Θέματα

51

Δικές μας συνθέσεις και τραγούδια / Καινούρια πληγή (klhronomos-gkou)

« στις: 26/08/09, 11:04 »

Με το καλό μου φιλαράκι, τον Νίκο τον Κληρονόμο, σκεφτήκαμε να κάνουμε τραγουδάκι με κάποιους στίχους μου, τους οποίους μάλιστα είχα απαγγείλει παλαιότερα.Αυτός έβαλε τη μουσική, τραγουδάω εγώ.Περιμένουμε σχόλια!

http://rapidshare.com/files/271868786/kainouria_plhgh_-_GKOU_KLHRONOMOS.mp3

52

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / «Ένα ναυάγιο»

« στις: 18/08/09, 09:24 »

Δεν ήταν έρωτας, δεν ήτανε αγάπη ,
ίσως και να ‘ταν ,λες, παιχνίδι του μυαλού.
Χαμένος βρέθηκα σε πελαγίσια βάθη,
καράβι χάρτινο στη μέση ωκεανού…

Κάθε φορά που τις σελίδες θα γυρίζεις
στα ξεχασμένα σου «παιχνίδια», τα παλιά.
Ένα ναυάγιο μπροστά σου θα αντικρίζεις,
σκόρπια κομμάτια απ΄ τη δική μου την καρδιά.

Μου λες πως μπέρδεψες τις σκέψεις και τα λόγια
και οδηγήθηκες σε λάθος διαδρομή.
Μόνος κλειδώθηκα στου νου μου τα υπόγεια,
φίλοι μου έγιναν τα δάκρυα και οι λυγμοί…

Κάθε φορά που τις σελίδες θα γυρίζεις
στα ξεχασμένα σου «παιχνίδια», τα παλιά.
Ένα ναυάγιο μπροστά σου θα αντικρίζεις,
σκόρπια κομμάτια απ΄ τη δική μου την καρδιά.

53

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / «Γυρίζω στο σήμερα»

« στις: 09/08/09, 00:22 »

Ποτάμι τα θέλω μου μα αβέβαιο το μέλλον μου,
λίγες οι ελπίδες μου, πολλές οι παγίδες  μου.
Το όνειρο κρύφτηκε και απομακρύνθηκε.
Κάποιοι το λήστεψαν, σε μένα δεν πίστεψαν…

Τα μάταια γεύτηκα και απογοητεύτηκα.
Όλα ήταν ψεύτικα, σκιές ερωτεύτηκα.
Γυρίζω στο σήμερα, στου τώρα τη χίμαιρα
και κλείνω λογαριασμούς στης σκέψης τους πειρασμούς.

Μακραίνουν  οι δρόμοι  μου, βαραίνουν οι ώμοι μου,
φορτία ασήκωτα  τα πάθη τ’ αλύτρωτα.
Γελούν τα σκοτάδια μου ,μπερδεύουν τ’ αχνάρια μου…
υγραίνουν το βλέμμα μου, παγώνουν το αίμα μου.

Τα μάταια γεύτηκα και απογοητεύτηκα.
Όλα ήταν ψεύτικα, σκιές ερωτεύτηκα.
Γυρίζω στο σήμερα, στου τώρα τη χίμαιρα
και κλείνω λογαριασμούς στης σκέψης τους πειρασμούς.

54

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Η κλίκα

« στις: 06/08/09, 21:01 »

Μιλάνε έντεχνα και πάντοτε προσεκτικά,
μεγαλωμένοι μες σε πρότυπα ευρωπαϊκά.
Σε σφάζουν μόνο με το γάντι και χαμογελούν,
την αξιοπρέπειά σου στα δυο μέτρα εκτελούν…

Στήνουνε βρώμικα παιχνίδια και βραβεύονται,
και μεταξύ τους όλη μέρα ερωτεύονται!
Πίσω τους βρίζονται, μπροστά τους είναι κολλητοί
και κολακεύονται με ευγένεια προσποιητή.


