gers:
1. Hook and Loop (Χριτς-Χρατς) Α) Velcro: Αποτελεί τον πιο συνηθισμένο τρόπο στερέωσης. Αυτοκόλλητες ταινίες Velcro τοποθετούνται στο ξύλο της πεταλιέρας και αντίθετου τύπου Velcro κομμάτια κολλούνται στο κάτω μέρος των πεταλιών.
Πλεονεκτήματα:
* Αφαίρεση και επανατοποθέτηση των πεταλιών στο pedalboard με ουσιαστικά μία κίνηση. * Δεν απαιτείται τροποποίηση του pedalboard για την αναδιάταξη των πεταλιών ή την προσθήκη κάποιου.
Μειονεκτήματα:
* Το κατά πόσο τα πεταλάκια θα είναι καλά στερεωμένα εξαρτάται από την ποιότητα του Velcro αλλά γενικά ο τρόπος αυτόν δεν προσφέρει τη σιγουριά άλλων. * Τα κομμάτια του Velcro που κολλούνται στο κάτω μέρος των πεταλιών είναι δύσκολο να αφαιρεθούν και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αλλοιωθεί το λάστιχο στον πάτο του πεταλιού. * Το Velcro σκονίζεται έυκολα και κρατά χνούδια, άρα απαιτείται μια μικρή συντήρηση προκειμένου να μην είναι άσχημη αισθητικά η πεταλιέρα. * Κάποια πετάλια όπως π.χ. τα wah είναι αρκετά δύσκολα στην τοποθέτηση.
Τιμή:
Κυκλοφορούν διάφοροι τύποι σε καταστήματα με εργαλεία αλλά συνήθως σε κατάστημα με υφάσματα το βρίσκεις πολύ φθηνότερα. Για την ακρίβεια, αν πάρεις ''χύμα'' η τιμή είναι 1€ το μέτρο. Άρα με 3€ περίπου (2m για την πεταλιέρα και 1m -να υπαρχει- για τα πετάλια) γίνεται η δουλειά.
Β) ''Μοκέτα'' και αρσενικό Velcro: Αντί για ταινία Velcro που δημιουργεί κάποιες μόνο λωρίδες στο ξύλο, πολλοί ντύνουν ολόκληρο το pedalboard με ύφασμα τέτοιο ώστε να γαντζώνεται σε αυτό το αρσενικό Velcro. Το ύφασμα θα πρέπει να έχει χνούδι, όπως π.χ. είναι η τσόχα. Επίσης, χρησιμοποιείται το Veltex που είναι κι αυτό της εταιρείας Velcro και είναι σχεδιασμένο για να γαντζώνεται σε αυτό το αρσενικό Velcro.
Πλεονεκτήματα:
* Ευελιξία, καθώς το πετάλι μπορεί να τοποθετηθεί οπουδήποτε πάνω στο ντυμένο ξύλο. * Δε χρειάζεται το Velcro στα πετάλια να είναι κολλημένο συγκεκριμένα έτσι ώστε να πέσει πάνω στις -2 συνήθως- λωρίδες που του αντιστοιχούν όταν χρησιμοποιείται ο τρόπος 1.Α. * Ότι ισχύει και για τον τρόπο 1.Α.
Μειονεκτήματα:
* Ειδικά αν χρησιμοποιηθεί κάποιο τυχαίο ύφασμα -εννοείται με χνούδι- το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι τόσο καλό ως προς την στερέωση των πεταλιών. * Ότι ισχύει και για τον τρόπο 1.Α.
Τιμή:
Ανάλογα το ύφασμα. Αν π.χ. κάποιος πάρει κάποιο ρετάλι από μοδίστρα πιθανότατα να του έρθει δωρεάν οπότε το κόστος είναι το αρσενικό Velcro που θα χρησιμοποιήσει, maximum 1€. Φθηνά πράματα γενικά.
Γ) Dual Lock: Πρόκεται για το αντίστοιχο ''velcro'' της 3M και φαίνεται να κερδίζει όλο και περισσότερο έδαφος. Αντί για ''χνούδι'' και ''μπαστουνάκια'' (kinky!!) έχει απλώς 2 όμοιες επιφάνεις με πλαστικά ''μανιταράκια'' που γαντζώνουν το ένα με το άλλο. Ουσιαστικά δεν πρόκειται για hook & loop ταινία.
