Θέματα

1

Άνθρωπος και ζωή / Προωθώντας την απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου

« στις: 08/04/10, 19:14 »

«Ω, αιώνια νύχτα! Πότε θα διαλυθείς; Πότε θα δουν τα μάτια μου το φως;
Σύντομα, σύντομα παλικάρι, ή ποτέ.»
(Ο Μαγικός Αυλός)

Στην εποχή μας τα μέσα μαζικής επικοινωνίας (ΜΜΕ) αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της καθημερινής μας ζωής. Οι εφημερίδες, το ραδιόφωνο, το ίντερνετ και κυρίως η τηλεόραση καταλαμβάνουν τον περισσότερο από τον ελεύθερο χρόνο του ανθρώπου.  Σύμφωνα με τις κατά καιρούς έρευνες ο μέσος άνθρωπος «καταναλώνει» περίπου 4 με 5 ώρες του καθημερινού ελεύθερου χρόνου του στη παρακολούθηση των ΜΜΕ. Αν υποθέσουμε ότι κατά μέσο όρο η εργασία, η μετακίνηση, το φαγητό και ο ύπνος απορροφούν  σχεδόν τις 18 με 20 ώρες του εικοσιτετραώρου μας, γίνεται φανερό ότι τα ΜΜΕ τείνουν κυριολεκτικά να κυριαρχήσουν στον περισσότερο, αν όχι σε ολόκληρο τον ελεύθερο χρόνο μας.
  Αν και ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι η πέρα από τα όρια πολύ μεγάλη χρήση των ΜΜΕ  είναι μια παρεκκλίνουσα συμπεριφορά , (π.χ. οι ατελείωτες ώρες που καταναλώνουν οι έφηβοι στο ίντερνετ) πιστεύει  ότι και  η αποφυγή κάθε επαφής με τα ΜΜΕ  είναι εξίσου μια παρεκκλίνουσα συμπεριφορά. Έτσι λοιπόν όποιος «λιώνει» μπροστά σε μια οθόνη, είναι εξίσου «καμένος» με αυτόν που  συνηδειτά δεν βλέπει καθόλου τηλεόραση και απαξιεί  τη χρήση των ΜΜΕ. Αυτή τη συμπεριφορά την έχουν επιβάλει φυσικά τα ίδια τα ΜΜΕ και δεν είναι τυχαίο που λέγονται «μαζικά».
Oι θεσμοί και οι διεργασίες μέσω των οποίων συντελούνται  στη σύγχρονη κοινωνία η επικοινωνία και η ενημέρωση,  έχουν μαζικό χαρακτήρα με την έννοια ότι απευθύνονται σε ένα αριθμητικά τεράστιο ακροατήριο που συχνά το χωρίζει μια σημαντική γεωγραφική απόσταση και δεν βρίσκεται σε φυσική επαφή με τη πηγή επικοινωνίας. Αυτού του είδους η επικοινωνία προϋποθέτει τη δυνατότητα μαζικής παραγωγής, μετάδοσης και διανομής πληροφοριών, ιδεών, εικόνων και καταναλωτικών αγαθών η οποία απαιτεί τη διακίνηση σημαντικών χρηματικών κεφαλαίων, εκτεταμένη οικονομική διαχείριση, προηγμένη τεχνολογία, εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό και ανεπτυγμένη γραφειοκρατική οργάνωση και διοίκηση.
Έτσι λοιπόν τα μηνύματα που απευθύνουν τα ΜΜΕ στο κοινό τους δεν είναι μοναδικά, άμεσα άρα και απρόβλεπτα ή ευμετάβλητα, αλλά προκατασκευασμένα, τυποποιημένα και σε μαζική βάση αναπαραγόμενα εμπορεύματα με ανταλλακτική αξία.
  Η επικοινωνία είναι μια εκ των βασικών θεσμών της κοινωνίας και του πολιτισμού ακριβώς επειδή είναι δημόσια και ανοιχτή σε όλους ανεξαιρέτως, ηλικίας, φυλής, θρησκείας, έθνους, χώρας και απευθύνεται σε όλες τις κοινωνικές τάξεις και στρώματα. Τα ΜΜΕ με βάση τα παραπάνω αντιλαμβάνονται το κοινό τους σαν ένα άθροισμα , μια μάζα «μέσων ανθρώπων» ομοιόμορφο και ομοιογενές κι  εφόσον τα μηνύματα τους  καταναλώνονται εξίσου από όλους, το κοινό αυτό τείνει πράγματι να λειτουργεί σαν μια μη διαφοροποιημένη μάζα «μέσων ανθρώπων». Επιπλέον αυτού του είδους η «επικοινωνία» που παράγουν  είναι κατά κύριο λόγο  αν όχι αποκλειστικά, μονής κατευθύνσεως: από τον πομπό-μέσο στο δέκτη-κοινό χωρίς ποτέ  αυτοί οι όροι να αντιστρέφονται .
Το σημαντικότερο όμως όλων είναι  ότι αυτού του είδους η μονοδιάστατη πληροφόρηση για να έχει αποτελέσματα πρέπει να καταναλώνεται ατομικά, απομονωμένα και μοναχικά χωρίς καμία ουσιαστική φυσική επικοινωνία μεταξύ του κοινού και σύμφωνα με αυτή την άποψη τα σύγχρονα ΜΜΕ συμβάλουν στη λειτουργία του κοινού σαν μια μάζα παθητικών και απομονωμένων «μέσων ατόμων», στη δημιουργία ενός «μοναχικού πλήθους» που χωρίς καμία άδεια από μέρος του εισβάλουν κυριολεκτικά  σε όλες τις πτυχές της καθημερινής ζωής του κατευθύνοντας και διαμορφώνοντας τη  «εκ των άνω».