Όποιος δεν απατάει, λένε, είναι ανέραστος
κι όποιος πατάει επί πτωμάτων αξεπέραστος.
Ούτε που τους αγγίζουν πια οι παλιές αξίες,
για αυτούς υπάρχουν μόνο οι λυκοφιλίες.

Στήνουνε βρώμικα παιχνίδια και βραβεύονται
κι από το πάθος για εξουσία όλοι καίγονται.
Προτάσσουν πάντα το εγώ τους σ’ ό,τι κάνουνε,
τους ταπεινούς κι αδικημένους παριστάνουνε.


Αφιερωμένο σε όλες τις κοινωνικοπολιτικές κλίκες που βασανίζουν την  κοινωνία μας ...

55

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Δε χορταίνει η ψυχή

« στις: 03/08/09, 18:51 »

Με θυμάσαι ξανά, πόλεμος ξεκινά…
καίει το τώρα το χτες κι όλες τις αντοχές .
Σε πονάει το κενό που έμοιαζε μακρινό,
oι σιωπές ξεγελούν κι ενοχές κουβαλούν.

Δε χορταίνει η ψυχή με αναμνήσεις και σκέψεις,
ένα κορμί  που διψά πώς να το κοροϊδέψεις;
Δεν αντέχει η καρδιά για πολύ στα σκοτάδια,
θέλει ελπίδα και φως κι έτσι παίρνει κουράγια.


Σε θυμάμαι ξανά, όλα πια πιθανά.
Όνειρα αλλοτινά, μοιάζουν αληθινά,
τριγυρνούν στο μυαλό… την πληγή προκαλώ.
Να γυρίσει η στιγμή, έψαχνε αφορμή.

Δε χορταίνει η ψυχή με αναμνήσεις και σκέψεις,
ένα κορμί που διψά πώς να το κοροϊδέψεις;
Δεν αντέχει η καρδιά για πολύ στα σκοτάδια,
θέλει ελπίδα και φως κι έτσι παίρνει κουράγια.

56

Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές / Επανεκτέλεση "Time after time" (moonchild &gkou)

« στις: 01/08/09, 22:36 »

Σας το παρουσιάζουμε στη νέα εκτέλεση, εγώ φωνητικά κι ο Σταύρος το μουσικό μέρος.Σας ευχαριστούμε για τις συμβουλές!!!

http://rapidshare.com/files/254705354/time_after_time110709.wmahttp://

57

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Χαμένος στόχος;

« στις: 31/07/09, 17:42 »

Μικρά παιδιά ,σαν μια ομάδα ξεκινήσαμε
το όνειρό μας το κοινό να κυνηγήσουμε.
Ούτε για αστείο, μια στιγμή δε φανταστήκαμε
πως μια παγίδα θα μας κάνει να χωρίσουμε.

Άραγε χάσαμε το στόχο στην πορεία
και σ' άλλα σκόρπια μονοπάτια μπερδευτήκαμε;
Κανείς μας τώρα δε θα γράψει ιστορία,
στου εγωισμού μας το λιμάνι ναυαγήσαμε.

Πάγωσε ο χρόνος,σα ρολόι ξεκουρδίστηκε,
τα βήματά μας μες στη λάσπη μας βουλιάξαμε.
Στο άδειο βλέμμα η ενοχή μας ζωγραφίστηκε
για όλα εκείνα που στο τέλος δεν ταιριάξαμε.

Άραγε χάσαμε το στόχο στην πορεία
και σ' άλλα σκόρπια μονοπάτια μπερδευτήκαμε;
Κανείς μας τώρα δε θα γράψει ιστορία,
στου εγωισμού μας το λιμάνι ναυαγήσαμε.

58

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Τι να χαρίσω στο σκοτάδι;

« στις: 30/07/09, 00:13 »

Θέλεις να φύγεις και για πάντα
την πόρτα πίσω σου να κλείσεις.
Παίρνεις τον ήλιο μου μαζί σου,
μαύρα φεγγάρια θα μ’ αφήσεις.

