οσο υπαρχει ανατολη

[kakoulis]

          Οσο υπαρχει ανατολη
Συνγνωμη αν δεν θυμαμαι πια πως ηταν τ'ονομα σου
ομως μεθω σαν να'ταν χθες ακομα απ'το αρωμα σου
κι'απο την γλυκα των φιλιων σου που εχει μεινει
απο την πρωτη μα στερνη την νυχτα μας εκεινη

Που ασημωνε η πανσεληνος του Αυγουστου τα μαλλια σου
απο ερωτα ξεχειλιζε και ποθο η ματια σου
μοσχοβολουσαν γιασεμια φτερουγιζαν αγγελοι
πριν πιω παλιο απ'τα χειλη σου γλυκο κρασι και μελι

Μολις που οι ανασες μας γλυκα ανταμωθηκαν
τα φωτα συνωμοτικα των αστεριων σβηστηκαν
κρυφτηκε κι η πανσεληνος στου συμπαντος τα βαθη
μαρτυς μην τυχει να γενει σ'ανθρωπων μικροπαθη

Κι'ακουγονταν στη σιγαλια σαν νυχτωδιας νοτα
των ξαναμμενων μας κορμιων μουρμουρισμα του ιδρωτα
προτου να γινει της αυγης μινορε λυπημενο
δακρυ που μοιαζει με βροχη σε τζαμι ραγισμενο

Σαν κοιταξες με απογνωση το αστρο της Αφροδιτης
"τ'ονειρο τελειωσε για μας"ψιθυρισες με λυπη
και σφαλισες τα βλεφαρα μηπως και φυλακισεις
στιγμη-στιγμη οσα ζησαμε ενθυμιο να κρατησεις

Κι'εγω σου ψελλισα "μην κλαις τον ηλιο δες που βγαινει
σαν ηλιος κι η αγαπη μας αιωνια θ'ανατελλει"
μα οσο υπαρχει ανατολη θα υπαρχει παντα δυση
κι εσβησε κεινο το πρωι μι'αγαπη πριν αρχισει

[Βραζίλης]

Μπορεί να έχει συνηθισμένες λέξεις και εικόνες (για ερωτική/ρομαντική ποίηση), αλλά μου άρεσε και συγκινήθηκα!
Το έχεις μελοποιήσει; Αν όχι, εύχομαι σύντομα!

[kuiper]

Σαν το παλιό κρασί... Εξαιρετικό και αυτό όπως και τα περισσότερα ποιήματα – στίχοι σου.

Καλή σου μέρα.

[Αρέθα]

Και μένα μου άρεσε και θα ήθελα να ρωτησω :έχουν κάποιο μέτρο οι στιχοι κι αν ναι ποιον, γιατι προσπαθω να καταλάβω ποιο μετρο ειναι οταν ο τονισμος ειναι στο γνω (Συ-γνω-μη ) και στο μα (θυμάμαι) και δεν μου ταιριαζει κάποιος. Πχ ίαμβος κλπ.

[anagnostis]

Και μένα μου άρεσε και θα ήθελα να ρωτησω :έχουν κάποιο μέτρο οι στιχοι κι αν ναι ποιον, γιατι προσπαθω να καταλάβω ποιο μετρο ειναι οταν ο τονισμος ειναι στο γνω (Συ-γνω-μη ) και στο μα (θυμάμαι) και δεν μου ταιριαζει κάποιος. Πχ ίαμβος κλπ.

Το μέτρο δεν το ψάχνουμε με το όνομά του, με το χαρακτηρισμό του. Το νιώθουμε σαν μελωδία και χωρίς να μας νοιάζει πως λέγεται.
Αρκεί που "κυλάει" και "τρέχει" και "δένει" σαν σύνολο.

Αποτέλεσμα? Αυτό το καταπληκτικό, περιγραφικό, λιτό και απλό ποίημα. Ζωντανεύει εικόνες, βγάζει συναισθήματα με έναν απλό συνδυασμό καθημερινών λέξεων. Από έναν απλό αναγνώστη, ένα μεγάλο εύγε.

[Lo.Lee.Ta]

Ο τρόπος που το οδήγησες κακούλη στο τέλος του, ήτανε ξαφνικός και πρόσφερε αυτό το ιδιαίτερο του ξαφνιάσματος. Βέβαια δημιουργείται ένα τεράστιο κενό, αλλά με το ποίημα σου, μοιάζει να νοιάζεσαι περισσότερο για την ανατολή και τη δύση, παρά για όλο το απών κομμάτι. Πιστεύω ότι οι 3 τελευταίες στροφές είναι που το κάνουν ιδιαίτερο!

[kakoulis]

Κουιπερ ευχαριστω για το περασμα και τα καλα σου λογια.Βραζιλη ευχαριστω και σενα και χαιρομαι που
οι στιχοι μου σ'εκαναν να συγκινηθεις.Οχι δεν το εχω μελοποιησει αλλα ο Τζιμη79 που τυχαινει να ειναι
ανηψιος μου προθυμοποιηθηκε να το κανει.Αρεθα σ'ευχαριστω και νομιζω πως ο αναγνωστης με καλυψε
"πρακτικα"για το αν εχουν μετρο οι στιχοι και τον ευχαριστω γι'αυτο οπως επισης και για τα θετικα του
σχολια."Θεωρητικα" με καλυψε ο Βραζιλης στο δικο σου "εσυ ηδυ".Χοληδοχε εχεις δικιο για το τεραστιο
κενο και το ξαφνικο τελος αλλα δεν το επεδιωξα.Βγηκε αυθορμητα,απο μονο του οπως λεμε.Σ'ευχαριστω
και σενα κι'αν εγινα κουραστικος με τα πολλα "ευχαριστω"ζητω προκαταβολικα συνγωμη.Καλο Σαββατοκυριακο.

[Jimmy79]

Γεια χαρα και απο μένα... Ειναι η πρώτη φορά που γράφω και ειναι η καλύτερη ευκαιρία να το κάνω για να ''διορθώσω'' τον Kakoulι που εγραψε οτι ''προθυμοποιήθηκα'' να μελοποιήσω το ποιήμα του...Οχι απλα προθυμοποιήθηκα...Τον παρακάλεσα  να προσπαθησω να μελοποήσω ενα τόσο όμορφο ποιήμα....Όπως εκανα και με άλλα του πανέμορφα δημιουργήματα..Kakouli ελπίζω η μουσική επένδυση και η μελωδία να είναι αντάξια του ....Εις το επανειδήν