Εμφάνιση μηνυμάτων

Αυτό το τμήμα σας επιτρέπει να δείτε όλα τα μηνύματα που στάλθηκαν από αυτόν τον χρήστη. Σημειώστε ότι μπορείτε να δείτε μόνο μηνύματα που στάλθηκαν σε περιοχές που αυτήν την στιγμή έχετε πρόσβαση.


Θέματα - eleos* (Βάλια πια....)

Σελίδες: 1 [2] 3
26
Απ το τζαμι μπαινει αερακι...
Απ το χαλασμενο ακουστικο ακουω μουσικη...
Τα ματια κλεινω στο θλιμμενο τραγουδακι..
Που λεει για αγαπη που μενει παντα εκει...


Μια αφορμη για μενα δεν υπαρχει..
Να αντικρυσω με χαμογελο την αυγη..
Το χειμωνα προσμενω να ξαναρθει...
Ξωπισω πηρε η μαυριλα την ψυχη...


Σε βηματα χανομαι αργα..
Στη σκια κρυβομαι ξανα..
Η σκεψη πετα σε μερη ξενα..
Εκει που η θλιψη δεν περνα...


Και να ενα προσωπο γνωστο...
Οικεια μου μοιαζει η μορφη του..
Δεν υπαρχω για κανεναν εδω..
Μια σκια θα σκεπαζει τη ζωη μου.... 

27
Τι να με σηκωσε αποψε απ το κρεββατι...
Στη σκεψη σου μοναχα δυο λογια θα γραψω..
Ισως γι αυτο υπνος να μη με πιανει...
Δυο λεξεις θα γραψω αντι να στις φωναξω...


Οι μνημες μου αμετρητοι θησαυροι μου...
Μα εσυ σ'αυτα δε δινεις σημασια...
Δε ξερω ποια θα ειναι η ευχη μου...
Στης ζωης μου τ'ανοιχτα αν πιασει τρικυμια...


Κουραστηκα να μενω στη σκια..
Κι ας μενω να φωτιζω τη ζωη σου...
Κι ας στη πρωτη ευκαιρια με ριχνεις στη φωτια..
Η σκεψη μου θα σκεπαζει την πνοη σου...


Ισως τωρα τα ματια να κλεισω..
Ονειρα να δω να ξεχαστω....
Ισως παλι στον υπνο μου σου ψιθυρισω..
Μια "καληνυχτα" κι ενα δειλο "σ'αγαπω"....

28
Τη βροχερή μέρα αυτή θα σου μιλήσω..
Κ όσα στη ψυχή έχω θα σου πω...
Το αντίο πια δε θα κοιμήσω..
Να κρύψω λόγια πια δε προσπαθώ...


Στη ψυχή κι αν η μορφή σου καθρεφτίζει
Μνήμες αγιάτρευτες θα έρθουν στο μυαλό...
Η βραδιά το τότε θα θυμίζει
Όταν κοιτούσαμε τον έναστρο ουρανό....


Τη σιωπή μου στις φωνές δεν την ακούς..
Αντίο κι αν σου πω δε θα σαλέψεις...
Δικαστής θα γίνεις σε πόθους μου κρυφούς..
Στην εθισμένη μου καρδιά κ πάλι θα θεριέψεις....


Στον άνεμο θα ταξιδεύει μια ευχή..
Στερνό αντίο θα φωνάζω μακριά σου...
Μα δε θ'ακούσεις την πνιγμένη μου κραυγή
Να ικετεύει να με πάρεις αγκαλιά σου.....


Αντιο......

29
Κοιτώ τα τριαντάφυλλα στο βάζω..
Μαράθηκαν κι αυτά όπως κι εγώ..
Κουράστηκα πια όρια να βάζω..
Στις λέξεις κ σ'αυτά που θα σκεφτώ..


