Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - asxhmos

Σελίδες: [1] 2 3 4
1
Πραγματικά πολύ καλή η σελίδα τού Δημητράκα (πάντα δραστήριος, αεικίνητος και "πλήρης"!)
Θα διάβασετε και θα καταλάβετε, μέσα από την πορεία του, πολλά για την ελληνική ροκ/ποπ σκηνή. Έχει εξαιρετικά ντοκουμέντα ! (φωτογραφίες, μπροσούρες, διαφημιστικά, πλήρη δισκογραφία -με εξώφυλλα-συντελεστές και δωράκια mp3-, πολλά λινκς για άλλα συγκροτήματα, συνεντεύξεις, διάφορα άρθρα για τη ροκ σκηνή...κλπ)

ΥΓ:
Κοντεύει εξάμηνο από την παρουσίαση αυτού του θέματος και διαπιστώνω πως μόνο 90 το έχουν διαβάσει. Συνεπώς, μόνο αυτοί -αν είδαν τη σελίδα- θα έχουν και το σπάνιο-ντοκουμέντο Σιδηροπουλικό "mp3ΚΑΛΟΥΔΙ"...
Ναι, συνομιλία-συνέντευξη του Σιδηρόπουλου στον Δημητράκα (στις 25/11/1990 που μεταδόθηκε -ζωντανά- από τον Rock FM, διάρκειας 1ώρα και 2 λ.)

2
Στης "κουζουλής" μας τη γιορτή
ας πιούμε ούλοι μια ρακή !!!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στο Ρινιώ μας !!!

(άντε... μετά από 5 μήνες "αποχή", για πάρτη σου έγραψα !!!)

3
Μη μείνεις άλλο στη σιωπή... τον έχεις βρει τον "άγγελό" σου!

4
Βάγια! (μιας και μόλις σε είδα -από πάνω- να τσατίζεις...)
Μετά Βαίων και κλάδων, σου καταθέτω τις ευχές μου! Πολύχρονη!

5
Μην το χάσετε! Μια εξαιρετική παρουσίαση-χαρτογράφησης της ιστορίας της ηλεκτρονικής μουσικής μέσα από 20 σημαντικούς δίσκους. Με κείμενα ουσίας...
Από τον Αντώνη Ξαγά στο MIC

6
Πρέπει να σας το πω... Ακόμα γελάω!!!!!!!   ;D

Ο ΧΑΖΟΥΛΗΣ ΚΑΙ Ο ΚΟΥΦΟΣ

Ο κουφός κοροϊδεύει τον χαζούλη.
Κουφός:  Χαζούλη?? Πόοοοοσο κάνουν δύο και ένα??
Χαζός: (με σκέψη...)  Εεεμμμ... τέσσερα !!
Κουφός:(με σιγουριά!) Να την φας και νάναι κρύα !!!!!!!

7
Ωχχ.. λάθος στ' όνομά σου... Pimami (αν και, τι να σημαίνει τούτο?)

8
Το ημερολόγιο δείχνει πως ο raspid έγινε πια 131 χρονώνε !!!

Ρα, Ρα, Ρα,
ΧΡΟΝΙΑ ΣΟΥ ΠΟΛΛΑ!

9
Pimari... τόσο ακριβοθώρητα πια είναι τα "καλούδια" της πόλης;
Πικρή (και παραπονεμένη) αίσθηση με άγγιξε στα λόγια σου...
Μα να! κι η γεύση λυτρωμού!

Χαιρετισμούς (ηρωϊκούς)!

10
Σαν καλωσόρισμα... Να βρεις χρόνο για σκληρή "μελέτη".
Το πιο "γλυκό" απ' όλα ήταν η αφιέρωσή σου ...

Για εκείνον, που η καρδιά του έμεινε εκεί που αγαπούσε.

11
...αν δεν μπορώ να καταλάβω τι εννοείς / που το πας, δεν μπορώ και να το μελοποιήσω
...Από μόνες τους οι όμορφες λέξεις είναι απλά όμορφες λέξεις και τίποτα παραπάνω ...   προσωπική άποψη πάντα ... 

Έχεις απόλυτο δίκιο... Πώς να σε εμπνεύσουν οι ασυνταξίες; (ελληνικά τύπου Καλομοίρας...).


