ανοίγουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλο.Τελικά κατέληξαν να είναι αγκαλιασμένοι στον καναπέ και να κλαίνε..Εκεί ξεκίνησε και το δέσιμο μεταξύ τους.Αφού λοιπόν τα ξέρασαν όλα και ο ένας και ο άλλος,ο Μιχάλης έφυγε απο το σπίτι τελείως διαφορετικός.Μπήκε στο ασανσέρ και απ' τον πέμπτο όροφο που μένει η Τάνια μέχρι το ισόγειο έγραψε αυτό το κομμάτι:
Έσβησες πίσω απ'την πόρτα
απ'τον πέμπτο στο ισόγειο κατεβαίνω και μετρώ
κάθε όροφο κάθε τοίχο λευκό
κάθε σημάδι της καινούριας σου ζωής
πόσο μου φτάνει που είσαι εκεί.
Δεν μπορώ δεν αντέχω να σ'αφήσω
η ψυχή μου επιστρέφει και τα μάτια σου φιλά
και μαζί σου ξενυχτά καθώς κοιμάσαι
καθώς βαθαίνει το σκοτάδι που αγαπήσαμε κι οι δυό.
Έσβησες πίσω απ'τους ήχους
απ τον πέμπτο στο ισόγειο είναι χρόνος αρκετός
για να υπάρξω άνθρωπος για να διασχίσω την καρδιά μου
έχοντας εσένα για θεό.
Δεν μπορώ δεν αντέχω να σ' αφήσω
απ' τον πέμπτο στο ισόγειο στ' ασανσέρ με τον καθρέφτη
απ'τα μάτια σου καιρδίζω
κι ανοίγω σ'ένα κόσμο μαγικό
απ'αυτήν την ευτιχία σου χαρίζω...
Μάλιστα ο Δέλτα είπε πως πρώτη φορά έγραψε και στίχους και μουσική σε τόσο μικρό διάστημα.Πρέπει να το ακούσετε..εγώ τώρα που το ξανακούω έχω ανατριχιάσει..Είναι πολύ δυνατό!!
Ελπίζω να μη σας κούρασα.. :-\
-
allh mia istorioula: --o clapton kai o vaughan eixan kanonisei na kanoun ena tour sthn amerikh sto opoio kapoios tha taksideve me ellikoptero kai kapoios me limouzina. logiko kai autonohto einai pos autos pou tha taksideve me limouzina tha htan poio kourasmenos klp klp klp. lene loipon na travixoun xylakia (to kontitero tha phgene me thn limouzina). travane loipon kai apofasizetai oti o clapton tha paei me thn limouzina. to thema einai oti to elikoptero epese kai telika o stivie ray vaughan skotothike.
allh mia asxhmh istorioula einai auth tou jeff buckley. nothos gios tou tim buckley kai mias groupie tou. o jeff thelontas na apofigei thn tyxh tou patera tou (narkwtika -pota kai telos thanatos) apofasise na mhn kanei kanena apo ta latoi tou. omws epeidh kseroume oti h moira paizei paraksena paixnidia o jeff pnighke se ena potami.
h marriane faithfull htan mia ap tis polles gynaikes tou mik jagger. o logos gia ton opoio xwrisan htan ta narkotika. logiko tha skeftei kapoios me tosa pou pernei o mik. am de, autoi oi dyo xwrisan giati h faithfull eperne tosa polla pou eftase ton jagger se shmeio na pei e oxi allo. skefteite ti eperne h typissa.
oi stixoi tou diskou twn jethro tull - thick as a brick anhkoun eksoloklhrou se ena 8xrono tote agoraki ton little milton. o opoios eixe kerdisei to prwto vravio se enan logotexniko diagonismo enos panepistimiou tou londinou. otan omws o mikros phge na paralavei to vraveio tou kai oi krites edromoi eidan to 8xrono agori tou apagorepsan na parei to vraveio kathos elegan pws th xalage h fhmh tou panepistimiou. tote o ian anderson agrapse to 22lepto afto kommati melopoiontas etsi tous stixous tou little milton kai grafontas enan apo tous megalyteroys ymnoys sthn istoria ths progressive rock.
ksero ki alles alla pragmatika variemai tora cu!!!!!!!!!1
-
nothos gios tou tim buckley kai mias groupie tou.
Η Mary Guibert δεν ήταν groupie, αλλά ο "high school" έρωτας του Tim. Την παράτησε στα 18 λίγο πριν γεννήσει τον Jeff.
-
Μιας και η eleftheria αναφέρθηκε στο δίσκο "Το Χρώμα της Μέρας", άλλη μια ιστορία τραγουδιού από το ίδιο album...
To τραγούδι-πρόζα "ENVY" γράφτηκε μετά από μια έξοδο της Τάνιας, της Δ.Γαλάνη και του "εθνικού μας ποπ-τενόρου" στο ομώνυμο club. H Τάνια Τσανακλίδου, συνειδητοποιώντας το πώς διασκεδάζει πλέον ο κόσμος σ' αυτά τα μέρη, γυρνώντας σπίτι της κάθησε κι "αποτύπωσε" στο χαρτί όλες τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά της... Και ιδού το αποτέλεσμα:
Κατεβαίνω ξανά στην Κόλασή σου [...]
κατεβαίνω χορεύοντας κι αστράφτω
Σε τρομάζω και το ξέρω,
σε προγκάω κι ανάβω...
Κρατάς το ποτήρι σου άχαρα,
κοιτάζεις μα δε βλέπεις
απορείς πώς είναι να ζει κανείς,
πώς είναι να θέλει...
Χορεύω, μωρό μου,
κάνω όλα όσα δεν κάνεις,
όλα όσα φοβάσαι...
Χορεύω και σκηνοθετώ την πρωινή σου ονείρωξη
και τις μελλοντικές σου αναμνήσεις...
(κοινώς, ένα τραγούδι για το θέμα "όλοι μαζί διασκεδάζουμε και ο καθένας περνάει -αν περνάει- καλά μόνος του")
-
Μιας και η eleftheria αναφέρθηκε στο δίσκο "Το Χρώμα της Μέρας", άλλη μια ιστορία τραγουδιού από το ίδιο album...
To τραγούδι-πρόζα "ENVY" γράφτηκε μετά από μια έξοδο της Τάνιας, της Δ.Γαλάνη και του "εθνικού μας ποπ-τενόρου" στο ομώνυμο club. H Τάνια Τσανακλίδου, συνειδητοποιώντας το πώς διασκεδάζει πλέον ο κόσμος σ' αυτά τα μέρη, γυρνώντας σπίτι της κάθησε κι "αποτύπωσε" στο χαρτί όλες τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά της... Και ιδού το αποτέλεσμα]
(κοινώς, ένα τραγούδι για το θέμα "όλοι μαζί διασκεδάζουμε και ο καθένας περνάει -αν περνάει- καλά μόνος του")
Έλα ρε σύ kain δεν το ήξερα αυτό.Μάλιστα επειδή μ' αρέσει το κομμάτι έτσι όπως τα χώνει,είχα ψάξει να δώ τι σημαίνει ENVY και έμαθα οτι σημαίνει ζήλεια.Υπέθεσα λοιπόν οτι όλα αυτά του τα λέει επειδή τον ζηλεύει.Αλλά τώρα μου τα ανέτρεψες σχεδόν όλα!Τώρα μ' αρέσει πιό πολυ ;D
Μιάς και λέμε για Τάνια να πώ κι άλλο..Αυτή τη φορά "Μαμά Γερνάω".Όλοι σαφώς έχουμε καταλάβει το νόημά του.Για την ιστορία όμως,άλλοι λένε πως την εποχή που έβγαινε ο δίσκος αυτός,η Τάνια είχε χάσει τη μαμά της,γι' αυτό και ζήτησε απο τη Λίνα Νικολακοπούλου(που είναι και η στιχουργός του κομματιού)να γράψει ένα κομμάτι για τη μάνα της.Άλλοι πάλι λένε πως το κομμάτι υπήρχε καιρό πριν βγεί ο δίσκος και απλώς όταν το είδε η Τάνια ήθελε να το πεί οπωσδήποτε.Στο δίσκο υπάρχουν δύο εκτελέσεις.Η μια κανονική,και μια άλλη που στο τέλος η Τάνια κλέει,επειδή ακριβώς εχει χάσει τη μάνα της.Αυτά!!
-
Την Συννεφιασμένη Κυριακή (http://www.kithara.vu/ss.php?id=MTE5MjI0Mjc3) ο Τσιτσάνης την έγραψε όταν μπήκαν οι γερμανοί στην Αθήνα. Την ίδια μέρα αυτοκτόνησε η συγγραφέας Πηνελόπη Δέλτα η οποία, παρεπιπτόντως, ήταν γιαγιά του Αντώνη Σαμαρά.
-
Μιάς και λέμε για Τάνια να πώ κι άλλο..Αυτή τη φορά "Μαμά Γερνάω".Όλοι σαφώς έχουμε καταλάβει το νόημά του.Για την ιστορία όμως,άλλοι λένε πως την εποχή που έβγαινε ο δίσκος αυτός,η Τάνια είχε χάσει τη μαμά της,γι' αυτό και ζήτησε απο τη Λίνα Νικολακοπούλου(που είναι και η στιχουργός του κομματιού)να γράψει ένα κομμάτι για τη μάνα της.Άλλοι πάλι λένε πως το κομμάτι υπήρχε καιρό πριν βγεί ο δίσκος και απλώς όταν το είδε η Τάνια ήθελε να το πεί οπωσδήποτε.Στο δίσκο υπάρχουν δύο εκτελέσεις.Η μια κανονική,και μια άλλη που στο τέλος η Τάνια κλέει,επειδή ακριβώς εχει χάσει τη μάνα της.Αυτά!!
αφού δηλώσω λατρεία προς την τσανακλίδου, πρέπει να σου πω πως, στο τέλος της δεύτερης εκτέλεσης, δεν κλαίει ακριβώς... ψιλογελάει κιόλας. είναι η πρώτη φορά που το έλεγε, και οι συνθήκες της ηχογράφησης ήταν κάπως...
-
Λοιπον εχουμε και λεμε...
Man Of Sorrows - Bruce Dickinson
Πολλοι νομιζουν οτι ειναι αυτοβιογραφικο, αλλα οπως εχει πει και ο ιδιος ο Bruce σε συνεντευξη του, το εγραψε για τον διασημο σατανιστη-μαγο Aleister Crowley.
Taking The Queen - Bruce Dickinson
Το κομματι αυτο ειναι γραμμενο για την ταφη της Κλεοπατρας και τις τελετες μουμοιοποιησης της. Το γεγονος οτι τους θαβανε μαζι με τους υπηρετες στους οποιους δινανε δηλητηριο. Για να εχουν και σκλαβους οι βασιλεις και την μετα-θανατον-ζωη! :o
Και κατι τελευταιο (για τωρα...)