  Δεν είναι μόνο οι δημόσιες δραστηριότητες μας (πολιτικές, οικονομικές, πολιτιστικές)  που τα ΜΜΕ θέλουν να  έχουν την αποκλειστική χειραγωγία, αλλά ακόμη και οι πιο ιδιωτικές και απόκρυφες στιγμές της ζωής μας (οικογενειακές σχέσεις, σεξουαλική ζωή, παρέες). Όλη η ζωή μας αποτελεί αντικείμενο διείσδυσης των ΜΜΕ έτσι ώστε η συμπεριφορά μας να διαμορφωθεί σύμφωνα με τις επιταγές και τα πρότυπα της οικονομικοκρατικής εξουσίας. Σε όλους τους τομείς της ζωής τα ΜΜΕ προτρέπουν και ωθούν τα μέλη της κοινωνίας να υιοθετήσουν έναν ομοιόμορφο, ενιαίο τρόπο ζωής και συμπεριφοράς, ο οποίος διαμορφώνεται και επιβάλλεται «εκ των άνω», χωρίς καμία ουσιαστική συμμετοχή μας στη  διαμόρφωση του. Τα ΜΜΕ προσπαθούν (και το καταφέρνουν) να μετατρέψουν τον σύγχρονο άνθρωπο σε ένα άβουλο παθητικό μόριο μιας ομοιόμορφης ανθρώπινης μάζας.
 Η ανάπτυξη της τεχνολογίας μπορεί να ήταν επαναστατική όσο αφορά τη καλυτέρευση κατά πολύ των συνθηκών διαβίωσης μας σε επιστημονικό και τεχνολογικό επίπεδο, αλλά το «τίμημα» ήταν και η υποταγή σε αυτούς που την κατέχουν. «Όπου υπάρχει καλό υπάρχει και κακό» όπως κάλλιστα θα μπορούσε να έλεγε ένας βουδιστής καλόγερος του Ζεν.
 Η εκμετάλλευση  αυτής της ανάπτυξης από τη μεριά  των εξουσιαστικών ελίτ με αιχμή του δόρατος τα ΜΜΕ αποτέλεσε το πιο ισχυρό όπλο στα χέρια τους που μέχρι τότε καμία απαγόρευση και ολοκληρωτικός σκοταδισμός δεν μπορούσε να το καταφέρει τόσο καλά σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα.
Αυτό το όπλο ήταν ακριβώς η απομόνωση των ανθρώπων από τη κοινωνική τους βάση και τις αρχές του «συνέρχεσθε» με πρώτη πράξη την αστικοποίηση στις μητροπόλεις και κατόπιν την ατομικοποίηση τους και εν τέλει την απομόνωση τους μέσα στα διαμερίσματα-κλουβιά, όπου κανένας δε γνωρίζει τους ένοικους του διπλανού διαμερίσματος, σε αντίθεση με τις κάποτε γειτονιές όπου το χαρακτηριστικό τους γνώρισμα ήταν η κοινωνική συμμετοχή και η επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων σε φυσικό επίπεδο.
Αυτός ο εγκλεισμός του ατόμου σε κτήρια-κλουβιά  έχει  σαν αποτέλεσμα την αποδυνάμωση  της κριτικής σκέψης εφόσον ο άνθρωπος δε μπορεί να συζητήσει και να «ζυγίσει» τη πληροφορία με άλλους ανθρώπους ώστε να φτάσει σε ένα συλλογικό συμπέρασμα  με συνέπεια το άτομο να ξεκοπεί από τις γεωγραφικές και κοινωνικές ρίζες του, από τις κοινότητες που παραδοσιακά ήταν ενταγμένος, να αισθάνεται μοναξιά και ανασφάλεια, η οποίες με τη σειρά τους ενέτειναν  τον ανταγωνιστικό χαρακτήρα των κοινωνικών σχέσεων με συνέπεια ο μοναχικός άνθρωπος να βιώνει τη κοινωνία που τον περιβάλει σαν ένα αλλότριο σύστημα στο οποίο νιώθει ότι δεν έχει καμία ελπίδα οποιασδήποτε δικής του επιρροής και ελέγχου όπως εξηγεί χαρακτηριστικά και ο Νόαμ Τσόμσκυ:  «Οι στόχοι των ΜΜΕ είναι να έχουν έναν παθητικό και υπάκουο πληθυσμό από τηλεθεατές και όχι συμμετέχοντες στην πολιτική αρένα, και από καταναλωτές στην εμπορική αρένα, σίγουρα όχι ανθρώπους που παίρνουν αποφάσεις και συμμετέχουν. Δηλαδή, μια κοινότητα από ατομιστές και απομονωμένους ανθρώπους, έτσι ώστε να μην μπορούν να οργανωθούν, να συνεισφέρει ο καθένας τις περιορισμένες δυνατότητές του και όλοι μαζί να γίνουν μια ισχυρή δύναμη που θα περιορίσει τη συγκεντρωτική εξουσία. Φυσικά, ακριβώς αυτό είναι που θέλει η ιδιωτική επιχειρηματική εξουσία. Από όλα αυτά μπορεί κανένας πολύ εύκολα να προβλέψει το είδος του συστήματος που παράγεται».
 Το ζήτημα της χειραγώγησης της κοινωνίας από τα ΜΜΕ είναι φυσικά τεράστιο και δεν μπορεί να αναλυθεί μέσα σε μια μόνο σελίδα της εφημερίδας.
 Αυτό που θέλω να αναδείξω μέσα από τις λίγες γραμμές του κειμένου είναι ότι πρέπει επιτέλους να κάνουμε πέρα τη μιζέρια της μοναξιάς και τον τρόμο της συνύπαρξης που τα ΜΜΕ «καλλιέργησαν» για εμάς, να ξαναθυμηθούμε οι μεγαλύτεροι/ες και να ανακαλύψουμε οι μικρότεροι/ες  ότι  δε γινόμαστε ελεύθερα ανθρώπινα όντα κατανοώντας τους εαυτούς μας σε απομόνωση αλλά μάλλον υπερβαίνοντας τους εαυτούς μας, δημιουργώντας σχέσεις με άλλους και, κατά μια ορισμένη έννοια, παραδιδόμενοι σε αυτούς.
 Μόνο τότε θα καταφέρουμε να διώξουμε τη «νύχτα» που απροσανατολίζει και αδρανοποιεί την ανθρώπινη πράξη, ώστε να μπορέσουμε να διακρίνουμε και να συμμετέχουμε συνδιαμορφώνοντας  στον καινούργιο κόσμο που θα γεννηθεί μέσα από τη μήτρα του παλιού. Η μεγαλειώδης εξέγερση του  Δεκέμβρη '08 μας έδειξε το δρόμο, ας μην μείνει μόνο σαν  μια ανάμνηση.