Geni, η προσπάθειά σου να μας πεις κάτι -μάλλον- απότυχε... Δεν σημαίνει πως βάζοντας ωραίες λέξεις στη σειρά, κάνεις ποίηση... Ενώ ξεκινάς με μια καλή ιδέα, ανακατεύεις ανομοιογενή στοιχεία, πράγματα αταίριαστα. Αν "στρωθείς" και το δουλέψεις κι άλλο (πολύ, θα 'λεγα) θα σε οδηγήσει από μόνο του... Και βασικά, το ρεφρενάκι σου είναι εκτός του κεντρικού σου θέματος!
Ευτυχώς, ας πούμε, σώζεσαι απ' το "δουλεμένο" τέλος...

12
...ενα τραγουδι απο Σουηδικο (ή καποιο σκανδιναβικο τελος παντων) συγκροτημα το οποιο ειτε ηταν διασκευη ειτε βασιζοταν στο λαϊκο τραγουδι "Ο χωρισμος".  ....Γνωριζει καποιος αν ειναι σωστο αυτο; ???

Και μένα, θα με ενδιέφερε (και μάλιστα πολύ) να μάθω γι' αυτή την εκτέλεση. Κάποιος...κατιτίς?


Έχει κυκλοφορήσει (πριν τρία χρόνια, αλλά υπάρχει ακόμα στο εμπόριο) ένα εξαιρετικό cd, από την εταιρία Protasis, σε επιμέλεια Γρηγόρη Ψαριανού, με τίτλο 16 Hellenic stories & the Misirlou.
Ελληνικά τραγούδια απ' όλες τις γειτονιές του κόσμου, σε αρκετές γλώσσες από διάφορες χρονικές περιόδους.
Δυστυχώς, στο site της εταιρίας (www.protasismusic.gr) δεν περιλαμβάνεται αυτή η παραγωγή (τους έστειλα ήδη την παρατήρηση...).
Ελπίζοντας πως κάποια στιγμή θα το "ανεβάσουν", αναφέρω ενδεικτικά κάποια τραγούδια:
MISIRLOU-The Lively Ones
LES ENFANTS DU PIREE-Milva
ICH SCHAU DEN WISSEN WOLNEN NACH (Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς)-Lale Andersen
INGRIRIOS (Τζιβαέρι)-Andrea Parodi
STIN ARHI TOU TRAGOUDIOU-Sedrenn
KAYMOS - Arja Saijonmaa
THE BOAT (Μες σ' αυτή τη βάρκα) - Harry Belafonte
IL RAGAZZO CHE SORRIDE (Το γελαστό παιδί) - Al Bano
κλπ

13
Αν και, βγάζεις συνεχώς μια υπεροψία, ένα καλάμι στα κείμενά σου (και πιο πολύ στα ποστ σου), μου αρέσει η πρωτοτυπία (συνήθως) του λόγου σου. Έχεις μιαν άναρχη, φευγάτη, ονειροπαρμένη (τόσο ουτοπική...) και χιουμοριστική προσέγγιση σε όλα, που σε κάνει (και λόγω ηλικίας) αξιοπρόσεκτο, πολύ ενδιαφέροντα.
Θέλει και λίγο παραπάνω "δούλεμα"...νοιώθω πολλές φορές μια βιασύνη...

Μην ξοδεύεις την "ευφυία" σου σε τιποτένια πράγματα...
Συγκεντρώσου!!!


14
Ωωωω!!! Σήμερα η Νερένια μας μεγάλωσε ένα χρόνο !!

Νερένια!
Πολύχρονη, γάργαρη και διαυγής !!!

