ΤΩΡΑ... (Συγγνώμη, δεν ξέρω τον καλό τρόπο)

[nobody]

Καμαρώστε το ρηχό μυαλό σας, την επιφανειακή σας ψυχή. Κρεμάστε τη σε περίοπτη θέση μέσα στο σαλόνι σας, να κάνει ταίρι με την υπόλοιπη ασήμαντη καθημερινότητά σας.

Κάντε τους μεγάλους σας σταυρούς και προσευχηθείτε για τα υλικά αγαθά. Γελάστε κοροϊδευτικά και χαιρέκακα με τις ζωές των άλλων. Φιλήστε τους ανθρώπους σας από απόσταση, αγκαλιάστε τους χλιαρά, σφίγγοντας τους το χέρι σαν να κρατάτε κάτι μιαρό.
Φορέστε τα καλά σας, καλύψτε την ασχήμια σας, φτιασιδωθείτε μήπως και ξεγελάσετε τον καθρέφτη. Ματαιόδοξοι …

Νιώστε καλά μέσα στη μιζέρια σας. Κλάψτε για τις μικρές σας ατυχίες και ευχηθείτε να συμβούν τα χειρότερα στους άλλους κι εσάς να σας προσπεράσουν.

Κυνηγήστε το μισθό, φοβηθείτε τον κόσμο. Πείτε ψέματα να ομορφύνετε την αθλιότητά σας. Όταν μιλάτε με άλλους μην τους κοιτάτε στα μάτια. Κρατήστε κρυφή τη γυάλινη και ανούσια ματιά σας.

Τρέξτε να σωθείτε όμως…

Γιατί κάποιοι εκεί έξω έχουν τη δύναμη στην ψυχή και όμορφα κακοποιημένες ζωές. Κάποιοι εκεί έξω «χαρίζονται» και «ξοδεύονται».

Βαδίζουν γυμνοί από «πρέπει», ξυπόλυτοι στην κακία, δεν κρατούν ομπρέλα όταν βρέχει συναισθήματα.

Αγαπούν τον πόνο τους, έχουν βρει το «πόνα» τους, το έχουν λατρέψει. Κομμάτι του εαυτού τους πια, το μόνο τους φτιασίδι. Πόσο υπέροχοι φαντάζουν…

Δεν συνωμοτούν για να βάψουν κανένα. Κι αν άθελά τους πληγώσουν κανένα, ξέρουν να αναγνωρίζουν και συγχώρεση να ζητούν.

Όλοι εσείς μικρά ανθρωπάκια που διαβάζετε αυτές τις αράδες, μισήστε με. Μη με ξαναδιαβάσετε. Δεν πρόκειται χάδι να νιώσετε, ούτε κι εκτίμηση να πάρετε. Αλληλο-εκτιμηθείτε μεταξύ σας βρωμεροί.

Αλλά αν και πάλι νομίζετε πως μόνο στα γραφτά μου σας «στολίζω», ελάτε! Θα σας χλευάσω με επιχειρήματα μάταιοι, κενοί άνθρωποι. Ελάτε όμως… Κι αν δε γουστάρετε ή νομίζετε πως είστε οι καλύτεροι όλων, να το σκεφτείτε ξανά.

Γιατί η ζωή αυτή είναι πολύ μικρή για να σας χωρέσει όλους εσάς.

Άντε και γ**ηθείτε… Μπας κι αλλάξει ο κόσμος.

[mati]

πολυ ομορφο το.....στολισμα...

κριμα που θα χαθει κι αυτο μεσα με μια ασημαντη καθημερινοτητα...

[ε?]

εγω φιλε μου επειδη προβλεπω πως θα σχολιαστει το κειμενο σου θα διαχωρισω απο τωρα την θεση μου και θα σου πω πως οχι μονο δεν μου εκανε καθολου εντυπωση αλλα το βρισκω και λιγο παιδαριωδες.

