Κάποτε ήσουν γελαστός

[Γιωργάνας]

Έζησες πολέμους.
Είδες τα αποτελέσματα του μίσους.
Άκουσες τη βία στο κλάμα της μάνας σου.
Πείνασες.
Είδες επαναστάσεις.
Ένιωσες την τραγικότητα της ύπαρξης.
Καμία ιδεολογία δεν ολοκλήρωσε το εγώ σου.
 Και να 'σαι με την καμαρωτή κοιλιά και τους ιδρωμένους όρχεις και τα πόδια όλο παράπονο , πίσω από θλιβερά κουστούμια , τσακισμένα παντελόνια, και δέρμα φυλακισμένων ζώων.
Δεν είσαι ζώο. Αυτό είναι πολύ προσβλητικό για σένα.
Είσαι μια αυτοματοποιημένη μάζα που κουβαλά πληροφορίες χωρίς συνείδηση.
Δεν είναι κακό, τη δουλειά σου κάνεις. Τη δουλειά τους έκαναν και οι Χουντικοί, τη δουλειά τους κάνουν και οι τραπεζίτες και οι υπάλληλοι των εταιριών ...όλοι τη δουλειά τους. Και εσύ όπου να ναι θα πληρωθείς. Θα σε γράψει η ιστορία.
Ένας μικρός που ήθελε να μοιάσει στον πατέρα του, που ήθελε να μοιάσει στον πατέρα του, που ήθελε να μοιάσει στον πατέρα του, που ήθελε να μοιάσει στον πατέρα του, που τον σκότωσε.