15
Μα οι όροι είναι πάντα για να καταλαβαινόμαστε, να οριοθετούμε (πολλές φορές αυθαίρετα) για να έχουμε κοινό παρονομαστή στις αναφορές μας.
Οι δημιουργοί του Λαϊκού Τραγουδιού είχαν θυμώσει πολύ με τον Χατζιδάκι γιαυτό τον διαχωρισμό!
Συγκεκριμένα (ένα ιστορικό ντοκουμέντο):
'Ενα πρωινό, στο ιστορικό καφέ της Σταδίου Brazilian, ο Ζαμπέτας έπινε εκεί (όπως πάντα) το καφεδάκι του, συνομιλώντας έντονα για αυτό το θέμα με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου.
Φώναζε με θυμό ο Ζαμπέτας: "Και τι είναι ρε, τα δικά μου τραγούδια; Άτεχνα;"
Κι ο ποιητής για να τον κεντρίσει ακόμα πιο πολύ, αλλά και να του δώσει να καταλάβει αυτό τον μη-δόκιμο όρο, του απαντάει: "Ναι βρε Γιώργη... δεν καταλαβαίνεις!!;; Αυτά που κάνουμε εμείς μαζί είναι τα άτεχνα κι αυτά που κάνω μαζί με τον Θεοδωράκη είναι τα έντεχνα!!!".
Ακολούθησε κυνηγητό στην οδό Σταδίου, βεβαίως με φωναχτά μπινελίκια του Ζαμπέτα για τον Χριστοδούλου !!!

16
Βεβαίως, έτσι είναι... Το τετράχορδο το φέρνει (επίσημα), στις ορχήστρες και στις ηχογραφήσεις, ο Μανώλης Χιώτης, το 1952.
Όλοι οι συνεργάτες του, αυστηροί και προσηλωμένοι στους αυθεντικούς-απλούς ήχους, και αργότερα οι "δογματικοί" του ρεμπέτικου (αστικού λαϊκού) τραγουδιού, τον κατηγόρησαν γιαυτή την επιλογή του, πως "εξευρωποίησε/εξευρωπάισε" και "λατινοποίησε" τους καθαρούς λαϊκούς δρόμους.
Απ' τη μια, οι παλιότεροι συνθέτες ήταν ανένδοτοι στο να ακολουθήσουν αυτή την "νέα σχολή" σύνθεσης/εκτέλεσης, και από την άλλη, η βιομηχανία δίσκων είχε πια ανάγκη για νέα ακούσματα/πωλήσεις.
Γιαυτό, το λεγόμενο ρεμπέτικο λέμε ότι "πεθαίνει" ακριβώς εκείνη την εποχή. Μετά το 1950 διαμορφώνεται το Λαϊκό Τραγούδι (αποκαλούμενο πια έτσι, για να καταλαβαίνουμε τους όρους και τη διαφοροποίηση των ακουσμάτων του).
Αυτός ο δογματισμός, πως ό,τι παίζεται με το τετράχορδο δεν είναι για το Λαϊκό τραγούδι, σηκώνει πολλή κουβέντα και μουσικολογική προσέγγιση/ανάλυση. Επειδή είναι βέβαια η άποψη των παλιών δημιουργών "του ρεμπέτικου"  είναι σεβαστή, και περικλείει όλη τη σημειολογία τού είδους, αλλά είναι ανεπίτρεπτο όμως, οι νέοι δημιουργοί και οργανοπαίχτες να θεωρητικοποιούν έτσι αυθαίρετα, και να αναμασούν (άνευ ουσίας) τα λόγια των παλαιοτέρων, που είχαν άποψη και θέση εκ των έσω.
Είναι σαν να ισχυρίζεται κάποιος, πως Τζαζ είναι μόνο ό,τι παιζόταν το 1905 με τρομπέτα και γενικά μόνο με χάλκινα, και πως όταν μπήκε το σαξόφωνο και το κοντραμπάσο στις ορχήστρες η Τζαζ τέλειωσε.
Όχι... όλα εξελίσσονται και μεταλλάσσονται, αφομοιώνοντας πολλά στοιχεία (πολιτισμού, τεχνικής, τεχνολογίας κλπ).
Και βεβαίως, μιλάω πάντοτε για το καλό τραγούδι... Δεν βάζω στον ίδιο ντορβά τον Ακη Πάνου, τον Ζαμπέτα, τον Ξαρχάκο, τον Χατζιδάκι, τον Κουγιουμτζή... με τους σημερινούς (τύπου) συνθέτες που "κακοποιούν" -και μόνο με την παρουσία τους, τον όρο Λαϊκό Τραγούδι.