2

Λοιπά / 4ήμερη Υποχρεωτική εργασία στα Metropolis

« στις: 10/03/10, 17:11 »

Χθες ανακοινώθηκε στους εργαζόμενους των δισκοπωλείων Metropolis η υποχρεωτική 4ήμερη εργασία από την (νέα) διοίκηση του ομίλου.

Ο νέος ιδιοκτήτης των καταστημάτων Ανδρέας Κουρής (ομίλου MAD- γιος του Κουρή της Αυριανής) αποφάσισε μονομερώς και χωρίς να ενημερώσει τους εργαζόμενους, ότι θα εργάζονται 4 ήμερες την εβδομάδα .

τετραήμερη εργασία σημαίνει:

Μείωση είκοσι τα εκατό των αποδοχών χωρίς σύμφωνη γνώμη του εργαζομένου.
Βλαπτική μεταβολή των όρων εργασίας.
Ουσιαστικά ελαστική μορφής απασχόληση με το έτσι θέλω του εργοδότη.

Καλούμε σε γενική απεργία την Πέμπτη 11/03 όλους τους εργαζόμενους του ομίλου Metropolis εναντία στην  απόφαση της διοίκησης.

Σε περίπτωση που η ιδοκτησια επιμείνει στην απόφαση της κουρελιάζοντας τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας,
καλούμε όλους και όλες σε διαρκές μποϋκοτάζ αγορών στα δισκοπωλεία Metropolis.