Το Battery των Metallica απο το Master Of Puppets δεν εχει καμια σχεση με Duracel και Energizer.
Battery ειναι η Πυροβολαρχια (μοναδα Πυροβολικου επιπεδου Λοχου, για τους μικρους και τις γυναικες). Εφ' οσον ολο το album ειναι γραμμενο για τον πολεμο του Βιετναμ, το κομματι λογικως αναφερεται σε μοναδα του αμερικανικου στρατου και συγκεκριμενα στην τακτικη συνηθεια που ειχαν και που επεβαλε μολις συναντησουν αντισταση να καλουν για καταιγισμο πυροβολικου... Εξου και η μαζικοι βοβμαρδισμοι που επιχειρει ο Αμερ. Στρατος σε καθε πολεμο απο το '70 και μετα...
-
Το τραγούδι "Παραμυθάκι μου" που τραγουδά ο Γιάννης Καλατζής γράφτηκε σε μισή ώρα στην κυριολεξία.. τραγούδι του ποδαριού το χαρακτήρισε ο ίδιος ο Λ. Παπαδόπουλος. Γράφτηκε για ταινία, για τα δυο χιλιάρικα που θα παίρνανε ο Λοίζος και ο Παπαδόπουλος. Ο ίδιος ο Λοίζος παρακάλεσε τον Λ. Παπαδόπουλο να βρεθούνε να το γράψουνε το τραγούδι στο πόδι για να πάρουνε τα λεφτά. Βρεθήκανε τότε.. στην πλάκα ο Παπαδόπουλος έγραψε τους στίχους και σε 5 λεπτά έβαλε την μουσική ο Λοϊζος. Το τραγούδι αυτό βέβαια έγινε πολύ μεγάλη επιτυχία.. ο Λευτέρης Παπαδόπουλος όμως το χαρακτήριζε τραγούδι του ποδαριού και είπε ότι έχει γράψει πολλά τέτοια τραγούδια στο πόδι τα οποία οι "ειδικοί" έχουνε χαρακτηρίσει ποιοτικά και έχει γράψει και άλλα που θεωρούνται της πλάκας... Θαύμασα πάντως την ειλικρίνειά του και την ψυχραιμία με την οποία αντιμετώπισε το θέμα.. Θα μπορούσε να βρει χίλιες δυο ιστορίες να πει για να κάνει εντύπωση...
-
i sinnefiasmeni kiriaki den eine se stixous tsitsani,tha psaxo sta arxeia mou k tha sas po pianou eine;otsitsanis tous daneistike kata kapoio tropo...k oudemia sxesi exei me tous germanous k tin athina alla aploustata ....tin itta se match podosferou tis agapimenis omadas tou stixourgou..fenete geloio k isos na me kraxete alla etsi eine..se migo tha exo analitikotera ep'aytou
-
Αν δεν κάνω λάθος, είναι Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου πραγματικά... απλά η "γρια" έπαιζε πολύ χαρτί και τα μοίραζε τα τραγούδια της στην πλάκα...
-
Me to in the air tonight tou Collins i istoria einai ligo diaforetiki (an fysika den kano lathos alla nomizo oti tin exei apodextei kai o idios). Otan o Collins itan mikros i oikogenia tou eixe ena eksoxiko se ena nisi. To spiti toy itan xtismeno stin korifi enos mikrou ipsomatos (san mikro lofaki) kai to ipsoma katalige se mia provlita. O mikros aderfos tou collins, mia mera kathos epeze sin provlita (kai san mikro paidi) epese kata lathos stin thalassa (den iksere mpanio) kai arxise na pnigete. Ligo para dipla itan enas psaras pou eblepe olo to simban alla den ekane tin paramikri antidrasi na boithisei to paidaki alla antihetos sinexise na psareuei amerimnos. O Collins tora apo to mpalkoni tou spiti tou, eide ton aderfo tou na pnigete kai etrekse na ton sosei, alla mataia. To paidaki itan idi nekro mexri na ftasei. Xronia meta otan o Collins eixe ginei pia enas kataksiomenos mousikos, egrapse ayto to tragoydi kai ekane mia mini synaylia stin problita pou eixe pnigei o aderfos tou. Frontise na kalesei ton psara kai tou ekleise to proto trapezi gia ayton kai ti oikogeneia tou (nomizo oti eixe mono ginaika, oxi paidia) kai kapia stigmi mesa stin synaylia, ekleisan ta fota kai epesan dio proboleis pano ston Collins kai ston psara kai ksekinese na tragouda to tragoudi "in the air tonight" se ayton (proti dimosia ektelesi tou tragoydi aytou ekei)!!
Ean exete to tragoydi ayto balte to kai akoyste me prosoxi ti elege mesa sta moutra tou psara. Gia tin istoria o psaras 2 - 3 meres meta, autoktonise!!
-
*
* To The Wall των Pink Floyd ειναι ενα αριστουργημα, σωστα? Κι ομως ηχογραφηθηκε σε μια περιοδο οπου το συγκροτημα ηταν στα μαχαιρια... Μαλιστα λεγετε πως λογω διαφωνιων ο Waters και ο Gilmour ηχογραφησαν στο studio διαφορετικες ωρες, επειδη δεν ηθελαν καν να ερθουν σε επαφη...
Παρτε ενα link ([url]http://www.pinkfloyd.gr/Discography/Reviews/animals.html[/url])
Ακριβώς!Ο Waters αρνούνταν να δώσει το υλικό του "The wall' το οποίο ετοίμαζε από καιρό αν δεν αποχωρούσε από το γκρούπ ο Wright.Τελικά συμφωνήθηκε να παραμείνει μόνο κ μόνο για τις συναυλίες.Ο Waters ενοχλήθηκε όταν είδε πως ενώ αυτός είχε υλικό για 3 δίσκους (το 'The wall' επιπλέον υλικό που εκδόθηκε αργότερα) τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ δεν είχαν τίποτα! Εν τέλει το άλμπουμ στο όποίο οι σχέσεις των floyd ήταν σε πραγματικά καλό επίπεδο ήταν μάλλον το "Dark side of moon"
-Στο "Τime" o ήχος από τα ρολόγια ήταν μια δοκιμαστική ηχογράφηση του alan parsons με σκοπό να δείξει τις ηχητικές δυνατότες της τετραφωνιάς...στο τέλος προστέθηκε στο κομμάτι!
-"Τα μπλούζ της άγριας νιότης" ο Πασχαλίδης τα έγραψε μετά από έναν τσακωμό του με τον Μάνο Ξυδούς.Ο Μίλτος σηκώθηκε κ έφυγε μες την νύχτα από το studio κ πήγε περπατώντας στην άλλη άκρη της Αθήνας στο σπίτι του όπου έπιασε κ έγραψε το κομμάτι.Ύστερα θυμήθηκε ότι ελιχε αφήσει το αυτοκίνητό του...στο studio!
-To "Aγύριστο κεφάλι" τέλος του το έγραψε ο Άλκης Αλκαίος κ του το έδωσε να βάλει την μουσική.Το "Αγύριστο κεφάλι" είναι ο Πασχαλίδης κ το κομμάτι γράφτηκε με αφορμή ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα του Μίλτου...βράδυ στην Εθνική οδό στούκαρε μόνος του κοιμισμένος (?) πάνω στο τιμόνι (κ η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει....)
Μια ερώτηση: Ξέρει κανείς την ιστορία της 'Δραπετσώνας'? Δεν έχει τύχει να την ακούσω κ πρέπει να έχει ενδιαφέρον.
-
Μια ερώτηση: Ξέρει κανείς την ιστορία της 'Δραπετσώνας'? Δεν έχει τύχει να την ακούσα κ πρέπει να έχει ενδιαφέρον.
Μολονότι γεννήθηκα, μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω στη Δραπετσώνα δε γνώριζα την ιστορία του κομματιού...σκέφτηκα πάντως πως ίσως και να υπήρχε κάτι στο διαδίκτυο και τελικά δεν έπεσα έξω...ορίστε λοιπόν, μέσα στην επεξήγηση του Θεοδωράκη για το πως αυτός κι ο Λειβαδίτης μπήκαν στο λαϊκό τραγούδι, κάποιες χρήσιμες αναφορές:
"Ο Tάσος Λειβαδίτης, θυμάμαι, είχε έλθει στο σπίτι μου στη Nέα Σμύρνη και είχε ακούσει ένα μέρος από ένα κοντσέρτο για πιάνο που είχα αρχίσει να γράφω. Tου άρεσε πολύ, έβαλε λόγια στη μουσική και έτσι γράψαμε το «Mάνα μου και Παναγιά». Για να βγει σε δίσκο όμως, έπρεπε να γράψουμε άλλο ένα τραγούδι, να το «ζευγαρώσουμε» - τότε βγαίνανε οι δίσκοι μικροί, με δύο τραγούδια ο καθένας.
Tην εποχή εκείνη, η κυβέρνηση ήθελε να διώξει τους πρόσφυγες απ' τις παράγκες τους, στη Δραπετσώνα, χωρίς να τους δώσει αποζημίωση. Για κείνους ήταν ένας αγώνας επιβίωσης, ένας αγώνας ζωής ή θανάτου, καθώς πήγαιναν οι μπουλντόζες και τους ξήλωναν τα σπίτια. Mια μέρα, πηγαίνοντας με το αυτοκίνητο προς την «Kολούμπια» για φωνοληψία, μου ήρθε ξαφνικά η έμπνευση, μπροστά στο θέατρο Kαλουτά. Σταμάτησα απότομα και έγραψα τη μελωδία. Tο βράδυ τηλεφώνησα στον Λειβαδίτη, του τραγούδησα απ' το τηλέφωνο τη μελωδία, κι εκείνος έγραψε τους στίχους για τη «Δραπετσώνα».
Eτσι μπήκαμε στο λαϊκό τραγούδι με τον Λειβαδίτη και μαζί αποφασίσαμε τότε να βγούμε έξω από τα τείχη της Aθήνας, να πάμε στην επαρχία, όπου το '61 υπήρχε ακόμη απόλυτος σκοταδισμός - και πολιτικός και, φυσικά, καλλιτεχνικός. Ξεκινήσαμε τις λαϊκές αυτές συναυλίες από την Kαβάλα. Πρώτη φορά ποιητής απήγγελλε ποιήματά του από τις συλλογές του, μπροστά σ' ένα κοινό που ερχόταν ν' ακούσει λαϊκή μουσική. Θυμάμαι ότι στους νέους ανθρώπους που έρχονταν, στην Kαβάλα, στις Σέρρες, στη Δράμα, στη Bέροια, στα Tρίκαλα, στη Λάρισα, τους έκανε κατάπληξη το γεγονός ότι ένας ποιητής σηκωνόταν και απήγγελλε αυτή τη μεγάλη ποίηση. Πραγματικά, εκεί που καθόμασταν με τον Mπιθικώτση και βλέπαμε το κοινό απέναντι, τα μάτια ολωνών είχαν έναν θαυμασμό και μια απεριόριστη ευγνωμοσύνη, για το ότι, επιτέλους, οι ποιητές άρχισαν να πηγαίνουν στην επαρχία και να παρουσιάζουν την ποίησή τους."