17
Κronus, πρόσεξες τι όμορφα και απλά σε έβαλε στο θέμα ο (ΑΝΑΘΕΜΑ-τισμένος) Eρεβος; Και τι συνοπτικά σου τα είπε ο Fox_1 ;
Αλλά... μην πάρεις στα σοβαρά τα λεγόμενα του Σιδηρό-. Είναι άστοχα κι ανεύθυνα...
επισης σχεδον ολοι οι ρεμπέτες παιζουν με τριχορδο ενω σχεδον ολοι οι σκυλάδες με τετράχορδο :P

Φίλε, δεν έχεις ακούσει για έναν Μανώλη Χιώτη; κάποιον Γιώργο Ζαμπέτα; ίσως για τον Στέλιο Ζαφειρίου; για τον Γιάννη Παλαιολόγου;
Δεν έχεις συναντήσει σε δίσκους τα ονόματα: Γιάννης Καραμπεσίνης, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Χρήστος Νικολόπουλος, Δημήτρης Μαργιωλάς, Χιονάς, Βύζας κλπ...
Όλοι αυτοί είναι τετράχορδοι(!) και σπουδαίοι εκτελεστές!!!
Μην είσαι απόλυτος και "ελαφρύς" στην κρίση σου... Ψάξτο λίγο παραπάνω...

Και τι αιώνιος πόλεμος έχει καταντήσει αυτός με τα τρίχορδα και τα τετράχορδα; Εγώ προτιμώ (πάντοτε) τον όποιον σπουδαίο σολίστα, που βάζει και την ψυχούλα του μέσα στο τραγούδι, κι ας παίζει και...κλακέτες!!!

Κronus...
Από παρτιτούρα δεν θα "μάθεις" μπουζούκι. Θα αρχίσεις με το δάσκαλο, αλλά θέλει από σένα και πολλή μοναχική μελέτη... (του ίδιου του οργάνου, της ιστορίας του τραγουδιού, των αυθεντικών ακουσμάτων, των βιογραφιών των συντελεστών του λαϊκού πολιτισμού μας...κλπ).
Και βασικά, θέλει πολλή αγάπη...
Καλή σου δύναμη!!!

18
Παλιό είναι, αλλά σήμερα "μου επιτρέπεται" το γέλιο (μέσα στην όλη ένταση...)

Ο ΜΑΥΡΟΥΚΟΣ, Ο L.di CAPRIO ΚΑΙ Ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ !!!

Ένας μαύρος περπατά κάπου στη Ν. Αφρική και ξαφνικά βλέπει ένα πορτοφόλι. Το ανοίγει και βλέπει μέσα $200.000 και ένα διαβατήριο. Το διαβατήριο είχε όνομα Leonardo Di Caprio. Ο μαυρούκος όμως δεν τον ήξερε και έτσι δεν κατάλαβε και τίποτα...
"Ωραία!!!" σκέφτεται. Επιτέλους θα την κάνω από αυτή την κωλοχώρα... Θα πάω στην Ευρώπη! Θα κάνω μια καλύτερη ζωή!
Πάει λοιπόν στο αεροδρόμιο της Ν. Αφρικής και βγάζει εισιτήριο για Αθήνα. Περνάει τον έλεγχο επιβατών. 'Ανετος. Δεν του είπε κανείς τίποτα. Ποιός ήξερε άλλωστε εκεί τον Leonardo Di Caprio...
Φτάνει στην Αθήνα και πάει στον έλεγχο επιβατών. Εκεί είναι ελεγκτές ο Κωστίκας και ο Γιωρίκας.
Ο Κωστίκας ανοίγει τις αποσκευές τού επιβάτη και ο Γιωρίκας ελέγχει το διαβατήριό του.
Κοιτάζει λοιπόν ο Γιωρίκας το όνομα: Leonardo Di Caprio.
Κοιτάζει και τον επιβάτη: Μαύρος, κατάμαυρος, κατράμι!!!
Γυρνά λοιπόν με απορία και λέει στον Κωστίκα:
- Ρε συ Κωστίκα, να σε ρωτήσω κάτι;
- Τι θες ρε;
- Ρε συ... ο Τιτανικός βυθίστηκε ή......... κάηκε;

19
...χωρίς να μηνυματοθετεί ασύστολα...

Σε πλήρη συστολή, λέγω : Τ Ε Λ Ε Ι Ο !!

20
Aφού, ο paradoxologos, άνοιξε ειδικό θέμα για το συγκεκριμένο βιβλίο, παραθέτω κι εδώ (το έχω και στην ενότητα βιβλίο) την παρουσίαση της βιογραφίας τού "τελευταίου  των Μοϊκανών", Τάκη Μπίνη.