Πρωτα απο ολα δεν ειναι καθολου προτοτυπο. Υπαρχουν αναριθμητα τετοια κειμενα (καποτε τα εκανε μοδα το πασιγνωστο "choose life.." του trainspotting (δεν ξερω ποιος ακριβως το εγραψε) και δεν υπαρχει κατι πιο ευκολο απο τοο να ακολουθησεις μια κοινη συνταγη να αρχισεις να τα χωνεις και να το παρουσιαζεις ως ξεσπασμα.

Λοιπον δεν θα σταθω στο "καλλιτεχνικο"  γιατι δεν θεωρω οτι υπαρχει καθολου τεχνη μεσα σε αυτο και γιατι οπως σου ειπα δεν ειναι καν κατι προτοτυπο.

Θα σταθω στο "ξεσπασμα".

Λοιπον πιστευω οτι ουτε ειλικρινες ειναι. Ξερεις ο ποιητης δηλαδη ο ανθρωπος που παιρνει μια κολα χαρτι και γραφει κατι ειναι πραγματικα ειλικρινης δηλαδη αυθεντικος οταν γραφει για τον εαυτο του. Καποτε ο Thoreau εγραψε "συγχωρεστε με που μιλαω μονο για τον εαυτο μου αλλα ειναι το μοναδικο ατομο που πραγματικα γνωριζω". Οταν λοιπον κανεις μια τετοια προκλητικη  κριτικη και αφηνεις εξω τον εαυτο σου ειναι σαν να λες ή οτι εσυ εισαι "καλυτερος" (απο την στιγμη που ξερεις μονο τον εαυτο σου αρα μπορεις να τον τοποθετησεις καπου εναντι των αλλων) πραγμα που δεν ειναι αληθεια και επομενως δεν εισαι ειλικρινης ή θεωρεις πως "καλυτερος" πραγμα που σημαινει οτι δεν εχεις αυτογνωσια και επομενως το κειμενο ειναι ρηχο.

Φυσικα ολα αυτα θα μπορουσαμε να τα παρακαμψουμε αν το κειμενο ειχε καποια καλλιτεχνικη αξια αλλα οπως σου ειπα και στην αρχη νομιζω πως δεν εχει...

Ελπιζω να μην μου θυμωσεις για αυτην την κριτικη αλλα να δεις αν μπορει να εξεταστει και απο μια αλλη οπτικη το "γραφω αυθορμητα" και τι πραγματικα (μπορει) να σημαινει.

Και φυσικα οπως λεω παντα οι κρισεις ειναι καθαρα υποκειμενικες..μπορει απλως να λεω μαλακιες...

[nobody]

εγω φιλε μου επειδη προβλεπω πως θα σχολιαστει το κειμενο σου θα διαχωρισω απο τωρα την θεση μου και θα σου πω πως οχι μονο δεν μου εκανε καθολου εντυπωση αλλα το βρισκω και λιγο παιδαριωδες.

Πρωτα απο ολα δεν ειναι καθολου προτοτυπο. Υπαρχουν αναριθμητα τετοια κειμενα (καποτε τα εκανε μοδα το πασιγνωστο "choose life.." του trainspotting (δεν ξερω ποιος ακριβως το εγραψε) και δεν υπαρχει κατι πιο ευκολο απο τοο να ακολουθησεις μια κοινη συνταγη να αρχισεις να τα χωνεις και να το παρουσιαζεις ως ξεσπασμα.

Λοιπον δεν θα σταθω στο "καλλιτεχνικο"  γιατι δεν θεωρω οτι υπαρχει καθολου τεχνη μεσα σε αυτο και γιατι οπως σου ειπα δεν ειναι καν κατι προτοτυπο.

Θα σταθω στο "ξεσπασμα".