Στηρίξτε τους εργαζόμενους των δισκοπωλείων σε Αθήνα- Πειραιά- Θεσσαλονίκη- Ηράκλειο Κρήτης.

http://www.alltogethernow.gr/forum/index.php?topic=1095.0

3

Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Σαββατο Βραδυ

« στις: 09/02/10, 11:43 »

Σαββατο βραδυ:
Στη χοροεσπεριδα του "ευτυχισμενου δουλου"
η προσωρινοτητα με την αρχαιοτητα
χορευουν ενοχα,τρυφερα.

Τα χειλη χαϊδευουν τους λοβους;
"a promise is a promise..."

Το πρωτο φως θα βρει τους οργασμους
να εχουν εξαπολυσει κυνηγητο
προς εντοπισμο της ηδονικης κραυγης

Ξημερωνει Κυριακη.
Εξω ψιλοβρεχει υποσχεσεις.

(Ευάγριος Αληθινός 2008)


*το ποιημα δεν εχει copyright.Ειναι ελευθερο για καθε χρηση εκτος απο εμπορικους και κερδοσκοπικους σκοπους.Η εμπορικη του εκμεταλευση ολοκληρου,μερους η προτασης απο αυτο απαγορευεται αυστηρα.
Εχει δημοσιευτει σε ανεξαρτητη ποιητικη συλλογη.

4

Άνθρωπος και ζωή / Ζουν ανάμεσά μας...

« στις: 26/01/10, 18:41 »

Παρατηρησα οτι για το παρακατω θεμα δεν εχει γινει καποια συζητηση.Προβλεπω χαμο αλλα σα καλος προβοκατορας ισως και να τον θελω.
Θα μπορουσα επισης να εβαζα ενα δικο μου κειμενο για το συγκεκριμενο θεμα,αλλα επειδη εγω ειμαι κατα καποιο τροπο "στρατευμενος" σε καποιες ιδεες,προτιμω να βαλω το αρθρο μιας μεταναστριας (εστω και Ιταλιδας) και καθηγητριας σε ελληνικο πανεπιστημιο.
Το αρθρο εχει να κανει με την αποδοση ιθαγενειας στα μεγαλυτερα θυματα αυτου του παραλογου κρατους,τα παιδια των μεταναστων αλλα και στους ιδιους τους μεταναστες που ζουν στην Ελλαδα.

Οσο αφορα τη δικη μου αποψη,θεωρω οτι οπως τα ψαρια,τα πουλια,τα κουναβια και οι αρκουδες δεν εχουν καποιου ειδους "διαβατηριου" ωστε να εμπιδιζονται να μετακινηθουν απο ενα σημειο της γης σε ενα αλλο,ετσι και οι αθρωποι πρεπει να ειναι παντελως ελευθεροι να επιλεγουν τοπ που θα πανε,ποσο θα μεινουν και να ζουν σε οποιο μερος του πλανητη επιθυμουν χωρις κανεος ειδους αδεια.
Αλλα αυτο περιεχεται σε αλλου ειδους συζητηση η οποια δε μπορει να γινει με τους ορους του υπαρχοντως καθεστωτος των κρατων και των συνορων,οπως και οι λογοι που αναγκαζουν τους ανθρωπους στο υπαρχων καθεστως να αφηνουν τη γενεθλεια γη τους μεταναστευοντας σε ενα αλλο τοπο.
Αυτο που πρεπει να προσεχτει και να λειφθει υποψιν ειναι οτι κανενας ανθρωπος η κοινωνικη ομαδα ανθρωπων σε μαζικο επιπεδο δεν αφησε τη γενεθλεια γη του χωρις να υπαρχει καποιος λογος ανωτερας βιας.
Δε μιλαμε φυσικα για την επιθυμια καποιου να παει να ζησει σε καποιον αλλο τοπο αλλα για τον εξαναγκασμο των ανθρωπων να αφηνουν τους τοπους τους για να επιβιωσουν η να ζησουν καλλητερα.

Κάτι παραπάνω από εκατό ημέρες ζωής μετρά η νέα κυβέρνηση και είναι ίσως ακόμη νωρίς για έναν αξιόπιστο απολογισμό του έργου της.

Ομως, ένα είναι το σίγουρο: ο χρόνος αυτός λειτούργησε αποκαλυπτικά ως προς την πραγματική κατάσταση της χώρας.

Πολλά ήρθαν στην επιφάνεια τελευταία και όχι μόνο σχετικά με την κατάντια της οικονομίας μας. Επεσαν και αλλού οι μάσκες... και μεταξύ των άλλων ανακαλύψαμε ότι όντως το έχουμε το κουσούρι... Είμαστε όλοι ή τουλάχιστον οι περισσότεροι... ρατσιστές.

Η αφορμή για την τελευταία έκρηξη ξενοφοβίας ήταν η προσπάθεια της κυβέρνησης να βάλει τάξη στο μεταναστευτικό, η πρόταση δηλαδή για ελληνοποίηση των μεταναστών της δεύτερης γενιάς που γεννήθηκαν στην Ελλάδα και εκείνων που εισήλθαν στην ελληνική επικράτεια και διαμένουν νομίμως σε αυτήν τα πέντε από τα τελευταία δέκα χρόνια.