Αναμενόμενη ενδεχομένως ερμηνεία, αλλά χρήσιμη όπως και να'χει. :)
-
το "so sad" της marriane faithfull γράφτηκε (νομίζω από την ίδια, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος) με αφορμή το θάνατο της μητέρας της..
επίσης, μία παλιά μπαλάντα, το "Julia", του Pavlov' s Dog (δεν γράφεται έτσι, απλά το ακούω μόνο στο ράδιο και από την προφορά του εκφωνητη, πήγα να βγαλω νόημα.. :-\) είναι αληθινή ιστορία. ο συγκεκριμένος τραγουδιστής γούσταρε μία κοπέλα που την έλεγαν Julia αλλά αυτή δεν του έδινε σημασία (ήταν αρκετά άσχημος) και αυτός αυτοκτόνησε για πάρτη της...
-
το "so sad" της marriane faithfull γράφτηκε (νομίζω από την ίδια, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος) με αφορμή το θάνατο της μητέρας της..
επίσης, μία παλιά μπαλάντα, το "Julia", τον Pauvlovs Dog (δεν γράφεται έτσι, απλά το ακούω μόνο στο ράδιο και από την προφορά του εκφωνητη, πήγα να βγαλω νόημα.. :-\) είναι αληθινή ιστορία. ο συγκεκριμένος τραγουδιστής γούσταρε μία κοπέλα που την έλεγαν Julia αλλά αυτή δεν του έδινε σημασία (ήταν αρκετά άσχημος) και αυτός αυτοκτόνησε για πάρτη της...
Νομιζω Οτι Το So Sad το εγραψε για την γιαγια της
που πεθαναι,ο david syrcamp τραγουδιστης των pauvlov's dog εγω εχω ακουση πως αυτοκτόνησε λογω της φωνης
του που εμοιαζαι γυναικια και ολοι των κοροδευαν.
-
το "so sad" της marriane faithfull γράφτηκε (νομίζω από την ίδια, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος) με αφορμή το θάνατο της μητέρας της..
Το So sad γράφτηκε από την ίδια και από τον Β.Reynolds, δεν γνωρίζω όμως τον λόγο..
επίσης, μία παλιά μπαλάντα, το "Julia", του Paulos Dog (δεν γράφεται έτσι, απλά το ακούω μόνο στο ράδιο και από την προφορά του εκφωνητη, πήγα να βγαλω νόημα.. :-\) είναι αληθινή ιστορία. ο συγκεκριμένος τραγουδιστής γούσταρε μία κοπέλα που την έλεγαν Julia αλλά αυτή δεν του έδινε σημασία (ήταν αρκετά άσχημος) και αυτός αυτοκτόνησε για πάρτη της...
To συγκρότημα λεγόταν Pavlos Dog και ο τραγουδιστής του ζει και "βασιλεύει" σε κάποιο σημείο του Αμαζονίου.
-
Την Φανή (http://www.kithara.vu/ss.php?id=MTIyNTQxNjMy&transp=0&hideChrd=1) ο Βασίλης Καζούλλης την έγραψε για μία τύπισσα που είχε καψουρευτεί και της είχε κάνει χιλιάδες προτάσεις γάμου. Πάντα όμως λάμβανε αρνητική απάντηση. Συγκεκριμένα σε μία συναυλία του στο Cafe Santan στον Βόλο κάποιος τον ρώτησε τι απέγινε η Φανή. Κι εκείνος μ' ένα θλιμμένο ύφος απάντησε: "Παντρεύτηκε!!!"
-
Το Charlot the harlot ενα τραγουδι των Μεηντεν απο τον πρωτο δισκο που εγραψε ο Dave Murray ,ηταν λεει γραμμενο απο την φαντασια του...μεχρι πριν απο λιγο καιρο παραδεχτηκε οτι αυτη η σαρλοτ ηταν η γυναικα που ο ντεηβ( αχ το πουλακι μου) γνωρισε μαζι της τον ερωτα...χεχε...
-
To συγκρότημα λεγόταν Pavlov's Dog... διορθώστε παρακαλώ....
-
To (υπεροχο) ορχηστρικο κομματι των Metallica, The Call of Ktulu γραφτηκε ως "When Hell Freezes Over" αλλα δεν τους αφησαν να το εκδωσουν ετσι...Οπότε το άλλαξαν σε "Call of Ktulu"...
-
επίσης το "φύσηξε ο Βαρδάρης" του Παπάζογλου, έχω ακούσει πως γράφτηκε από τον ίδιο για μία κοπέλα του, που την χτύπησε θανάσιμα το λεωφορείο καθώς περίμενε στη στάση..
τραγικό...
-
Επανέρχομαι στο θρυλικό THE WALL των Pink Floyd.
Στην ουσια, ολο το αλμπουμ ειναι προσωπικη δουλεια του R.WATERS. Ειναι η βιογραφια του εκφρασμενη σε στιχους κ νοτες...
Οποιος εχει δει την ταινια, στην αρχη περιγραφει το θανατο του πατερα του στη μαχη του Aνζιο στην Ιταλια, στο Β'Παγκοσμιο πολεμο.
Γι'αυτο κ αναφέρεται στο Another Brick in the Wall part 1, στον πατέρα του ("dad, what you leave behind for me").
Εν συνεχεία περιγραφει τη ζωη του στο σχολειο, τους ερωτες του κλπ κλπ...
Κ η ιδεα για την ονομασια κ τη δημιουργια του αλμπουμ, ηρθε στον Waters, οταν κατα τη διαρκεια μιας συναυλιας συνειδητοποίησε πως υπήρχε ενα αορατο τειχος αναμεσα στους Floyd κ το κοινό τους...
Η Συννεφιασμένη Κυριακή όντως γραφτηκε απο καποιον ανωνυμο, μια Κυριακη που εχασε η αγαπημενη του ομαδα...
-
Έχω ακούσει πως η "σκόνη" του Μαχαιρίτσα γράφτηκε για ένα φίλο του που πέθανε από ναρκωτικά.
"Αχ η αγάπη που χάθηκε στη σκόνη..."
-
αν δέν κανω λάθος, το believe των Savatage, γράφτηκε απο τους αλλους σαβατατζιτες οταν πέθανε ο Κριςς.
-
το "so sad" της marriane faithfull γράφτηκε (νομίζω από την ίδια, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος) με αφορμή το θάνατο της μητέρας της..
Το So sad γράφτηκε από την ίδια και από τον Β.Reynolds, δεν γνωρίζω όμως τον λόγο..
επίσης, μία παλιά μπαλάντα, το "Julia", του Paulos Dog (δεν γράφεται έτσι, απλά το ακούω μόνο στο ράδιο και από την προφορά του εκφωνητη, πήγα να βγαλω νόημα.. :-\) είναι αληθινή ιστορία. ο συγκεκριμένος τραγουδιστής γούσταρε μία κοπέλα που την έλεγαν Julia αλλά αυτή δεν του έδινε σημασία (ήταν αρκετά άσχημος) και αυτός αυτοκτόνησε για πάρτη της...
To συγκρότημα λεγόταν Pavlos Dog και ο τραγουδιστής του ζει και "βασιλεύει" σε κάποιο σημείο του Αμαζονίου.
Βρε μανία να τον πεθάνετε τον ανθρωπο...
φυσικα και ζει και βασιλευει.. αν ειναι στον Αμαζονιο δε ξερω.
αλλα μεχρι τελευταια τραγουδούσε σε μαγαζια του saint louis... (με μια επιφυλαξη το λεω) παντως στην Αμερική σιγουροτατα.
υπαρχει παλιοτερο ποστ μου, που εχει ολη την ιστορια του συγκροτηματος.
-
@ sidhropoulos : To believe twn savatage den grafthke gia ton 8anato tou criss oliva. e3allou, periexetai sto album streets, opou o criss edine resta! Asxeta ap'ayto, einai to agaphmeno kommati twn opadwn twn savatage gia na to afierwnoun ston criss. Otan pe8ane, tou egrapsan to "alone you breathe" pou brisketai sto album handful of rain.
oso gia to "Julia", to sygkrothma legotan Pavlov's Dog opws proanafer8hke.
kai kati allo pros to paron : to prwto studio album twn metallica kanonika onomazontan "metal up your ass" kai eixe san e3wfyllo ena xeri me ena katsabidi pou ebgaine apo mia toualetta. alla h diskografikh tous etaireia tous eipe oti den yphrxe periptwsh na to kykloforhsoun etsi opws htan, kai gi'ayto to metonomasan se "kill 'em all" (dld kill olous tous pseyto-synthrhtikous) kai alla3an kai to e3wfyllo sto gnwsto pleon.
-
ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΟΜΩΣ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙΗ ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΙΧΟΥΣ ΟΤΑΝ ΠΕΘΑΝΕ Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ Η ΜΑΙΡΗ ΛΑΙΔΟΥ. ΑΚΟΥ ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΙΔΙΑ: ΜΕΣΑ Σ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΕΝΙΩΣΑ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΟΔΥΝΗ ΣΑΝ ΧΑΝΕΙΣ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΟΥ ΥΠΑΡΞΗ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΗ. Σ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΙΧΟΥΣ ΕΧΩ ΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗ ΖΩΗ Η ΜΑΛΛΟΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΤΗ ΜΑΙΡΗ ΛΑΙΔΟΥ. ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ. Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΕ ΜΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΚΡΑΤΗΣΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ Η ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΗΣΑ ΩΣΠΟΥ Ο ΚΑΖΑΤΖΙΔΗΣ ΤΟΥΣ ΑΓΟΡΑΣΕ! ΦΤΗΝΑ! ΠΟΛΥ ΦΤΗΝΑ! ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ." Ο ΚΑΖΑΤΖΙΔΗΣ ΦΥΣΙΚΑ ΔΗΛΩΣΕ ΤΟΥΣ ΣΤΟΙΧΟΥΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΟΝΟΜΑ ...
-
Ο ΜΠΑΓΑΣΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ ...ΚΑΙ ΟΧΙ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ. ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΟΥΣ ΣΤΟΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ...
-
ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΓΡΑΨΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΣΗΜΕΡΑ.
Ο ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΣ ΑΝΑΖΗΤΑ ΕΡΕΘΙΣΜΑΤΑ ΠΑΝΤΟΥ ΑΛΛΑ ΤΕΛΙΚΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΚΦΡΑΖΟΥΝ... ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ, ΟΣΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΚΙ ΟΣΟΙ ΑΚΟΥΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΑΝΟΧΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΡΓΟΥΣ....
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ
ΠΟΤΙΖΕΙΣ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΜΕ ΔΑΚΡΥΑ ΑΛΗΘΙΝΗΣ
ΘΛΙΨΗΣ :'(
Ή ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΓΝΗΣΙΑΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ (ΔΥΣΚΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΕΤΣΙ;) :)
-
για ακουστε και την ιστορια του smells like teen spirit
Λοιπον ενα βραδυ ο cobain με μια φιλη του συζητουσαν για την εφηβικη "επανασταση".Υστερα αφου και οι δυο τους ειχαν μεθυσει απο τα πολλα ποτα
(τι ασυνηθιστο! ;D ;D ;D ) η κοπελα πηγε και εγραψε σε ενα τοιχο τη φραση "kurt smells like teen spirit"
Ο cobain εμπνευστηκε απο αυτη τη φραση και καθησε επι τοπου και εγραψε τους στιχους του τραγουδιου πιστευοντας οτι η φιλη του γραφοντας αυτη τη φραση εννουσε οτι ο kurt αντιπροσωπευε το νεανικο πνευμα παρολο που εκεινη μαλλον ηθελε να πει οτι βρομαγε σαν εφηβος (απ'τα ποτα, τα τσιγαρα κτλ).
Παντως γενικα τα τραγουδια των nirvana ειναι εμπνευσμενα απο πολυ ιδιαιτερα περιστατικα
-
Μιας και η eleftheria αναφέρθηκε στο δίσκο "Το Χρώμα της Μέρας", άλλη μια ιστορία τραγουδιού από το ίδιο album...
To τραγούδι-πρόζα "ENVY" γράφτηκε μετά από μια έξοδο της Τάνιας, της Δ.Γαλάνη και του "εθνικού μας ποπ-τενόρου" στο ομώνυμο club. H Τάνια Τσανακλίδου, συνειδητοποιώντας το πώς διασκεδάζει πλέον ο κόσμος σ' αυτά τα μέρη, γυρνώντας σπίτι της κάθησε κι "αποτύπωσε" στο χαρτί όλες τις εντυπώσεις και τα συναισθήματά της... Και ιδού το αποτέλεσμα]
(κοινώς, ένα τραγούδι για το θέμα "όλοι μαζί διασκεδάζουμε και ο καθένας περνάει -αν περνάει- καλά μόνος του")
Έλα ρε σύ kain δεν το ήξερα αυτό.Μάλιστα επειδή μ' αρέσει το κομμάτι έτσι όπως τα χώνει,είχα ψάξει να δώ τι σημαίνει ENVY και έμαθα οτι σημαίνει ζήλεια.Υπέθεσα λοιπόν οτι όλα αυτά του τα λέει επειδή τον ζηλεύει.Αλλά τώρα μου τα ανέτρεψες σχεδόν όλα!Τώρα μ' αρέσει πιό πολυ ;D
Μιάς και λέμε για Τάνια να πώ κι άλλο..Αυτή τη φορά "Μαμά Γερνάω".Όλοι σαφώς έχουμε καταλάβει το νόημά του.Για την ιστορία όμως,άλλοι λένε πως την εποχή που έβγαινε ο δίσκος αυτός,η Τάνια είχε χάσει τη μαμά της,γι' αυτό και ζήτησε απο τη Λίνα Νικολακοπούλου(που είναι και η στιχουργός του κομματιού)να γράψει ένα κομμάτι για τη μάνα της.Άλλοι πάλι λένε πως το κομμάτι υπήρχε καιρό πριν βγεί ο δίσκος και απλώς όταν το είδε η Τάνια ήθελε να το πεί οπωσδήποτε.Στο δίσκο υπάρχουν δύο εκτελέσεις.Η μια κανονική,και μια άλλη που στο τέλος η Τάνια κλέει,επειδή ακριβώς εχει χάσει τη μάνα της.Αυτά!!
Το "Μαμά γερνάω" δεν γράφτηκε κατά παραγγελία της Τσανακλίδου. Το 87 συνεργαζόταν η Νικολακοπούλου σε μία επιθεώρηση με τον Σταμάτη Φασουλή. Έψαχναν τίτλο και λέγανε διάφορες ατάκες. Πέταξε το "μαμά γερνάω " η Νικολακοπούλου και της λέει ο Φασουλής"αντί να λες τέτοια, δεν πας σπίτι να γράψεις κανέναν τραγούδι?". Έτσι έκανε. Το ξεκίνησε τότε και το ολοκλήρωσε τα Χριστούγεννα του 87. Η Τσανακλίδου συγκινήθηκε όταν το έλεγε, όχι γατί είχε χάσει τη μητέρα της αλλά επειδή οι στίχοι ήταν πολύ δυνατοί ..
"ενα χειμωνιατικο πρωι"- . τΡΑΓΟΎΔΙ ΠΟΥ ΈΓΡΑΨΕ Η βΙΤΆΛΗ, ΜΙΑ ΜΈΡΑ ΠΟΥ ΉΤΑΝ ΤΣΑΚΩΜΈΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΆΝΤΡΑ ΤΗς ΚΑΙ ΒΓΉΚΕ ΣΤΟΥς ΔΡΌΜΟΥ ΜΕς ΣΤΟ ΚΡΎΟ ΝΑ ΑΠΟΦΟΡΤΙΣΤΕΙ..ΟΠΩς ΠΕΡΠΑΤΟΥΣΕ ΤΗς ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΣΤΙΧΟΙ...
-
"Δε μπορώ" του Α. Ιωαννίδη, έχω ακούσει πως τους στίχους από το κομμάτι τους είχε δώσει μια κοπέλα που είχε χάσει τον αρραβωνιστικό της από ατύχημα με μηχανή.
-
το "so sad" της marriane faithfull γράφτηκε (νομίζω από την ίδια, αλλά μπορεί να κάνω και λάθος) με αφορμή το θάνατο της μητέρας της..
Το So sad γράφτηκε από την ίδια και από τον Β.Reynolds, δεν γνωρίζω όμως τον λόγο..
επίσης, μία παλιά μπαλάντα, το "Julia", του Paulos Dog (δεν γράφεται έτσι, απλά το ακούω μόνο στο ράδιο και από την προφορά του εκφωνητη, πήγα να βγαλω νόημα.. :-\) είναι αληθινή ιστορία. ο συγκεκριμένος τραγουδιστής γούσταρε μία κοπέλα που την έλεγαν Julia αλλά αυτή δεν του έδινε σημασία (ήταν αρκετά άσχημος) και αυτός αυτοκτόνησε για πάρτη της...
To συγκρότημα λεγόταν Pavlos Dog και ο τραγουδιστής του ζει και "βασιλεύει" σε κάποιο σημείο του Αμαζονίου.
Kι όμως.. Ο τραγουδιστής πέθανε γιατί είχε πάρει ουσίες για να γίνει πιο ψιλή η φωνή του..
-
για ακουστε και την ιστορια του smells like teen spirit
Λοιπον ενα βραδυ ο cobain με μια φιλη του συζητουσαν για την εφηβικη "επανασταση".Υστερα αφου και οι δυο τους ειχαν μεθυσει απο τα πολλα ποτα
(τι ασυνηθιστο! ;D ;D ;D ) η κοπελα πηγε και εγραψε σε ενα τοιχο τη φραση "kurt smells like teen spirit"
Ο cobain εμπνευστηκε απο αυτη τη φραση και καθησε επι τοπου και εγραψε τους στιχους του τραγουδιου πιστευοντας οτι η φιλη του γραφοντας αυτη τη φραση εννουσε οτι ο kurt αντιπροσωπευε το νεανικο πνευμα παρολο που εκεινη μαλλον ηθελε να πει οτι βρομαγε σαν εφηβος (απ'τα ποτα, τα τσιγαρα κτλ).
Παντως γενικα τα τραγουδια των nirvana ειναι εμπνευσμενα απο πολυ ιδιαιτερα περιστατικα
Eπίσης ο στίχος "here we are now,entertain us", ήταν μια φράση που χρησιμοποιούσε συχνά ο Cobain, μιας και δεν πολυγούσταρε τα πάρτι και πάντα τον έπειθαν οι άλλοι να παρευρεθεί οπότε όταν έφταναν τελικά έλεγε "here we are now-entertain us"
-
Eπίσης ο στίχος "here we are now,entertain us", ήταν μια φράση που χρησιμοποιούσε συχνά ο Cobain, μιας και δεν πολυγούσταρε τα πάρτι και πάντα τον έπειθαν οι άλλοι να παρευρεθεί οπότε όταν έφταναν τελικά έλεγε "here we are now-entertain us"
Υστερα απο την επεξηγηση σου, επεσαν ακομα πιο πολυ στην υποληψη μου οι Νιρβανα. Νομιζα οτι οι στιχοι αναφεροντουσαν σε κατι, αλλα τωρα ξεκαθαριστηκε οτι δε μιλανε για τιποτα. :-X
-
Η Φανή ήταν αρραβωνιαστικιά του. Την μέρα λοιπόν του γάμου και καθώς η νύφη πήγαινε προς την εκκλησία έγινε ένα αυτοκινητιστικό και η νύφη που ήταν στο αυτοκίνητο του γάμου σκοτώθηκε λίγα μόλις μέτρα πρίν την εκκλησία.
Απο τότε ο Καζούλης "καλογήρεψε".
-
* To τραγούδι Γενέθλια '86 των Κ. Τριπολίτη - Θ. Μικρούτσικου γράφτηκε για τη μνήμη του ηθοποιού Νίκου Σκυλοδήμου, ο οποίος έθεσε τέρμα στη ζωή του το 1986.
Γενέθλια κι αγόρασα σκοινί
τον κόμπο μου τον έχω φτιάξει πρόχειρα
παραληρώντας πάνω στο σκαμνί
στον τελευταίο ρόλο του αυτόχειρα
Πίσω μου τίποτα, τίποτα στο μέλλον
μονάχα η κηδεία των ψηλών καπέλων
Γενέθλια και φτύνω τις ευχές
σοκολατάκια στήνω για ικρίωμα
ελπίζω με τις πρώτες τις βροχές
να ξεχαστώ κι εγώ και το σημείωμα
* Το ορχηστρικό Last Call To Paris του Π. Παυλίδη είναι αφιερωμένο στην Κατερίνα Γώγου. Ο τραγουδοποιός συνάντησε, στις αρχές του '90, την ηθοποιό και ποιήτρια στο Παρίσι, σε μια εποχή που η τελευταία ετοίμαζε μια παράσταση (με τίτλο Regina rosas amat, αν θυμάμαι καλά), την οποία και δεν πρόφτασε να ανεβάσει. To συγκεκριμένο κομμάτι προοριζόταν για αυτό το έργο.