Λοιπον πιστευω οτι ουτε ειλικρινες ειναι. Ξερεις ο ποιητης δηλαδη ο ανθρωπος που παιρνει μια κολα χαρτι και γραφει κατι ειναι πραγματικα ειλικρινης δηλαδη αυθεντικος οταν γραφει για τον εαυτο του. Καποτε ο Thoreau εγραψε "συγχωρεστε με που μιλαω μονο για τον εαυτο μου αλλα ειναι το μοναδικο ατομο που πραγματικα γνωριζω". Οταν λοιπον κανεις μια τετοια προκλητικη  κριτικη και αφηνεις εξω τον εαυτο σου ειναι σαν να λες ή οτι εσυ εισαι "καλυτερος" (απο την στιγμη που ξερεις μονο τον εαυτο σου αρα μπορεις να τον τοποθετησεις καπου εναντι των αλλων) πραγμα που δεν ειναι αληθεια και επομενως δεν εισαι ειλικρινης ή θεωρεις πως "καλυτερος" πραγμα που σημαινει οτι δεν εχεις αυτογνωσια και επομενως το κειμενο ειναι ρηχο.

Φυσικα ολα αυτα θα μπορουσαμε να τα παρακαμψουμε αν το κειμενο ειχε καποια καλλιτεχνικη αξια αλλα οπως σου ειπα και στην αρχη νομιζω πως δεν εχει...

Ελπιζω να μην μου θυμωσεις για αυτην την κριτικη αλλα να δεις αν μπορει να εξεταστει και απο μια αλλη οπτικη το "γραφω αυθορμητα" και τι πραγματικα (μπορει) να σημαινει.

Και φυσικα οπως λεω παντα οι κρισεις ειναι καθαρα υποκειμενικες..μπορει απλως να λεω μαλ***ες...

Δεν ειναι τιποτ' αλλο παρα σκεψεις και αποψεις πανω σε κατι που συνεβαινε εκεινο τον καιρο με συγκεκριμενα ατομα γυρω μου, επομένως η καλλιτεχνικοτητα δεν ηταν σκοπος μου... Κι αν αυτο ειναι παρηγορητικο, εκανα την αυτοκριτικη μου... Αλήθεια όμως, σου έκανε αίσθηση...Αλλιώς γιατί να σχολιάσεις κάτι που δεν σε εκφράζει? Εκτος κι αν εχει να κανει με το γεγονος οτι θα σχολιαστει απο πολλους, οι οποιοι νιωσουν κατι μεσα απ'αυτο. Αλλα μαλλον κι εκεινοι θα αρκουντε στα τετριμενα, η οτιδηποτε αλλο...  Σ' ευχαριστώ

[ε?]

πρωτα απο ολα το σχολιασα γιατι ενα παλιοτερο κειμενο σου (νομιζω ο τιτλος του ειναι "το κολπο") μου ειχε κανει παρα παρα πολυ καλη εντυπωση και κατα κανονα ασχολουμαι μονονο με οσους με ενδιαφερουν.

επισης βρηκα αφορμη μεσα απο το κειμενο σου να παρατηρησω κατι που πολυ συχνα μπερδευουμε ολοι..το αυθεντικο με το "προσπαθω να το κανω αυθεντικο".Νομιζω οτι σε μια σελιδα σαν και αυτην δεν ειναι κακο να υπαρχει αυτο σαν παρατηρηση....αλλωστε απο τωρα μπορω να σου πω πως οι περισσοτεροι θα διαφωνισουν μαζι μου..ε και?ετσι το βλεπω εγω...και ακριβως επειδη ξερω οτι εκφραζεις μια οπτικη η οποια ειναι κοινος τοπος τα λεω σε εσενα για να τα ακουσουν και οι αλλοι...θα ηταν πολυ πιο ευκολο για εμενα απλα να συνταχθω με την οπτικη αυτη , θα ημουν πολυ πιο αρεστος...

