Ωτο-στοπ

[old_lion]

"... οι τραβεστι στη Συγγρου αποκλειεται να βρουν κάποιον να τις αγαπήσει;...

Ουφ μωρέ κι εσύ .   

Ξεχάστηκα και δεν απάντησα στη τελευταία ερώτησή σου .
Οι τραβεστί στη Συγγρού αποκλείεται να βρούν κάποιον να  "τις"  αγαπήσει επειδή , καλή μου ,
δεν είναι  "τις" .

Σού θυμίζω ότι είναι  "τους" .
Και μάλιστα ασύστολα παραδομένοι στον καθένα .

Τους ανέφερα μονάχα για να σου επιστήσω την προσοχή
στο ότι το με ποια-ον πηδ....στε δεν έχει να κάνει με τα αισθήματά μας .

Δε συμβαίνει μέ μένα , δε μπορώ να πάω με κάποιο πρόσωπο εάν δεν το αγαπώ
αλλά δυστυχώς αυτό συμβαίνει στη συντριπτική πλειοψηφεία τού πληθυσμού.

Ωραία , ωραία , κι ας μη λέω ψέμματα , μπορώ να πάω
αλλά δεν είναι αυτό που αγαπώ και θέλω .

Και άντε τώρα , έγινα επιτέλους κατανοητός μωρέ κι εσύ ?

[Maria_Adouaneta]

Εύχομαι σε όλους τους ανθρώπους να γ***νται και ν'αγαπιούνται όσο, οπως κι όποτε θέλουν. Αλήθεια μόνο να λέμε. Μονάχα αυτό χρειάζεται. Να μην κρυβόμαστε ...Περιεργη η κουβεντα, δεν την έχω καταλάβει καλά ακόμη. Καληνύχτα

[old_lion]

"...Μονάχα αυτό χρειάζεται.
    Να μην κρυβόμαστε ..."

Άντε πάλι .
Δεν κατάλαβες επειδή είσαι τελικά πολύ αθώα όπως αλλιώς κι αν είσαι .

Ναι καλή μου , μονάχα αυτό χρειάζεται στην κάθε σχέση μας .
Η ειλικρίνεια , η αλήθεια , για τα όσα κάνουμε και για τα όσα δεν κάνουμε .

Μαζί σου ήμουνα εξαρχής .
Τώρα ελπίζω να με κατάλαβες .
Ήθελα κι εγώ να πειστώ ότι είσαι ειλικρινής στα όσα γράφεις .

Τώρα πείστηκα . 

[vert]

   ...μιας κι επιμένεις για την αξία της ζωής...

Στ` αγκάθια μέσα σ` έσπειραν, κυκλάμινο λουλούδι
κι όμως με θάρρος φύτρωσες... τα βράχια δε λογάριασες.
Στην πρώτη ανάσα σου... σου φύσηξαν της νιότης σου το χνούδι
μα εσύ καρτερικά αρμενιζες, των στεναγμών τις θάλασσες.

Σε μονοπάτια σ`έστειλαν... βουβά σκοτεινιασμένα
να περπατάς ξυπόλυτη στου μόχθου τα περάσματα.
Πέτρα δε σε λυπήθηκε... βροχή δε νοιάστηκε για `σένα...
των αστεριών τα ψέμματα, έπαιρνες για σκεπάσματα.

Στην ανημπόρια τους αυτοί... που σε γεννήσαν Μάνα
πνίξανε την ελπίδα σου ...για της Ζωής τον Έρωτα...
Δεν φτάσανε οι προσευχές... το παιδικό σου κλάμα...
για τα όνειρα που πάντοτε... θα `μέναν αφανέρωτα.

Σε σπρώξαν του ανέμου οι καημοί... γυμνή και τρομαγμένη
στη χώρα που είχαν οι Θεοί... παλιά για καταφύγιο
σου είπαν πως εδω, άλλο δεν απομένει...
παρά να κάνεις πως γελάς, με μια καρδιά ερείπιο...