Ένα μέτρο τη ζωή μου κυκλώνει..
Τα "πρέπει" μου κλειδώνουν τα "γιατί"..
Το όνειρο συνέχεια μ'ανταμώνει..
Μέσα σ'αυτά φωνάζει να σωθεί...


Ό,τι μπορώ το θέλω..
Μα δε θέλω πάντα ό,τι μπορώ..
Τα λάθη μου φροντίζω να τα ξέρω..
Το δίκιο μου πασχίζω να το βρω...


Τι λες όταν οι λέξεις τελειώνουν;..
Τι κάνεις όταν τα χέρια δεθούν;..
Φωνάζεις ώσπου τα χείλη ματώνουν..
Ώσπου τα δέσμια πια να λυθούν...

30
Κατι εχει αποψε η βραδια..
Φανταζει αλλιωτικη απ τις αλλες..
Τ'αστερια βλεπω καθαρα..
Φωτιζουν της καρδιας μου τις ψιχαλες..


Αποψε κοιμηθηκες νωρις..
Κρυφτηκες κοντα σ'αγγελους..
Το φεγγαρι δε προλαβες να δεις..
Στο μαυρο χορο ενος πενθους..


Τα σημαδια στη σαρκα μου πια δε πονουν..
Μενουν κατι να θυμιζουν..
Μονο τ'αστρα το λυγμο μου ακουν..
Γλυκα στο προσωπο μ'αγγιζουν...


Μεινε εκει που μπορεις και πετας..
Εκει που φτερα σου προσφερουν..
Εκει που απο ψηλα θα μπορεις να κοιτας..
Και τον κοσμο στα χερια σου θα φερουν
...

31
Απο ψεμα ξεκινησαν ολα..
τι μου μαθες.. τι εμαθα..
Σα παιδι μ'αντιμετωπιζες σ'ολα
Σ'οτι μου κανες.. Σ'οτι επαθα..

Δε μ'εμαθες ακομα..
Και τι κριμα που δε θα με μαθεις ποτε..
Ενα φιλι περιμενει στο στομα..
Τι κριμα που δε θα το νιωσεις ποτε..

Ειναι ιστορια γνωριμη..
Και καθε φορα πιο θλιβερη..
Καθε σκεψη στο μυαλο μου και πιο ωριμη..
Γι αυτο θα την κρατησω κρυφη..

Τα λογια σου κρατω οδηγο..
Αυτα θα ναι κι η καταστροφη μου..
Να με δεις δε θα εισαι εδω..
Να τραγουδω στην αλλιωτικη ζωη μου...

Ετσι οπως ξεκινησαν, ετσι θα τελειωσουν..
Μα τωρα πια δε με ξαφνιαζει..
Τα ψεματα σου μοναχα θα με προδωσουν..
Και τιποτα πια δε με τρομαζει....

32
                Και πάλι γεια σου μοναξιά μου..
                    Θα 'σαι ξανά η παρηγοριά μου..
                        Απόψε δε θα σου μιλήσω..
                  Τα όνειρά μου θα κοιμήσω..

                             Να με μισήσεις απόψε..
                          Τις ενοχές μου τώρα σώσε..
                      Στο ζητάω, πρόδωσέ με..
                    Μην ακούσεις αν πω γιάτρεψέ με..

                 Πριν πάρουμε κι οι δυο δρόμους χωριστούς
                     όρκους θα ανταλλάξουμε για μας ταιριαστούς..
                          Αν ξανά σε συναντήσω, θα πω,
                    σαν να σαι ξένη εγώ θα σου φερθώ..

                        Σου μιλάω τελευταία φορά..
                               Κ ύστερα φύγε μακριά..
                             Δε ξέρει κανείς τί να πει..
                         Κρυμμένα λόγια στη σιωπή..

                            Αποχαιρέτα με και φύγε..
                       Η νύχτα αυτή καλά μας είδε..
                    Μη ψάξεις ξανά να μας βρεις..
                          Θα κρύβομαι τις ώρες της αυγής...

