Εμφάνιση μηνυμάτων
1
Κιθάρα - Μάρκες και τύποι / Απ: Στο ερημικο νησι...
« στις: 17/03/10, 01:28 »
ρεύμα? με υπερπόντια μπαλαντέζα? μήπως καλύτερα να παίρναμε καμιά ακουστική?
|
παιδιά το βίντεο έχει αφαιρεθεί και δεν το είδα, αλλά εδώ κάτι λέει το παιδί
για το πώς τα βγάζει πέρα
18
Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: SCARSICK
« στις: 15/06/07, 11:13 »
Αλήθεια, πιστεύετε ότι είναι το Perfect Element Pt. 2; Εγώ έτσι νομίζω, φαίνεται πιστεύω καθαρά από το Kingdom of Loss.
Είναι 100% το Perfect Element part2, το γράφει με γκρίζα γράμματα στη μέσα μεριά του οπισθόφυλλου, από την πλαϊνή μεριά:
the perfect element, partII - "he"
20
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: χαμένα διαμάντια θα λάμπουν για πάντα
« στις: 21/05/07, 02:00 »Πολύ συγκινητικό, όμορφο, έκφραση και ταλέντο τυλιγμένα με συναίσθημα...γ ρ ά φ ε ι ς πραγματικα!!!!
ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια...
21
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / Απ: χαμένα διαμάντια θα λάμπουν για πάντα
« στις: 10/04/07, 13:24 »
Είναι κάτι που έγραψα για όποιον προσπάθησε πολύ για κάτι κι έκανε θυσίες (χαμένα διαμάντια) για να το πετύχει.
Για όσες προσπάθειες σημαδεύτηκαν από πόνο...
Τα πουλιά ίσως είναι κάποιοι που επεχείρησαν να ξεφύγουν από μια θλιβερή πραγματικότητα, τα καρφιά είναι τα εμπόδια που αφαίρεσαν ή κατέστρεψαν τη ζωή τους, το παιδί είναι εκείνος που θα μάθει σ'αυτή την ηλικία, όταν το έχει πραγματικά ανάγκη,
και θα αποφύγει να παγιδευτεί σε μια τέτοια κατάσταση.
Μέρος κι αυτός στο ταξίδι μέσα στο πηγάδι που συμβολίζει τη ζωή, τα χρόνια που περνάνε, θα οδηγήσει γενιές ολόκληρες μακριά από εκείνη τη θλιβερή πραγματικότητα, θα τους δώσει να καταλάβουν πως αν δεν γίνονται κάποιες θυσίες στη ζωή,
η πραγματικότητα δε θα πάψει να είναι θλιβερή.
Το κείμενο έχει γραφτεί με αφορμή τη γιορτή του πολυτεχνείου όταν πήγαινα Γ' Λυκείου, αλλά κατέληξε να σημαίνει πολύ περισσότερα για μένα.
Με βοηθάει να ξεφεύγω από τις θλιβερές στιγμές της δικής μου πραγματικότητας. Σε ό,τι κι αν αποτύχω, ό,τι κι αν χάσω να χαμογελάω, να πιστεύω πως είχε κι αυτό τη δική του σημασία στο χτίσιμο της ζωής μου. Αυτά... Αν βοήθησα
Για όσες προσπάθειες σημαδεύτηκαν από πόνο...
Τα πουλιά ίσως είναι κάποιοι που επεχείρησαν να ξεφύγουν από μια θλιβερή πραγματικότητα, τα καρφιά είναι τα εμπόδια που αφαίρεσαν ή κατέστρεψαν τη ζωή τους, το παιδί είναι εκείνος που θα μάθει σ'αυτή την ηλικία, όταν το έχει πραγματικά ανάγκη,
και θα αποφύγει να παγιδευτεί σε μια τέτοια κατάσταση.
Μέρος κι αυτός στο ταξίδι μέσα στο πηγάδι που συμβολίζει τη ζωή, τα χρόνια που περνάνε, θα οδηγήσει γενιές ολόκληρες μακριά από εκείνη τη θλιβερή πραγματικότητα, θα τους δώσει να καταλάβουν πως αν δεν γίνονται κάποιες θυσίες στη ζωή,
η πραγματικότητα δε θα πάψει να είναι θλιβερή.
Το κείμενο έχει γραφτεί με αφορμή τη γιορτή του πολυτεχνείου όταν πήγαινα Γ' Λυκείου, αλλά κατέληξε να σημαίνει πολύ περισσότερα για μένα.
