Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Μηνύματα - Ιμερος

Σελίδες: [1] 2
1
Ανάκατη η μουσική της τζαζ
με χίλιους άλλους ήχους
δέξου ψυχή μου το μπαράζ
και βάλε εσύ τους στίχους

αργού ρυθμού παράπονο
βγάζει ετούτη η μουσική
πάντα μ' αφήνει άφωνο
σε μια κατάσταση ονειρική

λικνίσου στον αργό ρυθμό
ονειρέψου άλλους τόπους
εκεί μόνο νους έχει σταθμό
μακριά απ' τους ανθρώπους

στην κόντρα του ρυθμού
στο πέταγμα μιας κορνέτας
του σαξοφώνου του βραχνού
στην αγκαλιά μαυριδερής κοκέτας

λούσου το λιγοστό το φως
νιώσε τον πάγο στο ποτήρι
γίνε στον πόνο αδερφός
μη μου χαλάσεις το χατήρι

2
Πήγε της φωνής σου ο αχός
μέσ’ τα σοκάκια του μυαλού
μια μέρα ακόμα είμαι μοναχός
και συ να τριγυρνάς αλλού

πόντο τον πόντο έσκαψες
μεσ’ τα γκρεμνά του νου
στην καρδιά μου έγραψες
τα μυστικά του ουρανού

φύλαξες το φως κι αλλού
με σκιά έφτιαξες γιορντάνια
οι σκέψεις μου σαν κουρελού
να ταξιδεύουν στα ταβάνια

Πήγε της φωνής σου ο αχός
μέσ’ τα σοκάκια του μυαλού
μια νύχτα ακόμα είμαι μοναχός
και συ να ξαγρυπνάς αλλού

3
Γιώργο, ελπίζω να μην λείψεις πολύ γιατί δεν θα βρεις ούτε τα μισά.

4
Φίλε Γιώργο αυτό το έφτιαξε πιο νωρίς...λίγο πριν τη γυναίκα...για να προλάβει να αποταμιεύσει ο άμοιρος ο Αδάμ.

5
Φίλε Γιώργο κι εγώ μαζί σου...αν προλάβουμε σε αυτή τη ζωή...άλλως σε μια άλλη

6
Άλλο ένα από τα υπέροχα σου Γιώργο, απλό και όμορφο.

7


Το τελευταίο σου φιλί
απόμεινε
στα χείλη κρεμασμένο
κι έγινε
σταγόνα από χολή
τη γεύτικα
ζευγάρι αγκαλιασμένο
όλα ψεύτικα

οι όρκοι οι παντοτεινοί
αλλάξανε
στα φύλλα της καρδιάς
δε φτάσανε
ας πέσουν τώρα κεραυνοί
να λυώσουνε
κάποιο σημάδι αγκαλιάς
μη σώσουνε

δε φτάνει πια η ικεσία
σοβαρά
τα λάθη σου να νοιώσεις
καθαρά
χάσαμε πλέον την ουσία
κι εμείς
τι άλλο έχεις να προδόσεις
της δραχμής


8

Αισθάνθηκα μια παγωνιά
όταν σε πήρα αγκαλιά
ζήτησα ένα βλέμμα σου
μα άκουσα το ψέμα σου

αυτό το βράδυ μοναχός
να τριγυρνάω σαν τρελός
στου μυαλού τα μονοπάτια
κάποτε υπήρχανε παλάτια

έδωσες μια τα γκρέμισες
και τη ζωή μου έσβησες
δεν έχω κανένα άλλον πια
μες την καρδιά μου ερημιά

στις θολές μου αναμνήσεις
εκεί σε άφησα να ζήσεις
πάντα εκεί σε περιμένω
ταξιδιώτης σ' άδειο τραίνο


9

Ήταν ψυχής το γέννημα
παιδί κι αυτό τ' αγέρα
της πεταλούδας πέταγμα
που ζει μόνο μια μέρα

ήταν τ' όνειρο φυγής
γεννήθηκε μαζί μου
ο πόνος μιας πληγής
π' άρχισε στη ζωή μου

