Ερασιτέχνης και επαγγελματίας

[MACMISIAS]

Ερασιτέχνης και επαγγελματίας . Με εισαγωγικά ή χωρίς ; Ερασιτεχνική και επαγγελματική νοοτροπία. Είναι κάποιος περισσότερο άξιος σεβασμού από τον άλλο; Υπάρχουν διαφορετικές προσδοκίες από τον καθέναν τους; Η ιδιότητά τους δηλώνει και αντίστοιχη ποιότητα; Ερασιτεχνική και επαγγελματική δουλειά στη μουσική- ερασιτεχνικές και επαγγελματικές παραγωγές. Αμοιβή επαγγελματιών και αμοιβή ερασιτεχνών.
Αυτά και άλλα πολλά που μπορείτε εσείς να σκεφτείτε περιμένουν το σχόλιό σας...

[kostas80]

Καλημέρα.
Σαν ''ελεύθερος'' άνθρωπος λέω την άποψή μου .
Αφήνοντας απ'έξω μεγάλους ,γνωστούς και καταξιομένους μουσικους και συνθέτες , η άποψή μου είναι η εξής :

Θεωρώ κακό και ανάρμοστο να γίνεται διαχωρισμός μεταξύ ερασιτέχνη και επαγγελματία μουσικού , σε επίπεδο σεβασμού και αποδοχής.
Αν και μόνο ετυμολογικά ο χαρακτηρισμός ''ερασιτέχνης'' είναι πιο ψηλά στα μάτια μου.

Κατά την ταπεινή μου άποψη όλοι ερασιτέχνες είναι.... απλώς κάποιοι έχουν την ατυχία να ασκούν την τέχνη αυτή για βιοπορισμό ,
είτε αυτό λέγεται ''παίζω στα μουζούκια'' είτε ''είμαι δάσκαλος μουσικής'' κλπ.
Άλλοι λίγο άλλοι πολύ ... κανείς πάντως δεν είχε ονειρευτεί αυτή την εξέλιξη όταν σπούδαζε μουσική.
Βλέπω κάτι παιδιά που παλεύουν για το νυχτοκάματο παίζοντας πίσω απο κάτι καρακάξες ,τύπου Τζουλια πχ ,και τους λυπάται η ψυχή μου.
Υπάρχουν βέβαια και οι πιο τυχεροί που έχουν ενταχθεί σε κάπια ορχήστρα κλασικής μουσικής ή κάτι ανάλογο.

Δεν πιστεύω σε καμία περίπτωση ότι ένας μουσικός σε μία μπάντα ,που τυχαίνει να βγάζει κάποια χρήματα, είναι επαγγελματίας.

Και για να μη κουράσω άλλο ... άξιοι σεβασμού είναι όλοι το ίδιο .... τυχεροί και άτυχοι ...

[freemind]

Αυτο που με προβληματιζει σε μια τετοια συζητηση ειναι το εαν ο διαχωρισμος που κανουμε μεταξυ ερασιτεχνη και επαγγελματια ειναι μονο στο επιπεδο αμοιβης και live, ενω υπαρχουν κι αλλοι παραγοντες που θα μπορουσαν να επηρρεασουν ενα τετοιο διαχωρισμο.

Δηλαδη βλεπω πως το θεμα παει να ξεφυγει σε καθαρα οικονομικες βασεις, βγαζοντας απ'εξω οποιαδηποτε καλλιτεχνικη διαφορα μεταξυ τους!

 

[Neikos]

το χειροτερο φυσικα ειναι να ειναι καποιος "επαγγελματιας" με ερασιτεχνικη συμπεριφορα και νοοτροπια...
θεωρω οτι ειτε παιζεις  μουσικη για να ζησεις ειτε για τον χαβαλε, αυτο που μετραει ειναι ποσο σεβεσαι πρωτα απο ολα τα ατομα που μοιραζεσαι την σκηνη, κι υστερα οσους ειναι κατω απο αυτη...
τωρα για το πως οι διοργανωτες και οι υπολοιποι αντιμετωπιζουν επαγγελματιες και ερασιτεχνες, κατα την μικρη μου εμπειρια, μαλλον σε αντιμετωπιζουν οπως τους δειχνεις οτι θες να σε αντιμετωπισουν...