33
           

                                Πικρή αυγή και πάλι ξηερώνει
                          Πικρή σιωπή ο τόπος ξεχυλλίζει..
                               Μαύρα σύννεφα ο ήλιος ανταμώνει
                            Κι η βροχή χωρίς σταματημό πανηγυρίζει..

                    Τη φυγή μοιάζουν όλα να πενθούνε
                        Χλωμά τοπία, θλιμμένα πρωινά..
                       Όμορφες μέρες ζητούν να ξαναρθούνε
                  Με ήσυχες μουσικές τα δειλινά..

                        Τρομαγμένες ματιές συναντώ..
                  Κάθε μέρα πληθαίνουν φοβάμαι..
                    Τραγούδια μόνη μου πια τραγουδώ
               Να με νανουρίζουν γλυκά όταν κοιμάμαι..

                      Και τότε στον ύπνο μου θα ταξιδεύω
                                Γκρίζες μορφές θα προσπερνώ..
                            Θλιμμένα πρωινά θα παγιδεύω..
                  Σε τοπία χλωμά δε θα ξαναχαθώ
                                    Τον ήλιο και πάλι να δω, θα παλεύω...

34
              Φυσάω τον καπνό απ'το ανοιχτό παράθυρο
         Οι σκιές σαλεύουνε τριγυρω στους τοίχους..
                  Σαν ένα μεγάλο κελί μου μοιάζει τώρα το δωμάτιο
            Αρχίζω να χορεύω, να γυρίζω σε κύκλους...

                 Τα μάτια μου κλείνω και ταξιδεύω σε καθαρό ουρανό..
                          Καθρεφτίζει η ζωή στη θάλασσα επάνω
                   Χορεύω στην έρημο με το φεγγάρι βουβό..
                       Στο πέπλο της νύχτας στέκομαι, για λίγο ν'ανασάνω..

                        Την πόρτα χτυπας, μα ποιος ειν' εκεί;..
                          Σου απαντά μοναχά μια σιωπή νεκρική..
                   Ξέρεις πως αυτό που αγαπάς ανήκει αλλού..
                                Κάνεις πως δε βλέπεις και συνεχίζεις
                          στο χορό ενός έρωτα τρελού...

                       Την αγάπη θα κάνω θυσία, γι ακόμη μια φορά
                             Στο πάτωμα σαν κέρμα θα πέσει, θα κυλήσει..
                           Έτσι κι εσένα θα χάσω στα τυφλά..
                    Καθώς θα φεύγεις κάτι μέσα μου για πάντα θα ραγίσει...

                    Τον χορό θα ξεκινήσω και πάλι απ την αρχή..
                          Κύκλους θα κάνω σα χαμένη και πάλι..
                        Θ' αρχίσω να κλαίω σα μικρό παιδί...
                  Μέχρι να με σώσεις απ του πυρετού σου τη ζάλη..

35
                Στέρεψαν τα λόγια, δε βγαίνει πια φωνή
      Περιπλανιούνται τώρα σκόρπια, γύρω από μια ανοιχτή πληγή..

               Τα παραμύθια τέλειωσαν, τώρα μόνο ιστορίες πόνου
                   Τα παλάτια πάγωσαν, σβήσαν στο πέρασμα του χρόνου..

                 Σ'ένα μαγεμένο δάσος κρύφτηκα, μαζί με τις σκιές
                               Κλαίγοντας αποκοιμήθηκα, λέγοντας προσευχές..

                 Στ' όνειρό μου θα σε ψάξω, ανάμεσα στους ουρανούς
                      Όταν σε βρω θα σε φωνάξω, μα εσύ δε θα μ'ακούς..
                     Θα σε δω να χάνεσαι μακριά, με δάκρυα στα μάτια
            Μη μ'αφήνεις σ'αυτή την ερημιά, διέλυσε με σε κομμάτια..