Πλεονεκτήματα:
* Πολύ δυνατό κράτημα. Αυτό είναι ένα από τα ''συν'' του έναντι του Velcro αν και εύκολα μετατρέπεται σε μειονέκτημα αν η ταινία δεν έχει κολλήσει καλά στο ξύλο ή το πετάλι... * Δε μαζεύει σκόνες και χνούδια, τουλάχιστον όχι όσο το Velcro με τη χνουδωτή επιφάνεια.
Μειονεκτήματα:
* Κι εδώ ισχύουν τα ίδια με το Velcro όσον αφορά την αφαίρεσή του από τον πάτο του πεταλιού και την στερέωση κάποιον ''δύσκολων'' πεταλιών. * Η τιμή του.
Τιμή:
Το μειονέκτημα που λέγαμε. Βγαίνει περίπου 10ευρώ το μέτρο, 10πλάσια δηλαδή τιμή από το Velcro. Βέβαια μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει λιγότερη ταινία (επιβάλλεται μάλλον) εκμεταλλευόμενος τη δύναμη του Dual Lock.
gers:
2. Tie-Wraps (σφυχτηράκια): Απλά πράγματα. Τρυπούλες στο ξύλο ώστε να περνάνε τα σφυχτηράκια και με το κατάλληλο πιάσιμο από το πεταλάκι, περιορίζεται η ελευθερία των κινήσεών του. Αντί για ξύλο μπορεί να χρησιμοποιηθεί κάποια διάτρητη μεταλλική επιφάνεια ή και συνδυασμός των δύο.
Πλεονεκτήματα:
* Αν το πεταλάκι είναι πιασμένο σωστά, τότε προσφέρει τη σιγουριά ότι δεν πρόκειται να φύγει από την πεταλιέρα, ότι ακροβατικά και να κάνει ο χρήστης της με αυτή.
Μειονεκτήματα:
* Μπορεί σε γενικές γραμμές το πεταλάκι να είναι ασφαλές στην πεταλιέρα του, αυτό όμως δε σημαίνει ότι δε θα παλαντζάρει λίγο (ίσως ελάχιστα). * Για οποιαδήποτε αλλαγή/μετακίνηση, θα πρέπει να κοπούν τα σφυχτηράκια και να χρησιμοποιηθούν νέα. Το κυριότερο όμως είναι ότι σε περίπτωση που δε χρησιμοποιηθεί διάτρητη επιφάνεια, θα πρέπει να ανοιχτούν νέες τρύπες (ενώ θα φαίνονται ίσως και παλιές για όσους ενδιαφέρονται για το αισθητικό αποτέλεσμα). * Αισθητικά, τα tie-wraps ίσως φαίνονται κάπως άσχημα σε σχέση με τις άλλες μεθόδους. * Αν χρησιμοποιηθεί διάτρητη μεταλλική επιφάνεια, ίσως η στιβαρότητα της κατασκευής να μην επιτρέπει πεταλάκια όπως το wah στην πεταλιέρα. Αυτό όμως εξαρτάται από το υλικό που θα χρησιμοποιηθεί.
Τιμή: Τα σφυχτηράκια είναι πάμφθηνα (ας πούμε 1€ για έναν μεγάλο αριθμό από αυτά).
gers:
3. Βίδωμα
Α) Βίδωμα από την κάτω πλευρά της πεταλιέρας: Σε αυτήν την περίπτωση αντικαθιστούμε τις βίδες των πεταλιών με άλλες, ίδιας διαμέτρου και μήκους μ=ε+π αν ε είναι το μήκος της εργοστασιακής βίδας και π το πάχος του ξύλου. Με λίγα λόγια οι καινούριες βίδες θα πρέπει να είναι τόσο μεγαλύτερες σε μήκος όσο το πάχος του ξύλου. Αφού ανοίξουμε τις κατάλληλες τρύπες στο ξύλο, τοποθετούμε το πεταλάκι πάνω του και περνώντας τη βίδα απο την κάτω μεριά, βιδώνουμε. Το κάνουμε αυτό για όλες τις βίδες (ή έστω για 2 διαγώνιες αν βαριόμαστε). Εδώ η χρήση διάτρητης επιφάνειας δεν είναι εύκολη γιατί θα πρέπει οι τρύπες να έχουν αρκετά μικρή διάμετρο ώστε να μην περνά και το κεφάλι της βίδας ενώ θα πρέπει να πέφτουν τέλεια στα σημεία που είναι οι αντίστοιχες βίδες του πεταλιού.