-
Άκουσα πρόσφατα ότι το τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη "Όνειρο ήτανε" είναι εμπνευσμένο από πραγματική ιστορία. Για την ακρίβεια, είναι η ιστορία ενός φίλου του, που είχε πολύ κλειστό χαρακτήρα και δεν είχε σχεδόν καθόλου επαφές με τους άλλους ανθρώπους. Μια φορά καθώς κοιμότανε, ονειρεύτηκε μια γυναικεία οπτασία. Ήταν αυτό που έψαχνε: μια γυναίκα πλασμένη αποκλειστικά γι' αυτόν! Την έβλεπε λοιπόν κάθε βράδυ στον ύπνο του, ώσπου στο τέλος την ερωτεύτηκε και κατέληξε να παίρνει χάπια για να κοιμάται νωρίτερα και να την ονειρεύεται. Ένα βράδυ η οπτασία του είπε πως δεν ήταν παρά ένα όνειρο και οτι δεν θα την ξαναέβλεπε. Όντως δεν την ξαναείδε και στεναχωρέθηκε τόσο πολύ που αποφάσισε ότι δεν έχει κανένα νόημα πλέον η ζωή του και αποφάσισε να της δώσει ένα τέλος. Πριν το κάνει όμως αυτό, εκμυστηρεύτηκε την ιστορία του στον Αλκίνοο και εκείνος την έκανε τραγούδι.
Βέβαια υπάρχει άλλη μία εκδοχή που λέει οτι ο τύπος κάποια στιγμή βρήκε στ' αλήθεια την κοπέλα που ονειρευόταν και της είπε για τα όνειρα και επειδή εκείνη δεν τον πίστεψε, αυτοκτόνησε...
-
Άκουσα πρόσφατα ότι το τραγούδι του Αλκίνοου Ιωαννίδη "Όνειρο ήτανε" είναι εμπνευσμένο από πραγματική ιστορία. Για την ακρίβεια, είναι η ιστορία ενός φίλου του, που είχε πολύ κλειστό χαρακτήρα και δεν είχε σχεδόν καθόλου επαφές με τους άλλους ανθρώπους. Μια φορά καθώς κοιμότανε, ονειρεύτηκε μια γυναικεία οπτασία. Ήταν αυτό που έψαχνε: μια γυναίκα πλασμένη αποκλειστικά γι' αυτόν! Την έβλεπε λοιπόν κάθε βράδυ στον ύπνο του, ώσπου στο τέλος την ερωτεύτηκε και κατέληξε να παίρνει χάπια για να κοιμάται νωρίτερα και να την ονειρεύεται. Ένα βράδυ η οπτασία του είπε πως δεν ήταν παρά ένα όνειρο και οτι δεν θα την ξαναέβλεπε. Όντως δεν την ξαναείδε και στεναχωρέθηκε τόσο πολύ που αποφάσισε ότι δεν έχει κανένα νόημα πλέον η ζωή του και αποφάσισε να της δώσει ένα τέλος. Πριν το κάνει όμως αυτό, εκμυστηρεύτηκε την ιστορία του στον Αλκίνοο και εκείνος την έκανε τραγούδι.
Βέβαια υπάρχει άλλη μία εκδοχή που λέει οτι ο τύπος κάποια στιγμή βρήκε στ' αλήθεια την κοπέλα που ονειρευόταν και της είπε για τα όνειρα και επειδή εκείνη δεν τον πίστεψε, αυτοκτόνησε...
Δεν ξέρω κατά πόσο ισχύει αυτή η ιστορία...
Πάντως, για όσους ακούνε Αλκίνοο, θα ήθελα να παραθέσω ένα διήγημα, από το οποίο εμπνεύστηκε ο Αλκίνοος κι έγραψε τον καθρέφτη. Λέγεται "Ένας πολύ γέρος με τεράστια φτερά", είναι του Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες και ανήκει στη συλλογή διηγημάτων "Θάνατος σταθερός πέρα από τον έρωτα".
-
Ένας πολύ γέρος κύριος με τεράστια φτερά
Την τρίτη μέρα της βροχής είχαν σκοτώσει τόσα καβούρια μες το σπίτι, που ο Πελάγιο αναγκάστηκε να διασχίσει την πλημμυρισμένη μεσαυλή του για να τα πετάξει στην θάλασσα, γιατί το νεογέννητο αγόρι είχε περάσει όλη την νύχτα με δέκατα κι όλοι σκέφτονταν πως έφταιγε η δυσωδία. Απ' την Τρίτη όλα ήταν θλιβερά. Ουρανός και θάλασσα είχαν γίνει ένα σταχτί πράγμα κι η άμμος της παραλίας, που τον Μάρτη στραφτάλιζε σαν φωτεινή σκόνη, είχε μεταβληθεί σε σούπα από λάσπη και σαπισμένα θαλασσινά. Το μεσημέρι το φως ήταν τόσο αδύνατο που όταν ο Πελάγιο γύριζε στο σπίτι, αφού είχε πετάξει τα καβούρια, με δυσκολία διέκρινε τι ήταν αυτό που κουνιότανε και βόγκαγε στο βάθος της μεσαυλής. Χρειάστηκε να πλησιάσει πολύ κοντά για ν' ανακαλύψει πως ήταν ένας γέρος πεσμένος μπρούμυτα μες την λασπουριά και παρόλες τις μεγάλες του προσπάθειες δε μπορούσε ν' ανασηκωθεί γιατί τον εμπόδιζαν οι τεράστιες φτερούγες του.
Τρομαγμένος απ' αυτόν τον εφιάλτη , ο Πελάγιο έτρεξε να βρει την Ελισένδα, την γυναίκα του, που έβαζε κομπρέσες στο άρρωστο μωρό και την πήγε στο βάθος της μεσαυλής. Περιεργάστηκαν κι οι δύο το πεσμένο κορμί με βουβή κατάπληξη. Ήταν ντυμένος σαν ζητιάνος. Μόλις και του 'μεναν λίγες ξασπρισμένες τρίχες στο γυμνό κρανίο του και πολύ λίγα δόντια στο στόμα και αυτή η θλιβερή του εμφάνιση, σαν καταμουσκεμένος παπούλης, του 'χε αφαιρέσει όλο το μεγαλείο. Οι φτερούγες του, σαν μεγάλου όρνιου, βρώμικες και μισομαδημένες, είχαν βουλιάξει για πάντα μες την λασπουριά. Τόσο πολύ τον περιεργάστηκαν και με τέτοια προσοχή που πολύ γρήγορα ο Πελάγιο και η Ελισένδα συνήλθαν απ' την έκπληξή τους και στο τέλος τους φάνηκε και σαν γνωστός. Έτσι τόλμησαν να του μιλήσουν κι εκείνος τους αποκρίθηκε σε μια ακαταλαβίστικη γλώσσα, όμως με την ωραία φωνή των ναυτικών. Έτσι έγινε και ξεπέρασαν το πρόβλημα των φτερών και συμπέραναν, κρίνοντας πολύ φρόνιμα, πως ήταν κάποιος μοναχικός ναυαγός κάποιου ξένου καραβιού που 'χε βουλιάξει με την καταιγίδα. Ωστόσο, φώναξαν να το δει και μια γειτόνισσα που γνώριζε τα πάντα για την ζωή και το θάνατο κι εκείνης της έφτασε μια ματιά για να τους βγάλει απ' την πλάνη τους.
- Είναι ένας άγγελος - τους είπε - σίγουρα ερχότανε για το μωρό, αλλά ο καημένος είναι τόσο γέρος που η βροχή τον έριξε χάμω.
Την επόμενη όλος ο κόσμος ήξερε πως στο σπίτι του Πελάγιο κρατούσανε φυλακισμένο έναν άγγελο με σάρκα και οστά. Αντίθετα με την κρίση της σοφής γειτόνισσας, που πίστευε πως οι άγγελοι στους καιρούς μας ήταν οι επιζήσαντες φυγάδες κάποιας ουράνιας συνομωσίας, δεν άντεξε η καρδιά τους να τον σκοτώσουν με ξυλιές. Ο Πελάγιο τον πρόσεχε όλο το απόγευμα απ' την κουζίνα, οπλισμένος με το ραβδί που είχε σαν σερίφης, και πριν ξαπλώσει τον έβγαλε τραβώντας τον απ' τις λάσπες και τον έκλεισε μαζί με τις κότες στο συρματόφραχτο κοτέτσι.Τα μεσάνυχτα, όταν σταμάτησε η βροχή, ο Πελάγιο κι η Ελισένδα ακόμα σκότωναν καβούρια. Λίγο αργότερα ξύπνησε το μωρό απύρετο και πεινούσε. Αισθάνθηκαν τότε μεγαλόψυχοι κι αποφάσισαν να βάλουν τον άγγελο σε μια σχεδία με πόσιμο νερό και προμήθειες για τρεις μέρες και να τον αφήσουν στην τύχη του στ' ανοιχτά. Αλλά όταν βγήκαν στην μεσαυλή με το πρώτο φως, βρήκαν όλη την γειτονιά μπροστά στο κοτέτσι να διασκεδάζει με τον άγγελο χωρίς τον παραμικρό σεβασμό και να του πετούν φαγώσιμα μεσ' απ' τις τρύπες του σύρματος λες και δεν ήταν πλάσμα υπερφυσικό παρά ζώο του τσίρκου.