Τι να χαρίσω στο σκοτάδι,
τι να στερήσω από το φως;
Όλα αυτά που μας ενώνουν
με μιας να σβήσω, πες μου πως;

Δε σε κρατάει η αγάπη,
μάλλον σε διώχνει τελικά.
Εκείνο που ‘λεγες πως ψάχνεις
τώρα σε πνίγει σα θηλιά…

Τι να χαρίσω στο σκοτάδι,
τι να στερήσω από το φως;
Όλα αυτά που μας ενώνουν
με μιας να σβήσω, πες μου πως;

59

Άνθρωπος και ζωή / Ανακύκλωση

« στις: 29/07/09, 09:52 »

Βρήκα ένα αρκετά ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με την ανακύκλωση και είπα να το μοιραστώ μαζί σας:


{Βαρέθηκα πια να ακούω από διάφορους φιλόσοφους της καθημερινότητας ότι "εγώ θα σώσω το κλίμα;", "εγώ θα σώσω τον πλανήτη;", "το Κράτος πρέπει να λάβει μέτρα" και άλλα περισπούδαστα. Εντάξει, το κράτος πρέπει να κάνει κάτι, οι κυβερνήσεις ανά τον κόσμο πρέπει να κάνουν κάτι, οι βιομηχανίες πρέπει να κάνουν κάτι . . . Σύμφωνοι, όμως μπορώ κι εγώ ως πολίτης να κάνω κάτι για να βοηθήσω. Ας μην τα περιμένουμε πια όλα από τους άλλους.

Γιατί εγώ μπορώ να . . .
- Αντικαταστήσω όλες τις λάμπες στο σπίτι μου και στο γραφείο, με οικονομικούς λαμπτήρες, που εκτός από οικονομία ενέργειας κάνουν και οικονομία στην τσέπη μου
- Πλένω τα ρούχα στο πλυντήριο στους 40 βαθμούς και όχι στους 60 βαθμούς και μόνο όταν το πλυντήριο είναι γεμάτο. Και οικονομία στο ρεύμα και στο νερό, και καλό στα ρούχα μου κάνω.
- Απλώνω τα ρούχα κοντά στα καλοριφέρ και περιορίζω τη χρήση του στεγνωτηρίου που είναι από τις πιο ενεργοβόρες συσκευές των νοικοκυριών.
- Όταν φεύγω από κάθε δωμάτιο κλείνω το φως και τις συσκευές από το κουμπί τους κι όχι από το τηλεκοντρόλ (stand by). Και μαθαίνω και τους άλλους στο σπίτι μου να κάνουν το ίδιο.
- Αγοράζω συσκευές με σήμανση ενεργειακής απόδοσης, όταν αγοράζω καινούργιο εξοπλισμό για το σπίτι ή το γραφείο μου. Κάνω και στο περιβάλλον καλό αλλά και στην τσέπη μου.
- Ξεχωρίζω τα απορρίμματα του σπιτιού και του γραφείου μου σε απλά σκουπίδια και ανακυκλώσιμα υλικά (τενεκεδάκια αναψυκτικών, γυαλί, χαρτί, συσκευασίες από πλαστικό ή μέταλλο). Δοκιμάστε το, είναι πραγματικά απίστευτο το πόσα από τα σκουπίδια που παράγει ένα νοικοκυριό μπορούν να ανακυκλωθούν. Κι αν ο μπλε κάδος της ανακύκλωσης είναι 2 τετράγωνα από το σπίτι μου, δεν χάθηκε κι ο κόσμος. Μπορώ να περπατήσω μέχρι εκεί ή να περάσω από εκεί σκόπιμα καθώς πηγαίνω το πρωί στη δουλειά ή το απόγευμα για ψώνια.
- Όταν φτάνω στον κάδο απορριμμάτων (μπλε ή κανονικό) βάζω τα σκουπίδια μου μέσα στον κάδο και όχι δίπλα ή επάνω. Έλεος! Δεν είναι κόπος να ανοίξω τον κάδο, ούτε θα μου επιτεθούν ορδές από μικρόβια αν ανοίξω το καπάκι για να βάλω μέσα τη σακούλα μου.
- Επιστρέφω τις χρησιμοποιημένες μπαταρίες μου στα ειδικά σημεία ανακύκλωσης. Υπάρχουν μέσα σε πάρα πολλά καταστήματα και σε δημόσιους χώρους. Μάλιστα, επειδή ποτέ δεν θυμάμαι που υπάρχουν ειδικά δοχεία ανακύκλωσης, κουβαλάω τις τελειωμένες μπαταρίες στην τσάντα μου (σιγά το βάρος) και όταν βρω το ειδικό δοχείο, τις πετάω εκεί.
- Προτιμώ τις χάρτινες αντί για τις πλαστικές σακούλες κι όταν δεν μπορώ να βρω χάρτινες, προσπαθώ να βρω ανακυκλωμένο πλαστικό. Τι με νοιάζει η ποιότητα; Για τα σκουπίδια μου τις θέλω.
- Περιορίζω όσο μπορώ τη χρήση ειδών μίας χρήσης όπως πλαστικά κυπελάκια και προτιμώ να αγοράζω χάρτινα.
- Προτιμώ να αγοράζω απορρυπαντικά σε συμπυκνωμένη μορφή, καθώς αυτά απαιτούν μικρότερες συσκευασίες. Αν μπορώ μάλιστα να αγοράσω προϊόντα σε χάρτινη συσκευασία, το προτιμώ ακόμα περισσότερο.
- Στα δε συμπυκνωμένα προϊόντα, χρησιμοποιώ ακριβώς τις δοσολογίες που προτείνει η συσκευασία. Άλλωστε διπλάσια ποσότητα σαπουνιού δεν σημαίνει και μεγαλύτερη καθαριότητα...}