ήταν ψεγάδι κι ομορφιά
καιρός μαζί κι αντάρα
κι εκείνη η συντροφιά
και πόθος και λαχτάρα

είναι η λύπη κι χαρά
που ήσουν στη ζωή μου
η καρδιά μου σπαρταρά
σε ήθελα μόνο δική μου


10

Τα μάτια χαμηλά κατεβασμένα
κρυφά όταν κοιτάξατε εμένα
με ξεχωρίσατε από το πλήθος
κι ένιωσα το κάψιμο στο στήθος

οι κρυφές των ερώτων μουσικές
που κρυμμένες μέσα στις ψυχές
ξυπνήσανε τόσα στα όνειρά μου
ταράξανε τη δόλια την καρδιά μου

ίσως αυτό, ακόμα να μην φτάνει
όσο θα φέρνει ο έρωτας σεργιάνι
αισθήματα βουβά, τυραγνισμένα
που κυκλώσανε εσένα και εμένα

τα λόγια τα ζεστά, μα ειπωμένα
από χείλια γλυκά και λατρεμένα
πόση αγάπη, μ' έκαναν να νιώσω,
ότι χρωστώ ακόμα να σου δώσω!


11

Έστρωσα ψες στον ουρανό μαντήλι
για να 'ρθουνε να πιουν μαζί οι φίλοι
της άδειας μου ζωής προσκηνιτάρι
περίμενα μήπως και με βρει φεγγάρι

τα ποτήρια γέμισα και ας κοπιάσουν
της γιορτής μου το χορό ας πιάσουν
της νύχτας τ' άστρα θωρείς ενωμένα
κοπιάστε φίλοι μου καλοί για μένα

τι με κοιτάτε από ψηλά, μη φοβάστε
από την άκρη του φτερού μου πιάστε
μα κρατήστε μου μια θέση και εμένα
εκεί, δίπλα στ' άστρα τα σβησμένα

* * * * * * *** * * * * * *

12
Λες κι ο αγέρας έσπειρε
απ' τα σπλάχνα του βουνού
το αίμα που κόκκινο έρεε
και όλο, σκόρπισε παντού

έβαψε μονομιάς τα φύλλα
σε κάθε δένδρου το κλαρί
και μ' έπιασε ανατριχίλα
π' ανάκατα πλουμιά φορεί

καφέτιζε μέσ' την πλάγια
κομμάτι πυκνό του δάσους
κοκκίνισε βαθιά η ρεματιά
κι έβγαζε ήχους μπάσους

σαν να τα ξέπλυνε η βροχή
κιτρίνισαν κάτω τα φύλλα
του φθινοπώρου απαντοχή
με μιαν οσμή, ελαφριά ξινίλα

άκουσα ήχο από ξερό κλαρί
ξανά στο πόδι μου από κάτω
να μ' αποσπάσει δεν μπορεί
πριν να βρεθώ στον πάτο

της άγριας εκείνης ρεματιάς
που λες και κάτω με τραβάει
να αισθανθώ μέχρι καρδιάς
τη φύση που μου τραγουδάει

13
Ανάσανε βαθιά και νοιώσε να σε γεμίζει η ζωή
ανάσανε μ' ορμή, νοιώσε ότι αξίζει να υπάρχεις
αποφάσισε πως είσαι του κόσμου η μικρή πνοή
αποφάσισε να είσαι το κέντρο και να υπάρχεις

άφησε τους άλλους, όπως είσαι να σ' αγαπήσουν
άφησε τους άλλους όπως κι αυτοί στην ψυχή σου
ζέστανε γλυκά χαμόγελα, άστα στα χείλη να ζήσουν
ζέστανε, το αίμα που ψυχρό κυλά, στην ορμή σου

αγάπησε τους εφιάλτες σου κι αυτοί θα χαθούν
αγάπησε τις αμαρτίες σου κι αυτές θα στοιχιώσουν
κράτησε τις επιθυμίες σου φλογερές όσο θα ζουν
κράτησε τις φαντασιώσεις σου και θα σε οργώσουν