[Lo.Lee.Ta]

Μπορεί ένας επαγγελματίας, να μην είναι επαγγελματίας ? 'Οχι, δεν μπορεί. Ο επαγγελματίας είναι επαγγελματίας, αλλιώς θα τον λέγαμε κοκοψόψαρο και όχι επαγγελματία.

Μπορείς ένας επαγγελματίας να είναι σωστός επαγγελματίας ή μάπα επαγγελματίας ? Βεβαίως και γίνεται. Τέτοιος είναι αυτός ο οποίος έχει το ανάλογο υπόβαθρο ενός επαγγελματία, με την μόνη διαφορά, ότι για κάποιο δικό του προσωπικό λόγο δεν το χρησιμοποιεί σωστά. Το κάνει δηλαδή επίτηδες.

Τι διαφορά έχει ο μάπα επαγγελματίας, από τον μαιμου επαγγελματία ? Ο πρώτος το κάνει επίτηδες, ο δεύτερος είναι κοκοψόψαρο και την λέξη επαγγελματίας την διάβασε μια μέρα στο λεξικό και αποφάσισε να του δώσει ο νονός του αυτό το όνομα.

Από τη στιγμή που λέμε ότι κάποιος είναι επαγγελματίας, εννοούμε άνθρωπο με γνώσεις και εμπειρίες υψηλού επιπέδου πάνω στο αντικείμενό του. Για να υπάρχεί εξέλιξη σε κάτι τέτοιο χρειάζεται συνεχή έρευνα και έργο. ΄Οσο περισσότερα φράγκα έχει ένας τέτοιος άνθρωπος, τόσο πιο πολλά μαθαίνει και καταφέρνει μέσω της τεχνολογίας, γιατί μπορεί να την αγοράσει-νοικιάσει προσφέροντας το μέγιστο σύγχρονο αποτέλεσμα στο έργο του.

Όσον αφορά τον ερασιτέχνη, έχουμε να κάνουμε με έναν άνθρωπο που έχει ελάχιστες γνώσεις και εμπειρίες χαμηλού επιπέδου, του αρέσει κάποιο αντικείμενο, περνά την ώρα του με αυτό και ακόμη και αν βρει τρόπο να του αποφέρει χρήματα, δεν το εξελίσει παραπέρα.

Τώρα, σε έναν μουσικό συγκεκριμένα, ποιος έχει γνώσεις μουσικής (οργανου-φωνής-σύνθεσης), ποιος έχει επαγγελματικό μουσικό όργανο, ποιος έχει εμπειρίες από μουσικά δρώμενα, ποιος έχει επαγγελματικό εξοπλισμό, ποιος έχει επαγγελματικά μουσικά προγράμματα (το ότι τα κατεβάζουμε τσάμπα, δεν σημαίνει ότι δεν είναι και επαγγελματικά), ποιος έχει γνώσεις και εμπειρία σε αυτά τα προγράμματα και έαν πρόκειται για τραγούδι, γνώσεις και εμπειρία στιχουργικής - αγορά βιβλίων και διάβασμα 100.000 τόμων ποίησης και λογοτεχνικών-φιλολογικών βιβλίων. Όλα αυτά φανερώνουν ένα γενικό επίπεδο, από το οποίο μπορεί να ξεχωρίσει κάποιος, ποιος είναι ερασιτέχνης, ποιος είναι εν δυνάμη επαγγελματίας και ποιος επαγγελματίας. Ο ερασιτέχνης με τον εν δυνάμη επαγγελματία απέχουν μερικές χιλιάδες έτη φωτός.