Oλόκληρο το άρθρο εδώ:http://www.noikokyra.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=601

60

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Μία αντίφαση

« στις: 27/07/09, 12:01 »

Σε τρομάζει το πολύ,μα το λίγο δε σου αρκεί...
ειναι ο έρωτας φωτιά κι η αγάπη φυλακή.
Σε παγώνει η μοναξιά όμως χάνεσαι στο φως...
Σε σκοτώνει η σιωπή μα είναι ο διάλογος ρηχός.

Με αντίφαση η ζωή μοιάζει για σένα τελικά,
στα κενά να ακροβατείς και να σκάβεις μυστικά.
Δυό ψυχές και δύο μυαλά, σε ένα κορμί κοινό...
ο πίνακας χρωματιστός μα το φόντο σκοτεινό.

Δεν πιστεύεις στις στιγμές αλλά και πάντα τις ζητάς,
σα μαγνήτης σε τραβούν και στα μάταια τριγυρνάς.
Το αύριο τρέμεις που θα 'ρθει ,γαντζώνεσαι στο χτες
μα είναι τα όνειρα πολλά ,πολλές κι οι προσμονές.

Με αντίφαση η ζωή μοιάζει για σένα τελικά,
στα κενά να ακροβατείς και να σκάβεις μυστικά.
Δυό ψυχές και δυό μυαλά, σ΄ένα κορμί κοινό...
ο πίνακας χρωματιστός μα το φόντο σκοτεινό.

61

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Φεγγάρια εφήμερα

« στις: 26/07/09, 10:12 »

Κι αν οι κανόνες την ψυχή μου περιορίζουν,
κάποιες φωνές , κρυφά, ακόμα τραγουδούν.
Τα βράδια μ’ έρωτες παλιούς με κατακλύζουν,
με τα χαμένα μου όνειρα συνομιλούν…

Φεγγάρια εφήμερα, που τόσο σας λάτρεψα
και χίλιους δυο πόνους μου, μαζί σας τους γιάτρεψα…
την άχρωμη σκέψη μου, στο φως σας βυθίζετε
μ’ ανείπωτα μυστικά ,γλυκά τη σφραγίζετε.


