ΥΠΟΤΑΓΗ , ΑΝΑΤΟΛΗ

[s.a]

     ΥΠΟΤΑΓΗ-ΑΝΑΤΟΛΗ

Υποταγη,ανακοχη κι οπως αλλιως αν ειπωθει
 αναμετραται η αληθεια με το ψεμμα.
Εικονικη πλαστη ζωη, μ'εχει ταίσει η εποχη
 σε δρομο σκοτεινο αναζητω το τερμα.
 

Η ενοχη μου σταζει παλι απ τον τοιχο
 και συ απουσα ηρωιδα σημαδευεις
 μ΄αορατα βελη,της πυξιδας μου τον ηχο
 και της ρεβανς τη νικη τωρα εκπορνευεις...

Ανατολη,χαρα κρυφη κι ομως αλατι στη πληγη
 μια χαραμαδα που φωτιζει μια στο τοσο.
Γιορτη λευκη,μελι βροχη σαν ξεμακραινω απ τη γη
 σ'ευχαριστω τρελη αγαπη σαν σε νιωσω.

ΣΠΥΡΟΣ

[Κατερινα_]

Για στίχο τον βρίσκω δυσνόητο , βάζεις νοήματα αρκετά και μπερδεμένα , χρειάζεται να το ψάξεις περισσότερο για να βγάλεις άκρη.