Μέσα σε αυτά, παίζει ρόλο ακόμη και το ταλέντο, το οποίο από φύση, πολλές φορές ξεπερνά την ανθρώπινη κλασσική λογική και κάποιος μπορεί σε κάποια αντικείμενα να ενταχθεί άμεσα στο στάδιο του εν δυνάμη επαγγελματία, χωρίς να περάσει καν από το στάδιο του ερασιτέχνη.

[Korgy]

κατ'εμέ επαγγελματίας ειναι ο μουσικός που προετοιμάζεται για το οτιδήποτε αφορά την μουσική που παίζει.Δηλαδή να μην επαφίεται στην ευχέρια των αλλων τυχον βοήθεια που μπορεί να χρειαστεί σε μια δύσκολη κατάσταση   (οσο και επαγγελματίας να εισαι αμα στο λαιβ δεν εχεις κανα σετ χορδές  ,καλώδια ,μπαταρίες DI και τυχον back up συστήματα).
δηλαδη να θεωρει δεδομένο οτι θα παιζει  οτι και να γίνει.

Ερασιτέχνης εισαι οταν απλα αγαπάς αυτό που κανεις.δεν νοιαζεσαι για τπτ παραπάνω.

προσωπική άποψη πάντα...

[freemind]

Και παλι πεφτουμε στον υλικοτεχνικο εξοπλισμο και ξεχναμε αυτο που ανεφερε ο Xolidoxos...το ταλεντο!

Πχ, τι να τα κανεις τα 500 καλωδια και τα 200 πεταλια, οταν δεν μπορουν να πιασουν ενα σωστο lick τα χερια σου;

Τι μπορει να δει ενας θεατης...το backup που εχεις ή το τι παιζεις και τι ακουγεται απο κατω; Αλλιως ο καθενας θα μπορουσε Korgy να παρει 10 πληκτρα, 500 καλωδια, 2 κονσολες, κλπ κλπ και να παιζει μονο μια νοτα..

Ο επαγγελματιας μουσικος ειναι ενας ερασιτεχνης με περισσιο ταλεντο κι ορεξη να δουλεψει πανω σε αυτο. Ο απλος ερασιτεχνης μπορει να εχει ταλεντο, ομως λογω επιλογων μπορει να το αφησει ακατεργαστο, χωρις να επεκτεινει τις δυνατοτητες του...

[Korgy]

Τι μπορει να δει ενας θεατης...το backup που εχεις ή το τι παιζεις και τι ακουγεται απο κατω; Αλλιως ο καθενας θα μπορουσε Korgy να παρει 10 πληκτρα, 500 καλωδια, 2 κονσολες, κλπ κλπ και να παιζει μονο μια νοτα..

Δεν μπορω να φανταστω τους φλουντ να παιζουν χωρις μπακ απ οργανα.αν κατα τη διαρκεια της ερμηνείας κατι σκασει κ δεν ειναι δυνατή η συνέχιση οσο και επαγγελματίας να θεωρήσαι δεν γινεσαι 100% .και φυσικα δεν δινω τονο στο θεμα οσο αγοραζω ειμαι καλύτερος.αμα εισαι πληκτρας και πας σε λαιβ χωιρς να εχεις τουλ σε μπακαπ ασφαλειες των μηχανημάτων  τοτε πας σα την τζούλια στα αγγούρια .

ουτε εγω εχω 10 πληκτρα να κουβαλω σε λαιβ .μεταφερω οσα χρησιμοποιω μονο ΑΛΛΑ ασφάλειες,πολύμετρο,καλώδια καλαι ,κατσαβιδιερα,κολλητήρι DI και καλώδια ειναι δεδομενα!

το παω λιγο μονοπατα αλλά οπως εγραψα και πριν, πρεπει να σεβεσαι αυτον που πληρώνει και σε ακουει.

[freemind]

Σαφως, αλλα εαν δεν μπορεις να παιξεις μια νοτα αξιοπρεπως, τοτε σιγουρα δε θα εκτιμησει κανεις ολο το πακετο που φερνεις μαζι σου.