Αυτή τη φορά δεν αντέδρασαν μόνον οι συνήθεις ύποπτοι, αλλά, όπως ανέδειξαν και οι δημοσκοπήσεις που είδαν τελευταία το φως της δημοσιότητας, μεγάλο μέρος των συμπατριωτών μας. Το στίγμα των καιρών έδωσαν επίσης όσα κατεγράφησαν στις σχετικές ηλεκτρονικές σελίδες που ξεφύτρωσαν σαν μανιτάρια την επομένη των κυβερνητικών ανακοινώσεων για το μέλλον των μεταναστών.

Ο αποκαλυπτικός αυτός ηλεκτρονικός διάλογος συνεχίζεται με αμείωτη ένταση και αναδεικνύει την πιο σκοτεινή πλευρά του Ελληνα.

Γενιές μεγαλωμένες με συνθήματα εναντίον του απαρτχάιντ αλλά και μοσχαναθρεμμένοι από τις μαμάδες τους νεολαίοι, φανατικοί οπαδοί του R and Β και της μαύρης κουλτούρας ξεσπαθώνουν καλωδιακά και κάνουν επίδειξη μισαλλοδοξίας και εθνικοφροσύνης.

Σχιστομάτηδες με τριχωτά οπίσθια, Πακιστανοί που ακονίζουν τα δοντάκια τους, κλέφτες πατρίδων, ξενόφερτοι χαραμοφάηδες, είναι μόνα λίγοι από τους χαρακτηρισμούς που αποδίδονται σε ξένους συνανθρώπους μας.

Επίσης κατάπτυστο, αντιδημοκρατικό, εκλογικό παιχνίδι χαρακτηρίζεται το νομοσχέδιο του ΠΑΣΟΚ για τους μετανάστες και... έφηβος, μαθητευόμενος μάγος, λαθροκυνηγός ψήφων αποκαλείται ο πρωθυπουργός, με αφορμή την πρόθεσή του να εναρμονίσει την ελληνική νομοθεσία με τις πολιτικές τακτικές του δυτικού κόσμου.

Ζουν ανάμεσά μας οι ευφάνταστοι συντάκτες αυτών των ηλεκτρονικών μαργαριταριών, ανήκουν σε όλα τα κόμματα, συχνάζουν στα στέκια μας, μοιράζονται την καθημερινότητά μας. Είναι τα σύγχρονα ζόμπι μιας φασιστικής νοοτροπίας, που οδήγησε ολόκληρους λαούς στον όλεθρο.

Παιδιά του καναπέ, της καλοπέρασης, της κομπίνας, του ωχαδελφισμού, αλλά και συχνά απόγονοι οι ίδιοι Ελλήνων μεταναστών, οι ανώνυμοι και συνάμα παντοδύναμοι εχθροί της προόδου, στοιχειώνουν τη δημοκρατία και αποτελούν τον πραγματικό εχθρό της χώρας.

Δεν γνωρίζουμε αν η εφαρμογή των μέτρων που προτείνει η κυβέρνηση για τους μετανάστες θα δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις στο ακανθώδες θέμα που εδώ και πολλά χρόνια απασχολεί τις περισσότερες χώρες της Δύσης. Κάτι είναι όμως σίγουρο: ωσότου ξενοφοβία και ρατσισμός στην Ελλάδα θα αποτελούν χρόνιες ασθένειες, θα τορπιλίζεται η έννομη τάξη, θα διακυβεύεται η ασφάλεια της χώρας, θα επιβραδύνεται η πρόοδος και θα παραβιάζονται βάναυσα τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Ετσι στις ημέρες μας η μεγαλύτερη πρόκληση για όσους πιστεύουμε στις αρχές της ειρήνης και της ανθρωπιάς, είναι η αντιμετώπιση αυτής της νοοτροπίας, που μοιάζει δυστυχώς βαθειά ριζωμένη στις ψυχές των Ελλήνων.

Είναι ένα στοίχημα που οφείλουμε να κερδίσουμε, ώστε η έννοια της ελληνικής φιλοξενίας και οι δημοκρατικές αξίες που ανά τους αιώνες σηματοδότησαν τον Ελληνισμό για τον οποίο ορισμένοι μοιάζουν τόσο υπερήφανοι, να επιστρέψουν στην επικαιρότητα.

Της ΕΛΙΖΑΜΠΕΤΤΑΣ ΚΑΖΑΛΟΤΤΙ

5

Μουσικά νέα και συζητήσεις / Ποια ειναι τα καλυτερα live που εχετε δει;

« στις: 04/01/10, 20:33 »

Χρονια πολλα και καλη χρονια με υγεια σε ολους/ες σας.