Αυτά που οι λέξεις και οι πράξεις δεν τολμούνε
τα ΄χω κλειδώσει σ’ ένα μέρος του μυαλού.
Μένουν εκεί μα ελπίδες μου καλλιεργούνε
ώσπου μια μέρα στα φεγγάρια μου να μπουν.

Φεγγάρια εφήμερα, που τόσο σας λάτρεψα
και χίλιους δυο πόνους μου, μαζί σας τους γιάτρεψα…
Την άχρωμη σκέψη μου, στο φως σας βυθίζετε
μ’ ανείπωτα μυστικά ,γλυκά τη σφραγίζετε.

62

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Στο περιθώριο...

« στις: 30/06/09, 11:24 »

Από παιδί το λάτρεψα,
κει έβρισκα απάγκιο.
Χίλιες πληγές μου γιάτρεψα,
γλύτωσα από  ναυάγιο...

Στο περιθώριο έμεινα
και δίχως ετικέττα.
Τι αν κάποιος δεν έγινα,
δε μου 'φτιαξαν πορτρέττα;

Δε ζήλεψα την κορυφή,
χάζευα απο κάτω.
Όλοι μου οι πόθοι οι κρυφοί
με σπρώχνανε στον πάτο.

Στο περιθώριο έμεινα
και δίχως ετικέττα.
Τι αν κάποιος δεν έγινα,
δε μου 'φτιαξαν πορτρέττα;

63

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σειρήνα έγινα...

« στις: 27/06/09, 09:33 »

Πάνω που νόμιζες πως έφτασες στο δείλι
και σε βαλίτσα είχες μαζέψει τα όνειρά σου,
ήμουν σειρήνα, κι ας με πέρασες για φίλη...
ήρθα κι ανθίσανε μπουμπούκια στην καρδιά σου.

Πάνω που νόμιζα κι εγώ πως είχα αλλάξει
και πως τα χρόνια κι οι καημοί μ'είχαν τσακίσει
σειρήνα έγινα ,στα λόγια και στην πράξη.
Τι είναι σωστό ποιος να μπορέσει να με πείσει...

Δειλά δειλά τρυπώνω μέσα σου τα βράδια
χώνομαι μέσα στο μυαλό και τις αισθήσεις,
σκαλίζω πάνω σου του έρωτα σημάδια
και σου ξυπνάω περασμένες αναμνήσεις.

Πάνω που νόμιζα κι εγώ πως είχα αλλάξει
και πως τα χρόνια κι οι καημοί μ'είχαν τσακίσει
σειρήνα έγινα ,στα λόγια και στην πράξη.
Τι είναι σωστό ποιος να μπορέσει να με πείσει...

64

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Ποιός είμαι εγώ;

« στις: 23/06/09, 08:16 »

Η ποίηση γεννήθηκε απο αγνούς ανθρώπους
που δε γνωρίζαν τεχνικές, ούτε άλλους τέτοιους όρους
ποιος είμαι εγώ που πρόστιμο σ' όλους να βάλω θέλω
,αλλοίμονο αν πλήρωναν πια και στην τέχνη φόρους...

Ποιός είμαι εγώ που μ' έπαρση όλους αυτούς κοιτάζω
και τις δημιουργίες τους αποκαλώ σκουπίδια,
εγώ που μόνο έντεχνα στοχάζομαι και γράφω
και πίσω από τις λέξεις μου κρύβω τ' αποκαϊδια...


Η ποίηση γεννήθηκε από ψυχές που κλαίνε,
που ξημερώνουν μοναχές μες στα αναφυλλητά τους
ή και άλλες χαρούμενες, μα  απεγνωσμένα όλες
σ' ένα χαρτί γυρεύουνε να πούν τ' απόκρυφά τους.