Διοτι ο συγχωρεμενος Wright επαιζε κιολας, περα απο το να κουβαλαει ενα φορτηγο μηχανηματα! Κι οταν ξεκινησαν την καριερα τους, ακομα και στα live, δεν ειχε τη δυνατοτητα για backup μηχανηματα ( μιλαμε για 1960-70 )...

Με ολα αυτα χανουμε την ουσια korgy. Χανουμε το μετρο μεταξυ παιξιματος και εξοπλισμου. Μεταξυ παικτικης προετοιμασιας και εξοπλιστικου backup. Εσυ σε μια προβα πας με μια βαλιτσα πραγματα, αλλα μεσα σε αυτη τη βαλιτσα δεν περιλαμβανεται ουτε η παικτικη ικανοτητα, ουτε η μελετη για τα κομματια, ουτε η ορεξη για την αναπαραγωγη τους με την υπολοιπη μπαντα!

Εξαλλου ο ακροατης θελει μουσικη. Θελει να χτυπηθει, να γουσταρει, να φτιαχτει, να τραγουδησει. Κι αυτο ειναι η δουλεια του μουσικου. Και το κοινο που εχουν ο ερασιτεχνης κι ο επαγγελματιας δεν ειναι ο εξοπλισμος απαραιτητως, αλλα το μερακι και η ορεξη που θα βγαλουν σε μια ηχογραφηση και πανω στη σκηνη!

Μη μπερδευουμε την υλικοτεχνικη προετοιμασια με την ικανοτητα του παικτη! Και ιδιαιτερα αυτο ειναι εμφανες στους κιθαριστες που ορισμενοι εχουν τρομερα μηχανηματα επι σκηνης, κι ομως δεν αποδιδουν ουτε το 10% απο αυτα...

Με λιγα λογια...δε θα γινει καποιος καλυτερος μουσικος επειδη κουβαλαει ολα τα μπλιχλιμπιδια μαζι του. Οπως κι ενας ηχοληπτης δε θα ειναι καλυτερος επειδη εχει ενα βαν με backup εξοπλισμο

[Θοδωρής]

Κατ  αρχήν ,για να βάζουμε την σωστή έννοια και την ουσία των πραγμάτων ,πρέπει να δούμε στην περαγματικότητα και όχι στο πως έχει καταντήσει ο κάθε όρος .Ερασιτέχνης =εραστής + τέχνη ,που σημαίνει κάποιον που ασχολείται με έναν τομέα τέχνης απο αγάπη και πάθος και θέλει να έχει το καλλίτερο αποτέλεσμα .Αυτό προϋποθέτει και γνώση και τριβή με το αντικείμενο και ταλέντο .Το μόνο που δεν ενδιαφέρει έναν ερασιτέχνη ,είναι συνήθως η απολαβή σε χρήμα κ.λ.π ,διότι δεν εξαρτάται η ζωή του οικονομικά απο την τέχνη ,(εχοντας τις περισσότερες φορές άλλο αντικείμενο εργασίας ),αλλά η αναγνώρηση των προσπαθειών του απο το κοινό .
Επαγγελματίας ,είναι ένας καλλιτέχνης που ασχολείται κατ αποκλειστικότητα με την τέχνη και την έχει και σαν βασικό βιοποριστικό του σκοπό .Εχει σπουδάσει για τον τομέα του (πράγμα που κάνει και κάποιος σωστός ερασιτέχνης ) ,ανανεώνεται συνεχώς και σε υλικοτεχνική υποδομή και σε γνώσεις και βρίσκεται σε συνεχή ανταγωνισμό (δυστυχώς εδω δεν χωράει ο όρος άμιλλα ) με τους συναδέλφους του ,για μια θέση στην αγορά .Και στις δύο περιπτώσεις ,υπάρχουν οι καλές και οι κακές πλευρές ,αλλά αυτό δεν αλλάζει τους ορισμούς .
Δυστυχώς όπως τα περισσότερα πράγματα ,έτσι και η τέχνη στην Ελλάδα έχουν κλείνει τις περισσότερες φορές προς την κακή πλευρά και γι αυτό έχει καταντήσει η ένοια του ερασιτέχνη και μας φέρνει πολλές φορές τον πρόχειρο ,ανειδίκευτο ,με λίγο ταλέντο και μέτριο έως κακό καλλιτέχνη .
Δεν πρέπει όμως να βλέπουμε την κακή πλευρά του θέματος ,αλλά τον ακριβή ορισμό .