Με βοηθάει να ξεφεύγω από τις θλιβερές στιγμές της δικής μου πραγματικότητας. Σε ό,τι κι αν αποτύχω, ό,τι κι αν χάσω να χαμογελάω, να πιστεύω πως είχε κι αυτό τη δική του σημασία στο χτίσιμο της ζωής μου. Αυτά... Αν βοήθησα
23
Δικοί μας στίχοι και ποιήματα / χαμένα διαμάντια θα λάμπουν για πάντα
« στις: 25/03/07, 06:21 »
Σαν άρχισαν τα σύννεφα του ήλιου να σκεπάζουν το φως,
σαν άρχισε ο αέρας να μυρίζει στάχτη και να πνίγονται τα μάτια,
κάτω στη γη κανείς δεν κοιμήθηκε.
Δεν έσβησε ο τόπος.
Ανοίξανε τα λουλούδια τα πέταλά τους και φύγανε από μέσα μικρά πουλιά
και πετάξανε προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ήταν το σύρμα γύρω τους σκληρός ιστός, κρύα καρφιά.
Και μπλέχθηκαν τα φτερά τους
κι έφυγε η φωνούλα τους
κι αποθηκεύτηκε άψυχη μέσα στις σκοτεινές σπηλιές
και τάραξε άχαρα τα ήρεμα νερά.
Τώρα γλιστράει το αίμα πάνω στα λευκά τους πούπουλα,
στάλες σαν δάκρυα στάζουν και πέφτουνε στο απύθμενο πηγάδι του χάους πίσω τους.
Μικρά διαμάντια, γλυκό φως, μένει η ψυχούλα τους κρυμμένη ζωντανή,
μες στο σκοτάδι της αβύσσου θα λάμπει για πάντα.
Ένα μικρό παιδί, κάποια εποχή, θα πλησιάσει και θα σκύψει μπροστά στο πηγάδι.
Μαγεμένα τα ματάκια του απ’ το θολό, το ζεστό το φως που ανεβαίνει από το βάθος,
θα οδηγήσουν την ψυχούλα του να δροσιστεί στο ελαφρύ νερό,
θα ταξιδέψει κι αυτή, όπως τα δάκρυα, μέσα στο βαθύ σκοτάδι…
σαν άρχισε ο αέρας να μυρίζει στάχτη και να πνίγονται τα μάτια,
κάτω στη γη κανείς δεν κοιμήθηκε.
Δεν έσβησε ο τόπος.
Ανοίξανε τα λουλούδια τα πέταλά τους και φύγανε από μέσα μικρά πουλιά
και πετάξανε προς όλες τις κατευθύνσεις.
Ήταν το σύρμα γύρω τους σκληρός ιστός, κρύα καρφιά.
Και μπλέχθηκαν τα φτερά τους
κι έφυγε η φωνούλα τους
κι αποθηκεύτηκε άψυχη μέσα στις σκοτεινές σπηλιές
και τάραξε άχαρα τα ήρεμα νερά.
Τώρα γλιστράει το αίμα πάνω στα λευκά τους πούπουλα,
στάλες σαν δάκρυα στάζουν και πέφτουνε στο απύθμενο πηγάδι του χάους πίσω τους.
Μικρά διαμάντια, γλυκό φως, μένει η ψυχούλα τους κρυμμένη ζωντανή,
μες στο σκοτάδι της αβύσσου θα λάμπει για πάντα.
Ένα μικρό παιδί, κάποια εποχή, θα πλησιάσει και θα σκύψει μπροστά στο πηγάδι.
Μαγεμένα τα ματάκια του απ’ το θολό, το ζεστό το φως που ανεβαίνει από το βάθος,
θα οδηγήσουν την ψυχούλα του να δροσιστεί στο ελαφρύ νερό,
θα ταξιδέψει κι αυτή, όπως τα δάκρυα, μέσα στο βαθύ σκοτάδι…
25
Δισκοπαρουσιάσεις και κριτικές / Απ: Stadium Arcadium
« στις: 14/03/07, 17:48 »
Παιδιά η ομορφιά του δίσκου είναι πως κλείνει μέσα ό,τι έχουν παίξει οι πέππερς. Και με το παραπάνω. Πολύ ώριμη δουιά, αν και συμφωνώ πως δεν είναι και καλύτερο απ' τα παλιά. Απλά είναι πιο... "μεγαλωμένο"
Και υπάρχει και το Hump de Bump που είναι από τα καλύτερά τους κι ας το προσπερνούν έτσι πολλοί...
Αυτά. Και χαλαρώστε. Είναι απλά ένα άλμπουμ. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα....
Και υπάρχει και το Hump de Bump που είναι από τα καλύτερά τους κι ας το προσπερνούν έτσι πολλοί...
Αυτά. Και χαλαρώστε. Είναι απλά ένα άλμπουμ. Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα....
Σελίδες: [1] 2