Με αυτή τη βιογραφία έχει κάποιος μια πλήρη εικόνα της εξέλιξης του λεγόμενου "ρεμπέτικου" τραγουδιού (του αστικού λαϊκού τραγουδιού). Είναι μια παράλληλη διαδρομή και της ελληνικής κοινωνίας, μέσα απ' το περιθωριακό τραγούδι των τεκέδων και τα στέκια του υπόκοσμου ώς το στήσιμο του νεότερου λαϊκού πάλκου.
Ο Μπίνης "περιφέρεται" απ' το Βαρδάρι και την Τρούμπα ώς τα κυριλέ λαϊκά μαγαζιά της Αθήνας, της Ν. Υόρκης και του Σικάγο. Συναναστρέφεται τους ιπποδρομιάκηδες, τους μπαρμπουτιέρηδες, τους χασικλήδες, τους σωματέμπορους και παράλληλα ηχογραφεί με τους σπουδαιότερους συνθέτες (Τσιτσάνη, Χιώτη, Χατζηχρήστο, Παπαϊωάννου, Μπακάλη, Καπλάνη κα) και είναι θαυμαστές του μέχρι και ο Νατ Κινγκ Κόουλ και ο Μπένι Γκούντμαν.
Οι νεότεροι τον "γνωρίσαμε" απ' τις συγκλονιστικές του ερμηνείες στα τραγούδια απ' την ταινία ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ (Ξαρχάκου-Γκάτσου) σε σκηνοθεσία Φέρρη.
Πραγματικά, είναι ο ρεμπέτικος βίος αυτοπροσώπως !

 
Τάκης Μπίνης. Βίος ρεμπέτικος "Μπροστά σου πάντα απλώνεται ένα δίχτυ" (Ιωάννας Κλειάσιου, Εκδόσεις ΝΤΕΦΙ 2004)

21
Μπρε σύντεκνε, πού χάθηκες; -για πες: αλεύρι ή ρύζι...
Μην και καμιά "γκρίνια" (παλιά) σε περιτριγυρίζει ??   ;D

22
Γιάννη… είσαι «εγκάθετος»!!!  ;D
Σου απάντησα, αναφέροντας (εκτός των γνωστών 50-60αρηδων) και κάποιους (έστω λίγους) από νέους ανθρώπους που, για χρόνια, ασχολούνται με την έρευνα και τη μελέτη του λαϊκού τραγουδιού. Ηλικιακά είναι όλοι από 28 ως 40 χρονών (εεε…δεν τους πήραν ντε και τα χρόνια…). Και είναι μόνον αυτοί που εγώ γνωρίζω.
Ξέρεις, φίλε μου, πόσα νέα παιδιά ασχολούνται σοβαρά με την ελληνική παράδοση; (Δημοτικό, Ρεμπέτικο, Λαϊκό, με μουσικά όργανα, με χορούς, με χορωδίες, με…). Είναι εντυπωσιακό! Επειδή δεν «φωνάζει», σου είναι άγνωστο…
Το τραγούδι (το κάθε καλό τραγούδι) δεν έχει ανάγκη από «σωτήρες». Υπάρχει γιατί «δουλεύει» μόνο, υπογείως και σιωπηλά. Και επιβιώνει και χωρίς εμάς… Εδώ πέρασε από διώξεις και λογοκρισίες (Δικτατορία Μεταξά ’36 και Χούντα ’67), επιδρομή μεταγλωττισμένων, «σκυλοκαταστάσεις» και τόσα άλλα… και επιβίωσε.

Είπαμε, άλλο ο συλλέκτης και άλλο ο μελετητής (που δεν αποκλείει βεβαίως το ένα το άλλο, βλ. Κουνάδης).
Σου μίλησα για «συλλέκτες» της εργασίας άλλων (βλ. Μπαλαχούτης). Ο συγκεκριμένος «μυρίζει από μακριά» για τούτο… «Επιβιώνει» αναμασώντας (το ξανάπα) τη δουλειά άλλων, χωρίς καν να μπαίνει στον κόπο να πάρει μια τυπική άδεια.
Αν και εσύ θες (να γίνεις Μπαλαχούτης) να γράψεις στα γρήγορα, στα εύκολα (και ανέξοδα) ένα βιβλίο, κάνοντας copy-paste, μη διστάσεις να μου ζητήσεις βιβλιογραφία (παινεύομαι για τη βιβλιοθήκη μου, τη δισκοθήκη μου και το αρχείο μου).