[Lo.Lee.Ta]

Αν το πάμε, στο τι είναι έρωτας, τι είναι τέχνη, τι είναι καλό, τι είναι κακό και τα λοιπά, τότε ο ακριβής ορισμός του θέματος, είναι ότι ο καθένας λέει και κάνει ότι γουστάρει.

Εγώ θεωρώ για να μπούνε τα πράματα σε μια πορεία και σε μια βάση, δεν υπάρχει καλός, κακός και άσχημος. Υπάρχουν κάποια στάνταρντς, τα οποία λένε, είσαι καλλιτέχνης/δεν είσαι καλλιτέχνης, είσαι επαγγελματίας/δεν είσαι επαγγελματίας, είσαι ερασιτέχνης/δεν είσαι ερασιτέχνης, είσαι εραστής/δεν είσαι εραστής.

Ή υπάρχουν και οι 2 αυτές περιπτώσεις, που σημαίνει πάλι ότι οδηγούμαστε στην 1 περίπτωση, ότι ο καθένας το μακρύ του και το κοντό του ?

[Θοδωρής]

Ούτε στην ζωή πολύ περισσότερο στην τέχνη δεν υπάρχουν μόνο τα άκρα  .Υπάρχουν και τα ανάμεσα .Αν ξεκινάμε με την λογική ότι πρέπει να κρίνουμε την αξία κάποιου βάσει κάποιων στάνταρς ,τότε μπαίνουμε στην διαδικασία του ποιός τα καθορίζει και ποια είναι αυτά .

[Lo.Lee.Ta]

Ας θέσουμε λοιπόν, τα λιγότερα προτερήματα και γνώσεις που μπορεί να έχει ένας ερασιτέχνης για να λέγεται Πρώτη Δημοτικού Καλός καθώς και τα λιγότερα προτερήματα και γνώσεις που μπορεί να έχει ένας επαγγελματίας για να λέγεται Πρώτη δημοτικού καλός.

Ας πούμε δε, ότι ο κακός ερασιτέχνης, είναι ένας τύπος που αγαπάει και παθιάζεται και ερωτεύεται και ασχολείται με την τέχνη της μουσικής και έχει όλα τα καλά του κόσμου, αλλά έχει ένα και μόνο κακό. Μεγάλο κακό. Αυτό που παίζει και τραγουδάει και στιχουργεί ο αγαπητός,δεν είναι μουσική! είναι άθλιο για τα δικά μας στάνταρντς! οπότε είναι ένας κακός, πρόχειρος, ανειδίκευτος, ατάλαντος, έως μέτριος καλλιτέχνης! διότι αυτό δεν είναι μουσική! και ποιος έχει καθορίσει το τι είναι μουσική ? και ποια είναι τα στάνταρτς της ?

[Mike Moss]

Ερασιτέχνης και επαγγελματίας . Με εισαγωγικά ή χωρίς ; Ερασιτεχνική και επαγγελματική νοοτροπία. Είναι κάποιος περισσότερο άξιος σεβασμού από τον άλλο; Υπάρχουν διαφορετικές προσδοκίες από τον καθέναν τους; Η ιδιότητά τους δηλώνει και αντίστοιχη ποιότητα; Ερασιτεχνική και επαγγελματική δουλειά στη μουσική- ερασιτεχνικές και επαγγελματικές παραγωγές. Αμοιβή επαγγελματιών και αμοιβή ερασιτεχνών.
Αυτά και άλλα πολλά που μπορείτε εσείς να σκεφτείτε περιμένουν το σχόλιό σας...