Πλεονεκτήματα:
* Τέλεια σταθερότητα και σιγουριά, το πεταλάκι απλά δε φεύγει από τη θέση του. * Όμορφη πεταλιέρα που φαίνεται ''καθαρή'' και νοικοκυρεμένη, χωρίς να φαίνεται αν και πώς τα πετάλια είναι στερεωμένα.
Μειονεκτήματα:
* Θα πρέπει να ανοιχτούν νέες τρύπες για την οποιαδήποτε αλλαγή/μετακίνηση πεταλιού και οι παλιές μάλλον θα φαίνονται. * Οι βίδες θα πρέπει να έχουν το σωστό μήκος και πάχος. Πιο λεπτές ή χοντρές απλά δε θα βιδώνουν στο πετάλι. Πιο κοντές απ ότι πρέπει δε θα φτάνουν στο πετάλι εξαιτίας του πάχους του ξύλου. Πιο μεγάλες σε μήκος θα επιτρέπουν κατακόρυφη κίνηση του πεταλιού και για σωστό αποτέλεσμα θα πρέπει είτε να κοπούν είτε να χρησιμοποιηθούν πατέντες όπως ροδέλες, παξιμαδάκια κλπ. Η ακρίβεια πάντως που απαιτείται δεν είναι τόσο τραγική καθώς δεν είναι ανάγκη να βιδώσει μέχρι τέρμα, αρκεί να ''πιάσει'' λίγο στο πετάλι.
Τιμή: Το κόστος των βιδών είναι επίσης αρκετά χαμηλό. Πιο πολύ ''κοστίζει'' ο χρόνος για να βρεθούν/τροποποιηθούν οι σωστές.
Β) Βίδωμα με χρήση bicycle chain links (κρίκων αλυσίδας ποδηλάτου) Μια αλυσίδα ποδηλάτου αποτελείται από πολλά ''οχτάρια'' ενωμένα μεταξύ τους με μικρούς άξονες. Διαλύοντας μια αλυσίδα (με χρήση αντίστοιχου εργαλείου) μπορούμε να έχουμε πολυάριθμα τέτοια οχτάρια (βλ. φωτό). Ξεβιδώνουμε τις βίδες από τα πεταλάκια, και τις ξαναβιδώνουμε, έχοντας παρεμβάλει από ένα οχταράκι σε κάθε μία (ή σε 2 διαγώνιες μόνο αν βαριόμαστε). Η άλλη τρύπα από το κάθε οχταράκι που μένει ελεύθερη βιδώνεται στο ξύλο.
Πλεονεκτήματα:
* Τέλεια σταθερότητα και αρκετή σιγουριά. * Δεν τίθεται θέμα εύρεσης κατάλληλων βιδών, οι περισσότερες την κάνουν τη δουλειά.
Μειονεκτήματα:
* Και πάλι, οι βίδες είναι μόνιμες και θα πρέπει να δημιουργούνται νέες για αλλαγές/μετακινήσεις.
Τιμή: Αλυσίδα βρίσκει κανείς με 5€ ενώ μαζί με το εργαλείο πάει γύρω στα 10€.
gers:
Κάποια tips:
* Όσον αφορά τους τρόπους τις πρώτης κατηγορίας, μπορεί κανείς να βιδώσει ανάποδα τον πάτο του πεταλιού σε όσα πετάλια το επιτρέπουν με επιτυχία κι έτσι να γλυτώσει τις όποιες αλλοιώσεις πλαστικών/λάστιχων/χρώματος. * Αν αφαιρεθούν διαφόρων ειδών εξαρτήματα από τα πετάλια (βίδες, ''ποδαράκια'' κλπ), καλό είναι να φυλάσσονται μέσα στα πετάλια (π.χ. στο χώρο της μπαταρίας) ώστε να είμαστε σίγουροι ότι δε θα τα χάσουμε.
Γενικά, προσθέστε ότι γνωρίζετε πάνω στο θέμα για να εμπλουτιστούν τα πρώτα ποστ! :hi
hot_sauce (φλουτσ):
ωραίο θέμα και πολλές πληροφορίες