                 Ένα τέλος ψάχνω να βρω, σ'αυτό το παραμύθι..
                      Ένα αιώνιο φιλί και να χαθώ..Να ξεχαστώ στη λήθη..

                   Ο ρόλος μου τέλειωσε εδώ, με πληγές απ το δικό σου βέλος..
                                Έρχεσαι εσύ μα φεύγω εγώ.. Θ'αφήσω κάτι δίχως τέλος..

36
Άνθρωπος και ζωή / ΖΗΜΙΕΣ!!
« στις: 24/04/06, 21:00 »
Τι ζημιες θυμαστε να εχετε κανει οταν ησασταν μικροι;;..  ;D

37
          Μπορεί να μάθω ν'αντέχω στη φυγή σου
                Αξίζει να μάθω ν'ακούω τη σιωπή σου
            Του λάθους δρόμου πήρα το γυρισμό
       Να χαρώ δε ξέρω ή να κλάψω από θυμό..

            Σ'επικίνδυνο παιχνίδι θα μάθω να ζω
         Στον έρωτά σου, στα φιλιά σου ας χαθώ..
              Σ'αγγέλων φτερά θα κρυφτώ πάλι απόψε
       Τραγούδια πές μου και τους φόβους μου διώξε..

                Μόνο εσύ μ'οδηγείς στην τρέλα
         Ξέχασ' τα όλα κι απόψε κοντά μου έλα..
            Κι εγώ θα γιατρέψω αυτά που σε πονάνε..
          Θα φυλακίσω τις σκέψεις που για σένα μιλάνε..

        Μη μ'αφήσεις να ρωτήσω τί θα γίνει μετά
           Κράτα με σφιχτά τα τελευταία λεπτά..
         Σημείωμα πριν φύγεις μην αφήσεις
              Για μένα λόγια αγάπης μη χαραμίσεις..

       Σε τραγούδια θα γράψω ό,τι έχει μείνει από σένα..
            Εικόνες σου θα φέρω με τα βλέφαρα κλεισμένα
                        Κάτι φταίει στη ζωή, κάτι μου λείπει..
         Θα ναυαγώ μέχρι κ η τελευταία σου ανάμνηση να σβήσει..

38
Στέκεσαι στην άκρη του γκρεμού
Κριμα, δε θα σε σώσει κανείς
Φυλακισμένη στη χαρά ενός τρελού
Στην πάλη ποιος θα βγει νικητής..

Καλημέρα κ ένα στερνό αντίο
Τα υγρά βράδυα νιώθεις το κρύο
Αφορμή μη ψάχνεις να πηδήξεις
Τελευταία στιγμή τα φτερά μην ανοίξεις

Ενωμένη θα σαι με του ήλιου το φως
Προδωμένη απ του ουρανού την πηγή
Μη περιμένεις να σε σώσει ο φτωχός
Αφήσου και πέτα του κόσμου την πληγή..

39
Σα ρολόι με σπασμένους δείκτες
Γυριζω στη δική σου την τροχιά
Ανάμεσα σε μεθυσμένες νύχτες..
Μια καληνύχτα σου και θα ναι όλα ενταξει
Ένα σ'αγαπώ και όλα μια χαρά
Μια στάλα σου επάνω μου να στάξει..

Κοίταξέ με ξανά μες στα μάτια
Μικρή μου πλάνη τεξίδεψέ με μακριά
Χαμένα σημάδια καιρού στη φωτιά..

Σα θηλιά στο λαιμό μου με πνίγει
Τρέχει ο νους μου στη σκιά
Στη χαμένη μου ουτοπία η πόρτα δεν ανοίγει..
Τα όνειρα πετάνε δεμένα
Λευκά σαν φαίνονται δε ξέρεις τι κρύβουν
Να το θυμάσαι όταν χάσεις κι εμένα..

40
Σπαρμένα τριαντάφυλλα σκορπάνε
Στα παράθυρα οι Βάκχες τραγουδάνε
Στου πνιγμένου τον θάνατο αργό
του χειμώνα το θλιμμένο σκοπό..