έφτασες να πλάσεις όνειρα με μάτια ανοιχτά στοχάσου
έφτασες να κάνεις ίδια λάθη όλων των κακών στιγμών
μείνε μακριά από σκοτάδια των καιρών και χάσου
μείνε μακριά από ριμάδια κάποιων άλλων στεναγμών

μα ζήσε

14
Δε σου ζητώ να μ' αγαπάς
μα μόνο νοιάσου
ούτε στα μάτια με κοιτάς
μη δω μες την καρδιά σου

την όποια δική μου υπομονή
λες αδυναμία
κι αν σε κοιτώ με προσμονή
πως θα φερθείς σωστά, κυρία

αν δάκρυ μου πικρό γευτείς
μη δεις τον πόνο
γείρε πάνω μου να ονειρευτείς
το πόσο σ' αγαπάω μόνο

όταν στον κόσμο μου βρεθείς
κι εγώ σκιά σου
να σ' οδηγώ μη μου χαθείς
σε θύελες από το άγγιγμά σου

σαν ποιήματα φιλούν οι λέξεις
τ' άρωμά σου
μα ούτε σε στρατί να μπλέξεις
ειν' όλα μου αυτά δικά σου

αν πάλι θελήσεις για να βγεις
στο δρόμο
θυμήσου την αγάπη της αυγής
που θε να διαρκεί στο χρόνο


15

Τοκ-τοκ μπορώ να μπω
γεια σας καλά παιδιά
ψάχνω κάποια να βρω
με μια χρυσή καρδιά

μήπως την έχετε δει
Ειρήνη άκουσα τη λένε
όπου σταθεί και βρεθεί
οι πόλεμοι σταματάνε

εδώ εμείς καλέ γιαγιά
δεν ξέρουμ' απ' αυτά
είμαστε μικρά παιδιά
μη μας λες πια χωρατά

από ότι έχουμ' ακουστά
κοντά σ' αυτά τα μέρη
και σ' άλλα πιο γνωστά
δες ο κόσμος υποφέρει

ο ένας πόλεμος αρχινά
πριν άλλος να τελειώσει
και σταματά προσωρινά,
σε λίγο, πάλι θα ματώσει

πίσω από κείνα τα βουνά
πηγαίνουν τ' αεροπλάνα
και όταν είναι σκοτεινά
ακούς βροντές καμπάνα

ας ερχότανε εδώ γιαγιά
τον τόπο μας να σώσει
μα η ειρήνη τώρα πια
μας έχει μια προδώσει

μην πιστεύεις γιόκα μου
κείνα που κακοί σου λένε
είν' η ειρήνη μάτια μου
αγνή, μα κακοί την καίνε

εσένα πως σε λεν μανιά
ποιο είναι τ' όνομά σου
Ειρήνη με λεν παιδιά
κι αν βοηθάς κοντά σου

μοναχή δεν κάνω τίποτα
βάλτε ένα κι εσείς χεράκι
τα θαύματα τ' ανείπωτα
θέλουν πιο πολύ μεράκι

για να φέρουν την ειρήνη

16
Τελικά έχουμε να μάθουμε πολλά εξ αιτίας σου...προτότυπο με έκανε να αισθάνομαι ότι πρέπει να ξανακάτσω στα θρανία...όχι ότι θα με έβλαπτε βέβαια...

17
Ευχαριστώ και συ με το καλό για ΤΟ ΠΤΥΧΊΟ.

18
Βήμα-βήμα, κύμα το κύμα
η θάλασσα μ' έφερε κοντά
τσ' αγάπης πιάσαμε το νήμα
αγγίξαμε τον έρωτα αγνά

κάθε σου χάδι και σιμάδι
και ο λόγος μου αναπαμός
ήταν ατέλειωτο το βράδυ
και ο έρωτάς μας ποταμός

πάντα η θάλασσα κοντά μας
στην κάθε δύσκολη στιγμή
που θε να λέμε τα δικά μας
φτιάχναμε ακόμα μια ρωγμή

το ατέλειωτο βήμα, στο κύμα
ετούτο μας έφερε μπροστά
λόγο το λόγο, πείσμα το πείσμα
φτάσαμε να ζούμε χωριστά