και ναι .. μου εκανε αισθηση αλλα κακη... αν ησουν φιλος μου θα σου εκανα ακομη πιο αυστηρη κριτικη....και οχι δεν με εκφραζει πραγματικα καθολου αλλα αυτο δεν λεει κατι...

anyway αυτα ειχα να πω σε παραδιδω στους αλλους και κλεινω την παρενθεση.. απλως περιμενω το επομενο κειμενο σου που

γεια χαρα

[papous]

Δεν ειναι τιποτ' αλλο παρα σκεψεις και αποψεις πανω σε κατι που συνεβαινε εκεινο τον καιρο με συγκεκριμενα ατομα γυρω μου, επομένως η καλλιτεχνικοτητα δεν ηταν σκοπος μου...

Aν η καλλιτεχνία δεν ήταν ο σκοπός σου τι δουλειά έχει εδώ αυτό το κείμενο?

Ακόμα και η "μίμηση της αυθεντικότητας" είναι αυθεντική εάν έχεις τα κότσια να την στηρίξεις. Έπεσες στην παγίδα του Ρακένδυτου και υπαναχωρείς σχετικά με την μορφή της έκφρασής σου. Αποδεικνύεις ότι έχει δίκιο, ότι δεν είσαι αυθεντικός?

[Bάγια]

Διάβασα το κείμενο no-body.
Στην απάντησή σου στον rakenditos γράφεις: «Δεν ειναι τιποτ' αλλο παρα σκεψεις και αποψεις πανω σε κατι που συνεβαινε εκεινο τον καιρο…επομένως η καλλιτεχνικοτητα δεν ηταν σκοπος μου». Αν λοιπόν αυτό το κείμενο το έβαζες σε κάποια άλλη ενότητα πχ Άνθρωπος και Ζωή (με έναν επίλογο ή μια εισαγωγή, εξηγώντας πως είναι απλά σκέψεις όχι καλλιτεχνικά δοσμένες) τότε ίσως η εξέλιξη του θέματος να ήταν εντελώς διαφορετική. Επέλεξες να το δημοσιεύσεις στην κατηγορία Δικοί μας στίχοι και ποιήματα. Αυτομάτως λοιπόν θα έπρεπε να ήταν σκοπός σου η «καλλιτεχνικότητα» όπως λες. Σκόρπιες σκέψεις και απόψεις έχουμε όλοι ανα πάσα στιγμή. Αυτό που κάνει της σκέψεις να γίνουν στίχοι είναι η επεξεργασία τους, με όποιον τρόπο μπορεί ή επιλέγει κανείς. Θα με ενδιέφερε ωστόσο να μας εξηγούσες το λόγο που το δημοσίευσες εδώ. Ίσως κάτι να μου διαφεύγει. Είναι αυτό που δημοσίευσες στίχοι?
Όσο για το νόημα του κειμένου, ξεσπάσματα σαν κι αυτό όλοι λίγο πολύ έχουμε κάνει, είτε φωναχτά είτε σιωπηλά. Κι επειδή ακριβώς είναι ακατέργαστο ξέσπασμα στην γραπτή μορφή που μας το παρουσιάζεις, δεν έχω να κάνω κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο. Δεν με προβλημάτισε (θετικά ή αρνητικά) κάπου.

[ε?]

papou κανεις δεν ειναι εδω για να ανακρινεται... εγω ειπα κατι και μπορει να ημουν τελειως λαθος...δεν ειμαστε σε θεση να γνωριζουμε τι εχει ο καθενας μεσα του...μπορει  οτι ειπα να ηταν απλως μια κοτσανα ας μην επικεντωθουμε σε αυτο.... ας μην πριζουμε σα γεροντοκορες τον nobody  αλλωστε ολα ειναι υποκειμενικα....καλο ειναι το βαρος να πεσει στο κειμενο και οχι στα σχολια γιατι ετσι χανουμε την ουσια..και πραγματικα καλω τον no body να μην σου απαντησει και να σταματησουμε εδω την συζητηση...
ελπιζω να μην χαλιεσαι και εσυ μαζι μου  αλλα δεν ειναι ωραια πραματα να γραφει καποιος κατι που μπορει και να το εχει αναγκη και να τον βαζουμε στο σκαμνι για αυτο που εγραψε... μη μασας no body...