Δε χάνεις αυτό που δεν είχες ποτέ
Μη με κρατάς πίσω δρόμε σκοτεινέ
Ιππότης χαμένος σε πέτρινο παλάτι
Αλήτης σε δρόμου αδιάβατο μονοπάτι

Τ'αγκάθια του χρόνου θ'αφήνουν σημάδι
Στη μνήμη αυτών που πονούν κάθε βράδυ
Μαύρος κρίνος στην ψυχή καρφωμένος
Στην παλάμι της Αφροδίτης ο γιος χαραγμένος...

41
Μίλα μου για τη φωτιά
που με καίει σε κάθε φεγγάρι
Μίλα μου και πάρε με μακριά
Σε μικρό και ήσυχο ακρογιάλι

Μίλα μου για όνειρα
Άσπρα σαν σύννεφα πετάνε
Μίλα μου γι αγάπης στίχους
Που οι νεράιδες τρααγουδάνε

Μη μου μιλάς για χωρισμό
Να μην ακούω τη λέξη αυτή
Μη μιλάς για το σκοτάδι
Πλημύρισέ μου με φως την ψυχή

Μίλα μου για ωκεανούς
Καθώς θα χάνομαι στη λάμψη των ματιών σου
Μίλα μου και να ακούς
Το καρδιοχτύπι μου σε κάθε λέξη των χειλιών σου..

Άκου με σαν θα μιλώ για μοναξιά
Και μάθε μου να προσπερνώ τα λάθη
Άκου με σα θα μιλώ με τη ματιά
Ταξίδεψέ με ως της γης την άκρη..



42
Ένας ψίθυρος τη σκέψη μου διαβάλλει
Όλο μπροστά μου βρίσκεται, ξανά και ξανά
Μη με ρωτήσεις τι μου λέει, γτ προσβάλλει
Μακάρι μόνο να μην ήταν αληθινά

Γκρεμός μπροστά και μία θάλασσα πιο κάτω
Εγώ εδώ τί γυρεύω με ρωτώ..
Μα κάτι μέσα με καλεί από τον πάτο,
Καθώς εγώ τα μυστικά θα εξερευνώ..

Μη με ρωτάς με ποιον και πού θα πάω
Κάνε πίσω, της ζωής μου τις στάχτες μη πετάς
Με την οργή και το πόνο που μου φέρνεις σκορπάω
Με την οργή και το πόνο που μου φέρνεις μεθάς

Παίζεις με την ψυχή, το μυαλό και τα όνειρά μου
Βάλθηκες να σβήσεις τα φώτα τ' ουρανού
Μα φτάνει η στιγμή που θα φύγεις μακριά μου
Δρόμος μακρύς σε περιμένει, κάπου αλλού

Μόνος στην έρημη ζωή σου θα γυρνάς
Βλέμμα συμπόνιας δε θα έχεις πια κανένα
Μάταιους στίχους τώρα πια θα τραγουδάς
Με τα χέρια και πόδια για τον Παράδεισσο δεμένα...

43
Ο φάρος φέγγει αντίκρυ απ τη στεριά
Το δρόμο μου δείχνει να γυρίσω πίσω..
Σα να μου γνέφουνε τα γύρω τα νησιά
Με σπρώχνει κάτι μέσα μου να λοξοδρομίσω..

Όλη η γη πια δε μου φτάνει να σταθώ
Ο ουρανός ολόκληρος δε φτάνει ν'αγναντέψω..
Τ'άστρα το βράδυ δε μου φτάνουν να κοιτώ
Ζωές παραμυθένιες δε μπορώ πια να πιστέψω..

Ένα τσιγάρο συντροφιά, το χέρι να γεμίσει
Μες στον πυκνό καπνό να χάνονται όλα..
Μέρα ηλιόλουστη να ρθεί, ξανά να μ'ασναστήσει
Κι αν είναι αργά απ το λήθαργο να ξυπνήσω τώρα..