Δε ξερω αν υπαρχει καποιο αναλογο θρεντ οποτε συγχωρηστε με που δεν το εψαξα. Ανοιγω το συγκεκριμενο ετσι για χαλαρη κουβεντουλα γυρω απο τις καλητερες συναυλιες που εχει δει ο καθενας μας. Το οτι φυσικα μια συναυλια ηταν για καποιον η καλητερη δεν εχει να κανει μονο με την αρτιοτητα,το παιξιμο η οτι αλλο μιας μπαντας,αλλα θα μπορουσε να ειναι και συνδεδεμενη με καποια προσωπικη μας στιγμη που εμεινε στη μνημη μας.
 Τελος προλογου.

Οι καλητερες συναυλιες που εχω παρακολουθησει ηταν:

Birthday Party, Fall, New Order στο σπορτινκ το 1983 (αν θυμαμαι καλα τη χρονια) επισης την ιδια χρονια στο ιδιο γηπεδακι αυτη των Bauhaus.

Wipers to 1986 στη τοτε "αυτοκινηση" (νομιζω μετεπεια club 22

Three johns επισης το 1986 παλι στον ιδιο χωρο

Sky Saxon ( ο τραγουδιστης των θρυλικων Seeds) με κιθαριστα στο line up της μπαντας του, τον Mars Bonfire (αρχικο κιθαριστα των Steppenwolf και συνθετη του κλασσικου born to be wild) το 1987 στη Πατρα σε ενα χωρο που λεγοταν "Σινεμα)

Ramones το 1989 στο Ροδον.Η πρωτη φορα που ειρθαν στην ελλαδα,καταπληκτικο live.

Therapy στο γκαζι το 1994

Earthbound στα Χανια το 2006 .Επαιζαν suport  στους Calexico αλλα τους εριξαν στα αυτια !

Straightjacket Fit στα πεμπτα γενεθλια της καταληψης Ευαγγελισμου το 2006 στο Ηρακλειο. κατα τη γνωμη μου προκειται για μια απο τις καλητερες post punk/ post hardcore μπαντες που υπαρχουν στην Ευρωπη (και το λεω χωρις καμια δοση υπερβολης) η οποια ξεπερνα τα "στεγανα" της ελληνικης DIY σκηνης. Το οτι δε παιζουν σε μαγαζια και με εισοδο παρα μονο σε στεκια καταληψεις και αντιεμπορευματικες συναυλιες,περα του οτι ειναι προς τιμην τους, δε την κανει μετρια μπαντα. Εχουν βγαλει δυο δισκους ( ο δευτερος βγηκε πριν ενα μηνα) με καταπληκτικο artwork και συνθεσεις που θα ζηλευαν πολλες αναλογες μπαντες σε εταιριες δισκων. Τα cd τους μπορειτε να τα βρειτε σε στεκια και καταληψεις σε τιμη 5 ευρω το καθενα. Γραφω περισσοτερες λεπτομεριες γι'αυτους οχι για να τους διαφημισω αλλα επειδη δεν ειναι τοσο γνωστοι στον πολυ κοσμο που δε πηγαινει σε συναυλιες του αντιεξουσιαστικου χωρου.

Last Drive-Deus Ex Machina- Rockin' Bones τον Μαη του 2009 στο Ηρακλειο.καταπληκτικη συναυλια και ισως η καλητερη εμφανιση των deus ex machina που εχω δει (και τους εχω δει πολλες φορες απο το 1989 που ξεκινησαν.

Επισης ιδιαιτερες συναυλιες για μενα ειναι οσες εχω παιξει με διαφορες μπαντες απο το 1984 που ξεκινησα να παιζω μουσικη.
Θα μεινω σε τρεις:
το 1985 στο παραρτημα του πανεπιστημιου στη Πατρα στο μοναδικο ελληνικο Punk φεστιβαλ που εγινε ποτε, τοσο απο πλευρας συμμετοχης συγκροτηματων οσο και κοσμου.Για την Ιστορια ειχαν παιξει οι: Stress, Αδιεξοδο, Εναλλακτικη λυση 3, Αντι, SS Party, Ψαθινο Καροτο, και μερικες ακομη που τωρα δε θυμαμαι.

Το 2003 suport στις Τρυπες στο Ηρακλειο

Το 2004 με Ξυλινα σπαθια, Μικρο, Active member, σε ενα φεστιβαλ παλι στο Ηρακλειο.

Και οχι δεν αναφερω σε ποιες μπαντες εχω παιξει 

6

Άνθρωπος και ζωή / Ο Δεκέμβρης που συντάραξε τον κόσμο.

« στις: 03/12/09, 19:33 »

Ο Δεκέμβρης που συντάραξε τον κόσμο.