το ιδιο και για την Βαγια... sorry βαγια αλλα ισως ξεκινησα λεγοντας κατι λαθος και το πηραμε ολοι στραβα... δεν εειναι υποχρεωμενος κανεις να δωσει εξηγησεις..ηθελε και το εβαλε εδω..οκ..σε καποιους θα αρεσει σε αλλους οχι..

keep walking no body  πραγματικα το πιστευω οτι μπορεις να γραψεις υπεροχα...

[Bάγια]

rakenditos το σχόλιό το δικό σου καμία σχέση δεν είχε με το πως και γιατί σχολίασα εγώ το κείμενο του no-body.
Κοινώς, είτε είχες σχολιάσει είτε όχι (και με όποιον τρόπο) εσύ, εγώ το δικό μου σχόλιο θα το έκανα.
Ούτε υποχρέωσα κανέναν να δώσει εξηγήσεις. Ήμουν ευγενική, σαφής και με (τα όποια μου) επιχειρήματα σε ότι είπα.
Αυτά λοιπόν και θα ήθελα σε παρακαλώ να μην μπλέκουμε πράγματα, σχόλια και ανθρώπους χωρίς λόγο και να δημιουργούμε λάθος εντυπώσεις.
O ρόλος μου εδώ είναι αυτός του αναγνώστη. Δεν είμαι το χέρι που θα σπρώξει, θα παροτρύνει και θα τονώσει, ούτε το χέρι που θα υποχρεώσει σε εξηγήσεις, θα κόψει φτερά κλπ. Είμαστε ενήλικες ανάμεσα σε ενηλίκους.
Ελπίζω να έγινα σαφής και να μην χρειαστεί να επανέλθω σε μπερδέματα τέτοιου τύπου.

[nobody]

Αγαπούν τον πόνο τους, έχουν βρει το «πόνα» τους, το έχουν λατρέψει. Κομμάτι του εαυτού τους πια, το μόνο τους φτιασίδι. Πόσο υπέροχοι φαντάζουν…

Λεπτομερειες...

[MACMISIAS]

Κι εγώ σ'αγαπάω...

[nobody]

Διάβασα το κείμενο no-body.
Στην απάντησή σου στον rakenditos γράφεις: «Δεν ειναι τιποτ' αλλο παρα σκεψεις και αποψεις πανω σε κατι που συνεβαινε εκεινο τον καιρο…επομένως η καλλιτεχνικοτητα δεν ηταν σκοπος μου». Αν λοιπόν αυτό το κείμενο το έβαζες σε κάποια άλλη ενότητα πχ Άνθρωπος και Ζωή (με έναν επίλογο ή μια εισαγωγή, εξηγώντας πως είναι απλά σκέψεις όχι καλλιτεχνικά δοσμένες) τότε ίσως η εξέλιξη του θέματος να ήταν εντελώς διαφορετική. Επέλεξες να το δημοσιεύσεις στην κατηγορία Δικοί μας στίχοι και ποιήματα. Αυτομάτως λοιπόν θα έπρεπε να ήταν σκοπός σου η «καλλιτεχνικότητα» όπως λες. Σκόρπιες σκέψεις και απόψεις έχουμε όλοι ανα πάσα στιγμή. Αυτό που κάνει της σκέψεις να γίνουν στίχοι είναι η επεξεργασία τους, με όποιον τρόπο μπορεί ή επιλέγει κανείς. Θα με ενδιέφερε ωστόσο να μας εξηγούσες το λόγο που το δημοσίευσες εδώ. Ίσως κάτι να μου διαφεύγει. Είναι αυτό που δημοσίευσες στίχοι?
Όσο για το νόημα του κειμένου, ξεσπάσματα σαν κι αυτό όλοι λίγο πολύ έχουμε κάνει, είτε φωναχτά είτε σιωπηλά. Κι επειδή ακριβώς είναι ακατέργαστο ξέσπασμα στην γραπτή μορφή που μας το παρουσιάζεις, δεν έχω να κάνω κάποιο ιδιαίτερο σχόλιο. Δεν με προβλημάτισε (θετικά ή αρνητικά) κάπου.