Ποιος είμαι εγώ που όλους αυτούς έτσι καταδικάζω
τη κομπορρημοσύνη μου έτσι να επιδείξω,
εγώ που μόνο έντεχνα στοχάζομαι και γράφω
και ψάχνω επίθετα βαριά τη λάσπη μου να ρίξω...

65

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απαγορευμένο μήλο

« στις: 18/06/09, 10:15 »

Τον διόρισαν καθηγητή σ' ένα άγονο νησάκι
και έτσι ξενιτεύτηκε και βρέθηκε κοντά της,
στον εναρκτήριο λόγο του μπόλιασε το σαράκι...
τον μάγεψαν τα νάζια της και τα χαχανητά της.

Μήλο γλυκό μα και αυστηρά απαγορευμένο
από αυτά που κανένας δεν πρέπει να αγγίξει
όμως τη φλόγα του πάθους του που τον αργολιώνει,
αμφίβολο, αν καταφέρει να τη..συνετίσει.

Την αργασμένη του ψυχή πάνω της ακουμπούσε
κάθε φορά το βλέμμα της που του 'δινε τυχαία.
Τίποτε όμως δεν τόλμησε, μονάχα την κοιτούσε,
το 'νιωθε πως η έλξη αυτή θα απόβαινε μοιραία.

Μήλο γλυκό μα και αυστηρά απαγορευμένο
από αυτά που κανένας δεν πρέπει να αγγίξει
όμως τη φλόγα του πάθους του που τον αργολιώνει,
αμφίβολο, αν καταφέρει να τη..συνετίσει.

66

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / «Γιατί;»

« στις: 14/06/09, 09:51 »

Γιατί να μη μπορείς τον ήλιο να κοιτάξεις
και μέρα δεν περνά
χωρίς να αναστενάξεις;

Γιατί να μη μπορείς να βγεις απ’ τα συντρίμμια;
Γιατί όπου κι αν πας
σε κυνηγούν αγρίμια;

Το θύμα έγινες της σκάρτης ηθικής τους
και  χάρη έκανες
στη δήθεν λογική τους.


Γιατί το γέλιο σου  να πνίγεται στις τύψεις;
Γιατί την ενοχή
να μη μπορείς να κρύψεις;

Γιατί να σε νικούν πάντα  οι ενδοιασμοί  σου,
να ανοίγουνε ξανά
παλιοί  λογαριασμοί σου;

Το θύμα έγινες της σκάρτης ηθικής τους
και  χάρη έκανες
στη δήθεν λογική τους…

67

Δικοί μας αυτοσχεδιασμοί και διασκευές / "Time after time"-Moonchild & gkou

« στις: 03/06/09, 15:34 »

Γειά σας παιδάκια!Φτιάξαμε με τον moonchild αυτή τη διασκευούλα του "Time after time" (Cindy Lauper) και σας την παρουσιάζουμε...Στα φωνητικά εγώ , μουσικούλα ο moonchild και με βοηθάει και στο ρεφραίν.Κάθε σχόλιο ,ευπρόσδεκτο!!!

http://rapidshare.com/files/240329807/time_after_3.6.09.wma

68

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Χαμένη έμπνευση

« στις: 02/06/09, 21:42 »

Την είχα συντροφιά μου και μιλούσαμε.
μαζί οι δυο μας μέναμε τα βράδια.
Τη μέρα όλους τους γύρω ξεγελούσαμε,
και στήναμε στις λέξεις παραγάδια…

Κρυφά από τους άλλους την καμάρωνα,
την κάθε πονηριά της έκανα  χάζι
και πόθους μυστικούς μαζί της μπάλωνα
μακριά από της συνήθειας το αγιάζι.