Και ποιος σου είπε πως οι (κανονικοί) συλλέκτες κρατούν για την πάρτη τους το υλικό; Όλα αυτά, που έχουν φτάσει ως τα αφτιά μας, από πού νομίζεις ότι είναι; Έχεις εσύ όλη την ελληνική δισκογραφία -και μάλιστα σε δίσκους 78 στροφών; Όλοι μας, από τον Σχορέλη, τον Χατζηδουλή, τον Κουνάδη, τον Παπαϊωάννου κλπ. τα μάθαμε.
Ναι, σίγουρα θα παίρνουν κάποια χρήματα οι συλλέκτες που δίνουν τις συλλογές τους στις εταιρίες δίσκων (στις πολυεθνικές) για να γίνουν οι επανεκδόσεις. Πώς θα ζήσουν κι αυτοί; Από τα βιβλία που γράφουν κάθε 10 χρόνια; (αυτά ούτε τα έξοδά τους δεν βγάζουν…). Έχεις αγοράσει εσύ έναν 78αρι δίσκο 50.000 δρχ;;; Έχεις «ξοδέψει» το χρόνο των διακοπών σου, σε παντέρημα χωριουδάκια για να αναζητήσεις (και να τα χρυσοπληρώσεις… ως και 7.000 δρχ. το ένα!) δισκάκια 45αρια, απ’ τα τζουκ-μποξ παλιών καφενείων; (αν ναι, μπράβο σου! Κι εγώ το έκανα, όταν είχα φράγκα… για την πάρτη μου βέβαια, για την «αρρώστια» μου).

Για την αγωνία σου: Αν «καταντήσετε» να μαζευόσαστε σε καφενεία, μόνοι σας, και να μονολογείτε για το πού πήγε το λαϊκό τραγούδι, ρίξε μου ένα μέιλ (θα ζω ακόμα… αν και τότε θα μου στείλεις, μάλλον, με οπτικές ίνες το ολόγραμμά σου!!!) και θα φέρω μεγάλη παρέα πιτσιρικάδων να «μας τα ρίξουν».


Συμπέρασμα:
Ο πολιτισμός δεν έχει ανάγκη από «φανφαρονισμούς». Θέλει μόνον την αγάπη, τον σεβασμό και τη φροντίδα μας…



ΤΕΛΟΣ
(δεν ξαναγράφω… μάλλιασαν τ’ ακροδάχτυλά μου!)


23
Νερένια... άλλες εποχές, άλλα ήθη... Μπορεί να καταχέριασε μια (απ' όλες) τις συμβίες του, η οποία δεν ήταν και η "καλύτερη κοπέλλα" (ήταν κοινή, δούλευε σε μπορδέλο), κάπως έτσι έκαναν όλοι τότε (αν και δυστυχώς, αυτό γίνεται στα σιωπηλά ακόμα και τώρα), όμως τον τίτλο τού μόρτη και του μάγκα δεν τον πήρε γιαυτό... έχει κάνει πιο "χοντρές μαγκιές" απ' τα μικράτα του...
Διάβασε την αυτοβιογραφία του:
Μιχάλης Γενίτσαρης - Μάγκας από μικράκι (Επιμέλεια: Στάθης Gauntlett,  Δωδώνη 1992)

24
Κι άλλη χρονιά γοργοπερνά
μα λύπες απομένουν...
Γιατί στ' Αλέξη τα μαλλιά
οι άσπρες τρίχες βγαίνουν !!!

Πολύχρονος Αλεξ !!!
Καλές μαντινάδες !

25
Σεβάσμιε Κιθαρωδέ!
Με συνοπτικές διαδικασίες (και 1963 ΠΜ) μέλη του φόρουμ με εξουσιοδότησαν να σας αναφέρω ότι:
Ενώ η πρότασή μας είναι για 20 πρόσφατα, εσείς αντιπροτείνατε 1020!!!
Συνεπώς, "πασάρουμε" στην διακριτική σας ευχέρεια τη λύση του θέματος.

Σελίδες: [1] 2 3 4