Θα σας μιλησω σημερα με λογια φωτεινα
Νεράιδες και πρίγκηπες, μικρούλια ξωτικά
Θα σας χαρισω υφασματα με χρωμματα ζωηρα
Και χωρες μυθικες μα και αστρα λαμπερα

Μαζι να περπατησουμε σε πρασινα λειβαδια
Θα ειμαστε χαρουμενοι με πλουσια πετραδια
Να λεμε παντα ευχαριστα και ομορφα λογακια
Να καβαλαμε ξεγνοιαστα ποιητικα αλογακια

Υπαρχουνε ομως στιγμες παραξενες και μαυρες
Που βγαινουνε να ζεσταθουν στον ηλιο σαν τις σαυρες
Δεν εχουν πολυτελειες, δε γραφοντε σε στιχο
Δεν ειναι καλλιτεχνικες, ουτε και παιρνουν ηχο

Απλυτα ρουχα, ερειπια, θυμιζει η θωρια τους
Οργη και μισος κρυβουνε για σπάθα στη μεριά τους
Και κρινονται απλοχερα γιατι ποτε δεν θα'ναι
Σαν ολες τις αλλες τις στιγμες, ονειρα που περνανε...

Να δικαιολογησω το ποιητικο του πραγματος...Καλημερα και καλη εβδομαδα

[Bάγια]

Είσαι χιλιόμετρα μακριά από όλα όσα σχολίασα no-body. Κρίμα. Προφανώς ΔΕΝ κατάλαβες τίποτα.
Να ‘σαι καλά κι από δω και πέρα θα συνεχίσω να ακολουθώ την τακτική που εδώ και μήνες αποφάσισα.
Να μην σχολιάζω τίποτα διότι τελικά το σχόλιο για τον αποδέκτη έχει κι αυτό τη δυσκολία του. Έως και πολύ μεγάλη κάποιες φορές.
Καλή εβδομάδα και σε σένα.

[papous]

Το μόνο πρόβλημα είναι μην το παρααγαπήσουν και τελικά καταντήσουν εξαρτημένοι από τον πόνο....

Έτσι κι αλλιώς δεν λένε ότι οι Έλληνες είναι εθισμένοι στην μιζέρια? Μάλλον ο κανένας απευθύνεται σε κανέναν!

Ας μην μιζεριάζουμε άλλο Ρακένδυτε, κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να απαντήσει, αλλά η απάντηση δηλώνει τον βαθμό αξιοπρέπειας και αυτοεκτίμησης του καθενός. Αυτό έχουμε όλοι δικαίωμα να το κρίνουμε, και όταν το κρίνουμε δεν ανακρίνουμε. Αν για την κρίση σου θα στηριχτείς σε κοινές αξίες ή σε προσωπικά ευλογογενιακά κριτήρια είναι αλλουνού παπου ευαγγέλιο. Και αυτό όμως κρίνεται όπως όλα...

[mati]

ακομα κι ενα ξεσπασμα, εχει δικαιωμα να εκδηλωθει, εστω κι αν μετα κληθει απ τον ξεσπασαντα να επιστρεψει και να παροπλιστει...

σαν ξεσπασμα, επιτηδευμενο η οχι, δε χανει την αξια του, το σκοπο του και την αναγκη της υπαρξης του, εστω κι ετσι...ποσα εινια αυτα στη ζωη μας που μας φαινονται αδικα αλλα δεν εχουμε τον τροπο να τα πολεμησουμε? ποσοι ειναι αυτοι που "φαινονται" αλλα δεν ειναι και μας αναγκαζουν να ειμαστε η πιτα κι αυτοι το μαχαιρι?

