Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - skiaxtro

Σελίδες: [1] 2
1
Να δώσω κι εγώ την ερμηνεία μου...


Σωματικά Χολιδόχε δεν συμμετέχει, αλλά νοητικά είναι εκεί και τον στηρίζει...
Είναι σαν μια μάνα που αφήνει ελεύθερο το παιδί της να κάνει τα λάθη του, να φάει τα μούτρα του, να πέσει και να σηκωθεί μόνο του για να μάθει, κι όμως εκείνο ξέρει ότι η σκέψη της, η ανησυχία της είναι μαζί του.


όμορφο Badday
περιμένουμε απαντήσεις ;)

2
Πολύ καλό!!!!

Ξεχωρίζω αυτή τη στροφή:
"Δυνάμεις του Ολου εντός μου εκτονώνονταισεκρήξεις αστεριών χανω το φώς μου,
δονήσεις ηφαιστείων πάνε και έρχονται,
φωτιάς χυμοί νοτίζουν το άπειρό μου...
"


Συνέχισε να γράφεις!!!

[/size]

3

Ωραίο Πινάμι!!!

"Δε θέλω την παρέα σας
η σκληρότερη παρτίδα έχει έναν παίκτη
και θα ήθελα να κερδίσω πολλά ή να τα χάσω
όλα"

[/size]
[/size]Είναι ο μόνος δρόμος όπου μπορείς ν' ανακαλύψεις τη δύναμή σου, στο τίποτα ή στα πολλά.
[/size]Το μέτριο σε περιορίζει. Νομίζω αξίζει τον κόπο!

4
Πολύ πολύ όμορφο Χρήστο!!!! Μπράβο !!!!
Μελοποιημένο??? Μπορούμε να το ακούσουμε κάπου?

5
Σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλιά σας και τις παρατηρήσεις σας!!!!


Ιππέα ευχαριστώ και για την ιδέα, θα το κοιτάξω!


Καλή σας μέρα!!!!!!!!!!

6
Ανοιξιάτικη βροχή, ξεπλένει τις πληγές,
κόκκινο νερό αναβλύζουν οι πηγές
κι εσύ κόρη αγέννητη κοιτάς να ξεπλυθείς,
στο κόκκινο να βαπτιστείς, μια άλλη να γεννηθείς.

Κόκκινο νερό ζωγράφισε το δέρμα,
θάλασσες ποτάμια δίχως τέρμα
κι εσύ χαιδεύεις τις γραμμές σου,
πορεία ν΄αλλάξεις στις ρωγμές σου.

Δάκρυα καυτά, λάβα, φωτιά
αυλάκωσαν της γης την ομορφιά
κι εσύ φορώντας κόκκινο κραγιόν,
καλύπτεις τα μάτια, είσαι απών.

Κόκκινος ουρανός, ματώνει τη σκιά σου,
τώρα πια αδειανή η αγκαλιά σου
κι εκεί στο κόκκινο σε γέλιο ξεσπάς
στο κόκκινο το θάνατό σου ξεγελάς.

7


- Ιδρωτίλα και απλυσιά, βγάλσιμο παπουτσιών, ή θεόβαρα γυναικεία αρώματα. Προσωπικά -και ξέρω πως δεν είμαι μόνος-, βρίσκω την μυρωδιά βαρβατίλας ή του αρώματος "8κιλά πατσουλί" πιο ενοχλητική από τον καπνό. Με πιο δικαίωμα μπορεί κάποιος να με αναγκάσει να ζαλίζομαι με την ιδρωτίλα του, ή να αναγουλιάζω με τε αρώματα που είναι πιο ενοχλητικά απο λιβάνι στουμπιγμένο στην ρουθούνι μου ? Παρεπιπτόντως (και για να προλάβω ρατσιστικές αντιδράσεις) τα ρεκόρ βρώμας που έχω πετύχει σε δημόσιο χωρο, τα κατέχουνε Ελληναράδες

Συμφωνώ.

Με όλα τ΄άλλα εφόσον δεν μπορώ να τ΄αποφύγω απλά κοιτάω τη θετική τους πλευρά (εξαιρείται το τσιγάρο).
Είναι τρόποι να ξεφύγει κανείς απ΄τις σκέψεις του, τους προβληματισμούς του. Έχω ρίξει απίστευτο γέλιο ακούγοντας συνομιλία συνεπιβάτη στο λεωφορείο, κάνοντας ένα διάλειμμα απ΄τα δικά μου. (Βέβαια αν ο συνεπιβάτης μιλάει άγνωστη γλώσσα είναι λίγο σπαστικό, αλλά και τι να κάνεις?)