44
Σκέψεις αναδύονται στου μυαλου την κραυγή
Σκόρπια λόγια, τώρα γραμμένα σε χαρτί..
Φωνές δυνατές αντηχούν από παντού
Ενοχές προδίδει η βουή του ουρλιαχτού..

Τρέλα σε πιάνει, συνάμα και θλίψη
Ασφυκτυάς που η καρδιά σου δε μπορεί πια ν'ανοίξει
Οι πύλες της λογικής ερμητικά κλεισμένες
Αγάπη και αγαλίαση είναι αλλού απόψε στραμμένες..

Παραδομένα όλα στης παράνοιας την τέρψη
Αποφασισμένη τη γαλήνη η νύχτα να μην επιτρέψει
Ως το ξημέρωμα τα βάσανα θα χουν σκορπίσει
Κ η λάμψη του ήλιου όλα πίσω θα τα 'χει αφήσει..

45
Τ'άστρα απόψε πήραν μορφή..
Σαν ένα στόμα σχηματίστηκε, που θέλει κάτι να μου πει...

Σαν κοίταζα ψηλά στην ξαστεριά
Ν'ακούσω μια λέξη πάσχιζα, να ψυθιρίσει μοναχά..

Καθισμένη γονατιστή κοίταζα
Τα σχήματα εκεί πάνω, και τις λέξεις επιζήταγα..

Μια μουσική κάπου δίπλα αντηχούσε
Το φεγγάρι σα να σάλευε, τ'αστερια προσπερνουσε..
Κι εγω σαν σ'όνειρο γλυκό, κανείς μη με ξυπνούσε!...

Ποιο να ναι αυτό το μαγικό κλειδί,
Να πείσω τον κατάμαυρο ουρανό αυτή τη λέξη να μου πει..

Αλίμονο αντάλαγμα αν ζητήσει,
Τα πιο μεγάλα ψέματα σαν πω, μέχρι τον ήλιο ν'αναστήσει..

Φωτιά στην καρδιά μου κι αν ανάψω,
Απόφαση πήρα, ό,τι έχω να του τάξω...

Κάποιος απόψε να με λυπηθεί..
Σιωπηρός σαν μένει εκεί, ποτέ μου δε θα μάθω
τη λέξη που χει να μου πει...

46
Ένας λόγος μου απόμεινε μονάχα
να ξεφύγω απ' τ' άσπλαχνα
αυτά τα μονοπάτια..
...Γιατί να μένω πια εδώ;..
Βρες ένα λόγο μπροστά σου εδώ να σταθώ..

Δάκρυα καυτά τρέχουνε και πάλι..
Κυλάν αργά μα σταθερά στου κρεββατιού
το προσκεφάλι..
Σα δηλητήριο δυνατό που με ταράζει..
Σα λέξη ανίκανη πια να μ'ανεβάσει..

Μη ζυγώνεις άλλο πια..Φυγε μακριά..
Ένας λόγος μου απόμεινε μοναχά..
Να φύγω κι εγώ σ'άλλους κόσμους
Που φεγγάρια ολόκληρα θα φωτίζουν
τους δρόμους..



47
Ήρθες ξανά στον ύπνο μου
    καλοκαίρια να θυμίσεις..
Γλυκά απογεύματα στο νου,
        θολά να μου ξυπνίσεις..

Ζεστό χαμόγελο που φώτιζε
    μάτια που έλαμπαν βαθιά..
Ποιός το χαμόγελο σου στέρησε,
        ποιος σε πήρε μακριά;..

Μια λέξη να βρω δε μπορώ
    τον πόνο ν'απαλύνω..
Να διώξω όλο το θυμό
        το χρόνο πίσω να γυρίσω..

Άραγε αρκεί το σ'αγαπώ,
     εδώ να σε κρατήσω;..
Μια τελευταία λέξη να σου πω,
         ανάμνηση γλυκιά να φυλακίσω..