αςεχει η πιτα, λοιπον, ενα......στολισμα...

[Lo.Lee.Ta]

Ο καλλιτέχνας είπε, το κείμενο του ομιλεί, για συγκεκριμένο καιρό και υποθέτω για συγκεκριμένους ανθρώπους και όταν λέει όλοι, μιλάει για όλους αυτούς που μοιάζουνε σε εκείνους τους συγκεκριμένους ανθρώπους που περιγράφει στο κείμενό του. Αυτή είναι η άποψη του και αλοίμονο αν δεν είναι αυθεντική. Ο Ρακένδυτός λέει καθαρά ότι η αυθεντικότητα των όσων λέει ο καλλιτέχνας, φαίνεται από τα όσα γράφει. Θεωρεί λοιπόν, πως όσα γράφει, είναι ακραία σε σχέση με το πραγματικό του είναι. Εντοπίζει δηλαδή κάποια σημεία, τα οποία μαρτυρούν, ότι επρόκειται για μεγάλα λόγια. Επάνω σε συναισθηματκή φόρτιση, ρίχνουμε τα μπινελίκια μας κατηγορόντας κάποιους ανθρώπους, γι αυτό που είναι, μιλάμε γι αυτό που θα θέλαμε να είναι και μέσα σε αυτά βρίσκει αντίκρυσμα και ο ίδιος ο εαυτός μας. Μπορεί να έχουμε προχωρήσει σε ένα καλύτερο επίπεδο από αυτούς που κρίνουμε, αλλά έχουμε και εμείς ακόμη εναπομείναντα ελατώματα από τις ίδιες πηγές. Έτσι λοιπόν δεν είμαστε το αυθεντικό με το οποίο κρίνουμε τους άλλους, το αυθεντικό είναι άυλο, υπάρχει όμως μία υλική μίμηση της αυθεντίας, η οποία θεωρούμε πως είμαστε εμείς.
Έτσι λέει ο παππούς, ότι ο γράφων του κειμένου δεν είναι αυθεντικός, αλλά μία αυθεντική μίμηση των όσων θέλει να αντιπροσωπεύσει.
Η Βάγια λέει, ότι αυτό είναι ένα κείμενο, που θα έπρεπε να πει σε κάποια άλλη κατηγορία. Δεν είναι ποίημα. Ποίημα είναι το έμμετρο και όχι το "αρτοποίημα". Ο no-body πάλι θεωρεί πως ποίημα είναι και το "αρτοποίημα" και όχι μόνο οι έμμετροι στίχοι.
Έαν πάλι ο No-body, ήθελε να κατανοήσει την Βάγια, σύμφωνα δε και με το μεγαλείο της παραπάνω κειμενογραφής του, θα έλεγε, παρακαλώ μεταφέρετε το κείμενο μου εις την σωστή κατηγορία που πιστεύετε εσείς και αφήστε εδώ την δικαιολογία μου (τους στίχους μου). Βέβαια, αυτό δεν δικαιολογεί τίποτα, μιας και το παρακάτω έμμετρο του δεν άλλαξε το παραπάνω κείμενό του. Το ένα παρέμεινε κείμενο και το άλλο στίχοι. Πράγμα που δείχνει ότι ο ίδιος μπορεί να διαχωρίζει το ένα από το άλλο, αλλιώς θα μας πρόσφερε στο καπάκι, αντί για ένα έμμετρο, άλλο ένα κείμενο χωρίς έμμετρο και θα μας έλεγε να άλλο ένα ποίημα!Δηλαδή θα μας έλεγε ναι είμαι κολλημένος με την μπάλα. Έχω εκ διαμέτρου διαφορετική αντίληψη, αντίθετη δηλαδή με την δική σας.
Βεβαίως έαν έκανε καλά που το έβαλε εδώ, η τελική απόφαση είναι των ανθρώπων που φροντίζουν το site. Μιας και έχουν βάλει κάποιους όρους. Άλλωστε είναι πολύ εύκολο καθένας να φτιάξει ένα δικό του site με δικούς του όρους. Εδώ η Ρόδος εδώ και το πήδημα.
Χαχα ο παππούς κάνει μία ωραιότατη αναφορά στην σαδομαζοχιστική θεωρία χαχαχα. Μην αρχίσουμε και γουστάρουμε τρελά τον πόνο τον ηδονιάρικο. Θεωρεί ότι υπάρχει κάποια ισορροπία σε όλα τούτα. Πως υπάρχει μία αυθεντική μίμηση αυθεντικότητας κοινών αξιών αλλά και ευλογογενιακών αξιών.