Για να συμμετασχω κι εγω στην κουβεντα, εχω να πω πως στο δικο μου το μυαλο ειναι εννοιες συγκεχυμενες με ορια μεταξυ τους θολα. Εννοιολογικα λοιπον ο ερασιτεχνης και ο επαγγελματιας ειναι κι οι δυο μουσικοι. Απλα ο επαγγελματιας ζει απ αυτο ή και απ αυτο. Δηλωνει με λιγα λογια επαγγελμα μουσικος σε αντιθεση με τον ερασιτεχνη ο οποιος αντι να βγαζει λεφτα, μπορει να και να χανει, και απλα το κανει "ερασιτεχνικα" με σκοπο πιο πολυ το χομπυ-ενασχοληση και βεβαιως το μερακι του.

Τωρα οτι αφορα στην νοοτροπια, εδω οι λεξεις παιρνουν θετικη και αρνητικη χροια αντιστοιχα. Και τι εννοω: Οταν λες οτι καποιος μουσικος εχει ερασιτεχνικη νοοτροπια, το λες ως κατι αρνητικο ειτε ειναι επαγγελματιας ειτε οχι. Με λιγα λογια, ενας κιθαριστας που παιζει σε πανυγηρια ντραγκα - ντρουγκα με σαπιες χορδες, κωλοκιθαρα και κωλοηχο, ισα ισα να βγει η βραδια και να συνοδευει τα κλαρινα ειναι μεν επαγγελματιας, εχει ομως ερασιτεχνικη νοοτροπια. Αντιθετα καποιος που ειναι πχ πολιτικος μηχανικος αλλα εχει ως χομπυ την μουσικη και κανει αραια και που Live, και χωνει λεφτα για εξοπλισμο, μελεταει τα τραγουδια και παρουσιαζει κατι ολοκληρωμενο και σοβαρο στον κοσμο, ειναι ερασιτεχνης με επαγγελματικη νοοτροπια.

Οτι αφορα στις προσδοκιες, εγω τα χω δει ολα. Εχω δει "επαγγελματιες" αθλιους μουσικους που απλα επειδη εχουν κονε και παιζουν χρονια βασιζονται μονο στην "φημη" τους και κονομανε γερα μεροκαματα και εχω δει της διπλανης πορτας που δεν τους ξερει η μανα τους και παιρνουν μια κιθαρα, ενα μπασο κτλ και γαζωνουν και δερνουν! Απλα εδω η μεταξυ τους διαφορα εγκειται εν μερει στον εξοπλισμο (που προαναφερθηκε) και εν μερει στην εμπειρια. ΟΚ εισαι παιχταρας αλλα δεν εχεις κανει live ποτε σου. Κι αμα βγεις και σου παρουσιαστουνε δυσκολιες τι θα κανεις? Καηκε πεταλακι, κοπηκε χορδη, ξυλωθηκε καλωδιο, καηκε μονιτορ, καηκε ασφαλεια κτλ κτλ κτλ...ο επαγγελματιας λογω εμπειριας θα ξερει πώς να το αντιμετωπισει.. ενω ο ερασιτεχνης θα ψαρωσει...επισης ο επαγγελματιας (παλι λογω εμπειριας) αν πχ καποιος απ την μπαντα ζαλιστει ή παει τουαλετα ή whatever θα του ρθει αμεσως κατι να παιξει και να τραγουδησει ως backup ετσι ωστε να μην βαρεθει ο κοσμος.. Γιατι η αμηχανια επι σκηνης ειναι κατι που βγαζει ματι με τη μια! Μπορει να μην παιζεις τοσο καλα, αλλα αν εχεις αερα, κινηση, μαγκια και το πραγμα κυλαει, τοτε οι περισσοτεροι θα σε παρουν στα σοβαρα ως επαγγελματια. Ενω αν με την πρωτη στραβη, και ενω σαν μουσικος "πετας", τα χασεις, αφησεις την κιθαρα και κανει feedback σα τρελη ή αν στις παυσεις σου ακουγεται θορυβος λογω κακως ρυθμιζμενου gate, τοτε θα περασεις στον κοσμο ως ερασιτεχνης. Αρα λοιπον και στις προσδοκιες αυτο που προσδοκω απ τον επαγγελματια σε σχεση με τον απειρο ειναι η ροη στο προγραμμα και οχι τοσο η ποιοτητα της μουσικης.