Όλα χάθηκαν και πέρασαν
     μου 'μειναν πια τα καλοκαίρια..
Γλυκό φαρμάκι σαν να κέρασαν
          σαν δυο ζωές γλιστρήσαν απ τα χέρια..

Ακόμα κι αν είσαι εκεί ψηλα
     ζω με την ανάμνησή σου..
Κ καλοκαιρινό αεράκι σαν φυσά
          θα ταξιδεύω εκεί, μαζί σου...





Στον Γ που εχει φυγει....   
 

48
Ποιο ναυάγιο είν' αυτό που πνίγεται μπροστά της
Κι η φλόγα έχει σβήσει πια απ τη ματιά της..
Ο ήλιος φαντάζει σκοτεινός, ο κόσμος γι αυτήν μικρός
Δέσμια του πεπρωμένου της, χωρίς μια ακτίδα φωτός..

Ραγίσματα γεμάτα η καρδιά της,μα, δε σπαει
Στον ωκεανό της λήθης μάταια κολυμπάει..
Τα βράδια σιωπηρά τη βουρκώνουν πόθοι κρυφοί
Δάκρυα λυτρωτικά για λίγο ν'απαλύνουν την ψυχή

Μαύρα σύννεφα στον καταγάλανό της ουρανό
της στερεί τη ζωή μια οργή, σα σκληρό ναρκωτικό
Αγνότητα αγγελική στα μύχια της ψυχής έχει κρυφτεί
Και άγρια δαιμόνια της έχουν πάρει τη θέση αυτή..

49
Μια φλόγα που μου καίει διαρκώς την ψυχή
Σαν τις φωτιές της κόλασης αναδύθηκαν στη γη..
Σαν μικρά βασανιστήρια μου τρων τα σωθικά..
Και καράβια τρύπια χάθηκαν σαν βγήκαν στ'ανοιχτά...

Μια μελωδία παράξενη τριγυρίζει στο μυαλό μου
Δε χάνεται, δε σβήνει, αυτό θα ναι το μαρτύριό μου..
Γιατί δε ξεριζώνεται, γιατί να μην ξεχνιέται;..
Γιατί να στέκεται εδώ, γιατί να μ'απαρνιέται..

Πού ναι οι χαραμάδες με φως που έβρισκα παλιά;..
Ποιος να τις έκλεισε, γιατί να σβήσαν πια;...
Ένα χρώμα σκοτεινό τριγύρω, παντού..
Κ η μελωδία ξανά με πηγαίνει κάπου αλλού..

Τι κι αν δε θέλω να πάω εκεί που με βγάζει
Δε μπορώ ν'αναπνεύσω, με πνίγει, μ'αρπάζει..
Τι κι αν στα πόδια μου θέλω κ πάλι να σταθώ
Χάμω με βάζει, με πλακώνει, πώς μπορώ ν'αντισταθώ...

50
Το φως του ήλιου χάνεται αντίκρυ σου
Η γη σαστίζει, εμπόδια υψώνονται εμπρος μου
Η μορφή σου κάτι θυμίζει απ τα παλιά
Δε μπορώ να πιστεύψω πως έχουν αλλάξει όλα πια..

Δεν υπάρχεις πια εδώ..
Πού μ'αφήνεις, φοβάμαι, πονώ..
Δεν υπάρχεις πια εδώ..
Στα ονειρά μου θα σε ψάχνω
κι ας μαρτυρώ..

"Μείνε εδώ", "μη μ'αφησεις" μου χες πει..
Δε θες να γυρίσεις.. Κ με τρελαινει αυτή σου η σιωπή..
Φαντάσματα αναμνήσεις όπου κι αν γυρνώ..
Κάτι έχει αλλάξει, δεν είσαι όπως πρώτα θαρρώ...




γραμμένο για μια "αδερφή" μου...

Σελίδες: 1 [2] 3