Θα σε δω ξανα ,
οταν γυρισουν τα συννεφα.
Θα περιμενω να γινεις
και παλι βροχη...

Οταν δεν βρεις σκοταδι
ν' ακουσει την θλιψη σου,
θυμισου τον βυθο μου
και κλεισε τα ματια.

Θα σε φερουν κοντα μου οι κεραυνοι...


Θα περιμενω να γινεις
καταιγιδα ξανα...

Διάβασα πολλά στιχουργήματά σου φίλε μου εδώ μέσα κι αυτό πιστεύω ότι είναι το καλύτερο. Αληθινά ποιητικό και άμεσο, αν δεν έχανα την επαφή μου με τη μελοποίηση θα ξενυχτούσα για να το φτιάξω. Προς το παρόν, απλά το διαβάζω κ ακούω τη δική του μουσική.

γεια σου Μακη!
χαιρομαι που σου αρεσε κ ευχαριστω για τ σχολιο

συντομο.... πολυ συντομο....
ολα τα ωραια κρατανε λιγο...

Τωρα θα μου πεις που τ΄ανακάλυψα...Μα μου άρεσε στα αλήθεια τόσο πολύ...Πιστεύω ότι είναι το κορυφαίο σου!

Τώρα αυτό θα το έλεγα (επιεικώς ) προβοκάτσια το καλύτερο δημιούργημα του αυτό; Πως τολμάς να μιλάς έτσι στον ένα και μοναδικό φτωχοντυμένο δημιουργό του ROBOET;
Πάρα πολύ καλό φίλε δεν ξέρω πως δεν το είχα προσέξει…