Και για να θιξω το θεμα της ποιοτητας, εδω κι αν ειναι τελειως υποκειμενικο και συγκεχυμενο το πραμα. Τα γνωστα ερωτηματα...τι ειναι ποιοτητα και τι ποιοτικο για σενα και για μενα? Ειναι σχετικο. Τωρα αν ο επαγγελματιας ειναι πιο ποιοτικος? Παντου υπαρχουν εξαιρεσεις αλλα στις πιο πολλες περιπτωσεις, ε ο επαγγελματιας λογω αποκλειστικης ενασχολησης με την μουσικη κι αν ειναι οντως σοβαρος και συνειδητοποιημενος και ταλαντουχος θα σου παρουσιασει κατι προσεγμενο - και εννοειται υπαρχουν απειρες εξαιρεσεις οπως αναφερω πιο πανω- σε συγκριση με εναν ταλαντουχο που του λειπει η εμπειρια...Ειναι το ποσο εχει την δυνατοτητα να συγκεντρωθει σε αυτο που κανει ο ερασιτεχνης ωστε να γινει κορυφαιο, και να εχει τον αερα του επαγγελματικου. Αμα δουλευεις 12 ωρες τη μερα ή αμα εχεις τρελες υποχρεωσεις η μουσικη περναει σε 2η μοιρα.

Το θεμα της αμοιβης παει ξεκαθαρα με το τι εργο προσφερεις. Εισαι στα μπουζουκια και παιζεις ολη νυχτα βλακειες ορθιος ε εκει θα αμοιφθεις με καλο μεροκαματο. ή αν εισαι σεσιονας και γραψεις ολες τις κιθαρες για δισκο της βανδη και παλι θα πληρωθεις καλα.Δεν θα πλατιασω για τις αμοιβες γιατι το σιγουρο ειναι οτι δεν συμβαδιζουν παντα με το ταλεντο αυτου που παιζει γιατι μπαινουν αλλοι παραγοντες. Ποσα φραγκα βγαζουν διαφοροι τυχαρπαστοι που επειδη ειναι ωραιοι τους προωθουν τα διαφορα mtv και ποσα βγαζει ενας fusionας θεος της κιθαρας που δεν τον ξερει η μανα του? Θες την αποψη μου? Απ τη μια ειναι αδικο...απ την αλλη ομως τα λεφτα ερχονται στις εξυπνες εμπορικα κινησεις και οχι παντα στην ποιοτητα. Ιδιαιτερα στην Ζιμπαμπουε που εχουμε την ατυχια να ζουμε...

[EPALLE]

για μενα ειναι πολυ απλα τα πραματα.ο ερασιτεχνισμος με τον επαγγελματισμο εχουν μια διαφορα σαν μια κλωστη.δηλ για μενα υπαρχει διαχωρισμος στο πως καποιος λειτουργει σαν μουσικος και οχι αν ζει απ αυτο κτλπ.εχω γνωρισει ερασιτεχνες (δηλ δεν ζουσαν απ την μουσικη) που ηταν ακρως επαγγλματιες σε αυτο που κανανε.για μενα η διαφορα δεν ειναι στο να ζει καποιος απ την μουσικη η  απλα παιζει για χαβαλε

[Vaiking]

Ο mikemoss έκανε μια πολύ καλή ανάλυση στο θέμα. Που βρίσκεται άρα το ιδανικό; Κάπου στη μέση θα έλεγα. Δηλαδή στο να είσαι επαγγελματίας όσον αφορά στην υπευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζεις αυτό που κάνεις αλλα και ερασιτέχνης στον ενθουσιασμό και την αγάπη σου για αυτό. Είναι εύκολο; Όχι πάντα.