-
Ο πάτερ Γκονσάγκα έφτασε πριν απ' τις εφτά, ξεσηκωμένος απ' το απίθανο νέο. Εκείνη την ώρα είχαν ήδη έρθει κι άλλοι περίεργοι, λιγότερο επιπόλαιοι απ' τους πρωινούς κι είχαν κάνει κάθε είδους υποθέσεις για το μέλλον του φυλακισμένου. Οι πιο αφελείς σκέφτονταν θα τον εκλέγανε δήμαρχο του χωριού. Άλλοι, πιο χοντροκέφαλοι, υπέθεταν πως θα τον προβίβαζαν σε στρατηγό πέντε αστέρων για να κερδίζει όλους τους πολέμους. Μερικοί οραματιστές ελπίζανε πως θα τον φύλαγαν για γεννήτορα, για να σπείρει στη γη μια γενιά από φτερωτούς και σοφούς ανθρώπους που θα κυβερνούσαν το Σύμπαν. Αλλά ο πάτερ Γκονσάγκα πριν γίνει παπάς ήταν ένας στιβαρός ξυλοκόπος. Σκυμμένος πάνω στα σύρματα ανακεφαλαίωσε σ' ένα λεπτό την κατήχησή του κι ύστερα ζήτησε να του ανοίξουν την πόρτα για να εξετάσει εκείνο τον αξιολύπητο άνθρωπο, που ‘μοιαζε περισσότερο με τεράστια ξεπουπουλιασμένη κότα ανάμεσα στις άλλες αποσβολωμένες κότες. Ήταν ξαπλωμένος σε μια γωνιά, στεγνώνοντας στον ήλιο τις ανοιγμένες του φτερούγες, ανάμεσα σε φλούδια και φρούτα κι αποφάγια απ' το πρωινό που του 'χαν πετάξει οι πρωινοί επισκέπτες. Αδιάφορος στη θρασύτητα του κόσμου, μόλις που σήκωσε το πανάρχαιο βλέμμα του και κάτι μουρμούρισε στη γλώσσα του όταν ο πάτερ Γκονσάγκα μπήκε στο κοτέτσι και τον καλημέρισε στα λατινικά. Ο εφημέριος άρχισε να τον υποπτεύεται για απατεώνα όταν είδε πως δεν καταλάβαινε την γλώσσα του Θεού κι ούτε ήξερε να χαιρετήσει τους ιερείς Του. Ύστερα πρόσεξε πως από κοντά ήταν πολύ ανθρώπινος: ανάδινε μιαν ανυπόφορη μυρωδιά υπαίθρου, παράσιτα είχαν φυτρώσει κάτω απ' τις φτερούγες του, τα μεγαλύτερα φτερά του είχαν κακοπάθει απ' τους ανέμους της γης και τίποτα στην κακόμοιρη φύση του δε θύμιζε την περήφανη αξιοπρέπεια των αγγέλων. Εγκατέλειψε λοιπόν το κοτέτσι και μ' ένα σύντομο κήρυγμα προειδοποίησε τους περίεργους για τους κινδύνους της αφέλειας. Τους θύμισε πως ο δαίμονας είχε την κακιά συνήθεια να μεταχειρίζεται κόλπα καρναβαλίστικα για ν' αναστατώνει τους ανόητους. Υποστήριξε πως εφόσον τα φτερά δεν ήταν το βασικό στοιχείο που καθορίζει τις διαφορές ανάμεσα σ' ένα γεράκι και σ' ένα αεροπλάνο, πολύ λιγότερο θα ήταν στην αναγνώριση των αγγέλων. Ωστόσο υποσχέθηκε να γράψει ένα γράμμα στον επίσκοπό του, ώστε κι εκείνος να γράψει άλλο στην Παναγιότητά του, έτσι ώστε η τελική ετυμηγορία να προέρχεται απ' τα ανώτατα δικαστήρια.
Τα λόγια του έπεσαν σ' άγονο χώμα. Το νέο για τον αιχμάλωτο άγγελο διαδόθηκε με τέτοια ταχύτητα που μέσα σε λίγες ώρες έγινε μες στην μεσαυλή τέτοιο πανδαιμόνιο λαϊκής αγοράς που αναγκάστηκαν να φέρουν το στρατό σε μπαγιονέτες για να κρατήσει σε απόσταση το πλήθος που κόντευε να γκρεμίσει το σπίτι. Η Ελισένδα, με τη μέση πιασμένη απ' το να σκουπίζει τα πανηγυριώτικα σκουπίδια, είχε τότε την έξυπνη ιδέα να μαντρώσει τη μεσαυλή και να κόψει εισιτήριο πέντε σεντάβος για όποιον ήθελε να δει τον άγγελο.
Ήρθαν περίεργοι μέχρι κι απ' την Μαρτινίκα. Ήρθε ένας περιοδεύων θίασος μ' ένα ιπτάμενο ακροβάτη που πέρασε βουίζοντας αρκετές φορές πάνω απ' το πλήθος, αλλά κανείς δεν του έδωσε σημασία γιατί οι φτερούγες του δεν ήταν από αγγέλου, αλλά από διαστημική νυχτερίδα. Ήρθαν οι πιο δυστυχισμένοι ανάπηροι της Καραϊβικής για να γιάνουν: μια φτωχιά που από μικρή μετρούσε τους χτύπους της καρδιάς της και δεν έφταναν πια οι αριθμοί, κάποιος απ' την Τζαμάικα που δεν μπορούσε να κοιμηθεί γιατί τον ενοχλούσε ο θόρυβος των αστεριών, ένας υπνοβάτης που σηκωνότανε την νύχτα να χαλάσει στον ύπνο του αυτά που έφτιαχνε στον ξύπνιο του και πολλοί άλλοι με λιγότερο σοβαρά προβλήματα. Μέσα σ' αυτήν την αταξία ναυαγίου, που έκανε την γη να τρέμει, ο Πελάγιο και η Ελισένδα ήταν ευτυχισμένοι απ' την κούραση γιατί σε λιγότερο από μια βδομάδα είχαν γεμίσει με λεφτά τις κρεβατοκάμαρες κι η ουρά των προσκυνητών που περίμεναν ακόμη τη σειρά τους για να μπουν μέσα έφτανε ως την άλλη άκρη του ορίζοντα.
Ο άγγελος ήταν ο μόνος που δε συμμετείχε στο δικό του θέαμα. Περνούσε τον καιρό του ψάχνοντας για μια πιο αναπαυτική θέση στη δανεική φωλιά, ζαλισμένος απ' τις λάμπες του λαδιού που ζέσταιναν σαν κόλαση κι απ' τα κεριά της λειτουργίας που κόλλαγαν πάνω στα σύρματα. Στην αρχή προσπάθησαν να του δώσουν να φάει ναφθαλίνη, που σύμφωνα με τη σοφία της γειτόνισσας ήταν ειδική τροφή για τους αγγέλους. Αλλά εκείνος την περιφρόνησε όπως περιφρόνησε και τα παπικά γεύματα που του έφερναν οι μετανοούντες και ποτέ δεν έγινε γνωστό αν επειδή ήταν άγγελος ή επειδή ήταν γέρος κατέληξε να τρώει μονάχα χυλό από μελιτζάνες. Η μόνη υπερφυσική του αρετή έμοιαζε να 'ναι η υπομονή. Ιδιαίτερα τον πρώτο καιρό όταν τον τσιμπολογούσαν οι κότες ψάχνοντας για τα ουράνια παράσιτα που πλήθαιναν μες τις φτερούγες του κι οι σακάτηδες του ξερίζωναν πούπουλα για να τ' ακουμπήσουν πάνω στα κουσούρια τους κι ακόμα κι οι πιο σπλαχνικοί του πετούσαν πέτρες για να τον κάνουν να σηκωθεί να τον δούνε όρθιο. Η μόνη φορά που κατάφεραν να τον ταράξουν ήταν όταν του έκαψαν το φτερό με ένα σίδερο για το μαρκάρισμα των μοσχαριών, γιατί είχε μείνει τόσες ώρες ακίνητος που τον είχαν για πεθαμένο. Ξύπνησε ξαφνιασμένος, παραμιλώντας στην απόκρυφη γλώσσα του και με τα μάτια γεμάτα δάκρυα χτύπησε τα φτερά του δυο φορές σηκώνοντας ένα σύννεφο από κουτσουλιές και σεληνιακή σκόνη και προκαλώντας έναν ανεμοστρόβιλο πανικού άλλου είδους. Αν και πολλοί πίστεψαν πως η αντίδρασή του δεν ήταν από θυμό, αλλά μάλλον από πόνο, από τότε πρόσεχαν να μην τον ενοχλούν γιατί η πλειοψηφία κατάλαβε πως δεν είχε την απάθεια ενός ήρωα σε απομόνωση, αλλά ενός κατακλυσμού σε ανάπαυση.
-
Ο πάτερ Γκονσάγκα αντιμετώπισε την επιπολαιότητα του πλήθους με συνταγές οικιακής έμπνευσης καθώς περίμενε την τελική ετυμηγορία για την φύση του φυλακισμένου. Όμως το ταχυδρομείο της Ρώμης είχε χάσει την έννοια του επείγοντος. Ο καιρός περνούσε εξετάζοντας αν ο ένοχος είχε αφαλό, αν η γλώσσα του είχε σχέση με την αραμαϊκή, πόσες φορές χωρούσε πάνω στο κεφάλι μιας καρφίτσας, ή αν δεν ήταν απλώς κάποιος Νορβηγός με φτερά. Τα φειδωλά αυτά γράμματα θα μπορούσαν να πηγαινοέρχονται μέχρι τη συντέλεια των αιώνων, αν κάποιο γεγονός σταλμένο απ' την θεία πρόνοια δεν έβαζε τέλος στις στεναχώριες του εφημέριου.
Έτυχε εκείνες τις μέρες, μέσα στα πολλά νούμερα των θιάσων που ταξίδευαν στην Καραϊβική, να φέρουν στο χωριό το θλιβερό θέαμα μιας γυναίκας που είχε μεταμορφωθεί σε αράχνη επειδή είχε παρακούσει τους γονείς της. Δεν ήταν μόνο φθηνότερο το εισιτήριο για να την δει κανείς απ' το εισιτήριο για τον άγγελο, αλλά επέτρεπαν να της κάνεις κάθε είδους ερωτήσεις για την παράλογη κατάστασή της και να την εξετάσεις απ' την καλή και απ' την ανάποδη, ώστε κανείς να μη αμφιβάλλει για την αλήθεια αυτής της φρίκης. Ήταν μια τεράστια ταραντούλα μεγάλη σαν πρόβατο και με κεφάλι μελαγχολικής κόρης. Όμως το πιο σπαραχτικό απ' όλα δεν ήταν η παράλογη όψη της, αλλά η αληθινή λύπη με την οποία διηγιόταν τις λεπτομέρειες της δυστυχίας της: όταν ήταν ακόμα παιδί το είχε σκάσει απ' το σπίτι των γονιών της για να πάει σ' ένα χορό κι όταν γύριζε μεσ' απ' το δάσος, αφού είχε χορέψει όλη τη νύχτα χωρίς άδεια, ένας τρομαχτικός κεραυνός άνοιξε τον ουρανό στα δύο κι απ' το άνοιγμα πετάχτηκε η αστραπή με το θειάφι που τη μετάτρεψε σε αράχνη. Μοναδική τροφή της ήταν τα κεφτεδάκια που οι φιλεύσπλαχνες ψυχές της έβαζαν στο στόμα όταν ήθελαν. Τέτοιο θέαμα, γεμάτο από ανθρώπινη αλήθεια και με τέτοια τρομερή τιμωρία, ήταν φυσικό να συντρίψει, δίχως να το θέλει, το θέαμα του υπεροπτικού αγγέλου που μόλις καταδεχόταν να κοιτάξει τους θνητούς. Επιπλέον, τα ελάχιστα θαύματα που αποδίδανε στον άγγελο, αποκάλυπταν μία κάποια ψυχική διαταραχή, όπως εκείνο του τυφλού που δε βρήκε το φως του, αλλά του φύτρωσαν τρία καινούργια δόντια κι εκείνο του παραλυτικού που δε μπόρεσε να περπατήσει, αλλά κόντεψε να κερδίσει τον πρώτο λαχνό στο λαχείο κι εκείνο του λεπρού που φύτρωσαν ηλιοτρόπια στις πληγές του. Αυτά τα θαύματα της παρηγοριάς, που πιο πολύ μοιάζανε με φάρσες, είχαν ήδη κλονίσει τη φήμη του αγγέλου όταν η γυναίκα που είχε μεταμορφωθεί σε αράχνη κατάφερε τελικά να την καταστρέψει. Έτσι έγινε και ο πάτερ Γκονσάγκα γιατρεύτηκε για πάντα απ' την αϋπνία κι η μεσαυλή του Πελάγιο ξανάμεινε άδεια όπως τον καιρό που έβρεχε συνέχεια και τα καβούρια περπατούσαν στις κρεβατοκάμαρες.