«Εμείς απ’άλλού με άλλους όρους φωνάζουμε: Να μεγαλώνει η φωτιά να μεγαλώνει , να γίνεται ολοένα ψηλότερη , εξαρπάζοντας ιαματικά τον πλανήτη .»
(Νίκος Καρούζος)

Πριν ακριβώς ένα χρόνο, στις 6 Δεκέμβρη 2008, η δολοφονία του 15 ετών Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από  το όπλο ενός ένστολου μαντρόσκυλου του κράτους, του ειδικού φρουρού Επαμεινώντα Κορκονέα σηματοδότησε  μια νέα  κατάσταση στα κοινωνικά και πολιτικά πράγματα της χώρας μας (και όχι μόνο). Ίσως να είναι από τις σπάνιες φορές σε αυτή τη χώρα που μια είδηση σαν αυτή της δολοφονίας του 15 χρονου νέου να προκάλεσε σε τόσο μεγάλη έκταση κοινό αίσθημα οργής και αγανάκτησης.
Ο μπάτσος-δολοφόνος Κορκονέας παράλληλα με τον Α. Γρηγορόπουλο δολοφόνησε και την από καιρό εύθραυστη κοινωνική ειρήνη. Η κρατική έννομη τάξη έδειξε απροκάλυπτα  για μια ακόμη φορά ότι το κράτος είναι σε θέση όταν θέλει, να δολοφονεί και λογαριασμό να μην δίνει . Όταν λοιπόν το κράτος δεν δίνει λογαριασμό στους πολίτες του, τότε οι πολίτες έχουν το απόλυτο δικαίωμα και καθήκον να ζητήσουν αυτόν το λογαριασμό από μόνοι τους.
Αυτό ακριβώς το καθήκον άσκησαν από εκείνο το βράδυ του Σαββάτου 6/12/08 και τις επόμενες μέρες χιλιάδες άνθρωποι σε όλη την επικράτεια της χώρας, (και σε άλλες χώρες του πλανήτη). Αναμφίβολα δεν υπήρξε ούτε ένας από εμάς που να μην πήρε, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, θέση μέσα στα γεγονότα του περσινού Δεκέμβρη.
Η δολοφονία αποτέλεσε τη αιτία για την κοινωνική οργή που ακολούθησε, αλλά τα πραγματικά αίτια ήταν πολύ βαθύτερα Είναι αρκετός καιρός που η Ελλάδα (όπως οι περισσότερες δυτικές χώρες ) έχει ξεπέσει μαζικά από την  «ευημερία» (με κυμαινόμενο επιτόκιο ) στη σταθερή γυμνή απώλεια και η φαρσοκωμωδία της «ανάπτυξης» της «ισχυρής Ελλάδας» έχει δώσει τη θέση της στη τραγωδία της κατάρρευσης.
Όλα τα «κεκτημένα»: εργασία, προσδοκίες για ποιοτική ζωή , ανθρώπινα δικαιώματα , έχουν βρεθεί στη κόψη του ξυραφιού και το ξυράφι έχει αρχίσει να κόβει, καθώς πίσω από την απώλεια πραγμάτων και προσώπων φαίνεται σιγά-σιγά η αποτρόπαια αλήθεια.
Μόνο την τελευταία δεκαετία είχαμε με βάση τις «επίσημες» αναφορές πάνω από 50 δολοφονίες μεταναστών από αστυνομικούς ή λιμενικούς. Αμέτρητοι-εκατοντάδες είναι οι νεκροί πρόσφυγες από πνιγμό ή από νάρκες στα σύνορα.
Μόνο το 2009 μέσα στους χώρους εργασίας είχαμε 200 νεκρούς εργαζόμενους. Οι θάνατοι των εργατών στα λεγόμενα «εργατικά ατυχήματα» αποτελούν το φόρο αίματος που καταβάλει αυτή η κοινωνία στο βωμό του καπιταλισμού.
 Αμέτρητες είναι οι καθημερινές μικρές δολοφονίες που υφιστάμεθα όλοι μας από ένα σύστημα που δολοφονεί καθημερινά την αξιοπρέπεια, τη ζωή και τις ελευθερίες μας :
Ελαστικοποίηση της εργασίας, ανασφάλιστη μαύρη εργασία , απολύσεις, συρρίκνωση των μισθών και των εργατικών δικαιωμάτων μας. Η εργασία μας, ξένη από την έννοια της προσφοράς στο σύνολό, παράγει πλούτο που καρπώνονται  οι διαχειριστές της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας, ενώ οι μισθοί μας αντηχούν το σαρκασμό με τον οποίο «ανταμείβουν» το μόχθο μας. Όλα με πρόσχημα την κρίση, όλα προς συμφέρον των αφεντικών!
