''Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι λες''

[elian]

           

Δεν αγαπάς και δε θυμάσαι λες`
κι αν φούσκωσαν τα στήθη κι αν δακρύζεις
 
με πλάτες γυρισμένες   στο εφήμερο χθες`
κι αν είσαι μόνη μες στα πλήθη σα νομίζεις

παράθυρο στα χάη του απλανές`
δεν αγαπάς και δε θυμάσαι, ας κλαις.
 
Ξάφνου θα δεις δυο μάτια γαλανά
στο απόκρημνο φως εκείνης της μέρας
 
κι ο χρόνος κλόουν που χασκογελά,
επαίτης στη θέα μιας τρύπιας δεκάρας`
 
μα σαν ακούς εντός σου να σαλεύει
μια συμφορά παλιά και να ξυπνά,

εφιάλτης θα ‘ναι που αγναντεύει`
ξάφνου θα δεις δυο μάτια γαλανά.