Οι ιδιοκτήτες του σπιτιού δεν είχαν λόγο να παραπονεθούν. Με τα λεφτά που οικονόμησαν έφτιαξαν μια έπαυλη με δύο πατώματα, με μπαλκόνια και κήπους και με κεφαλόσκαλα πολύ ψηλά για να μην ανεβαίνουν καβούρια και με σιδεριές στα παράθυρα για να μην μπαίνουν άγγελοι. Επιπλέον, ο Πελάγιο έφτιαξε ένα εκτροφείο για κουνέλια κοντά στο χωριό και παραιτήθηκε από σερίφης οριστικά και η Ελισένδα αγόρασε παπούτσια σατέν με ψηλά τακούνια και πολλά φουστάνια από γυαλιστερό μεταξωτό, απ' εκείνο που φορούσαν τις Κυριακές εκείνα τα χρόνια οι πιο ελκυστικές κυρίες. Μόνο για το κοτέτσι δεν έκαναν τίποτα. Αν καμιά φορά το έπλεναν με απολυμαντικό κι έκαιγαν κομματάκια σμύρνα, δεν το έκαναν για να τιμήσουν τον άγγελο, παρά για να διώξουν τη βρωμιά της κοπριάς που τριγυρνούσε σαν φάντασμα παντού και πάλιωνε το καινούριο σπίτι. Στην αρχή, όταν το μωρό άρχισε να περπατάει, πρόσεχαν να μην πάει πολύ κοντά στο κοτέτσι. Αλλά ύστερα άρχισαν να ξεχνούν τους φόβους τους και να συνηθίζουν στη μυρωδιά και πριν αλλάξει το παιδί τα δόντια του έπαιζε πια μες το κοτέτσι που τα σκουριασμένα σύρματά του έπεφταν κομμάτια. Ο άγγελος δεν ήταν λιγότερο απωθητικός μαζί του, απ' ότι με τους υπόλοιπους θνητούς, αλλά υπόφερε τους πιο δαιμόνιους εξευτελισμούς με την υπομονή του σκύλου δίχως ψευδαισθήσεις. Κι οι δυο άρπαξαν ανεμοβλογιά συγχρόνως. Ο γιατρός που κοίταξε το παιδί δεν άντεξε στον πειρασμό ν' ακροαστεί και τον άγγελο, αλλά του βρήκε τόσα φυσήματα στην καρδιά και τόσους θορύβους στα νεφρά, που του φάνηκε απίθανο που ήταν ακόμα ζωντανός. Αυτό όμως που τον ξάφνιασε πιο πολύ ήταν η λογική των φτερών του. Έδεναν τόσο φυσικά μ' αυτόν τον τελείως ανθρώπινο οργανισμό που δε μπορούσε να καταλάβει γιατί δεν είχαν κι οι υπόλοιποι άνθρωποι.
-
Όταν το παιδί πήγε σχολείο είχε περάσει πια πολύς καιρός από τότε που ο ήλιος κι η βροχή είχαν ξεπατώσει το κοτέτσι. Ο άγγελος σερνόταν από δω κι από κει σαν αδέσποτος ετοιμοθάνατος. Τον έβγαζαν με τη σκούπα απ' ένα δωμάτιο κι ένα λεφτό αργότερα τον έβρισκαν στην κουζίνα. Έμοιαζε να βρίσκεται ταυτόχρονα παντού κι έφτασαν να σκέφτονται πως πολλαπλασιαζόταν, πως επαναλαμβανότανε από μόνος του, σ' ολόκληρο το σπίτι κι η εξοργισμένη Ελισένδα φώναζε σαν τρελή πως είναι τρομερό να ζει κανείς σ' αυτήν την κόλαση γεμάτη αγγέλους. Μόλις που μπορούσε να φάει και τα πανάρχαια μάτια του είχαν θολώσει τόσο, που σκόνταφτε στις κολόνες, και δεν του 'μεναν πια παρά τα μαδημένα καλάμια στα τελευταία φτερά του. Ο Πελάγιο του 'χε ρίξει πάνω του μια κουβέρτα και του 'χε κάνει την χάρη να τον αφήσει να κοιμάται στο υπόστεγο και μόνο τότε πρόσεξαν πως περνούσε τις νύχτες παραμιλώντας απ' τον πυρετό, λέγοντας γλωσσοδέτες στα αρχαία νορβηγικά. Κι ήταν μια απ' τις λίγες φορές που αναστατώθηκαν γιατί σκέφτηκαν πως επρόκειτο να πεθάνει κι ούτε κι η σοφή η γειτόνισσα μπορούσε να τους πει τι κάνουν τους πεθαμένους αγγέλους.
Όμως, όχι μόνο επέζησε το χειρότερο χειμώνα της ζωής του, αλλά και φάνηκε να καλυτερεύει με τις πρώτες ζέστες. Έμενε ακίνητος για αρκετές μέρες στην πιο απόμακρη γωνιά της αυλής, εκεί που δε μπορούσε κανείς να τον δει και στις αρχές του Δεκέμβρη άρχισαν να φυτρώνουν στις φτερούγες του κάτι μεγάλα και σκληρά φτερά, φτερά γέρικου πουλιού, που έμοιαζαν περισσότερο μ' άλλο ένα βάσανο των γηρατειών. Εκείνος όμως, θα πρέπει να γνώριζε την αιτία αυτών των αλλαγών, γιατί πρόσεχε πολύ να τις κρύβει και κανείς να μην ακούσει τα τραγούδια των ναυτικών που καμιά φορά τραγούδαγε κάτω απ' τ' αστέρια. Ένα πρωί η Ελισένδα καθάριζε κρεμμύδια για το μεσημέρι όταν ένας άνεμος που έμοιαζε να 'ρχεται απ' τ' ανοιχτά όρμησε στη κουζίνα. Τότε έσκυψε απ' το παράθυρο κι έπιασε τον άγγελο στις πρώτες προσπάθειές του να πετάξει. Ήταν τόσο αδέξιες που άνοιξε με τα νύχια του ένα αυλάκι στο λαχανόκηπο και κόντεψε να γκρεμίσει το υπόστεγο με τα αδύναμα χτυπήματα των φτερών του που γλιστρούσαν στο φως και δεν έβρισκαν που να κρατηθούν στον αέρα. Αλλά κατάφερε να πάρει ύψος. Η Ελισένδα άφησε έναν αναστεναγμό ανακούφισης για κείνη και γι' αυτόν, όταν είδε να περνά πάνω απ' τα τελευταία σπίτια προσπαθώντας να κρατηθεί στον αέρα μ' οποιονδήποτε τρόπο με το ριψοκίνδυνο πέταγμα γέρικου όρνιου. Συνέχισε να τον βλέπει μέχρι που δε μπορούσε πια, γιατί δεν ήταν πια εμπόδιο στη ζωή της, αλλά ένα φανταστικό σημείο στον ορίζοντα πάνω στη θάλασσα.
Γκάμπριελ Γκαρσία Μάρκες
1968
-
Παποράκι του Μπουρνόβα - Μάνος Λοΐζος-Λευτέρης Παπαδόπουλος
Τραγούδι από το δίσκο «Να’χαμε τι να’χαμε» του 1972. Το τραγούδι ερμηνεύει ο Γιάννης Καλατζής με δεύτερη φωνή τη Χαρούλα Αλεξίου. Η ιστορία αυτού του τραγουδιού είναι πραγματικά αξιόλογη. Το τραγούδι αρχίζει με το τετράστιχο “Παποράκι του Μπουρνόβα / και καρότσα της στεριάς / πόσα τάλιρα γυρεύεις / στον Περαία να με πας”. Αυτό το τετράστιχο το άκουσε ο Λ.Παπαδόπουλος για πρώτη φορά από τον στιχουργό Νίκο Μάθεση. Του είπε πως στη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922, αυτό το τραγούδι το έλεγαν Έλληνες στρατιώτες που λιποταχτούσαν. Πρόσθεταν, επίσης, και ένα δίστιχο: “στον Περαία έχω σπίτι και στο Πέραμα κυρά”. Αυτό άρεσε στον Παπαδόπουλο, κι έτσι κράτησε αυτούς τους έξι στίχους και πρόσθεσε και άλλους έξι: “κάθε νύχτα στ’ όνειρό μου σεργιανάω / Άγιο – Νείλο, Κερατσίνι, Κοκκινιά / καπετάνιο Αρβανίτη / καροτσέρη φουκαρά”. Όταν έγραψε τη μουσική ο Λοϊζος και συνυπόγραψαν οι δημιουργοί, φώναξαν τον Γιώργο Νταλάρα στο σπίτι του Λοϊζου για να το ακούσει και να το κάνει πρόβα. Μόλις το ’παιξε ο Λοίζος στο πιάνο και ο Παπαδόπουλος τραγουδούσε, ο Νταλάρας άρχισε να τραγουδάει τους στίχους με άλλη, πολύ βαριά μελωδία, θέλοντας να τους δείξει ότι το τραγούδι αυτό το γνωρίζει(μάλλον από τον πατέρα του) από … αρχαιοτάτων χρόνων. Ο Λοίζος τσαντίσθηκε. Γύρισε και λέει στον Παπαδόπουλο: ”Δηλαδή, ο Νταλάρας ισχυρίζεται ότι το τραγούδι αυτό το κλέψαμε;”. “Ναι”, του απάντησε εκείνος, γελώντας. Ο Νταλάρας θέλησε να διορθώσει τα πράγματα : “Δεν υπαινίχθηκα ότι το κλέψατε. Απλώς, ότι υπήρχε ένα άλλο τραγούδι, από παλιά, με άλλη μουσική”. Το αποτέλεσμα όμως είχε κριθεί : το τραγούδι δόθηκε στον Γιάννη Καλατζή.