Μα κάποτε βαρέθηκε και μ’ άφησε
κάπου καλύτερα ίσως ήθελε να μένει…
λευκές σελίδες που μακριά της δε γεμίζονται
κι ένα  μολύβι μάταια να περιμένει…

Φτερά θα βάλω στην ψυχή, πανιά στο όνειρο
με κάθε μέσο δυνατό θα τη γυρέψω,
κι αν την πετύχω πουθενά σας το  ορκίζομαι
πως μια για πάντα απ’ όπου ανήκει θα την κλέψω!!!

69

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / «Το τελευταίο στοίχημά μου»

« στις: 26/05/09, 18:00 »

Αν ‘ρθεις εκεί που χάνομαι τις νύχτες,
ακόμα κι αν τρομάξεις μην  το πεις…
αν δεις να ‘χω λυγίσει απ’ τις ήττες,
να φύγεις σαν τον κλέφτη μη βιαστείς.

Στοιχήματα που χάθηκαν  στο  χρόνο
αγάπες που τις έπνιξε η σιωπή,
ρούφηξαν  της ελπίδας  τ’ οξυγόνο…
που να βρει καταφύγιο να κρυφτεί…

Αν πεταχτούν στο δρόμο σου σκοτάδια
και αν σε περικυκλώσουν κεραυνοί,
είναι απ’ τις πληγές μου  τα σημάδια,
που αφήσαν την καρδιά μου αδειανή…

Αν  έρθεις ως εδώ, μην κάνεις πίσω,
έλα  να λυτρωθώ  απ’ τα κενά.
Γίνε το τελευταίο στοίχημά μου
και κάνε με να χαμογελώ ξανά.

70

Φωνή και τραγούδι / Μετατροπή σε mp3

« στις: 24/05/09, 20:06 »

Παιδιά, επειδή είμαι τελείως άσχετη, πως μπορώ να μετατρέπω ό,τι ηχογραφώ στο cubase4 (φωνή μόνο) σε  mp3?Moυ τα βγάζει σε cpr.

71

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / «Σαν φίλος»

« στις: 20/05/09, 08:49 »

Γυρίζω πάλι ,μόνος, πίσω τις σελίδες
σε κάποιους  άλλους ξεχασμένους προορισμούς…
αναμοχλεύοντας ταξίδια και πατρίδες,
για να ξεφύγω από τους τωρινούς χρησμούς.

Το χτες στα δύσκολα σαν φίλος με στηρίζει,
με βάζει  μέσα στην ευρύχωρη αγκαλιά του,
με τα παλιά μου τρόπαια με νανουρίζει
και με τυλίγει  με τη γνώριμη σκιά του.


Λένε πως άσχημοι οιωνοί με κυνηγάνε
για να μου κλέψουν απ ΄ τα  χέρια τα όνειρά μου,
με  τις αποτυχίες μου κρυφογελάνε
και με απειλούν χορεύοντας ολόγυρά μου.

Το χτες στα δύσκολα σαν φίλος με στηρίζει,
με βάζει  μέσα στην ευρύχωρή αγκαλιά του,
με τα παλιά μου τρόπαια με νανουρίζει
και με τυλίγει  με τη γνώριμη σκιά του.

72

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / «Πειρατές σε ρεσάλτο»

« στις: 16/05/09, 08:26 »

Μακρινές αναμνήσεις στο νου σου χορεύουν τρελά,
ένας βίαιος άνεμος το παρόν μαστιγώνει
και το βλέμμα θολώνει απ’ το δάκρυ που αργοκυλά…
σε τρομάζει  που έχασες της ζωής το τιμόνι.

Τα χαμένα σου όνειρα, πειρατές σε ρεσάλτο ,
με τη λήθη παλεύουνε πριν αγγίξουν τον πάτο…


Ο χρόνος τώρα γίνεται αμείλικτος τιμωρός,
σκόρπιες ρυτίδες και καημοί χαράζουν το είδωλό σου,
το ‘σκασε και της νιότης σου ο πιο πιστός φρουρός
κι οι άδειες νύχτες ντύθηκαν το παραμιλητό σου.