Τώρα η δική μου άποψη είναι όλα αυτά τα παραπάνω και αν δεν τα κατάφερα να καταλάβω τι εννοείται ο καθένας και χρησιμοποιώ λάθος τα ονόματα σας, ίσως να έχω καταφέρει σε ένα ποσοστό από την αυθεντικότητα μίμησης της αυθεντικότητάς σας!
Αυτό μου άρεσε παππού, είναι ωραίος γλωσσοδέτας!

[papous]

Δεν είναι γλωσοδέτης Χοληδόχε, σκεψοδέτης είναι! Μην ξεχνάς ότι εδώ μέσα βρισκόμαστε για να αμφισβητούμε, για να χαλάσουμε την σταθερή μας απεικόνηση του κόσμου. Οπότε είναι άστοχη η πρόσκληση του Ρακένδυτου για αυτοσυγκράτηση...

Ένα παράδειγμα για να κατανοηθεί η φράση "αυθεντική μίμηση της αυθεντικότητας": Γουστάρω να κυκλοφορώ με πόρσε. Είτε λόγω του ότι τα έχω, είτε λόγω του ότι θέλω να κάνω το κομμάτι μου εν μέσω οικονομικής κρίσης (δηλ να λέω: φτωχαδάκια... με όσα ξοδεύω για 10 χλμ θα μπορούσατε να περάσετε την μέρα σας, φάτε την σκόνη μου), είτε λόγω του ότι είμαι γκαζιάρης είτε όλα αυτά μαζί. Όταν λοιπόν το δηλώνω είμαι αυθεντικός. (Αυθεντικός μαλ**ας, αυθεντικός μάγκας, αυθεντικός έξυπνος, όπως θέλετε. Δεν θα κολλήσουμε στους χαρακτηρισμούς)

Κάποιος άλλος ο οποίος δανείζεται και αγοράζει μια πόρσε μόνο και μόνο για να μου μοιάσει, μιμείται την αυθεντικότητά μου. Είναι όμως αυτός αυθεντικός? Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αν παραδεχόταν άνετα το ότι με μιμείται. Θα ήταν ένας αυθεντικός μιμητής της αυθεντικότητάς μου. Αν προσπαθήσει να το φέρει απ' εδώ, να δικαιολογηθεί, να πει "έχω και τσικουετσέντο για την κίνηση στην πόλη" έχει χάσει την αυθεντικότητά του.

Μπορεί να είναι άγιος, δεν είναι όμως αυθεντικός κι επειδή δεν είναι αυθεντικός δεν μπορεί κανείς να τον εμπιστευθεί, ούτε ο Θεός, οπότε παύει να είναι και άγιος. Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις....

[Βραζίλης]

Γενικά, δεν μου αρέσουν τέτοιου είδους δημιουργήματα γεμάτα με ακραία "κατηγορώ" για τους πάντες και τα πάντα (ή έστω για τους/τα περισσότερους/α). Είναι μια στείρα κριτική.

Το δημιούργημα είναι ατάκτως ερριμμένες προτάσεις, κάτι που δεν συνάδει με τον πίνακα "Δικοί μας στίχοι και ποιήματα" και πρέπει να αποφεύγεται.

Δεν συνωμοτούν για να βάψουν κανένα.

Τι χρώμα;