8
Μου άρεσε Ρακένδυτε! Σαν τίτλος μου ταιριάζει και το "Ιστορίες Μαγεμένες" μια που αναφέρεσαι σε στοιχειά, νεράιδες, Πήτερ Παν,κλπ. Μου θύμισε μελαγχολικό παραμύθι.
αυτο ειναι το πρωτο σκιτσο αλλα για καποιο λογο ηθελα να το δειξω ετσι μαλλον γιατι φοβαμαι πως οι αλλαγες που θα ακολουθησουν αν και θα το βελτιωσουν τεχνικα θα το απομακρυνουν απο το αρχικο του σκοπο!!
Για μένα η ουσία έχει περισσότερη σημασία απ΄το φαίνεσθαι, σίγουρα παίζει ρόλο και η τεχνική αλλά χωρίς ουσία τι να το κάνεις... Ταπεινή μου άποψη.
Ελπίζω οι αλλαγές που έχεις σκοπό να κάνεις να μη αλλοιώσουν το νόημα.

9
Συγνωμη για την ασχημη εκτελεση, αλλα δεν ειμαι πιανιστας.

Δεν μπορώ να κρίνω αν η εκτέλεση είναι καλή ή όχι, διότι είμαι άσχετη...
Θα σου πω μονάχα ότι ακούγοντάς το ταξίδεψα κι ευχαριστώ γι΄αυτό!
Συνέχισε!!!!

10
Μες στα σκοτάδια τριγυρνούσα
μ΄αστέρι φωτεινό για οδηγό
τυφλή ελπίδα μέσα μου κυοφορούσα
πως κάποια μέρα θα σε βρω.

Της φάτνης σου το φως αναζητούσα
αποτυχημένος μάγος με στολίδια
ένα σημάδι σου ακόμη καρτερούσα
μα εσένα σου αρέσουν τα παιχνίδια.

Μ΄ένα αστέρι φωτεινό για οδηγό
τους δρόμους πήρα ένα βράδυ
στο χέρι της καρδιάς μου τον δαυλό
με θύμηση κάποιο παλιό σου χάδι.

Κι οι δρόμοι δεν φτάναν πουθενά
κούραση κι απογοήτευση μεγάλη
βλέμμα θλιμμένο τ΄άστρο να κοιτά
σκέψη που τη νύχτα δεν θα βγάλει.

Σ΄ένα παγκάκι σιδερένιο
έπεσα πικρά να κοιμηθώ
όνειρο να δω μαλαματένιο
εκεί... μπορεί να σ΄αρνηθώ.

12
Συγκινήθηκα, και αν δεν πω κάποια πράγματα δεν γίνεται….


Το θέμα των ζώων είναι κάτι που πραγματικά με απασχολεί έντονα, σε σημείο κιόλας να θυμώνω με την ανθρώπινη αναλγησία. Πολλές φορές ζηλεύω τα ζώα που δεν έχουν λογική, κι εμείς που θεωρούμαστε ανώτερο ον λόγω αυτής έχουμε πέσει πολύ χαμηλά!
Αυτή η υπεροψία της ανωτερότητας με θυμώνει πάρα πολύ, λες και είμαστε το μοναδικό είδος που ζει σ αυτό τον πλανήτη… απλωνόμαστε, απλωνόμαστε, χτίζουμε παντού, εξαφανίζουμε δάση, δημιουργούμε καλλιεργήσιμες εκτάσεις κλπ κλπ. Κι όλα αυτά για εμάς, για την πάρτη μας. Ναι, είπαμε, εντάξει, θέλουμε τη ζωή μας πιο εύκολη, πιο άνετη, πιο πλούσια από υλικά, αλλά δεν γίνεται να υπάρξει μια ισορροπία σε όλα αυτά? Να σκεφτούμε παράλληλα το δικό μας συμφέρον με αυτό των ζώων? Στο κάτω κάτω όλα μια αλυσίδα είναι!!!

Και να θίξω κι ένα ακόμη θέμα.
Η εκμετάλλευση των ζώων για τη στιγμιαία διασκέδασή μας (βλέπε τσίρκα).

Δεν έχω πατήσει ποτέ το πόδι σε τέτοιου είδους θέαμα, κι όποτε τυχαίνει να επισκεφτεί ένα τσίρκο την πόλη μου ελπίζω να μην πατήσει κανείς… μπας και σταματήσουν να υπάρχουν αυτά τα βασανιστήρια. Όμως με λύπη βλέπω ότι υπάρχει αρκετό κοινό. Όσο για τους γονείς που πάνε τα παιδιά τους εκεί, να δούνε τι??? Να μάθουν τι??? Πώς θα μάθουν την έννοια της λέξης ΣΕΒΑΣΜΟΣ??? Απαράδεκτο!

13
Μικρά αθώα βλέμματα, χαμόγελα γλυκά στα χείλη
σπινθήρας ανάβει αίματα, έρωτας περιμένει ν΄ανατείλει.