Τα χαμένα σου όνειρα, πειρατές σε ρεσάλτο ,
με τη λήθη παλεύουνε πριν αγγίξουν τον πάτο…

73

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Πες μου πως μπόρεσες

« στις: 14/05/09, 22:10 »

Ο κόσμος μαύρος ωκεανός
κι εγώ χαμένος ναυαγός
στο άγριο κύμα λυτρωμό να αναζητώ…

Εσύ αλλού, σ’ άλλη αγκαλιά
κι εγώ εδώ σε μια γωνιά,
με μάτια δάκρυα γεμάτα να σε ρωτώ…

Πες μου πως μπόρεσες να με πονέσεις
κι ότι καλύτερο από μένα να κλέψεις,
και να μ’ αφήσεις να με λιώνουν  οι στεναγμοί;

Μα δε μετάνιωσες ποτέ σου, πες μου,
δε με λυπήθηκες μεγάλε καημέ μου,
δεν είπες «φτάνει ως εδώ θεέ μου», κάποια στιγμή;

Τώρα που φεύγω μακριά,
 ποιος ξέρει πού, σε ποια  στεριά
θα ξημερώσω και εκεί θα ξεχαστώ…

Το πιο βαρύ κρασί θα πιω,
στη λήθη μέσα θα κρυφτώ
να μην πονάω, να μη με γδέρνει το κενό…

Πες μου πως μπόρεσες να με πονέσεις
κι ότι καλύτερο από μένα να κλέψεις,
και να μ’ αφήσεις να με λιώνουν  οι στεναγμοί;

Μα δε μετάνιωσες ποτέ σου, πες μου,
δε με λυπήθηκες μεγάλε καημέ μου,
δεν είπες «φτάνει ως εδώ θεέ μου», κάποια στιγμή;


 

74

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / «Στο δικό μου παλατάκι»

« στις: 12/05/09, 08:38 »

Στη σοφίτα του μυαλού μου
,μια ξεχωριστή γωνιά του,
έχω κρύψει σαν διαμάντια
κάτι άσβεστα όνειρά του…

…στο δικό μου παλατάκι
που κανένας δε θα αγγίξει,
τι κι αν   φέρνει στη καρδιά μου
με τη λογική τη ρήξη…

Είναι αυτά   μου με ξυπνάνε
απ΄ τη χειμερία νάρκη,
ξαστερώνουν τα κενά μου
και με κάνουνε αυτάρκη…

…στο δικό μου παλατάκι
που κανένας δε θα αγγίξει,
τι κι αν   φέρνει στη καρδιά μου
με τη λογική τη ρήξη…

75

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / «Ξεπληρώνεις»

« στις: 05/05/09, 12:44 »

Παραδομένος σ’ ένα μυαλό που ,ασταμάτητα,
δουλεύει κι οδηγεί σε πάθη ασυγκράτητα…
Παγιδευμένος σ΄ ένα κορμί με ιδιαιτερότητες,
σε κατηγόρησαν για σκάνδαλα και ακρότητες.

Κρυφά τις νύχτες στο Θεό σου αφήνεις γράμματα
να σε γλυτώσει από του κόσμου τα πειράγματα,
να καταλάβουνε πως είσαι ένας από  αυτούς
που ξεπληρώνεις κάποιων άλλων τους σκάρτους χειρισμούς.

Βουτάς τη γλώσσα στην καρδιά και σπέρνεις αινίγματα.
κι ας βασανίστηκες κι εσύ από διλήμματα.
Δε σ’ ενδιαφέρει αν βγάζει κάπου ο δρόμος που τραβάς,
μαγεύεσαι απ’  τις ηδονές και πίσω δεν κοιτάς…

Κρυφά τις νύχτες στο Θεό σου αφήνεις γράμματα
να σε γλυτώσει από του κόσμου τα πειράγματα,
να καταλάβουνε πως είσαι ένας από αυτούς
που ξεπληρώνεις κάποιων άλλων τους σκάρτους χειρισμούς.