19
πάντα με το μέτρο..και την ευαίσθητη προσέγγιση, ακόμα και για το θάνατο...εύγε φίλε μου

20
Ολόγιομος στον ουρανό
του φεγγαριού ο δίσκος
σε περιβάλλει φωτεινό
κι εσύ να είσαι ίσκιος

ξεπρόβαλες δειλά-δειλά
στου φεγγαριού το δρόμο
με την αλμύρα αγκαλιά
και τον αφρό στον ώμο

από τριγύρω σου κανείς
να τριγυρνά στο κύμα
εκστατική ακολουθείς
το φεγγαριού το βήμα

στόλισμα του κεφαλιού
με νερό η φορεσιά σου
έσιαξες του φεγγαριού
αχτίδα στα μαλιά σου

χάϊδεψες το φωτεινό
της θάλασσας το κύμα
έστειλες στον ουρανό
της κάθε αγάπης, ρίμα


21
Η ουσία είναι μία...το πάντρεμα καταπληκτικό...!!! να το επαναλάβετε.. ;)

22
Ανάκατη η μουσική της τζαζ
και με χίλιους άλλους ήχους
δέξου ψυχή μου το μπαράζ
και βάλε εσύ τους στίχους

του αργού ρυθμού παράπονο
βγάζει και ετούτη η μουσική
μα πάντα με αφήνει άφωνο
σε μια κατάσταση ονειρική

λικνίσου στον αργό ρυθμό
που θα σε πάει σε τόπους
που μόνο νους έχει σταθμό
μακριά απ' τους ανθρώπους

και στην κόντρα του ρυθμού
στο πέταγμα μιας κορνέτας
του σαξοφώνου του βραχνού
και μια μαυριδερής κοκέτας

λούσου το λιγοστό το φως
νοιώσε τον πάγο στο ποτήρι
γίνε και στον πόνο αδερφός
μη μου χαλάσεις το χατήρι

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=index&sort=date&order=desc&poet_id=1808

23
Με πήρε μία μυρωδιά
η μύτη πάει να σπάσει
χτυπάω του εισπράκτορα
αλλά εκεί δεν έχει στάση

τι μου 'κανες ρε άτιμε
και που θα τρέχω τώρα
τρείς ανηφόρες πίσω μου
θα κάνω καμιά ώρα

γκαστρωμένος είσαι κύριος
μου λέει το τσογλάνι
κι όλοι με μιας γελάσανε
το να κρυφτώ δεν φτάνει

κινάω μια τραβάω δυό
μου βγαίνει η γλώσσα έξω
ανήφορο κατήφορο
άλλο δεν θ' αντέξω

μετά κανα μισάωρο
απ' έξω έχω φτάσει
η μυρωδιά με θέρισε
δεν έχω ξαποστάσει

φτιαξε τέσσερα διπλά
του λέω δεν αντέχω
στο παντελόνι έψαξα
μα άδειες τσέπες έχω

γ**ώ την ατυχία μου
φωνάζω με μανία
και η Μαλβίνα πρόβαλε
στου νου μου τη γωνία

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=index&sort=date&order=desc&poet_id=1808

24
Φιλαράκι ζήσε το σήμερα όσο καλύτερα μπορείς και απόλαυσε τις μικροχαρές που σου δίνονται...!!!

25
Σαν καπετάνιος έκοψε
τη θάλασσα μαχαίρι
μια γοργόνα άφησε
και του πιασε το χέρι

ρεύμα που τον πέρασε
απ' την κορφή στα νύχια
και όνειρο τον κέρασε
να πλέει μεσ' τα φύκια

ανέμελος να κολυμπά
και τις σκοτούρες έξω
στο βυθό να ακουμπά
και με καλεί να παίξω

του 'χε νοθέψει την καρδιά
με του πελάγου αρμύρα
ένα ποτήρι τσικουδιά
κι οι άγκυρες στο βίρα

σαν καπετάνιος έκοψε
τη θάλασσα μαχαίρι
και τη γοργόνα άφησε
να του κρατά το χέρι

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=index&sort=date&order=desc&poet_id=1808

Σελίδες: [1] 2