Άγγιγμα της μιας στιγμής, αμηχανία, χτυποκάρδι
φυσά αέρας αλλαγής, το άγγιγμα μοιάζει με χάδι.

Πράσινα μάτια, θλιμμένα δάση
φρουρούμενα παλάτια, ακοίμητη πλάση.

Λέξεις μικρές κοφτές, περί ανέμων και υδάτων
ανάσες βιαστικές, μικρό λίκνισμα ελάτων.

Χέρια αντρίκια δυνατά, απαλά αγγίζουν τα δικά μου
μάτια πράσινα υγρά, χαϊδεύουν τη ματιά μου.

Βλέφαρα κλείνουν βιαστικά, ματόκλαδα φεγγίτες
το πρόσωπο κάτω κοιτά, συναισθήματα αλήτες.

Τρέχουν οι σκέψεις να κρυφτούν, στα μάτια μη διαβάσεις
του έρωτα τα βέλη πως πετούν, στου νου τις απάτητες διαβάσεις.

Τσιγάρο ανάβει μονομιάς, καπνός την επιθυμία να σκιάσει
στα σύννεφα το βλέμμα αναζητάς, η αλήθεια θέλει να το σκάσει.

Ψάχνεις να βρεις αποδοχή, αλλά η καρδιά μου φοβισμένη
η ανταπόκριση μένει κρυφή, κι ο έρωτας μονάχα επιμένει.

Φωνή μουσική ερωτική, αγγίζει τις χορδές μου
σκηνή από κόκκινο βαθύ, γκρεμίζει τις άμυνές μου.

Αεράκι δροσερό, με μιας σκορπάει τον καπνό
τα πράσινά σου μάτια συναντώ, αφήνομαι σε ποίημα Ερωτικό.

14
Ευχαριστώ ipea για την επίσκεψη και το σχόλιό σου!
Δεν συμφωνώ με το πισωγύρισμα  (δεν τον υπολογίζεις το γκρεμό - τόσο αδύναμος στέκεις μπροστά του )
Θα προτιμούσα το "αγέρωχος" μιας και ο ήρωας έχει επιλέξει το γκρεμό

Καλά κάνεις και δεν συμφωνείς, είναι κι αυτή μια σεβαστή άποψη. Εγώ απλά δεν το είχα στο μυαλό μου ως "καθαρή" επιλογή, έτυχε να βρεθεί μπροστά του ο γκρεμός κι αφέθηκε (δεν σκέφτηκε να πατήσει φρένο), στιγμιαία επέλεξε να μην αντιδράσει.
Λίγη προσοχή στο μέτρο ( την ομίχλη σου σκορπάς ) . Καλό σου βράδυ !
Ευχαριστώ για την παρατήρηση. Να είσαι καλά!!!

15
Ευχαριστώ Αρέθα για τον χρόνο σου και για το σχόλιό σου...

τον γρίφο όμως δεν κατάφερα να τον λύσω (μάλλον οι ξανθές ανταύγειες έκαναν ανεπανόρθωτη ζημιά ;D)
θα το εκτιμούσα αν μου έλεγες τελικά τον λόγο, καθώς για μένα έχει μεγαλύτερη σημασία από το αν σου άρεσε ή όχι.

και πάλι ευχαριστώ και να είσαι καλά!!!

16
ποίημα δεν θα το ΄λεγα,
τραγουδάκι δεν ξέρω, διότι δεν έχω ιδέα από μουσική,
μπορεί όμως να μην κάνει και για τίποτα, όλα πιθανά...


Πως μπορώ να σ΄έχω

Πως μπορώ να σ΄έχω
αφού ξυπνάς σε άλλη αγκαλιά
μεσ΄τον ουρανό σου τρέχω
αλλά δεν έχω πια μιλιά
(για να σου πω)
δεν θέλω να ΄μαι περαστική απ΄τη ζωή σου
θέλω να μείνω σημάδι στη ψυχή σου
κι αν δεν μπορώ να έχω αυτό
καλύτερα τη μοναξιά να υποστώ

(Ρ)
Χαμένη στη ζωή σου
κρυμμένη από το φως
παράνομη η ψυχή σου
άστατος όπως ο καιρός
τα φιλιά μου σου χαρίζω
κι εσύ δεν τα εκτιμάς
καφενείο η ψυχή σου
και ψέμματα κερνάς

Πως μπορώ να σ΄έχω
σύννεφο είσαι και σκορπάς
την απουσία σου δεν αντέχω
κι ας λες πως μ΄αγαπάς
είσαι ψέμα και υπάρχεις
στη ψυχή μου ακόμη ζεις
τη μια σου λέω μην ξανάρθεις
κι όμως τι θα κάνω αν χαθείς