Ύστερα λοιπόν απ’ αυτήν την “ιστορία”, αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η άποψη του Γιώργου Νταλάρα: « … στο “Παποράκι του Μπουρνόβα” το ρεφρέν ήταν από ένα τραγούδι που φέρνανε μαζί τους οι φαντάροι που γυρνούσαν από το μικρασιατικό μέτωπο. Ένα τραγούδι θλιμμένο, σε δρόμο σαμπάχ, που ταίριαζε στην πίκρα των ανθρώπων που δεν ξέραν αν θα ξαναντικρίζαν τους γενέθλιους τόπους. Το τετράστιχο αυτό του ρεφρέν άρεσε πολύ στον Μάνο αλλά και στον Παπαδόπουλο, και αφού το συμπλήρωσε ο Λευτέρης, ο Μάνος έγραψε μια μελωδία που, ενώ κρατάει τη νοσταλγία του θέματος, σφύζει από ρυθμό και ζωή»
-
Μισιρλού
Τραγούδι που ξεκίνησε από την Ελλάδα ως ρεμπέτικο κι έγινε παγκόσμια επιτυχία, γνωρίζοντας διασκευές σε διαφορετικά μουσικά στυλ (τζαζ, οριεντάλ, κλέζμερ, σερφ-ροκ, γκαράζ-ροκ κ.ά.). Μισιρλού σημαίνει γυναίκα από το Μισίρι (Μισρ=Αίγυπτος στα αραβικά) και αναφέρεται σε μουσουλμάνα της Αιγύπτου, καθότι τη χριστιανή της περιοχής την ονομάζουμε Αιγυπτιώτισσα.
Η «Μισιρλού» είναι ένα αργό ζεϊμπέκικο, που πρωτακούστηκε στην Αθήνα γύρω στο 1927 από την κομπανία του Δημήτρη Πατρινού, ενός σμυρνιού μουσικού, που ήρθε στην πρωτεύουσα με το κύμα των προσφύγων της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το τραγούδι αναφέρεται στον έρωτα ενός χριστιανού για μια μουσουλμάνα, θέμα - ταμπού για εκείνη την εποχή και όχι μόνο. Η μελωδία είτε προϋπήρχε και ήταν οικείο άκουσμα στον ευρύτερο χώρο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, είτε αποτελεί ομαδική δουλειά της κομπανίας του Πατρινού. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Πατρινός έγραψε τους στίχους.
Η διεθνής πορεία του τραγουδιού ξεκίνησε το 1930 από τις ΗΠΑ, με την κυκλοφορία του από τη δισκογραφική εταιρεία Orthophonic του ελληνοαμερικανού Τίτου Δημητριάδη. Το 1941 ένας άλλος ελληνοαμερικανός, ο μουσικός Νίκος Ρουμπάνης του άλλαξε τον τόνο και τη μελωδία, δίνοντάς του τον ανατολίτικο ήχο με τον οποίο είναι γνωστό σήμερα. Φρόντισε, μάλιστα, να κατοχυρώσει το όνομά του ως συνθέτης του τραγουδιού. Καθώς κανείς δεν του αμφισβήτησε το δικαίωμα αυτό, ο Ρουμπάνης εμφανίζεται ως συνθέτης της «Μισιρλούς» σε όλο τον κόσμο εκτός από την Ελλάδα.
Αμέσως μετά τη διασκευή του Ρουμπάνη, το τραγούδι εντάχθηκε στο ρεπερτόριο μεγάλων ορχηστρών της εποχής του σουίνγκ, όπως του Χάρι Τζέιμς, του Γούντι Χέρμαν και του Ξαβιέ Κούγκατ. Όμως, η μεγάλη επιτυχία για τη «Μισιρλού» ήλθε στις αρχές της δεκαετίας του '60 από καλλιτέχνες του Surf-Rock. Την αρχή έκανε ο κιθαρίστας Ντικ Ντέιλ, ένας μουσικός με λιβανέζικες ρίζες (Ρίτσαρντ Μανσούρ το πραγματικό του όνομα), όταν ένας θαμώνας στο κλαμπ που εμφανιζόταν τον προκάλεσε να παίξει ένα σόλο με μία μόνο χορδή της κιθάρας. Αυτός διάλεξε τη «Μισιρλού» για να ανταποκριθεί στην πρόκληση. Το 1963, οι σπουδαίοι The Beach Boys παρουσίασαν στο άλμπουμ τους «Surfin' USA» μια εκτέλεση του τραγουδιού παρόμοια με αυτή του Ντέιλ, κάνοντας έτσι τη «Μισιρλού» τμήμα της surf παράδοσης, αλλά και της αμερικάνικης ποπ κουλτούρας.
Το 1994 η «Μισιρλού» στην εκτέλεση του Ντικ Ντέιλ ήλθε και πάλι στο προσκήνιο, καθώς ακουγόταν στην καλτ ταινία του Κουέντιν Ταραντίνο «Pulp Fiction», ενώ το 2006 ξανάγινε δημοφιλής, όταν αποτέλεσε τη βάση για το τραγούδι των Black Eyed Peas, «Pump it». Αξιοσημείωτη είναι και η εκδοχή του γνωστού κουαρτέτου εγχόρδων «The Kronos Quartet», που συμπεριέλαβε τη «Μισιρλού» στο άλμπουμ τους «Caravan» (2000) με τον τίτλο «Misirlou Twist».
Στην Ελλάδα, τη «Μισιρλού» έχουν τραγουδήσει αρκετοί καλλιτέχνες, όπως η Δανάη, η Σοφία Βέμπο και ο Νίκος Γούναρης. Το ροκ συγκρότημα των Last Drive (άλμπουμ «Underworld Shakedown» του 1986) και η γκαράζ μπάντα των Sound Explosion («Misirlou the Greek»).
Το 2004, η «Μισιρλού» επιλέχτηκε από την οργανωτική επιτροπή των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας ως ένα από τα πιο γνωστά ελληνικά τραγούδια όλων των εποχών, και ακούστηκε στην τελετή λήξης από την απόλυτη ελληνίδα σταρ, Άννα Βίσση. Στο τεύχος Μαρτίου 2005 το αγγλικό μουσικό περιοδικό Q δημοσίευσε έναν κατάλογο με τα 100 κορυφαία 100 κιθαριστικά τραγούδια. Η «Μισιρλού» στη διασκευή του Μτικ Ντέιλ κατέλαβε την 89η θέση.
Πηγή: www.sansimera.gr (http://www.sansimera.gr/)
Αυτό το ποστ ξεκίνησε από εδώ: http://forum.kithara.gr/index.php?topic=77956.msg612833#msg612833 (http://forum.kithara.gr/index.php?topic=77956.msg612833#msg612833)
-
Μια ερώτηση: Ξέρει κανείς την ιστορία της 'Δραπετσώνας'? Δεν έχει τύχει να την ακούσω κ πρέπει να έχει ενδιαφέρον.
Αν και απ'οτι βλέπω αυτό το μήνυμα το έστειλες πριν 6 χρόνια, θα σου απαντήσω:
Στην Πολιτεία Α του Μίκη Θεοδωράκη, ξεκίνσε με το τραγούδι "Μάνα μου και Παναγιά" που έγραψε ο ποιητής Τάσος Λειβαδίτηςεμπνευσμένος από το "Adagio" του συνθέτη, και ήταν να εκδοθεί σε δίσκο 45 στροφών.
Για να κυκλοφορήσει όμως ο δίσκος, έπρεπε να γραφτεί άλλο ένα τραγούδι από την άλλη πλευρά. Έτσι γράφτηκε η "Δραπετσώνα", που ήταν εμπνευσμένη από το γκρέμισμα των προσφυγικών παραγκών από τος μπουλντόζες, βγάζοντας στο δρόμο πλήθος γυναικόπαιδων, γέρων, ανήμπορων και άρρωστων.
Και βέβαια οι στίχοι του τραγουδιού είναι το ίδιο δυνατοί όσο και αυτά τα περιστατικά...
Ηχογραφήθηκε το 1960.
-
Για το In the air tonight:
http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=3004§ionID=0 (http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=3004§ionID=0)
και
http://www.scribd.com/doc/56761719/In-the-Air-Tonight (http://www.scribd.com/doc/56761719/In-the-Air-Tonight)
Εκτενής έρευνα επάνω στη δημιουργία και παραγωγή του. Καλή ανάγνωση
-
Το Lady D'Arbanville το έγραψε ο Cat Stevens για την Patti D'Arbanville που τον παράτησε για να γίνει μοντέλο κάτι που δεν το κατάφερε. Στο τραγούδι την αναφέρει σαν νεκρή επειδή γι'αυτόν είχε πεθάνει
Cat Stevens-Lady D'arbanville lyrics (http://www.youtube.com/watch?v=1RduDNjxLcI#ws)
edit: γράφουμε μόνο με ελληνικά
-
Νότης - Ήταν τρελός - Γράφτηκε για τον Σολωμό που σκότωσαν οι τούρκοι στη Κύπρο πάνω στον Ιστό .
Νότης - Γενέθλια - Γράφτηκε για ένα φίλο του , ο οποίος έχασε το παιδί του . ( Δεν είμαι σίγουρος ) .
-
Η κομματάρα των Iron Maiden "The Edge Of Darkness" στην ουσία περιγράφει την ιστορία που διαδραματίζεται στην ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ EVER "Apocalypse Now"
Το "Paschendale" περιγράφει μέσα από τα μάτια ενός στρατιώτη μία από τις μεγαλύτερες μάχες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, την μάχη στην βελγική πόλη Pascendaele, όπου έπεσαν πάνω από ένα εκατομμύριο οβίδες, ενώ οι απώλειες και για τις δύο πλευρές ήταν τεράστιες.
Το "Remember Tomorrow" ονομάστηκε έτσι επειδή ο τότε τραγουδιστής των Iron Maiden ξεχνούσε κάθε μέρα τους στίχους, οπότε του έλεγαν "remember tomorrow"
Γενικά σχεδόν κάθε τραγούδι των Maiden έχει ιστορία πίσω του, καθόλου τυχαίο δεν είναι το ότι οι Maiden είναι το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ!!!!!
-
Νότης - Γενέθλια - Γράφτηκε για ένα φίλο του , ο οποίος έχασε το παιδί του . ( Δεν είμαι σίγουρος ) .
Οι στίχοι είναι του Στέλιου Μπικάκη, ο οποίος και το πρωτοτραγούδησε (ο Νοτης το είπε λίγο πιο μετά κάνοντάς το γνωστό), και όντως είχε χάσει το παιδί του...