Ένας 100% επαγγελματίας που ζεί απο αυτό που κάνει, μπορεί να είναι σπουδαγμένος, να έχει εξασκηθεί πολύ, να έχει την απαιτούμενη πείρα να ανταπεξέλθει σε δύσκολες καταστάσεις, να έχει τον απαιτούμενο εξοπλισμό, πάντα έχει όμως στο πίσω-έστω-μέρος του μυαλού του πως αυτή είναι η δουλειά του και με αυτή θα πρέπει να επιβιώσει οικονομικά και αυτός και ενδεχομένως η οικογένειά του. Επομένως ίσως να χρειαστεί να κάνει πολλές καλλιτεχνικές υποχωρήσεις. Ή ακόμα και να καλλιεργήσει κακές νοοτροπίες και συμπεριφορές προκειμένου να σταθεί στον ανταγωνισμό και να μη χάσει αυτά που έχει κατακτήσει. Επιπλέον αν πετύχει επαγγελματικά, μπορεί να επαναπαυθεί και να χάσει τη διάθεσή του για αναζήτηση και δημιουργία

Απο την άλλη, ένας 100% ερασιτέχνης σίγουρα διατηρεί αμείωτο το μεράκι του για την τέχνη και δε χρειάζεται να υποχωρήσει σε τίποτα μιας και δεν έχει να περιμένει οικονομικά οφέλη, Πλην όμως δύσκολα αποκτά την υπευθυνότητα και την πείρα που απαιτείται για να προσφέρει κάτι υψηλού επιπέδου στο κοινό του, όποτε κληθεί να παίξει μπροστά σε κοινό. Κι εκείνος έχει συχνά πυκνά στο πίσω μέρος του μυαλού του το :"Αν δεν τους αρέσει... ας μη με πληρώσουν!!!".

Επίσης αυτές οι 2 κατηγορίες μουσικών ενδέχεται να έλθουν σε σύγκρουση. Ο μεν επαγγελματίας που αισθάνεται πως το επάγγελμά του του έχει στερήσει τη χαρά της ίδιας της τέχνης ή έχει καλλιεργήσει τις νοοτροπίες που προανέφερα μπορεί να σταθεί επικριτικά απέναντι στους ερασιτέχνες με το να τους υποβαθμίζει μουσικά επειδή "εκείνοι δεν κατάφεραν αυτά που ο ίδιος έχει καταφέρει" αλλα στην ουσία φθονόντας τους επειδή "εκείνοι" εξακολουθούν να αγαπούν με πάθος αυτό που κάνουν.

Απο την άλλη μεριά, η μερίδα των ερασιτεχνών που ίσως ήθελαν να γίνουν επαγγελματίες και δεν τα κατάφεραν για τους χ λόγους, κατηγορούν τους επαγγελματίες για "ξεπούλημα", κακώς εννοούμενη "εμπορικότητα", έλλειψη έμπνευσης και ψυχής για αυτό που πληρώνονται για να κάνουν. Και εδώ ο φθόνος κάνει αισθητή την παρουσία του.

Δε λέω βέβαια πως όλα αυτά είναι ο κανόνας, αλλα φαινόμενα που εμφανίζονται συχνά στον κόσμο της τέχνης και ειδικά της μουσικης.

Και κλείνοντας, όπως είπα και στην αρχή της τοποθέτησής μου, θεωρώ πως ο ιδανικός μουσικός είναι αυτός που δείχνει επαγγελματισμό όταν παρουσιάζει τη δουλειά του δημόσια, αλλα εσωτερικά παραμένει ερασιτέχνης, ασχέτως αν ζει απο τη μουσική ή όχι.