Με βία όταν  κλεψανε, τον Ήλιο απ` τα μαλιά σου..
είπες ξανά... ότι δικό σου ήταν το φταίξιμο...
Πόσες χαρές κι επιθυμιές, τις κλείδωσες φαντασου....
σ` ένα τραγούδι σιωπηλό... ηρωικό και πένθιμο?

[old_lion]

   ...μιας κι επιμένεις για την αξία της ζωής...

Στ` αγκάθια μέσα σ` έσπειραν, κυκλάμινο λουλούδι
κι όμως με θάρρος φύτρωσες... τα βράχια δε λογάριασες.
Στην πρώτη ανάσα σου... σου φύσηξαν της νιότης σου το χνούδι
μα εσύ καρτερικά αρμενιζες, των στεναγμών τις θάλασσες.

Σε μονοπάτια σ`έστειλαν... βουβά σκοτεινιασμένα
να περπατάς ξυπόλυτη στου μόχθου τα περάσματα.
Πέτρα δε σε λυπήθηκε... βροχή δε νοιάστηκε για `σένα...
των αστεριών τα ψέμματα, έπαιρνες για σκεπάσματα.

Στην ανημπόρια τους αυτοί... που σε γεννήσαν Μάνα
πνίξανε την ελπίδα σου ...για της Ζωής τον Έρωτα...
Δεν φτάσανε οι προσευχές... το παιδικό σου κλάμα...
για τα όνειρα που πάντοτε... θα `μέναν αφανέρωτα.

Σε σπρώξαν του ανέμου οι καημοί... γυμνή και τρομαγμένη
στη χώρα που είχαν οι Θεοί... παλιά για καταφύγιο
σου είπαν πως εδω, άλλο δεν απομένει...
παρά να κάνεις πως γελάς, με μια καρδιά ερείπιο...

Με βία όταν  κλεψανε, τον Ήλιο απ` τα μαλιά σου..
είπες ξανά... ότι δικό σου ήταν το φταίξιμο...
Πόσες χαρές κι επιθυμιές, τις κλείδωσες φαντασου....
σ` ένα τραγούδι σιωπηλό... ηρωικό και πένθιμο?

Παραθέτω όλο το ποιήμα το οποίο εσύ παρέθεσες , Θοδωρή ,
επειδή είναι ένα λουλούδι κι ως λουλούδι τού αξίζει να επαναλαμβάνεται .

Ένα μοναχικό λουλούδι δεν είναι λουλούδι ,
όπως δεν είναι άνθρωπος ένας μοναχικός άνθρωπος ,
όπως δεν είναι χιμπατζής ένας μοναχικός χιμπατζής .

Μα , δεν τα έχουμε ξαναπεί χίλιες φορές αυτά , φίλε αγαπητέ Θοδωρή ?

Λίνα , όπου σε παρεξήγησα σού ζήτησα ήδη συγγνώμη .
Όπου έκανες κι εσύ το ίδιο , με μένα , το διόρθωσες ήδη .

Να είσαι καλά , ψυχούλα νοτιο-αμερικάνα εσύ .
Μείνε σίγουρη για ένα : στην Ελλάδα όπου βρέθηκες κάποιοι σε αγαπούν για αυτό που είσαι .
Με ειλικρίνεια .

 

[Caminante]

Βοήθεια Χριστέ μου, η αγάπη δε φτάνει για όλους...

Καληνύχτα.

[eleos* (Βάλια πια....)]

O νους σου "κατεβαζει" που λενε.. 
Μου αρεσε πολυ.. Και σαν ιδεα, και σαν γραπτο..
Μου δημιουργησε περιεργα συναισθηματα να σου πω την αληθεια..
Αλλα μου αρεσε.. Αυτο ειναι το μονο σιγουρο..
Ανυπομονω για τα επομενα! 

[old_lion]

"...Βοήθεια Χριστέ μου , η αγάπη δε φτάνει για όλους..."

Φτάνει μωρέ 'συ , φτάνει η αγάπη .
Αρκεί να είναι γνήσια , ειλικρινής , αληθινή και αφοσιωμένη .

Σαν την αγάπη Αυτού που επικαλέστηκες .
Γνήσια , ειλικρινής , αληθινή και αφοσιωμένη .

Για τούτο και τόσο πολλοί τον είπανε Θεό .