Πριγκίπισσα της σκοτεινιάς

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Μαχαίρι αχόρταγο λευκό
χωμένο μέσα στην πληγή
και η σκιά να αιμορραγεί,
να κοκκινίζει,

σάρκινο σώμα, μαλακό
να καταστρέφεται με οργή
και στερεμένη η πηγή
που σε θυμίζει.

Μέσα σε δάκρυα και ουρλιαχτά,
κλεισμένα μέσα στη σιωπή
και όλα αυτά που σου 'χαν πει
στάχτη και σκόνη,

μέσα σε χρόνια λιγοστά
ζούσες συνέχεια σκυθρωπή,
τώρα είναι αργά για ανατροπή
σε γκρίζο χιόνι.

Πάνω στα πάθη μιας γενιάς,
ακροβατούσες σιωπηλή,
σαν ριψοκίνδυνο πουλί
σε ηλεκτροφόρα,

πριγκίπισσα της σκοτεινιάς
σε ξεχασμένη ανατολή,
κόκκινος ήλιος σε καλεί
που να 'σαι τώρα?

[Πέτροc]

Πάρα πολύ ωραίο ΧΩΡΙΑΤΗ ... !   

(υποθέτω ότι η "σκονή" είναι σκόνη έ ;    )

Α, και κάτι άλλο ... μήπως αν τις 6 στροφές τις έκανες 3
(σύμπτυξη των τετράστιχων σε δίστιχα)
μήπως -λέω μήπως-  έβγαινε καλύτερο ;   
(θα ταίριαζαν οι ρίμες νομίζω ... ) 

ή έχω γίνει πολύ γκρινιάρης ;   
/Πέτροc 

[ΧΩΡΙΑΤΗΣ]

Να ΄σαι καλά φίλε Πέτρο.
Το σκόνη το διόρθωσα 
Οι στροφές έτσι νομίζω πως είναι καλύτερες.

Αν θέλεις να ασχοληθείς μουσικά με αυτούς τους στίχους κάντο
και ανέβασε να το ακούσουμε
 Σε ευχαριστώ πολύ.