17
πολύ ωραίο, ειδικά οι δύο τελευταίες στροφές και πιο συγκεκριμένα

1)"και παρακάλεσε το μάντη
να σου χαρίσει άλλο κορμί"
καινούριο κορμί = καινούρια ζωή

2)πολύ ωραίο και δυνατό το τελευταίο τετράστιχο,
καλύτερο φινάλε νομίζω δεν θα μπορούσε να έχει

το πρώτο τετράστιχο με ξένισε λιγάκι,
μάλλον γιατί δεν το θεωρώ εξίσου δυνατό με τα υπόλοιπα

18
"Στεκομαι στην μεση του πουθενα
κι εχω στην πλατη μου βαρια φορτωμενο
τον ιδιο μου τον εαυτο.

Και αληθεια σου λεω
δεν ξερω αλλο πια.

Και που να τον παω."

Πολύ όμορφα λόγια, γενικά μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις (άσχετα που δεν σχολιάζω).
Οι συγκεκριμένοι στίχοι "μιλήσανε" περισσότερο σε μένα.

19
σκιάχτρο εδώ
ευκαιρία να σας συστηθώ
είμαι βασιλιάς στο χωράφι σας
φύλακας στα ζαρζαβατικά σας
ακούραστο στέκω
κι όλα τα τερτίπια του καιρού αντέχω

σκιάχτρο εδώ
φτιαγμένο από άχυρο σκληρό
ντυμένο με ρούχα παρδαλά
που φοράνε στην αποκριά
κι ένα καπέλο τρύπιο
ένα σκέτο ερείπιο

σκιάχτρο εδώ
φτιαγμένο από φθηνό υλικό
ντυμένο με κουρέλια
προσέχω το βιος σας μ΄ επιμέλεια
κι έξοδα δεν έχω
αμίλητο όλα τ΄ αντέχω

σκιάχτρο εδώ
απαρατήρητο περνώ
βασιλιάς δίχως αυλικούς
κάστρο χωρίς φρουρούς
τρύπιο καπέλο για στέμμα φορώ
μια μαγκούρα στο χέρι κρατώ

σκιάχτρο εδώ
πως νοιώθω θα σας πω
μονάχο υπομένω τη βροχή, το χιόνι
ένα μόνιμο καψώνι
κάτω απ το λιοπύρι στέκω
ιστορίες σπουργιτιών πλέκω

σκιάχτρο εδώ
είμαι τόσο μοναχό
ένα βλέμμα αποζητώ
τον άνθρωπο γι' αυτό προσκυνώ
βασιλιάς σε παρακμή
μια ζωή υποταγή.

20
"Τη μέρα του θανάτου σου...
Τότε θα σ' αγαπήσω
Τότε θα νιώσω αν όντως αγάπησα ποτέ
Όταν σας χάσω όλους"

Πικρή αλήθεια να συνειδητοποιείς την αγάπη ή μη πάνω στην απώλεια και όχι νωρίτερα...

Αναπόφευκτο το ταξίδι της αυτογνωσίας μέσα απ τον πόνο...

Πολύ όμορφο και δυνατό γραπτό!!!

21
"Ιδεατός τρόπος... προς μιμηση ή αποφυγή; "

εξαρτάται απ΄την ψυχική δύναμη του καθενός

Ευχαριστώ πολύ Λάμπρο, και για το σχόλιό σου!

22

Ζερβουδάκης Δημήτρης - Τ΄ανείπωτα

23
Χάθηκα μεσ΄ τη σιωπή
φάντασμα της πόλης η βοή
ψάχνω ένα θόρυβο να με αναστατώσει
μα και η φασαρία μ΄έχει προδώσει
μεσ΄ της σιωπής μου το κενό
χάνομαι και ακροβατώ.

Ελπίζω σ΄ένα ψιθύρισμα,
στης μουσικής το γύρισμα
να ΄ρθει να με ξυπνήσει
απ΄ το λήθαργο που έχω κυλήσει.

Απ΄τα βαριά σκεπάσματα να με σηκώσει
και σαν τυφώνας στον ουρανό να με υψώσει
Να δω τον κόσμο μέσα απ΄την παραζάλη
για να χω το κουράγιο να γυρίσω πίσω πάλι
τη σιωπή με κρότο να σκοτώσω
και τον εαυτό μου απ΄την άβυσσο να σώσω.

Ελπίζω σ΄ένα ψιθύρισμα,
στης μουσικής το γύρισμα
να έρθει σε χορό να με ζητήσει
και στην αγκαλιά της δυνατά να με κρατήσει.

24
...που ο Έλληνας δεν μπορεί ή δεν θέλει να καταλάβει ότι η θάλασσα δεν είναι κάδος απορριμάτων

25
Scorpions - Still Loving You   

Σελίδες: [1] 2