Στηρίζουμε με την εργασία μας και με τους φόρους μας ένα παρασιτικό σύστημα, χωρίς να δικαιούμαστε ούτε καν αυτά που μερικές δεκαετίες πριν θεωρούνταν αυτονόητα. Η εργασία έχει γίνει συνώνυμο της ζητιανιάς. Για να βρούμε δουλειά φτάνουμε να «υποχρεωνόμαστε» σε πολιτικά γραφεία, σε εργολάβους και στη νόμιμη μαύρη εργασία προγραμμάτων του ΟΑΕΔ όπως τα Stage. Κι όταν έρθουμε αντιμέτωποι με τους σύγχρονους δουλεμπόρους ρισκάρουμε να καταλήξουμε όπως η Κ. Κούνεβα, η οποία στην προσπάθειά της να πολεμήσει τη σκλαβιά  των σύγχρονων εργασιακών σχέσεων δέχτηκε επίθεση με βιτριόλι.
Οι δρόμοι των πόλεων μοιάζουν όλο και περισσότερο με διάδρομους φυλακής. Περιπολίες ένστολων που οπλοφορούν και επιδίδουν τον τσαμπουκά τους αδιακρίτως σε γηγενείς και μετανάστες ανεξαρτήτως ηλικίας και φύλου. Κάμερες που δημιουργούν ένα αίσθημα ολοκληρωτικής επιτήρησης βιάζοντας κάθε έννοια αξιοπρέπειας και προσωπικότητας.
Οι διάφορων ειδών αστυνομικοί (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ, δέλτα, ειδικοί φρουροί) μοιάζουν όλο και περισσότερο στα σώματα ασφάλειας των ες ες. Μοιάζουν και συμπεριφέρονται περισσότερο με στρατό κατοχής, ξένο σώμα και εχθρικό προς τους πολίτες όπου στην κυριολεξία «πρώτα βαράνε και μετά ρωτούν» και αποτελούν ότι πιο μισητό και αντικοινωνικό έχει δημιουργήσει το Κράτος.
Σε παγκόσμιο επίπεδο ο καπιταλισμός αχαλίνωτος όσο ποτέ συνεχίζει να καταστρέφει τον πλανήτη, ακόμη και τώρα που κατά πολλούς βρίσκεται ένα βήμα από το «χείλος του γκρεμού». Οι διεθνείς ανταγωνισμοί οξύνθηκαν και η οικονομική κρίση ( τεχνητή από τον ίδιο τον καπιταλισμό  κατά μια άποψη ) έχει αρχίσει και υποσκάπτει την ήδη σαθρή και καταταλαιπωρημένη βάση της κοινωνικής πυραμίδας.
Σήμερα είναι πλέον σίγουρο ότι τα χρόνια που έρχονται θα απέχουν πολύ από τη χαζοχαρούμενη συναίνεση των προηγούμενων ετών και αυτό οι κατά τόπους και είδους άρχοντες το αντιλαμβάνονται .
Από την απέναντι πλευρά είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Ο περσινός Δεκέμβρης είχε οργή, πολύ οργή, γιατί ήταν η συσσωρευμένη αδικία τόσων ετών, αναμειγμένη με την απελπισία που γεννά ένα μέλλον το οποίο το έχουν προδιαγράψει άλλοι για εμάς χωρίς εμάς και το ζήτημα δεν είναι αν ζούμε περισσότερο ή λιγότερο φτωχά , αλλά ότι ζούμε με έναν τρόπο και σε ένα σύστημα που μας διαφεύγει πως είναι η ζωή.
Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς μπροστά σε αυτή τη λυσσασμένη και γενικευμένη επίθεση;
Δεν έχουμε πολλές επιλογές. Όλοι και όλες ενωμένοι πρέπει να παλέψουμε χωρίς διαμεσολαβητές, και κηδεμόνες, μέσα από μαζικές κινητοποιήσεις με άμεση δράση, παίρνοντας αποφάσεις ισότιμα από τα κάτω μέσα από ανοιχτές συνελεύσεις μέσα από συλλογικές διεκδικήσεις. Είμαστε πολλοί/ες, πάρα πολλοί/ες για να ανεχόμαστε οι λίγοι να αποφασίζουν για τη ζωή μας.
Ή θα βγούμε για τα καλά και χωρίς πισωγυρίσματα στο προσκήνιο της ιστορίας παίρνοντας επιτέλους την τύχη μας στα χέρια μας , ή θα τους αφήσουμε να μας βυθίσουν στα πιο μαύρα σκοτάδια της εκμηδένισής μας .

Καμία ανοχή στους δολοφόνους  της αξιοπρέπειας μας!
Δεν μας τρομάζουν, μας οργίζουν και μας δυναμώνουν!

εφημερίδα δρόμου Άπατρις
Ηράκλειο Κρήτης
3/12/09